Ντίνο Μενεγκίν: "Κρίμα που δεν υπήρξα συμπαίκτης του Γκάλη"

Ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και αντίπαλος του Νίκου Γκάλη στις αναμετρήσεις της Τρέισερ Μιλάνου με τον ΑΡΗ, ο Ντίνο Μενεγκίν, παραχώρησε συνέντευξη στο www.arisbc.gr, μιλώντας την παρουσία του στην εκδήλωση της 7ης Μαΐου.

Ο "Μπούφαλο Μπιλ" του ιταλικού μπάσκετ περιέγραψε τα συναισθήματα του για την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη.

"Είμαι πολύ υπερήφανος που θα βρεθώ στη Θεσσαλονίκη γι’ αυτό το λόγο. Όλοι μιλούν για τον Νίκο Γκάλη και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Γκάλης ήταν εξαιρετικός παίκτης, αλλά δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω προσωπικά, γιατί δεν είχαμε χρόνο.

Ήμασταν αντίπαλοι και ποτέ συμπαίκτες. Σαν χαρακτήρα δεν το γνώρισα, αλλά απ’ ό,τι μου έχουν πει, πρόκειται για έναν ντροπαλό και κλειστό χαρακτήρα, στοιχείο πολύ σημαντικό, γιατί στο παρκέ ήταν εξαιρετικός. Είναι πολύ μεγάλη τιμή για μένα που θα βρεθώ στο Παλέ".

Τι είναι αυτό που θυμάστε από εκείνα τα χρόνια που ήσασταν αντίπαλοι; Ποια είναι η καλύτερή σας ανάμνηση από τα παιχνίδια ανάμεσα στην Τρέισερ Μιλάνο και τον ΑΡΗ;

"Πάντα τα παιχνίδια ανάμεσά μας ήταν πολύ σκληρά. Ο ΑΡΗΣ και η Τρέισερ Μιλάνο έπαιζαν με τον ίδιο τρόπο, σκληρή άμυνα, είχαν τρομερούς παίκτες στο γήπεδο και φανταστικούς οπαδούς.

Πολλοί Έλληνες μού λένε ακόμη για τα παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες εκείνης της εποχής. Και φυσικά δεν θα ξεχάσω τους οπαδούς του ΑΡΗ, έχουν μείνει χαραγμένοι στη μνήμη μου".

Θα θέλατε να μπείτε και πάλι στο γήπεδο και να αντιμετωπίσετε ξανά τον Γκάλη;

"Φυσικά και θα έμπαινα, μόνο που δεν είμαι σε καλή φόρμα πια. Δυστυχώς δεν παίζω πια και ξέρετε, το μυαλό δουλεύει πιο γρήγορα από τα πόδια πλέον"!

Πώς θα περιγράφατε τον Νίκο Γκάλη σαν παίκτη και σαν αντίπαλο;

"Ο Γκάλης ήταν το είδος του αθλητή που όταν ήθελε να πετύχει κάτι, δεν μπορούσε κανένας να τον σταματήσει.

Είχα την ευκαιρία εγώ να παίξω άμυνα επάνω του, όπως μου είχε ζητήσει ο προπονητής μου, γιατί κανένας δεν μπορούσε και είναι πραγματικά περίεργο, γιατί ο Γκάλης δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλός αθλητής, αλλά έκανε ό,τι ήθελε μέσα στο παρκέ.

Ντρίμπλαρε όπως ήθελε, σκόραρε μπροστά από πολύ υψηλότερους αντιπάλους, δεν σταματούσε πουθενά! Δυστυχώς, ήμουν πάντα αντίπαλός του και ποτέ συμπαίκτης του και είναι κρίμα για μένα. Θα ήταν τιμή μου να ήμουν συμπαίκτης του".