Τα ξημερώματα της Τετάρτης (3/8) ένας από τους πιο σεμνούς εργάτες των πάγκων έχασε οριστικά τη μάχη με τον θάνατο . Ο Νίκος Δημητρίου δεν ήταν απλά μαχητής, ήταν κάτι παραπάνω. Εδώ και ένα χρόνο πάλευε με όποια μέσα μπορούσε προκειμένου να νικήσει τον καρκίνο. Διακριτικά, όπως έκανε πάντα, δίχως πολλά λόγια και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Δεν τα κατάφερε όμως, η επάρατη νόσος αποδείχθηκε πιο δυνατή από αυτόν και τον στέρησε από τους ανθρώπους που τον αγαπούν.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως για τον Νίκο Δημητρίου δεν υπήρχε άνθρωπος να πει κακή κουβέντα. Κυριολεκτικά. Από τους πλέον αγαπητούς, πάντα χαμηλών τόνων και... εραστής του μπάσκετ. Πραγματικός. Η πορεία του στους πάγκους ξεκίνησε το 1986, με τον Ηρακλή να του δίνει την ευκαιρία να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Τι κι αν προπονούσε τα... μίνι; Εκείνος το έβλεπε ως την ευκαιρία που αναζητούσε προκειμένου να μπει στα βαθιά και να κάνει επάγγελμα αυτό που αγαπούσε όσο τίποτε άλλο. Το μπάσκετ άλλωστε ήταν αυτό που τον κράτησε στη ζωή τόσο καιρό. Ακόμη και μέχρι τη στιγμή που άφησε τη τελευταία του πνοή.

Και δεν το λέμε εμείς, το λέει στο Sport24.gr ο άνθρωπος που τον έζησε από κοντά όλο αυτό το διάστημα. Με το που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ, ο Ντράγκαν Σάκοτα ξεκαθάρισε πως ήθελε τον Νίκο Δημητρίου στο πλευρό του. Όπως κι έγινε. Ο GM της "Ένωσης" ανέφερε ότι: " Έμαθα για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε πέρσι, μετά το τέλος του πρωταθλήματος. Μου είπε για τις δυσκολίες που υπήρχαν. Έκανε κάποιες εξετάσεις και οι γιατροί του είπαν ότι πρέπει να μπει άμεσα στο χειρουργείο. Όπως κι έγινε. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά".

Επεσήμανε μάλιστα ότι: " Οι γιατροί δεν του έδιναν τόσο μεγάλο διάστημα ζωής. Πιστεύω ακράδαντα ότι η ΑΕΚ τον έκανε να αντέξει τόσο πολύ, μου το είπε κι η γυναίκα του κάποια στιγμή ότι βρήκε δύναμη για να ζήσει επειδή αγαπούσε τόσο πολύ τη δουλειά του και την ομάδα".

Είναι φοβερό αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι πριν δύο μήνες ήταν εκεί, στον πάγκο, και βοηθούσε με τις γνώσεις του την ομάδα", είπε με νόημα ο Ντράγκαν Σάκοτα, ενόσω βρισκόταν καθ' οδόν για τη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να δώσει το "παρών" στην κηδεία του αγαπημένου του φίλου.

Μαζί του άλλωστε πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του στην Ελλάδα. " Ήταν πολύ φίλος μου, πέρα από συνεργάτης. Από τις εποχές του Ηρακλή και του Άρη και μετά στην ΑΕΚ δημιουργήσαμε πολύ στενή σχέση. Ήταν σπουδαίος άνθρωπος, δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που έγινε. Μιλάμε για έναν πολύ μορφωμένο άνθρωπο, με ήθος. Όταν του μιλούσες, έβλεπες ότι είναι άλλου επιπέδου. Ήταν τιμή μου που ήταν φίλος μου. Άδικα έφυγε. Πάντα θα είναι στην καρδιά μου. Τον αγαπώ", κατέληξε ο "Σάλε" που δεν ήταν δυνατόν να απουσιάσει από το τελευταίο αντί στο Νίκο Δημητρίου ταξιδεύοντας οδικώς από το Βελιγράδι για τη Θεσσαλονίκη όπου βρισκόταν μαζί με την οικογένειά του.

