Ποτέ δεν συγκαταλέχθηκε στα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς του 1991 -κι ας είχε ψηφιστεί στην καλύτερη πεντάδα στο Ευρωμπάσκετ Παίδων του 2007 στο Ηράκλειο, όταν είχε συστηθεί για πρώτη φορά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ποτέ δεν είχε τα αθλητικά προσόντα που θα έκαναν τους scouts του ΝΒΑ να ταξιδέψουν μέχρι την Ιταλία για να τον δουν να παίζει μπάσκετ ως πιτσιρικάς.

Ποτέ δεν επιλέχθηκε στο Draft του ΝΒΑ. Ποτέ δεν υπήρξε πρώτο όνομα στην Εθνική Ιταλίας. Ποτέ δεν ξεκίνησε καν βασικός στην εθνική ομάδα της πατρίδας του. Ποτέ -μέχρι φέτος- δεν ήταν το σημείο αναφοράς σε μία ομάδα. Έχοντας κατά νου λοιπόν όλα αυτά, φτάνουμε στο θεμελιώδες ερώτημα: Πώς, διάολε, ο Νικολό Μέλι έγινε το καλύτερο “τεσσάρι” στην EuroLeague;;;!!!

Το ερώτημα φυσικά και είναι ρητορικό. Μόνο τυχαία δεν θα μπορούσε να είναι η εξέλιξη του Ιταλού πάουερ φόργουορντ από τον χαμάλη που βλέπαμε μέχρι και τη σεζόν 2014-15 στο Μιλάνο, στο μοντέρνο “τεσσάρι” που έγινε την τελευταία διετία στο Μπάμπεργκ, με αποκορύφωμα φυσικά την τρέχουσα χρονιά. Στα 26 του χρόνια ο Νικολό Μέλι ίσως και να είναι ο ορισμός του σύγχρονου Ευρωπαίου πάουερ φόργουορντ. Θέλετε και λόγους; Ιδού έξι καλοί...

- Είναι σπουδαίος ριμπάουντερ. Πάντοτε ήταν, αλλά στη Μπάμπεργκ, παίζοντας πια περισσότερο (είναι πρώτος σε λεπτά συμμετοχής) έχει εξελιχθεί στον δεύτερο καλύτερο της EuroLeague έπειτα από 21 αγώνες με 7,9 ανά αγώνα.

- Σουτάρει κάτι παραπάνω από καλά για ψηλός. Αυτός είναι και o τομέας του παιχνιδιού του που έχει εξελίξει περισσότερο από κάθε άλλον τα τελευταία δύο χρόνια. Μέχρι να πάει στη Μπάμπεργκ δεν σούταρε ποτέ σε μία σεζόν πάνω από 40,8% πίσω από τα 6,75μ. Πέρυσι είχε 45,3% και φέτος 48,4%, ανεβάζοντας μάλιστα και τις προσπάθειες του στις τρεις ανά αγώνα.

- Είναι αποτελεσματικός στο low post, με πλάτη στο καλάθι. Από εκεί άλλωστε βάζει το μεγαλύτερο μερίδιο από τους 12,5 πόντους που έχει φέτος ανά αγώνα.

- Πασάρει καλύτερα από τους περισσότερους ψηλούς στη διοργάνωση. Έχει 2,2 ασίστ μ.ό. φέτος και το ρεκόρ του είναι 10, από ένα περσινό ματς με τη Μακάμπι.

- Η τεχνική του κατάρτιση είναι (πολύ) άνω του μετρίου για έναν πάουερ φόργουορντ, κάτι που προφανώς οφείλεται στο γεγονός ότι μέχρι τα 16 του έπαιζε στις θέσεις “3” και “2”.

- Έχει υψηλό basketball IQ. Αυτό δεν φαίνεται μόνο στην επίθεση αλλά και στην άμυνα, όπου “διαβάζει” τις φάσεις, αλλάζει καλά στα σκριν, μπορεί να μαρκάρει στην περιφέρεια και παράλληλα να προστατέψει το καλάθι της ομάδας του.

Όλα αυτά βέβαια δεν θα μπορούσαν να είναι αποτέλεσμα κάτι άλλου, εκτός από σκληρής δουλειάς. Ο Νικολό Μέλι δεν έχει τα αθλητικά προσόντα του Ντανίλο Γκαλινάρι. Δεν σουτάρει από μακριά όπως ο Μάρκο Μπελινέλι. Δεν διαθέτει τις κινήσεις του Αντρεά Μπαρνιάνι. Δεν έχει το πληθωρικό ταλέντο του Λουίτζι Ντατόμε ή του -κατά ένα χρόνο μικρότερου του- Αλεσάντρο Τζεντίλε, που θα βρει απέναντι του απόψε στο ΟΑΚΑ. Κι όμως, μέσα σε ένα χρόνο μοιάζει να έχει εξελιχθεί στο νέο Ιταλό σταρ. Στη Μπάμπεργκ, δε, είναι σίγουρα το σημείο αναφοράς. Σε επίθεση και άμυνα.

Ο Μέλι δεν είναι απλά ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του Αντρέα Τρινκιέρι. Βάσει των αριθμών είναι ο τέταρτος πιο αποδοτικός παίκτης στη φετινή EuroLeague! Μόνο τρεις έχουν καλύτερο Index Rating από τον Ιταλό της Μπάμπεργκ (18,7): ο Κιθ Λάνγκφορντ (22,8), ο Νάντο Ντε Κολό (21,2) και ο Επε Ούντο (20,3).

Κι όλα αυτά από έναν παίκτη που μέχρι τη σεζόν 2015-16 δεν είχε ποτέ πάνω από 5,5 πόντους και 4,5 ριμπάουντ στο Μιλάνο, σπάνια έπαιρνε πάνω από 5-6 επιθέσεις και ακόμα πιο σπάνια του δινόταν η ευκαιρία να δημιουργήσει με τη μπάλα στα χέρια. Στα 26 του χρόνια, πάντως, ο Νικολό Μέλι είναι “άλλος” παίκτης. Ανέβηκε επίπεδο. Και καλύτερο timing για να διεκδικήσει το καλοκαίρι ένα νέο μεγάλο συμβόλαιο (οπότε και λήγει αυτό που υπέγραψε στη Μπάμπεργκ), δεν θα μπορούσε να υπάρξει.