Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χτυπηθεί αλύπητα από τη μοίρα. Και μετά υπάρχει και ο Ντεβόντα Πόλαρντ του Κόροιβου, στον οποίο μέχρι τα 19 του χρόνια του έτυχαν τόσα μαζεμένα προβλήματα που άλλοι χρειάζονται δύο ζωές για να βιώσουν.

Υπήρχε μία περίοδος που θεωρείτο δεδομένο ότι ο Πόλαρντ θα αγωνιζόταν στο ΝΒΑ. Που όλοι πίστευαν ότι θα έγραφε ιστορία. Ήταν το 2012, όταν ο νυν παίκτης του Κόροιβου έβλεπε το όνομά του να βρίσκεται στην ίδια πρόταση με αυτά των Νέρλενς Νόελ, Στίβεν Άνταμς, Μάρκους Σμαρτ, Κρις Νταν, Γκάρι Χάρις, Τζάστιν Άντερσον, Τι Τζέι Ουόρεν, Τέρι Ροζίερ, Νικ Στάουσκας και Ουίλι Κόλεϊ-Στάιν στην συζήτηση για τους καλύτερους παίκτες των Γυμνασίων στις ΗΠΑ. Αρκετοί εξ αυτών μάλιστα αναφέρονταν μετά από αυτόν. Όλοι αυτοί βρίσκονται στο ΝΒΑ σήμερα. Ο Ντεβόντα Πόλαρντ ωστόσο δεν τους έχει ακολουθήσει. Όσο για τον λόγο που δεν βρίσκεται μαζί τους, παρά πριν μερικές ημέρες υπέγραψε με τον Κόροιβο; Αυτή είναι μία πραγματικά μεγάλη ιστορία, που μοιάζει βγαλμένη από το πιο άρρωστο σενάριο που μπορεί να φανταστεί κάποιος.

Το 1ο χτύπημα

Ο Ντεβόντα Πόλαρντ δεν αποτελεί συνηθισμένη περίπτωση ανθρώπου. Γεννημένος στις 7 Ιουλίου 1994, ο νυν παίκτης του Κόροιβου μεγάλωσε στο Πόρτερβιλ του Μισισίπι, ένα χωριό που καλά-καλά δεν είχε 1.000 κατοίκους. “ Οι περισσότεροι ήμασταν συγγενείς μεταξύ μας” είχε δηλώσει κάποια στιγμή αστειευόμενος σε συνέντευξή του, τονίζοντας ότι όλοι οι κάτοικοι του χωριού ζούσαν σε... έναν δρόμο. Σε αυτό το μικρό χωριό λοιπόν ο Πόλαρντ ξεχώριζε από χιλιόμετρα χάρη στο ταλέντο του στο μπάσκετ. Ένα ταλέντο που το είχε κληρονομήσει από τη μητέρα του, Τζέσι Μο Μπράουν Πόλαρντ. Μία γυναίκα με ύψος 1.88 μέτρα, που είχε επιλεγεί κάποτε στο Νο4 του ντραφτ της Αμερικανικής Γυναικείας Λίγκας το 1980 και έπαιξε μπάσκετ επαγγελματικά για λίγο καιρό πριν η Λίγκα διαλυθεί, με αποτέλεσμα στην συνέχεια να γίνει δασκάλα ιστορίας. Αυτό που ξεχώριζε πάνω της πάντως ήταν η δυνατή προσωπικότητά της και ο ιδιαίτερα εκδηλωτικός χαρακτήρας της.

Ο πατέρας του πάλι, Έρβιν Πόλαρντ, ήταν μία άλλη ιστορία. Έχοντας ύψος 1.70 μέτρα εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο χαρτιού και ήταν... ψυχούλα: Ήσυχος, ευγενικός, ντροπαλός, ο οποίος δεν άντεχε καν να βρίσκεται στον ίδιο χώρο όταν η γυναίκα του τιμωρούσε με καμία σφαλιάρα το παιδί τους. Για κακή του τύχη ωστόσο δεν θα έμελλε να ζήσει αρκετά για να δει τον γιο του να μεγαλώνει.

