Ο Ντοκ Ρίβερς αποτελεί παρελθόν από τους Κλίπερς. Έπειτα από εφτά χρόνια γεμάτα καλές και κακές στιγμές, εφτά χρόνια με αρκετό θόρυβο, ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία της ομάδας απολύθηκε. Γιατί; Επειδή πλέον είχε ανεβάσει τον πήχη σε ύψη που δεν μπορούσε να ξεπεράσει.

Όπως τα περισσότερα πράγματα, έτσι και η παρουσία του Ρίβερς στους Κλίπερς είναι καθαρά θέμα οπτικής. Κάτι σαν το μισογεμάτο και μισοάδειο ποτήρι. Ανάλογα με το πόσο συμπαθεί κάποιος τον έμπειρο τεχνικό αλλά και κατά πόσο λαμβάνει υπόψιν όλα τα δεδομένα, μπορεί να κρίνει ότι η παρουσια του ήταν είτε πετυχημένη, είτε αποτυχημένη είτε... κάπου στη μέση.

Όταν το καλοκαίρι του 2013 ο Ρίβερς έπαιρνε την σκυτάλη από τον (προερχόμενο από δύο σερί παρουσίες στα playoffs) Βίνι Ντελ Νέγκρο, ο στόχος ήταν ξεκάθαρος: Οι Κλίπερς τα έδιναν ολα για να γίνουν διεκδικητές του τίτλου. Έμοιαζαν ανερχόμενη δύναμη χάρη στο δίδυμο των Μπλέικ Γκρίφιν και Κρις Πολ και ήθελαν να κάνουν το βήμα παραπάνω. Το ερώτημα όμως παραμένει: Το έκαναν αλήθεια αυτό το βήμα παραπάνω επί θητείας του Ρίβερς;

Για να καταλάβει κάποιος αν πραγματικά έγινε το βήμα παραπάνω, πρέπει απλώς να εξετάσει την παρουσία του Ρίβερς και από τις δύο σκοπιές: Αυτή του μισογεμάτου και του μισοάδειου ποτηριού.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ: Ο ΡΙΒΕΡΣ ΕΔΩΣΕ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ξέρουν ότι για χρόνια το όνομα των Κλίπερς ήταν ανέκδοτο. Η ομάδα του Λ.Α έμοιαζε να βρίσκεται στην λίγκα απλώς για να... συμπληρώνεται το πρόγραμμα. Οι Κλίπερς έμοιαζαν περισσότερο με... νεκροταφείο. Υπήρχε μία εποχή – ειδικά στα 90s – που αρκετοί παίκτες έλεγαν δημόσια “ θέλω ανταλλαγή, θα πάω οπουδήποτε εκτός από τους Κλίπερς”.

Οι Κλίπερς ήταν μία ομάδα που είχε έναν τσιγκούνη και – όπως αποδείχθηκε – ρατσιστή ιδιοκτήτη στο πρόσωπο του Ντόναλντ Στέρλινγκ. Μία καταρραμένη ομάδα, που ήταν καταδικασμένη να αποτύχει σε ό,τι και αν έκανε. Μία ομάδα που από τότε που μετονομάστηκε από Μπάφαλο Μπρέιβς σε Κλίπερς (αρχικά μετακομίζοντας στο Σαν Ντιέγκο και ακολούθως στο Λ.Α) είχε πριν αναλάβει προπονητής ο Ρίβερς μόλις 6 παρουσίες στα playoffs σε 35 χρόνια. Επί της εποχής του Ντοκ Ρίβερς είχε 6 παρουσίες στα playoffs σε 7 χρόνια.

Ο Ρίβερς άλλαξε τη νοοτροπία στους Κλίπερς. Έδωσε σοβαρότητα στην ομάδα. Σαφώς και ευνοήθηκε από το γεγονός ότι είχε υπό τις οδηγίες του όλα αυτά τα χρόνια παίκτες όπως ο Κρις Πολ, ο Μπλέικ Γκρίφιν, ο Τζαμάλ Κρόφορντ και ο ΝτιΆντρε Τζόρνταν (την εποχή που η ομάδα λεγόταν Lob City) και αργότερα το δίδυμο των Κουάι Λέοναρντ και Πολ Τζορτζ. Ήταν όμως αυτός που έβαλε αρχές στην ομάδα, αυτός που διαχειρίστηκε την κρίση όταν βγήκαν στην φόρα τα ρατσιστικά παραλληρήματα του Στέρλινγκ που οδήγησαν στην πώληση της ομάδας στον Στιβ Μπάλμερ. Ήταν αυτός που εξέλιξε παίκτες όπως ο Έρικ Μπλέντσο, ο ΝτιΆντρε Τζόρνταν και ο Σάι Γκίλτζεους-Αλεξάντερ.

