Έγινε, λέει, ο Αΐτο ο γηραιότερος προπονητής που έχει καθίσει ποτέ σε πάγκο ισπανικής ομάδας της ελίτ, αλλά -μολονότι δεν το έψαξα- δεν το αποκλείω να μην τον ξεπερνάει κανείς άλλος.

Ούτε καν σε ομάδα των... ΚΑΠΗ!

Ο θαλερότατος Ρενέσες γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1946, πάει να πει ότι σε λιγότερο από τρεις μήνες θα σβήσει 76 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του. Εβδομήντα έξι, το τονίζω και ολογράφως για να μη θεωρηθεί ότι παρεισέφρησε ο δαίμων του τυπογραφείου, στον οποίο κάποτε φορτώναμε όλα τα λάθη μας.

Ξεπέρασε, λέει, τον Σβέτισλαβ Πέσιτς, ο οποίος είναι γεννημένος στις 28 Αυγούστου του 1949 και μετά τη διετή θητεία του στην Μπαρτσελόνα (2018-20), είχε τα κουράγια να αναλάβει και την τεχνική ηγεσία της Εθνικής ομάδας της Σερβίας.

Ο Ρενέσες είναι 76, ο Πέσιτς 73, αλλά, διάβολε, αμφότεροι μοιάζουν με... λυκόπουλο απέναντι στον Μαθουσάλα της από ‘κει πλευράς του Ατλαντικού, που τους έφαγε όλους λάχανο!

Ο 78χρονος Μπέχαϊμ και ο 73χρονος Πόποβιτς

Τον Tζιμ Μπέχαιμ εννοώ, με τη μακροβιότητα και την ιστορία του οποίου καταπιάστηκα τις προάλλες, με αφορμή την έλευση του γιου του, Τζίμι που θα αγωνισθεί στη νεοφώτιστη ομάδα της Καρδίτσας.

Ο μπαμπάς Μπέχαιμ γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου του 1944, τουτέστιν κοντεύει τα 78, ενώ βρίσκεται στον ίδιο πάγκο (Σίρακιουζ) από το 1976, χώρια άλλα επτά ως assistant coach!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σε ηλικία και μακροβιότερος προπονητής στη σύγχρονη ιστορία του αμερικάνικου κολεγιακού μπάσκετ, ενώ στο ΝΒΑ τον ρόλο αυτόν παίζει ο Γκρεγκ Πόποβιτς...

Ο "Coach Pop" γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1949 και σε ηλικία 73 ετών συνεχίζει να κοουτσάρει (εδώ και 26 συναπτές σεζόν) τους Σπερς, εξηγώντας με κυνικό τρόπο πως το κίνητρο του είναι τα λεφτά που παίρνει!

Ο Χιούμπι Μπράουν και το έγκλημα!

Ο Πόποβιτς έγινε ο γηραιότερος προπονητής που έχει κοουτσάρει στο ΝΒΑ, πριν από δυο καλοκαίρια, στη "φούσκα" του Ορλάντο, όπου ξεπέρασε τον Χιούμπι Μπράουν.

Ο μέντορας του Ρικ Πιτίνο (ο οποίος γράφει σε ένα βιβλίο του πως "ο Μπράουν είναι πιο οργανωμένος και από το έγκλημα" κάθισε για τελευταία φορά σε πάγκο ομάδας του ΝΒΑ, στις 25 Απριλίου του 2004 και μάλιστα απέναντι στον Πόποβιτς!

Σε εκείνο το ακροτελεύτιο ματς της καριέρας του στο οποίο οι Μέμφις Γκρίζλις "σκουπίσθηκαν" από τους Σπερς ο Μπράουν αριθμούσε 71 χρόνια και 69 ημέρες όντας ο Μαθουσάλας στα χρονικά του ΝΒΑ. Δέκα οκτώ χρόνια αργότερα, στα 89 του ο Μπράουν παραμένει κοτσονάτος και συνεχίζει να σχολιάζει αγώνες του ΝΒΑ στην τηλεόραση: στο γήπεδο, όχι από το σπίτι του!

Πίσω από τον Πόποβιτς, μεταξύ των εν ενεργεία προπονητών στοιχίζονται o Ντουέιν Κέισι των Πίστονς (17 Απριλίου 1957), ο Τομ Τίμποντο των Νικς (17 Ιανουαρίου 1958) και ο

Ρικ Καρλάιλ των Πέισερς (27 Οκτωβρίου 1959) και ο Στιβ Κλίφορντ των Χόρνετς (17 Σεπτεμβρίου 1961).