Το 2008, όταν ο Πόλαρντ ήταν μόλις 14 ετών, ο πατέρας του διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας. Ο Έρβιν Πόλαρντ πάλεψε με την ασθένεια, ωστόσο αυτή ήταν μία μάχη που δε μπορούσε να κερδίσει, με αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του λίγους μήνες αργότερα. Ο νυν παίκτης του Κόροιβου ήταν μόλις 15 ετών όταν συνέβη αυτό. Και, απολύτως λογικά, το μόνο που του έμεινε να κάνει ήταν να δεθεί ακόμα περισσότερο με τη μητέρα του, με τη σχέση τους να γίνεται πιο δυνατή από ποτέ.

To 2ο χτύπημα

Από το 2009 κι έπειτα ο νεαρός Ντεβόντα απέκτησε μία σχέση λατρείας με τη μητέρα του. Η Τζέσι Πόλαρντ βρισκόταν πάντα μαζί του. Και είχε άποψη και για τα πάντα, σε βαθμό που σε ένα παιχνίδι του στο Γυμνάσιο μπήκε μέσα στο γήπεδο ενώ ο αγώνας παιζόταν (!) και τον τράβηξε εκτός παρκέ, ουρλιάζοντάς του επειδή είχε κάνει λάθη σε διαδοχικές επιθέσεις! Είπαμε, ούσα πρώην παίκτρια – και μάλιστα καλή παίκτρια – ήξερε πολύ μπάσκετ! Είναι λογικό πολλοί να πιστεύουν ότι αυτή η κίνηση θα μπορούσε να εκνευρίσει έναν έφηβο που έγινε ρεζίλι μπροστά σε εκατοντάδες άτομα. Τον Πόλαρντ ωστόσο δεν τον πείραξε. Αγαπούσε πάρα πολύ τη μητέρα του για να τον πειράξει αυτό.

Έχοντας την καθοδήγηση της μαμάς του, ο νεαρός Ντεβόντα έκανε το όνομά του γνωστό ανά την χώρα. Κάτι λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι ήταν ένας αριστερόχειρας κόμπο φόργουορντ με ύψος 2.03 μέτρα που μπορούσε να κάνει τα πάντα στο παρκέ. Ήταν τόσο καλός, που στις λίστες με τους καλύτερους παίκτες των Γυμνασίων ανά την χώρα βρισκόταν μέσα ή κοντά στην πρώτη 20αδα, με το περίφημο “Rivals.com” να τον τοποθετεί στην 22η θέση. Μεγάλα Κολέγια όπως το Ντιούκ, το Τζόρτζταουν, το Κεντάκι, του Τέξας και του LSU τον είχαν προσεγγίσει. Θεωρείτο δεδομένο ότι αυτός ο πιτσιρικάς θα γινόταν σταρ. Και τότε ήρθε το δεύτερο χτύπημα της μοίρας.

Ήταν 27 Απριλίου 2011 όταν ο Πόλαρντ και η μητέρα του ξύπνησαν από μία περίεργη μυρωδιά που υπήρχε στο σπίτι τους. Ήταν καπνός. Σε αντίθεση όμως από ότι πιθανόν να πιστεύει κάποιος δεν είχε γίνει κάποια ζημιά στην κουζίνα. Το σπίτι είχε πάρει φωτιά επειδή είχε χτυπηθεί από κεραυνό! Οριακά κατάφεραν οι δυο τους να βγουν από το σπίτι πριν τυλιχτεί ολόκληρο στις φλόγες, προλαβαίνοντας να πάρουν μόνο τα αυτοκίνητά τους, χάνοντας αναμνήσεις χρόνων, αφού ό,τι άλλο είχαν και δεν είχαν χάθηκε στην φωτιά, με το σπίτι τους να καταστρέφεται ολοσχερώς!

Μη έχοντας πού να μείνουν, μητέρα και γιος μετακόμισαν προσωρινά σε μία θεία του. Η ζωή τους είχε αλλάξει για ακόμα μία φορά. Αυτό που δεν είχε αλλάξει ήταν η συμπάθεια των Κολεγίων στο πρόσωπό του. Μία συμπάθεια που έγινε... λατρεία όταν ο Πόλαρντ οδήγησε την ομάδα του Γυμνασίου του (Kemper County Wildcats) στην κατάκτηση του Πολιτειακού Πρωταθλήματος του Μισισίπι κάνοντας triple-double στον Τελικό! Τα περισσότερα μεγάλα προγράμματα τον προσέγγισαν. Ο ίδιος όμως αργούσε να απαντήσει, αποκαλύπτοντας το κολέγιο της επιλογής του κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, αφού δεν ήθελε να πει όχι σε κανέναν και περίμενε να κλείσουν τα ρόστερ τους όλες οι ομάδες πρώτα! Όσο για την επιλογή του; Προτίμησε το Κολέγιο του Αλαμπάμα, το οποίο βρισκόταν κοντά στο σπίτι του και δεν ήθελε να φύγει μακριά από τη μητέρα του.