Ο Ρίβερς είναι μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο ΝΒΑ τα τελευταία 15 χρόνια. Η παρουσία του στους Κλίπερς άλλαξε την οπτική το κόσμου για την ομάδα. Οι Κλίπερς θεωρήθηκαν διεκδικητές του τίτλου και υπήρχαν στιγμές που πίστευαν ότι θα έκαναν την υπέρβαση, αλλά κάποιες ατυχίες (όπως οι τραυματισμοί των Γκρίφιν και Πολ σε κρίσιμες σεζόν) έπαιξαν και αυτές τον ρόλο τους στης αποτυχίες της ομάδας. Και μόνο το γεγονός ότι πλέον θεωρέιται αποτυχία ο αποκλεισμός στον δεύτερο γύρο για την κατά πάσα πιθανότητα (βάσει ιστορικού) χειρότερη ομάδα στην λίγκα κάτι δείχνει για το πόσο έχει αλλάξει η οπτική του κόσμου για τους Κλίπερς. Και αυτο πιστώνεται στον Ρίβερς.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΙΣΟΑΔΕΙΟ: ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Ηταν πάντα ο... ελέφαντας στο δωμάτιο στην θητεία του Ρίβερς. Σαφώς και όλοι του πίστωναν ότι άλλαξε την προσωπικότητα της ομάδας, ότι διαχειρίστηκε κρίσεις, ότι έχτισε σταρ. Την ίδια στιγμή όμως αυτό δεν αλλάζει ότι οι Κλίπερς από ένα σημείο και μετά δεν έφταναν το ταβάνι τους όταν είχε σημασία: Στα playoffs.

Ο αποκλεισμός από τους Νάγκετς με 4-3 στον δεύτερο γύρο των φετινών playoffs έμοιαζε να είναι πλέον η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Ρίβερς, αφού οι Κλίπερς αποκλείστηκαν αν και προηγήθηκαν με 3-1 νίκες. Πέντε χρόνια νωρίτερα – με άλλους παίκτες – είχε συμβεί ακριβώς το ίδιο για την ομάδα του Λ.Α, αφού στα playoffs του 2015 προηγήθηκε με 3-1 νίκες στον δεύτερο γύρο κόντρα στους Ρόκετς, αλλά αποκλείστηκε με 4-3 νίκες.

Ο Ρίβερς πιστώνεται όλα τα θετικά, αλλά είναι λογικό να χρεώνεται και όλα τα αρνητικά. Ειδικά την φετινή σεζόν έμοιαζε σχεδόν αδικαιολόγητο αυτό που συνέβη. Δικαιολογίες σαφώς και υπήρχαν, αφού στο τέλος της σεζόν αποδείχθηκε ότι οι παίκτες μάλλον ήταν χωρισμένοι σε “στρατόπεδα” παλιών και νέων, οι μισοί δεν ήθελαν να πάνε στην “φούσκα”, ο Λου Γουίλιαμς έμεινε 10 μέρες σε καραντίνα επειδή ήθελε να φάει κοτόπουλο σε στριπτιτζάδικο, ο Μόντρεζλ Χαρέλ έχασε την γιαγιά του.

Από ένα σημείο κι έπειτα όμως οι δικαιολογίες μοιάζουν ακριβώς με αυτό: Δικαιολογίες. Στο τέλος της ημέρας, οι Κλίπερς είχαν ως στόχο το πρωτάθλημα. Και αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο.

Ο ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΚΛΙΠΕΡΣ

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ντοκ Ρϊβερς άφησε έργο στην ομάδα. Παρέλαβε το 2013 μία ομάδα με ταλέντο και προοπτική και της έδωσε σοβαρότητα και στάτους. Άντεξε τους κραδασμούς της αποχώρησης των Πολ και Γκρίφιν, έφτιαξε πέρυσι ένα σύνολο με κομπάρσους που έφτασε στα playoffs, άνοιξε τον δρόμο για την έλευση των Λέοναρντ και Τζορτζ. Στο τέλος, απλώς ανέβασε τον πήχη πιο ψηλά από ότι μπορούσε να φτάσει με αυτή την ομάδα.

Όσο για τους Κλίπερς, πρακτικά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Η εύρεση του διαδόχου του Ρίβερς δεν θα είναι απλή απόφαση. Ο έμπειρος τεχνικός ήταν πιθανότατα ό,τι καλύτερο έτυχε στην ομάδα, την έβαλε στις ράγες, τις έδωσε αρχές, έδινε μία σταθερότητα. Ο επόμενος προπονητής πρέπει να έχει την προσωπικότητα και το στομάχι να τα διαχειριστεί όλα αυτά.

Οι Κλίπερς θέλουν να κάνουν το βήμα παραπάνω. Είδαν τον Ρίβερς να τους κουβαλάει μέχρι εκεί που μπορούσε. Τώρα πλέον πρέπει να βρουν έναν προπονητή που θα τους δώσει το κάτι παραπάνω. Δεν θα είναι εύκολο. Δεν πρέπει όμως να είναι εύκολο. Στο τέλος εξάλλου, μόνο μία ομάδα μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Με τους Τζορτζ και Λέοναρντ να έχουν το δικαίωμα να γίνουν free agents το καλοκαίρι του 2021, ο χρόνος έχει ήδη αρχίσει να μετράει αντίστροφα.

AP Photo/Mark J. Terrill