Ένας πραγματικός θρύλος του Ολυμπιακού, ένας άνθρωπος που νιώθει την αγάπη του κόσμου να τον αγγίζει μέσα στην καρδιά. Ο λόγος για τον εμβληματικό Ντέιβιντ Ρίβερς, που μίλησε στην επετειακή εκπομπή του SPORT24, στον Χάρη Σταύρου και στον Αντρέα Παλομπαρίνι, για τα 100 χρόνια των ερυθρόλευκων.
Η σπουδαία μορφή της ιστορίας των Πειραιωτών εξομολογήθηκε ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ τα δάκρυα χαράς που τού πρόσφερε ο κόσμος του Ολυμπιακού, ο οποίος πάντα τού έδειχνε με κάθε τρόπο την αγάπη και τα συναισθήματά του. Ο Ρίβερς μίλησε για τον Γιάννη Ιωαννίδη και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, αναφέρθηκε στην ένατη θέση στην ιστορία του συλλόγου, την οποία κατέκτησε στην ψηφοφορία του SPORT24, εξήγησε ότι ο σεβασμός ήταν πάντα στην κορυφή των προτεραιοτήτων του και ανέφερε πού πήγαινε στα ρεπό του για να βρει γαλήνη και ηρεμία.
Ο θρύλος των Πειραιωτών σημείωσε ότι πρόθεσή του ήταν να αποσυρθεί στον Ολυμπιακό, τόνισε ο Γιώργος Μπαρτζώκας πραγματοποιεί φοβερή δουλειά με την ομάδα που βρίσκεται στην πρώτη θέση της EuroLeague και ευχήθηκε για 200 ακόμα χρόνια ένδοξης ιστορίας.
Οι δηλώσεις του Ντέιβιντ Ρίβερς στο SPORT24:
“Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Υπάρχουν πολλοί θρύλοι του Ολυμπιακού από την Ελλάδα, σε όποια θέση και αν βρίσκομαι ανάμεσά τους είναι τιμή για ‘μένα.
Για το ότι αναδείχθηκε στην 9η θέση στην ιστορία του Ολυμπιακού στην ψηφοφορία του SPORT24: “Είναι πολύ ενδιαφέρον που βγήκα στην 9η θέση, γιατί όταν έμαθα ότι θα βγούμε για αυτή τη συνέντευξη ένα πράγμα που μού ήρθε στο μυαλό είναι ότι οι φίλαθλοι λένε πάντα την αλήθεια, όποια και αν είναι η θέση της ομάδας τους. Πάντα λένε την αλήθεια για αυτά που σκέφτονται και για όσα νιώθουν. Είναι μεγάλη τιμή για ‘μένα, εκτιμώ πολύ ότι με θυμούνται και με αναγνωρίζουν. Όταν σκέφτομαι για τις επιτυχίες μου είχα με τον Ολυμπιακό, πάντα θα πρέπει να ευχαριστώ τους προπονητές και τους συμπαίκτες μου τότε, γιατί είχαμε ένα πολύ σπέσιαλ γκρουπ τότε, που έγραψε μια ξεχωριστή ιστορία”.
Για το ποιος ήταν πιο σκληρός, ο Ιωαννίδης ή ο Ίβκοβιτς: “Δεν έχει σημασία ποιος ήταν πιο σκληρός, αλλά ότι ο Ιωαννίδης είχε μια μεγάλη, μια καλή καρδιά και μας έκανε μια πολύ καλή, σκληρή ομάδα. Ο Ίβκοβιτς ήταν και εκείνος απαιτητικός, αλλά με πιο ήρεμο τρόπο. Θαυμάζω και τους δύο πάρα πολύ και το γεγονός ότι υπήρξα σπουδαστής ψυχολογίας, έκανε την όλη εμπειρία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα”.
Για το αν ο τελικός του Final Four του 1997 ήταν το peak της καριέρας του: “Όχι δεν νομίζω ότι ήταν το peak της καριέρας μου. Η πρώτη επιτυχία με την EuroLeague άφησε μεγάλο αποτύπωμα, είχε μεγάλη επιρροή για να κάνουν σπουδαία πράγματα και οι επόμενοι, οι νέοι παίκτες. Πήραν έμπνευση για να τα καταφέρουν το ίδιο καλά και ακόμα καλύτερα. Εκείνη την εποχή νομίζω ότι ήταν πολύ μεγάλο και για την ιστορία της EuroLeague και της Ελλάδας στο μπάσκετ”.
Για την αγάπη των οπαδών: “Νιώθω ευλογημένος, δεν λέω ποτέ τη λέξη τυχερός.Έχω μεγάλη πίστη στο πώς κάνω τα πράγματα για το άθλημα του μπάσκετ, πάντα θέλω να έχω σεβασμό, να βρίσκομαι στη συνείδηση των ανθρώπων. Ο σεβασμός θα είναι πάντα στην κορυφή των προεταιρεοτήτων μου.
Είμαι ευλογημένος για αυτή την αγάπη και που δημιούργησα όλα αυτά τα χρόνια πολλούς φίλους, όχι μόνο στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες. Το πιο πολύτιμο πράγμα που πήρα ήταν οι σχέσεις που κατάφερα να χτίσω. Ο άνθρωπος είναι στο επίκεντρο, αυτό είναι που έχει σημασία στη ζωή, η ανθρώπινη ύπαρξη.