Στο Κολέγιο του Αλαμπάμα τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενε όμως. Έχοντας συνηθίσει να παίζει σε γρήγορο τέμπο παιχνιδιού, ο ταλαντούχος φόργουορντ βρέθηκε ξαφνικά σε μία ομάδα που προτιμούσε να παίζει σε καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε. Αυτό είχε ως συνέπεια να αριθμήσει μόλις 3.9 πόντους μέσο όρο στην πρώτη του χρονιά στην Αλαμπάμα, με τον ίδιο να ψάχνει τρόπο να φύγει για να πάει σε ένα τζούνιορ Κόλετζ κοντά στο σπίτι του. Αυτό που δεν ήξερε βέβαια τότε ήταν ότι αυτή η αλλαγή θα γινόταν... υποχρεωτικά, γιατί η μοίρα του ετοίμαζε ένα ακόμα χτύπημα, μόνο που αυτό ήταν ίσως το πιο σκληρό απο όλα.

Το 3ο χτύπημα

Ήταν 30 Απριλίου 2013 όταν ο Πόλαρντ βρισκόταν στο αγαπημένο του Πόρτερβιλ και ετοιμαζόταν να πάει για προπόνηση όταν η μητέρα του τον πήρε τηλέφωνο, ζητώντας του να την συναντήσει στο πάρκινγκ μίας εκκλησίας και να φέρει ένα κατσαβίδι και ένα κλειδί. Ο ίδιος παραξενεύτηκε, αλλά υπάκουσε στις εντολές και την συνάντησε, δίνοντάς της τα δύο εργαλεία. Λίγες ώρες αργότερα δέχθηκε ακόμα ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα του, η οποία του είπε αυτή τη φορά να φέρει σε ένα βενζινάδικο μία ξαδέλφη του, της οποίας το αυτοκίνητο είχε χαλάσει. Ο ίδιος πάλι παραξενεύτηκε, αλλά πάλι υπάκουσε και έκανε αυτό που του ζήτησε η μητέρα του. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι με αυτές τις δύο κινήσεις του είχε μόλις γίνει συνεργός σε απαγωγή!

Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, η μητέρα του είχε απαγάγει την 6χρονη κόρη της εξαδέλφης της, Ρόσελ Φορντ! Γιατί το έκανε όμως αυτό; Επειδή η Ρόσελ Φορντ είχε αγοράσει μέρος της γης του που κάποτε βρισκόταν το σπίτι της οικογένειας που κάηκε μερικά χρόνια νωρίτερα και αρνήθηκε να της το παραχωρήσει! Η Τζέσι Πόλαρντ λοιπόν αποφάσισε να απαγάγει από το σχολείο την κόρη της εξαδέλφης της και να της στείλει μήνυμα από άγνωστο αριθμό, λέγοντάς της πως αν καλέσει την αστυνομία δεν θα ξαναδεί την κόρη της! Η ξαδέλφη της πάντως δεν την άκουσε και κάλεσε την αστυνομία, ενώ στην υπόθεση μπλέχτηκε και το FBI (!) αφού το 6χρονο κοριτσάκι είχε μεταφερθεί εκτός Πολιτείας, οπότε η απαγωγή θεωρήθηκε Ομοσπονδιακό έγκλημα.

Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, ο Πόλαρντ βρέθηκε συνένοχος σε απαγωγή, με την αστυνομία να τον συλλαμβάνει και να του δίνει δύο επιλογές: Ή θα κατέθετε εναντίον της μητέρας του στο δικαστήριο, ή δεν θα έδινε κατάθεση και θα έμπαινε φυλακή! Έπειτα από μπόλικη σκέψη (και πολλές άυπνες νύχτες) ο 19χρονος Πόλαρντ αναγκάστηκε να διαλέξει τον πρώτο δρόμο. Πήγε λοιπόν στο δικαστήριο και κατέθεσε εναντίον της μητέρας του, η οποία καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση, με τον ίδιο να τιμωρείται με δύο χρόνια υπό περιορισμό και τον δικαστή να του ανακοινώνει ότι θα σβήσει από το μητρώο του την συνεργία στην απαγωγή αν μείνει μακριά από μπλεξίματα για δύο χρόνια.

