Θα ήταν άδικος όποιος υποστήριζε πως στο πρώτο τρίμηνο ο Ολυμπιακός δεν έχει μια καλή σεζόν. Η κατάκτηση του Super Cup, το 10/10 στην Basket League, που ολοκλήρωσε ένα εντυπωσιακό 37/37 στις εγχώριες διοργανώσεις για το 2022, αλλά και το 9-6 στην EuroLeague αντικατοπτρίζουν την αγωνιστική εικόνα των ερυθρόλευκων.

Σίγουρα οι ευρωπαϊκές ήττες στο ΣΕΦ, με πιο πρόσφατη αυτή από τον Ερυθρό Αστέρα, άφησαν το σημάδι τους και μεγέθυναν τα ερωτήματα που είχε γεννήσει εξ αρχής η προσθήκη του Αϊζέια Κάναν στο ρόστερ. Αν θ' αποδειχθεί αντάξιος του Τάιλερ Ντόρσεϊ ήταν η μόνιμη αμφιβολία.

Πιο ισχυρή μάλιστα κι από το πώς προφέρεται το όνομά του, που ενισχύθηκε αρχικά από τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του Αμερικανού και κατόπιν από τη μεταφορά του ομογενούς σούτινγκ γκαρντ στη δεξαμενή των free agents μετά την αποδέσμευσή του από τους Μάβερικς. Μια εξέλιξη που προκάλεσε απαίτηση επιστροφής στο ΣΕΦ, προτού προλάβουν να κινηθούν οι υπόλοιποι, σοβαροί, μνηστήρες. Κυρίως η Φενέρμπαχτσε του Ιτούδη που τον "έψηνε" από το καλοκαίρι.

Είναι αλήθεια τόση η διαφορά του Ντόρσεϊ με τον Κάναν που δικαιολογεί μια τέτοια σαρωτική διαφορά υπέρ του ενός ή του άλλου; Τα στοιχεία του Instat Scout βοηθούν να διαλευκάνουμε τα πράγματα, λαμβάνοντας υπ' όψιν μονάχα τα πεπραγμένα των δύο παικτών στους αγώνες της EuroLeague, με την υποσημείωση πως του Κάναν η σεζόν δεν έχει τελειώσει, εν αντιθέσει με του Ντόρσεϊ που έπαιξε 38 αγώνες και σταδιακά εντάχθηκε σε ό,τι ακριβώς ήθελε απ' αυτόν ο Μπαρτζώκα.

Το net rating του Κάναν και το usage του Ντόρσεϊ

Φαινομενικά ο Κάναν κάνει πολλά απ' όσα έκανε ο Ντόρσεϊ πέρυσι. Θα μπορούσε, εύκολα μάλιστα, να γραφεί πως, πιθανόν, είναι πιο ωφέλιμος ενόσω βρίσκεται στο παρκέ, καθώς τόσο στον μέσο όρο του +/- όσο και στο net rating (τη διαφορά πόντων που σκοράρει και δέχεται μια ομάδα σε 100 κατοχές) εμφανίζει καλύτερο νούμερο. Στην πρώτη περίπτωση είναι στο +4.5 και στη δεύτερη στο +14.07 (108.03-93.95) κόντρα στο +2.9 του και στο +3.91 (99.73-95.82) του Ντόρσεϊ.

Πρόκειται όμως για μια κλίμακα που εξαρτάται από τις εκάστοτε πεντάδες και πώς αυτές ανταποκρίνονται στα διαστήματα που χρησιμοποιούνται.

Εξατομικεύοντας τα στοιχεία, ας αρχίσουμε με το ποσοστό στο usage, της κλίμακας που εμφανίζει το πόσο ένας παίκτης ορίζει τις επιθέσεις της ομάδας του. Ο Ντόρσεϊ πέρυσι ήταν πάνω από το 27% (27.3%), σε αντίθεση με τον Κάναν που δεν φτάνει το 22% (21.7%).

Διαφορά σε πόντους ανά κατοχή και ποσοστά

Είναι κάτι που συνδέεται άρρηκτα με τους συνολικούς πόντους που προσφέρει κάθε παίκτης με δικό του σκορ ή πόντους που προσφέρει από ασίστ, παρόλο που ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είναι κατ' εξοχήν δημιουργός. Ο ομογενής προσέφερε κατά μέσο όρο 17.6 πόντους (12.8+4.8) ανά ματς, ένα νούμερο πολλαπλάσιο των 7.6 (5.5+2.1) του πρώην γκαρντ της Ούνιξ.

Η ανάλυση των ατομικών data κάθε παίκτη δείχνει ακόμη πως ο Ντόρσεϊ έδινε 0.99π ανά κατοχή στον Ολυμπιακό, τη στιγμή ο Κάναν βρίσκεται, τουλάχιστον ως εδώ, στους 0.87π ανά κατοχή (παίζοντας σχεδόν δέκα λεπτά λιγότερα και αναζητώντας τον ακριβή ρόλο του).

