Η ιστορία με το μικρό δάκτυλο του δεξιού ποδιού του είναι αληθινή.

Το 2009 οι Μαϊάμι Χιτ επέλεξαν τον απόφοιτο του Μέμφις στο νούμερο 60 του ντραφτ του ΝΒΑ. Το καλοκαίρι του 2010 και ενώ ετοιμαζόταν να συμμετάσχει στο «summer league» για να διεκδικήσει μια θέση στο αστραφτερό ρόστερ των Χιτ και να γίνει συμπαίκτης του ΛεΜπρόν Τζέιμς, υπέστη κάταγμα στο μικρό δάκτυλο του ποδιού και όλα γκρεμίστηκαν!

Κατά διαβολική σύμπτωση, τις ημέρες κατά τις οποίες ο συμπατριώτης του, Ντεσόν Σιμς, αποφάσιζε να την κοπανήσει από τη Θεσσαλονίκη, πριν από το ντέρμπι μάλιστα με τον Αρη στο Αλεξάνδρειο, ο Ντόζιερ –που την περίοδο 2009-10 αγωνιζόταν στον Κολοσσό Ρόδου και κατά συνέπεια γνώριζε καλά το ελληνικό πρωτάθλημα- ξεκινούσε να γυμνάζεται κανονικά έχοντας ξεπεράσει τον τραυματισμό στο δάκτυλο.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Από το αεροδρόμιο βρέθηκε στο παρκέ προλαβαίνοντας να σημειώσει 11 πόντους στα δέκα λεπτά που του έδωσε ο κόουτς του ΠΑΟΚ Σούλης Μαρκόπουλος, χωρίς βέβαια να καταφέρει να γλιτώσει την ομάδα του από τη συντριβή (81-68) από τον γηπεδούχο Αρη.

Με 10,8 πόντους και 4,3 ριμπαόυντ στο Eurocup και 8 π. – 5,8 ρ. στην ελληνική Α1, κάποιοι υποστηρίζουν ότι «μαζί με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο συγκροτούν ένα από τα καλύτερα δίδυμα ψηλών στο πρωτάθλημα» και αυτό κόντεψε να προκαλέσει την έκπληξη στην αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, όπου σημείωσε 13 πόντους και κατέβασε 7 ριμπάουντ (2 ασ., 2 κλ., 1 τ.) σε 36’ συμμετοχής.

Το SPORT 24 τον εντόπισε, λοιπόν, στη γαλλική πόλη Λυών και συζήτησε μαζί του όσο περίμενε η αποστολή του ΠΑΟΚ να επιβιβαστεί στην πτήση για Ζυρίχη και εν συνεχεία για Θεσσαλονίκη. Χαλάλι, όμως, η... Οδύσσεια και η άφιξη τα χαράματα. Η δεύτερη σερί νίκη (72-60) επί της Ροάν ήταν το καλύτερο αντίδοτο για την κούραση των συμπαικτών του και του ιδίου.

-Εχεις προσέξει ότι στο επίσημο σάιτ της διοργάνωσης αναφέρεσαι ως... Ρομπέρτο Ντόζιερ; Μήπως ξαφνικά απέκτησες ιταλικές ρίζες;

(γελάει) «Οχι, όχι, πρώτη φορά το ακούω! Πώς με γράφουν; Ρομπέρτο; Αλλο πάλι κι αυτό. Ισως να μπερδεύτηκαν από το μεσαίο όνομά μου, που είναι Λορένζο. Ποιος ξέρει; Κάποιο λάθος έχει γίνει».

-Πάμε, λοιπόν, γιατί δεν έχουμε και πολύ χρόνο. Σε λίγο αναχωρείτε για τη Ζυρίχη. Πώς κατάφερες να προσαρμοστείς τόσο εύκολα στον ΠΑΟΚ; Μελετούσες στο αεροπλάνο τα dvd με τα συστήματα;

«Είναι αλήθεια ότι δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα, γιατί πέρυσι αγωνίστηκα στον Κολοσσό Ρόδου και με κάποια από αυτά τα παιδιά που τώρα είμαστε συμπαίκτες ήμασταν αντίπαλοι. Οπως με τον Λάζαρο (Παπαδόπουλο) για παράδειγμα, με τον οποίο είμαστε τώρα οι σωματοφύλακες στη ρακέτα του ΠΑΟΚ. Με βοήθησαν πολύ οι προπονητές μου, έκαναν το παιχνίδι απλό για μένα, έμαθα τα συστήματα και μπορώ να πω ότι προσαρμόστηκα ταχύτερα από ό,τι υπολόγιζα και εγώ ο ίδιος».