Πραγματικά, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα για έναν 19χρονο, ο οποίος μέσα σε τέσσερα χρόνια έχασε τον πατέρα του, είδε το σπίτι του να καίγεται, κόντεψε να μπει φυλακή, είδε τελικά τη μητέρα του να μπαίνει στην φυλακή με τον ίδιο να καταθέτει εναντίον της, ενώ – για κερασάκι στην τούρτα – το Κολέγιο του Αλαμπάμα τον απέβαλλε λόγω των κατηγοριών που εκκρεμούσαν εναντίον του! Η κίνηση του Αλαμπάμα πάντως ήταν πραγματικά το τελευταίο που τον απασχολούσε. Στην κυριολεξία για την ακρίβεια, αφού – απολύτως λογικά – ο Πόλαρντ είχε χάσει κάθε όρεξη για οτιδήποτε στην ζωή, όχι μόνο για το μπάσκετ. Και πραγματικά δε μπορούσε να κατηγορήσει κανείς αυτό το παιδί για την απογοήτευση που ένιωθε.

Χάνοντας κάθε όρεξη για δουλειά

Ο Πόλαρντ είχε πάρει την απόφασή του πολύ καιρό πριν η μητέρα του εμπλακεί στην υπόθεση απαγωγής και αποβληθεί από το Κολέγιο του Αλαμπάμα: Θα συνέχιζε την ακαδημαϊκή του καριέρα στο Ιστ Μισισίπι Κομιούνιτι Κόλετζ, παρέα με τους φίλους του, μακριά από τα φώτα των προβολέων. Αυτό που δεν περίμενε ωστόσο ήταν ότι οι προβολείς θα τον έβρισκαν.

Ο κόσμος είναι σκληρός. Πολύ σκληρός για την ακρίβεια. Με την ιστορία της απαγωγής να τον ακολουθεί λοιπόν, ο Πόλαρντ κατάλαβε πολύ γρήγορα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσουν οι αντίπαλοι να ξεχάσουν ό,τι είχε συμβεί μερικούς μήνες νωρίτερα. Σχεδόν σε κάθε εκτός έδρας αγώνα λοιπόν οι αντίπαλοι τον κορόιδευαν για όσα είχαν συμβεί. Κάθε παιχνίδι ήταν και μία νέα δοκιμασία. Και αυτό έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα για αυτόν. Η αυτοπεποίθησή του διαλύθηκε, η απόδοσή του έμοιαζε με τρενάκι του τρόμου – αφού τη μία φορά είχε 20 πόντους την άλλη δεν σκόραρε καν – ενώ έφτασε να ζυγίζει 80 κιλά! Πιο κάτω δε μπορούσε να πάει. Τότε ωστόσο ήταν που συνέβη κάτι που θα του άλλαζε την ζωή.

Η εξιλέωση και ο Κόροιβος

Το Κολέγιο του Χιούστον είχε μείνει με έξι παίκτες και “χτένιζε” τα Τζούνιορ Κόλετζ ανά την χώρα, ψάχνοντας για παίκτες που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Ο τεχνικός της ομάδας, Κέλβιν Σάμπσον, (ο οποίος είχε κι αυτός τα δικά του θέματα, αφού το 2009 είχε τιμωρηθεί με 5 χρόνια αποκλεισμό από το NCAA επειδή παραβίασε τους κανόνες σχετικά με το πώς πρέπει να προσεγγίζει παίκτες) έμαθε τότε από έναν φίλο του για τον Πόλαρντ, ο οποίος του τόνισε τότε ένα πράγμα: “ Πριν τον προσεγγίσεις ψάξτον στο Google. Το παιδί κουβαλάει αρκετά πράγματα από το παρελθόν του”. Ο Σάμπσον το έκανε. Έμαθε την ιστορία του. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε από το να τον προσεγγίσει. Κι ας ήταν δύσκολο αυτό, αφού χρειάστηκε βοήθεια από αρκετούς συγγενείς αλλά και την κοπέλα του νυν παίκτη του Κόροιβου μέχρι να τον πείσει. “ Το παιδί χρειαζόταν βοήθεια. Χρειαζόταν να εμπιστευτεί κάποιον”. Αυτός ο “κάποιος” ήταν ο Σάμπσον και ο γιος του.