Ακόμη και σε επίπεδο σουτ, είτε με τη μορφή effective FG (σχέση δίποντων-τρίποντων) είτε με τη μορφή true shooting (κλάσμα πόντων προς FG και βολές) ο διεθνής περιφερειακός είχε ανώτερα ποσοστά. Στην πρώτη η διαφορά είναι 4% (54% έναντι 50%) και στη δεύτερη ξεπερνά το 6% (57.8% έναντι 51.5%).

Διαφέρει, αλήθεια είναι, ο τρόπος επίθεσης του καθενός. Αλλά κι εκεί να δει κανείς, ο Ντόρσεϊ υπήρξε πιο πληθωρικός. Όντως η απειλή μετά από πικ εν ρολ ήταν κατά 30% η βασική επιδίωξή του, προσφέροντας 0.93 πόντους ανά κατοχή.

Ταυτόχρονα ωστόσο εμφάνιζε διψήφια ποσοστά σε καταστάσεις catch and drive (14.9%, 0.91π), catch and shoot (14.3%, 1.42π), ανοικτού γηπέδου (13.3%, 1.26π) και απομόνωσης (11%, 0.85π).

Αρέσκεται, άλλωστε, να τελειώνει μπάλες μετά από ντρίμπλα, γεγονός που τον κάνει άκρως ελκυστικό για πολλούς.

Ο Κάναν είναι ξεκάθαρα παίκτης μισού γηπέδου. Προτιμά δε να σουτάρει με άμεση εκτέλεση (20.5%), δείχνοντας μια μικρή τάση προς την αριστερή πλευρά.

Κι όμως η αποδοτικότητά του σε καταστάσεις που του αρέσουν, είναι κατώτερη του Ντόρσεϊ (1.33π ανά κατοχή). Όπως και όταν παίρνει προσπάθειες ως αυτός που στήνει πικ εν ρολ (18.2%, 0.5π).

Ούτε τα ντράιβς είναι ακριβώς στο ρεπερτόριό του (14.8%, 0.46π), ενώ χαμηλή είναι η αποτελεσματικότητά του στις απομονώσεις (13.6%, 0.58π). Μόνο σε φάσεις που βγαίνει πίσω από τα σκριν υπερτερεί (1.5π έναντι 0.95) στη σύγκριση.

Η άμυνα του Ντόρσεϊ και του Κάναν

Κι αν η επιθετική συνεισφορά καλύπτεται από τη σούπερ σεζόν του αρχισκόρερ Βεζένκοβ, τη σταθερότητα του Σλούκα, τη συνεισφορά του Γουόκαπ και την εμπλοκή του Λαρεντζάκη, η ειδοποιός διαφορά των δύο εντοπίζεται στην αμυντική ανταπόκριση - αποτελεσματικότητα.

Αναμφίβολα το μέγεθος βοηθά τον Ντόρσεϊ να είναι πολύ πιο επιδραστικός όταν βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας, κινούμενος πάνω από τον γενικό μέσο όρο χάρη, αρκεί να είναι συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος.

Αμφότερων η βασική αμυντική αποστολή ήταν σε καταστάσεις catch and shoot. Που στο τέλος της ημέρας μετράει περισσότερο από κάθε άλλη.

Σε αυτές ο ομογενής γκαρντ δεχόταν 0.91π. ανά κατοχή πέρυσι, ο Κάναν δέχεται 1.76π ανά κατοχή εφέτος! Η απόσταση είναι χαώδης όσο κι αν μια άμυνα είναι αφενός μεν επιλογή του προπονητή αφετέρου δε δουλειά των πολλών και όχι του ενός. Όπως αντίστοιχα άξια αναφοράς είναι η διαφορά στην άμυνα πίσω από τα σκριν (1.38π έναντι 1.08π).

Στους χειριστές του πικ εν ρολ αντίθετα, ο Κάναν εμφανίζεται ελάχιστα καλύτερος (0.85π έναντι 0.9π), όπως και όταν αμύνεται ένας μ' έναν, διότι τον βοηθά ο πολύ ο σωστός τρόπος που με το σώμα του κλείνει τον διάδρομο (0.29π έναντι 0.8π). Ούτε φυσικά ποστάρεται εύκολα από τους αντιπάλους του (0.5π έναντι 1.15π), μόνο που καθεμιά από τις παραπάνω κατηγορίες έρχονται χαμηλά στην ιεραρχία.

Τέλος δεν μοιάζει να του ταιριάζει καθόλου η άμυνα στο τρανζίσιον (1.57π. ανά κατοχή) όντας ευάλωτος. Εκεί που ο Ντόρσεϊ πάλευε πολύ καλύτερα (0.97π).

Απόφαση προπονητή και μόνο

Εκ των παραπάνω προκύπτει πως ο Τάιλερ Ντόρσεϊ είναι ένας διαφορετικός τύπου παίκτης με στοιχεία elite στην επίθεση και επάρκεια στην άμυνα κι ας μην φαίνεται πάντα.

Ο Κάναν φέρνει περισσότερο σ' έναν παίκτη ικανό να κάνει μόνο συγκεκριμένα πράγματα στο παρκέ, όντας λειτουργικός σε συγκεκριμένες καταστάσεις και σύνολα.

Ο κάθε προπονητής ξέρει περισσότερο από τον καθέναν τι του ταιριάζει και τι όχι.