-Συμφωνείς με αυτό που λένε κάποιοι ότι ο ΠΑΟΚ περιστρέφεται γύρω από τον Λάζαρο και ότι η φιλοσοφία της ομάδας δεν είναι τόσο... μοντέρνα;

«Για το πρώτο θα συμφωνήσω, υπό την έννοια ότι παίζουμε πολύ παιχνίδι ‘high low’, όπου ο Λάζαρος μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα έχοντας την μπάλα στα χέρια του. Δεν νομίζω, όμως, ότι η φιλοσοφία του κόουτς στερείται ιδεών. Μπορώ να πω, μάλιστα, ότι όποτε μας δίνεται η ευκαιρία τρέχουμε στο ανοικτό γήπεδο, απλά για να πραγματοποιηθούν κάποια πράγματα που υπάρχουν στο μυαλό του κόουτς Μαρκόπουλου θα χρειαστεί λίγος χρόνος. Οι αυτοματισμοί δεν εξασφαλίζονται από τη μια μέρα στην άλλη».

-Πόσο ευεργετικά λειτουργούν οι «back to back» νίκες επί της Ροάν, μιας ομάδας με εμπειρία από την Ευρωλίγκα;

«Θεωρώ ότι απογειώνουν την αυτοπεποίθηση της ομάδας και αν μη τι άλλο αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Οτι η δουλειά μας στις προπονήσεις δεν πάει χαμένη και ότι υπάρχει αποτέλεσμα. Οτι, επίσης, όλοι οι παίκτες έχουν καταλάβει τον ρόλο τους και αποδίδουν στο μάξιμουμ».

-Εχεις να πεις κάτι για τον συμπαίκτη σου Τζάστιν Γκρέι, ο οποίος αγωνίστηκε με κάταγμα στη μύτη χωρίς μάλιστα να φορά προστατευτική μάσκα;

«Τι να πω για τον Τζάστιν; Του βγάζω το καπέλο! Ηταν θαρραλέος και του αξίζουν συγχαρητήρια για την τόλμη του. Αυτό που έκανε, να ταξιδέψει μαζί μας και να παίξει ενώ ήταν τραυματίας και μάλιστα χωρίς μάσκα, θέλει πολύ κουράγιο. Και αυτός το είχε! Η παρουσία του στο παρκέ ήταν καταλυτική, ειδικά στο πρώτο δεκάλεπτο, καθώς με τα δικά του μεγάλα σουτ η ομάδα έχτισε τις βάσεις για τη νίκη».

-Πώς αισθάνθηκες φεύγοντας από το ΣΕΦ πριν από μερικά βράδια, έχοντας νωρίτερα φλερτάρει με μια μεγάλη έκπληξη;

«Είχα περίεργα συναισθήματα, γιατί πίστευα ότι αν ήμαστε πιο προσεκτικοί στο δεύτερο ημίχρονο και αν περιορίζαμε τα λάθη μας, ίσως να διεκδικούσαμε τη νίκη με μεγαλύτερες αξιώσεις. Οι λεπτομέρειες έκριναν την αναμέτρηση, ενώ το γεγονός ότι τα πήγαμε τόσο καλά απέναντι στον Ολυμπιακό που διεκδικεί την Ευρωλίγκα, αποδεικνύει την ποιότητα που έχουμε ως ομάδα. Πάντα, όμως, όταν χάνεις, υπάρχει πικρή γεύση».

-Με τι θα είσαι ικανοποιημένος τον ερχόμενο Μάιο;

«Δεν σας κρύβω ότι το όνειρό μου είναι να οδηγήσουμε τον ΠΑΟΚ στην Ευρωλίγκα! Για αυτό προσπαθούμε. Ξέρουμε τις δυνατότητες και τις αδυναμίες μας, συγκρίνουμε την ομάδα μας με τις άλλες και βλέπω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αρκεί να έχουμε σταθερή και βελτιωμένη απόδοση, να είμαστε ομάδα μέσα και έξω από το παρκέ και να πετύχουμε τις νίκες που πρέπει. Να μην πετάμε βαθμούς δεξιά και αριστερά. Τώρα, για παράδειγμα, πρέπει να ξεχάσουμε τη νίκη επί της Ροάν και να συγκεντρωθούμε στην αναμέτρηση με τον Πανελλήνιο. Είναι επικίνδυνη ομάδα. Και εκείνοι πέτυχαν μεγάλη νίκη στο Eurocup, οπότε πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας για να τους κερδίσουμε».