Ο στιγματισμένος Ραπ και ο 78χρονος Σόλις

Πριν από τον Μπέχαϊμ σε ομάδα υψηλού επιπέδου του NCAA, ο χρόνος είχε σταματήσει για τον Αντολφ Ραπ, ο οποίος αποχώρησε από τον πάγκο του Κεντάκι σε ηλικία 71 ετών, έχοντας κατακτήσει τέσσερις τίτλους, ενώ στιγματίσθηκε από την ήττα των Αμερικανών από τους Σοβιετικούς στον σκανδαλώδη τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο…

Πέραν του μπάσκετ, υπάρχουν τέσσερις προπονητές του κολεγιακού φούτμπολ οι οποίοι... ξεφτίλισαν τα ληξιαρχεία!

O Φρανκ Σόλις κοούτσαρε το Οχάιο μέχρι τα 76 του, ενώ στα χνάρια του βαδίζουν οι 71χρονοι Μακ Μπράουν (Νορθ Καρολάινα) και Νικ Σάμπαν (Αλαμπάμα), ενώ ο Μπουτς Ντέιβις πέρυσι αποχώρησε σε ηλικία πέρυσι σε ηλικία 70 ετών από τον πάγκο της Φλόριντα.

Ο Ντούντα, ο Ματθαίου, ο Σούλης και ο "Tiger"

Ο Πέσιτς και ο Ρενέσες ξεπέρασαν και τον Ντούσαν Ιβκοβιτς, ο οποίος εγκατέλειψε τους πάγκους την άνοιξη του 2016, κοουτσάροντας την Αναντολού Εφές: τότε ο συχωρεμένος ο Ντούντα ήταν 73 ετών, αλλά έβαζε ακόμα κάτω τα νεούδια!

Στην Ελλάδα τη σκυτάλη από τον Φαίδωνα Ματθαίου πήραν στη νεότερη εποχή ο Σούλης Μαρκόπουλος ο οποίος το 2019 κοουτσάριζε τον Άρη σε ηλικία 70 ετών και ο "Tiger" Βαγγέλης Αλεξανδρής που το 2018, στα 67 του, κάθισε στον πάγκο του Ηρακλή στην Α2 και εν συνεχεία του Πανιωνίου στην Α1.

Κοτσονάτος, θαλερός, αγέρωχος, σεινάμενος, κουνάμενος λοιπόν ο Αλεχάνδρο Γκαρθία Ρενέσες έχει βάλει τα γυαλιά σε κόσμο και κοσμάκη και συνεχίζει να στέκεται στο μετερίζι του, άλλωστε οι προπονητές συχνά μοιάζουν με τους ηθοποιούς που (χτύπα ξύλο) θέλουν να πεθάνουν πάνω στο θεατρικό σανίδι!

Του Ρενέσες δεν του λείπουν οι τίτλοι, τα παράσημα, η διεθνής αναγνώριση και η ευγνωμοσύνη παικτών που τους πήρε μικρούς και… τριανταφυλλένιους (βλέπε Ρούντι Φερνάντεθ, Ρίκι Ρούμπιο κοκ) και τους ανέδειξε σε κορυφαίες φιγούρες στο παγκόσμιο σκηνικό και εμπίπτουν στην κατηγορία των ων ουκ έστιν αριθμός…

Έχει στο παλμαρέ του 22 τίτλους, μεταξύ των οποίων πέντε Κύπελλα Ευρώπης, χώρια δυο μετάλλια με τις Εθνικές ομάδες και δη το ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, στο Πεκίνο.

Οι χαμένοι τελικοί και ο Ιωαννίδης

Έχει όμως ο καψερός επτά αποτυχημένες απόπειρες σε Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και πέντε χαμένους τελικούς!

Αυτό το γαϊτανάκι άρχισε από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα το 1989 στο Μόναχο, συνεχίσθηκε το 1990 στη Σαραγόσα, το 1991 στο Παρίσι, το 1994 στο Τελ Αβίβ, το 1996 πάλι στο Παρίσι, το 1997 στη Ρώμη και το 2000 στη Θεσσαλονίκη (με τους 29 πόντους του Ευθύμη Ρεντζιά στον μικρό τελικό με την Εφές Πίλσεν) για να καταλήξει στις 15 Απριλίου του 2019 στη σειρά τελικών του EuroCup με την Αλμπα κόντρα στη Βαλένθια.

Συνολικά σε αυτά τα επτά Final 4 οι "Blaugrana" έπαιξαν 14 ματς με απολογισμό τέσσερις νίκες και δέκα ήττες και ούτως ειπείν, εάν ο Αΐτο ενώσει τα επτά δικά του με τα έξι του Γιάννη Ιωαννίδη (Αρης/1988, 1989, 1990, Ολυμπιακός/ 1994, 1995 και ΑΕΚ/1998) οι δυο τους φτάνουν τα δέκα τρία!