Στο Χιούστον πάντως τα πράγματα δεν ήταν εύκολα στην αρχή. “ Όταν πρωτοήρθε ήταν χειρότερος ακόμα και από παίκτες Γυμνασίου. Δε μπορούσε να σουτάρει, να ντριπλάρει, να πασάρει. Δε μπορούσε να κάνει τίποτα σε υψηλό επίπεδο” θυμάται ο Σάμπσον. Ακόμα χειρότερα, δεν μπορούσε καν να συνυπάρξει με τους συμπαίκτες του, όχι επειδή ήταν κακό παιδί, αλλά επειδή παραήταν ντροπαλός και μαζεμένος και ήταν δύσκολο να βρει παρέες. Σταδιακά ωστόσο όλα αυτά θα άλλαζαν, χάρη και στην βοήθεια του Κέλεν Σάμπσον, του γιου του Κέλβιν Σάμπσον. Χρειάστηκε να περάσουν 6 μήνες, αλλα ο Πόλαρντ άρχισε σταδιακά να θυμίζει τον παίκτη που κάποτε όλοι θαύμαζαν.

Την πρώτη του σεζόν στο Χιούστον (2014/15) ο Πόλαρντ είχε 11.4 πόντους και 6.4 ριμπάουντ μέσο όρο. Έναν χρόνο αργότερα ήταν ακόμα καλύτερος, έχοντας την περσινή σεζόν (2015/16) 14 πόντους, 5.7 ριμπάουντ και 1.6 ασίστ μέσο όρο. Στο μεταξύ, κατά την διάρκεια αυτής της διετίας ο δικαστής που του είχε επιβάλλει δύο χρόνια περιορισμό τον απελευθέρωσε από την ποινή του, στέλνοντας παράλληλα ένα γράμμα στον Σάμπσον, τονίζοντάς του ότι “ αν δεν τον βοηθούσες εσύ, τότε δεν θα μπορούσε να πετύχει σε τίποτα”. Η αποστολή του Σάμπσον είχε ολοκληρωθεί: Είχε μόλις δημιουργήσει έναν καινούριο άνθρωπο: Τον Ντεβόντα Πόλαρντ που όλοι αγαπούσαν πριν εμφανιστούν όλα αυτά τα προβλήματα.

Όπως βέβαια γίνεται σαφές, ο Πόλαρντ δε επιλέχθηκε τελικά στο ντραφτ του περασμένου καλοκαιριού, αν και προσπάθησε μέσω των Σάμερ Λιγκ να βρεθεί στο ΝΒΑ. Τελικά, υπέγραψε συμβόλαιο με την Λετονική Λιεπάχα Τριομπέτ τον Οκτώβριο, παίζοντας σε 7 αγώνες με την ομάδα, έχοντας 10 πόντους, 3.3 ριμπάουντ, 1.3 κλεψίματα και 1.4 κοψίματα μέσο όρο σε 24 λεπτά συμμετοχής, μέχρι να εμφανιστεί στον δρόμο του ο Κόροιβος πριν μερικές ημέρες .

Αν βρισκόταν κάποιος άλλος στην θέση του Ντεβόντα Πόλαρντ μπορεί να τα είχε παρατήσει. Ο ίδιος ξέρει ότι είχε όλες τις δικαιολογίες με το μέρος του. Ξέρει ότι οι συγκυρίες δεν τον άφησαν να εξελιχθεί όπως θα μπορούσε τόσο ως παίκτης όσο και ως άνθρωπος. Πλέον όμως πατάει ξανά γερά στα πόδια του. Και είναι έτοιμος να αρπάξει την ζωή από τα μαλλιά και να γίνει ο καλύτερος παίκτης που μπορεί. Το πού θα τον οδηγήσει τελικά αυτό δεν το ξέρει κανείς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο νυν παίκτης του Κόροιβου έχει κερδίσει ήδη τη μεγαλύτερη μάχη του: Αυτή με τον ίδιο του τον εαυτό.

Twitter @steflong85

Πηγές: ESPN, Bleacher Report, Sports.yahoo.com, cbssports, rivals.com, uhcougars.com, blacksportsonline.com