Πάντα μιλάω για το πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε για αυτά που προβάλλουμε, γιατί υπάρχουν πολλά μικρά παιδιά, κορίτσια και αγόρια που βλέπουν. Είναι σημαντικό να κάνουμε τη δουλειά μας με τον πιο επαγγελματικό και με τον τρόπο που αποπνέει τον μεγαλύτερο σεβασμό”.
Για την ανάμνηση που δεν θα ξεχάσει ποτέ: “Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα δάκρυα χαράς, μετά από αυτό τον θρίαμβο, να μπαίνουμε στο αεροπλάνο, να παίρνει περίπου μία ώρα να πάμε στο στάδιο. Αυτά τα δάκρυα χαράς δεν θα τα ξεχάσω ποτέ”.
Για το αν περίμενε ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό: “Πολλές φορές σκέφτομαι όλες αυτές τις στιγμές. Η πρόθεση μου ήταν να αποσυρθώ ως παίκτης του Ολυμπιακού. Πάντα θα κοιτάζω τα επόμενα χρόνια. Αυτό που συνέβη και αποχώρησα είναι ακόμα ένα μυστήριο για ‘μένα. Το συμβόλαιο που είχα αποδεκτεί δεν πήγε παρακάτω. Ήμουν ένας παίκτης που έπαιζα για να κερδίζω, που ήμουν επαγγελματίας πάντα. Ποτέ δεν έφυγα από κάποια ομάδα από επιλογή μου. Για τον Ολυμπιακό ήταν μια συγκυρία πραγμάτων. Θα ήθελα πολύ να μάθω τι μας επιφύλασσε η ιστορία στη συνέχεια, αλλά δεν είχα αυτή την ευκαιρία”.
Έχω πάρα πολλά αντικείμενα που κρατάω από τον Ολυμπιακό. Έχω φανέλες ακόμα, ο Ολυμπιακός είναι ένα πολύ ξεχωριστό, πολύ ιδιαίτερο μέρος του ταξιδιού μου, πάντα θα είναι κάτι μοναδικό για ‘μένα ανά τα χρόνια”.
Για μια ιστορία που θα ήθελε να πει, εκτός του μπάσκετ: “Όταν είχαμε ρεπό, κάθε φορά πήγαινα στο Σούνιο και έβλεπα το ηλιοβασίλεμα. Ήταν πάντα ένα μέρος γαλήνης και ηρεμίας. Πάντα θυμάμαι τους ανθρώπους που συναντούσα, οι φίλαθλοι είναι μοναδικοί, το ένιωθα μέσα στην καρδιά μου δεν υπάρχει ούτε μια ξεχωριστή στιγμή που να μην υπάρχει μέσα ο κόσμος του Ολυμπιακού”.
Για το αν παρακολουθεί τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή: “Δεν παρακολουθώ τα ματς όσο θα ήθελα, αλλά είμαι χαρούμενος που βρίσκεται στην πρώτη θέση. Παίζουν καλά, νίκησαν την Παρτίζαν στο προηγούμενο ματς. Μου αρέσει η νοοτροπία της ομάδας, έχει εξελιχθεί πάρα πολύ σε όλα αυτά τα χρόνια. Ο κόουτς έχει κάνει φοβερή δουλειά στο να ενώσει την ομάδα, να την κάνει συμπαγή. Ελπίζω να κατακτήσει ξανά την EuroLeague. Μεγάλο παιχνίδι ακολουθεί την Παρασκευή με τον Παναθηναϊκό, το ξέρω. Το μπάσκετ είναι για να το διασκεδάζουμε, νομίζω ότι αυτό θα είναι το νόημα του αγώνα της Παρασκευής”.
Για τον οργανισμό που έχει φτιάξει για να βοηθάει τον κόσμο που έχει ανάγκη: “Το Rivers Education Sports and Technology Foundation είναι ένας συνδυασμός όλης της δουλειάς που έχω κάνει στη ζωή μου, μέσα και έξω από το παρκέ. Αφορά στην παιδεία και στον αθλητισμό. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί μαζεύουμε χρήματα για τα παιδιά και τον κόσμο, για να χτίσουμε σχολεία όπως στο Κέιπ Τάουν στην Νότια Αφρική. Το κάνουμε για να έχουν τα παιδιά τη δυνατότητα να ονειρευτούν, για να χτίσουμε γέφυρες για τα παιδιά να έχουν μέντορες, δασκάλους για να πετύχουν αυτά που θέλουν στη ζωή τους. Δεν έχει να κάνει με τα αθλήματα, αλλά με την εκπαίδευση και την παιδεία. Όχι μόνο στην Αφρική, αλλά όπου υπάρχει ανάγκη, το κάνουμε και στις ΗΠΑ. Είναι ένας σπουδαίος οργανισμός, είναι ένας συνδυαμός από όσα έχω κάνει στη ζώη μου”.
Εύχομαι για ακόμα 200 χρόνια ιστορίας του Ολυμπιακού, εύχομαι τα καλύτερα, σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με είχατε εδώ”.
Η Stoiximan είναι ένα με τη φανέλα… ένα με την ομάδα του Ολυμπιακού