Υπάρχει βεβαίως και το κοινό άλλοθι τους: το "σημασία έχει να είσαι εκεί" του Ρενέσες και το "για να χάσεις έναν τελικό, πρέπει πρώτα να πας σε έναν τελικό" του "Ξανθού".

Η καλή νεράιδα των "αιωνίων"

Οι δυο τους δεν αντάμωσαν σε κάποιον τελικό, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι στον μικρό τελικό του ’89 (Άρης-Μπαρτσελόνα 88-71) και στον ημιτελικό του ’90 (Μπαρτσελόνα-Άρης 104-83), ωστόσο ο έμελλε, άθελα του, να αποβεί η καλή νεράιδα του ελληνικού μπάσκετ και μάλιστα δυο φορές και χωρίς να κάνει διακρίσεις απέναντι στους αιωνίους!

Ο λεγάμενος καθόταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και στις 11 Απριλίου του 1996 στο Bercy του Παρισιού και στις 24 Απριλίου του 1997 στο Palaeur της Ρώμης, όπου ο Παναθηναϊκός με το 67-66 και ο Ολυμπιακός με το 73-58 στους τελικούς δυο απανωτών Final 4 στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης και τον άφησαν να βουρλίζεται και να επιβεβαιώνει την κλασική ατάκα στις περιγραφές του Μανώλη Μαυρομμάτη…

Περιμένει, πάντα περιμένει…

Στις 16 Απριλίου του 2000, είχα ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα μαζί του στην Πυλαία, όπου είχε οδηγήσει τη χαροκαμένη Μπαρτσελόνα σε άλλο ένα Final 4, αλλά κι αυτό έμελλε να εξελιχθεί σε φιάσκο…

Το γραμμάτιο, οι τόκοι και το "box and one"

"Κοίτα, φίλε μου, δεν έχει έρθει ακόμη αυτό το τρόπαιο, αλλά κάποτε μπορεί να έρθει. Κι αν δεν έρθει όμως ποτέ, πάλι ευχαριστημένος θα είμαι και δεν θα νιώθω τύψεις συνειδήσεως" μου είχε πει. "Είναι σαν ένα γραμμάτιο που περιμένεις να το ξοφλήσεις, μαζί με τους τόκους οι οποίοι μαζεύονται και δεν ξέρω πού έχουν φτάσει πια".

Τότε τον είχα χαρακτηρίσει έναν… Σίσυφο του μπάσκετ, που ανεβάζει τον βράχο στην κορφή του βουνού και ξαφνικά τον βλέπει να του φεύγει και να κατρακυλάει πάλι προς τα κάτω. "Μπορείς να το πεις κι έτσι" είχε σχολιάσει συγκαταβατικά…

Τον Νοέμβριο του 2019, στον αγώνα Παναθηναϊκός - Άλμπα (που κρίθηκε στη δεύτερη παράταση και απέβη μοιραίο για τον Αργύρη Πεδουλάκη) ο Αΐτο κατέβασε από το ράφι τη (θεωρούμενη ως δήθεν) παλιομοδίτικη σύνθετη άμυνα box and one με την οποία εξανάγκασε τον Νικ Καλάθη σε οκτώ λάθη.

Από εκεί φαίνεται ότι αντέγραψε αυτή την άμυνα ο Σέρτζιο Σκαριόλο και την κατέστησε άρμα μάχης στο εφετινό θριαμβευτικό EuroBasket!

Διάβολε, ο Ρενέσες δεν μπορεί να είναι "ανίδεος" όπως τον στηλίτευσε τον Ιανουάριο του 2001 ο Ρόνι Σεϊκέλι λέγοντας (μετά την αποχώρηση του από την Μπαρτσελόνα) ότι "δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω πόσο κακός προπονητής είναι"!

Ο... ευεργέτης του Ολυμπιακού!

Τα ίδια έλεγε και ακόμη χειρότερα εννοούσαν στις 26 Απριλίου του ’97 στο αεροδρόμιο Ciampino της Ρώμης, λίγες ώρες μετά τον τελικό με τον Ολυμπιακό, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και ο Αρτούρας Καρνισόβας.

Την ώρα που ο Ρενέσες έβγαζε αναμνηστικές φωτογραφίες (δεν υπήρχε ακόμη η μόδα των selfie) με τους φιλάθλους του Ολυμπιακού που τον αποκαλούσαν κιόλας "ευεργέτη" (!), o Σέρβος γκαρντ και ο Λιθουανός φόργουορντ του έσουρναν τα εξ αμάξης!

Αυτό είναι που λένε, εδώ ο κόσμος καίγεται και ο Αΐτο φωτογραφίζεται!

"Ποια κατάρα μου τσαμπουνάς τώρα;" αντέδρασε ο Τζόρτζεβιτς όταν τον ρώτησα επ’ αυτού. "Όλοι ξέρουν ποιος είναι η κατάρα της ομάδας. Γιατί δεν τον ξεφορτώνονται ώστε να ησυχάσουμε όλοι μας;".