Μαρκόπουλος: "Βοήθησε πολλά παιδιά"

Στην ΑΕΚ, δυστυχώς, γράφτηκε ο επίλογος της ιστορίας. Τα πρώτα κεφάλαια γράφτηκαν στον Ηρακλή και το Πέρα. Στον "Γηραιό" μάλιστα είχε παίκτη τον Χάρη Μαρκόπουλο (σε εφηβικό και ανδρικό) τη μία σεζόν που έμεινε εκεί (1998-'99). Ο πρώην προπονητής του Κοροίβου Αμαλιάδας τη τελευταία διετία εξήγησε στο Sport24.gr για το Νίκο Δημητρίου πως: " Ήταν ένας κύριος σε όλες τις εκφράσεις του εντός ή εκτός γηπέδου. Πάντα είχες να μάθεις κάτι από αυτόν. Ως προπονητής βοήθησε πολλά παιδιά να παίξουν σε υψηλότερο επίπεδο, κι αυτό τα λέει όλα. Κρατήσαμε επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Θυμάμαι πως ό,τι μου έλεγε, προσπαθούσα να το αποκωδικοποιήσω και να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Όταν βρεθήκαμε αντίπαλοι στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ κατάλαβα ότι η υγεία του δεν ήταν καλή. Εύχομαι πραγματικά ο Θεός να τον αναπαύσει και λόγω του ότι ήταν ταπεινός όλοι θα τον θυμούνται πάντα θετικά".

Ζήσης: "Με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό"

Εκεί όμως που άρχισε να αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα του ήταν στη ΧΑΝΘ. Στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη. Πέρασαν από τα χέρια του παίκτες και παίκτες. Άλλοι συνέχισαν αυτό που έμοιαζε ως πεπρωμένο, κι άλλοι είχαν ως εφόδιο τη νοοτροπία του για να πορευτούν στη ζωή τους. Υπήρχαν κι αυτοί που κέρδισαν τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Σαν τον Νίκο Ζήση. Τον μέχρι πρότινος αρχηγό της Εθνικής μας ομάδας.

Ο 33χρονος γκαρντ συνεργάστηκε με τον Νίκο Δημητρίου στη ΧΑΝΘ, σε παιδικό, εφηβικό και ανδρικό, για να θυμηθεί μέσω του Sport24.gr πως: " Με βοήθησε πάρα πολύ. Ήμασταν μαζί και είχαμε βγει δεύτεροι στην Ελλάδα, αν θυμάμαι καλά. Ήμουν μαζί του από τα 15 ως τα 17 και ομολογώ πως με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό. Ξέρεις, ο προπονητής παίζει μεγάλο ρόλο αφού από αυτόν παίρνεις πράγματα που σε βελτιώνουν, σε μια ηλικία που συνέχεια πρέπει να βάζεις πράγματα στο παιχνίδι σου, τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο", ενώ επεσήμανε - από τη Θεσσαλονίκη, όπου περνάει τις τελευταίες ημέρες των διακοπών του πριν ενσωματωθεί στην προετοιμασία της ομάδας του της γερμανικής Μπάμπεργκ - ότι: " Είχαμε πολύ καλή συνεργασία και ψήθηκα μαζί του, ήταν ένας κύριος, προσπαθούσε να μας βελτιώσει. Στη ΧΑΝΘ υπήρχε ένα πολύ καλό γκρουπ παικτών και δεν σου κρύβω ότι ευχαριστιόμασταν την καθημερινότητα μαζί του, και το σημαντικό να βελτιώνεσαι και να περνάς καλά".