Λίγο πιο πέρα ο (μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού) Καρνισόβας σχολίαζε ότι "ο Ολυμπιακός είχε έναν προπονητή με σχέδιο και σωστές αντιδράσεις κι εμείς τον κανέναν".

Ο… Ούτις που έλεγε και ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα Πολύφημο!

Ο πόλεμος με τον Μάλκοβιτς

Έναν χρόνο νωρίτερα στο Παρίσι, ο δραματικός τελικός ανάμεσα στον Παναθηναϊκο και στην Μπαρτσελόνα είχε φέρει αντιμέτωπους δυο ασυνθηκολόγητους και θανάσιμους εχθρούς. Ο Αΐτο Ρενέσες και ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς δεν μισούνταν απλώς, αλλά εάν μπορούσαν θα σκότωνε ο ένας τον άλλον!

Η κόντρα τους είχε ως αφετηρία και σημείο αναφοράς τη συνύπαρξη τους στην Μπαρτσελόνα, τη σεζόν 1990-91 όταν ο επί 22 συναπτά έτη πρόεδρος της Μπαρτσελόνα Γιόσεπ Λουίς Νούνιεθ προσέλαβε ως προπονητή τον Μπόζα και μετέθεσε τον Αίτο στο πόσο του τζένεραλ μάνατζερ.

Τότε ήταν που βγήκαν τα μαχαίρια και το μεταξύ τους βρισίδι είχε γίνει το αγαπημένο καθημερινό θέμα των δημοσιογράφων…

Ιδού λοιπόν ένα απάνθισμα από τις δηλώσεις… αβροφροσύνης του ενός προς τον άλλον, με επίκεντρο τον τελικό του '96:

Τάδε έφη Μάλκοβιτς

• Ο Ρενέσες είναι μια αρρωστημένη κατάσταση ζηλιάρη. Στη ζωή μου δεν είχα κανέναν άλλον εχθρό, παρά μόνο αυτόν. Δεν παραδέχεται την επιτυχία κανενός, τους φθονεί όλους, κυρίως τους ξένους
• Επί έναν χρόνο με κατηγορούσε ότι έβαζα τον εαυτό μου πρώτο στις νίκες και τελευταίο στις ήττες. Είναι χοντροκέφαλος και εάν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε τον Σολοθάμπαλ που υπέμεινε τα πάνδεινα. Εν πάση περιπτώσει, δεν ανήκουμε στην ίδια κατηγορία, ούτε ως προπονητές, ούτε ως άνθρωποι.
• Προκαλώ όποιον θέλει να καθίσουμε να δούμε τον τελικό στο Παρίσι και κυρίως τα τελευταία δυο λεπτά για να αντιληφθούμε ποιος αδικήθηκε. Εφόσον λοιπόν ο Σαλβαδόρ Αλεμάνι (ΣΣ: τότε επικεφαλής του τμήματος μπάσκετ) υποστηρίζει ότι η Μπαρτσελόνα είναι η ηθική νικήτρια του τελικού, τότε ας δώσει κιόλας στους παίκτες το πριμ για τον τίτλο»!
• Η Μπαρτσελόνα επί των ημερών μου έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της ιστορίας της.
• Είχα κλείσει τον Κούκοτς με 800.000 δολάρια και ο Ρενέσες ακύρωσε τη μεταγραφή, διότι ήταν, λέει, ακριβή!
• Οι σχέσεις μου με τον εν λόγω κύριο είναι άσχημες και δεν έχω καμιά διάθεση να τις φτιάξω

Τάδε έφη Ρενέσες

• Ο Μάλκοβιτς είναι ένας απαίσιος εγωπαθής χαρακτήρας. Όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά, πάντοτε φταίνε οι άλλοι και βλέπει διαρκώς φαντάσματα γύρω του.
• Εάν αυτός δεν θέλει μια φορά σχέσεις μαζί μου, εγώ δεν θέλω δέκα. Ο τύπος είναι αδιόρθωτος…
• Ο Μάλκοβιτς είναι σεσημασμένος σαμποτέρ. Αυτά που υποστηρίζει για τον τελικό στο Παρίσι ακούγονται παράλογα και γελοία. Δεν αξίζει να ασχοληθεί κάποιος με αυτές τις γελοιότητες.
• Εγώ προσέχω πάντοτε τη δική μου ομάδα, αλλά για να πω την αλήθεια, δεν είδα κανέναν από τους νέους παίκτες του Παναθηναϊκού να προοδεύσει τον τελευταίο χρόνο…
• Σας παρακαλώ μη με ρωτάτε άλλο για τον Μάλκοβιτς, διότι θα αναγκαστώ να πω την αλήθεια!