Αφού ολοκλήρωσε την τετραετή θητεία του στη ΧΑΝΘ (με ένα μικρό διάλειμμα για τον ΠΑΟΚ), ο Νίκος Δημήτριου μετακόμισε -για πρώτη φορά- στον Άρη (2000-'01), όντας στο πλευρό του Ντράγκαν Σάκοτα. Μία χρονιά αρκούσε για να πείσει τους ανθρώπους των "κιτρίνων" για τις ικανότητές του. Έστω κι αν ακολούθως έφυγε για την Αθήνα και την ΑΕΚ, με την οποία κατέκτησε το Πανελλήνιο Εφήβων, έχοντας -μεταξύ άλλων- ως ηγέτη της ομάδας τον Ντούσαν Σάκοτα.

Αρβανίτης: "Τον πίστεψα και δικαιώθηκα"

Πέρασε μια δεκαετία (σε Ήφαιστο, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ), αλλά τελικά γύρισε στον Άρη. Το καλοκαίρι του 2010 ανακοινώνεται η πρόσληψή του από τους "κιτρινόμαυρους", τους οποίους μερικούς μήνες αργότερα οδηγεί στην κορυφή της Ελλάδας, με τον Λίνο Χρυσικόπουλο σε ρόλο ηγέτη και τον Λευτέρη Μποχωρίδη σε ρόλο οργανωτή να κάνει το πρώτο του αγωνιστικό ξεπέταγμα. Ο λόγος που ο Άρης τον εμπιστεύτηκε; Ο πρόεδρος της ΚΑΕ Άρης, Λευτέρης Αρβανίτης, εξήγησε στο Sport24.gr πως: " Τον είχα επιλέξει γιατί τότε το εφηβικό μας είχε πολύ μεγάλα ταλέντα, όπως ο Λευτέρης Μποχωρίδης και ο Λίνος Χρυσικόπουλος, και ήθελα έναν έμπειρο προπονητή που θα τους βελτίωνε. Ήταν ό,τι έπρεπε γι αυτή τη θέση. Παρότι ήταν ακριβός, επέμεινα για την πρόσληψή του και δικαιώθηκα".

Στο τέλος της περσινής σεζόν πάντως, βρίσκονταν σε αντίπαλα στρατόπεδα, με φόντο την τρίτη θέση του πρωταθλήματος της Basket League ΣΚΡΑΤΣ. Σε μία από τις τελευταίες κουβέντες που είχαν μετά από το τελευταίο παιχνίδι των δύο ομάδων στη σειρά των μικρών τελικών των playoffs στο ΟΑΚΑ θυμάται πως: " Του είπα να κάνει κουράγιο, με εκείνο να μου παραδεχόταν ότι είναι δύσκολα τα πράγματα. Του εξήγησα πως για ό,τι χρειαστεί, θα είμαι δίπλα του. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Στο τελευταίο παιχνίδι τον αγκάλιασα. Δεν περίμενα όμως ότι η ιστορία του θα τελειώσει τόσο γρήγορα".

Μποχωρίδης: "Τον είχαν όλοι σε μεγάλη εκτίμηση"

Ο πρώην διεθνής πλέι μέικερ του Άρη και νυν του Παναθηναϊκού Λευτέρης Μποχωρίδης αδυνατεί να πιστέψει τι έχει συμβεί στο Νίκο Δημητρίου. " Μου το είπε το πρωί που ξύπνησα ο πατέρας μου και έπαθα σοκ. Το ήξερε από το βράδυ όταν και είχε φύγει από τη ζωή. Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος, έμαθα πολλά από αυτόν τη διετία που συνεργαστήκαμε στον Άρη. Ακόμη και μετά από αυτό, κρατούσαμε επαφή", είπε στο Sport24.gr για να προσθέσει πως: " ήξερα για το πρόβλημα που είχε και ήρθε σε ένα χρονικό σημείο που ήθελε να ζήσει και πάλι το όνειρο της παρουσίας του στην Α1. Δυστυχώς όμως τον "χτύπησε" η κακιά αρρώστια. Όλα τα παιδιά, τον είχαμε και θα τον έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση. Μιλήσαμε με τον γιο του και μας είχε πει ότι τις τελευταίες μέρες τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά".