-Γεννήθηκες στο Σίδνεϊ, οι γονείς σου έχουν γιουγκοσλαβικές ρίζες, σπούδασες στις ΗΠΑ και προτού αγωνιστείς στην Παρτιζάν πέρασες από την ισπανική Γρανάδα. Πιο πολύ με τον… "Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες" του Ιουλίου Βερν μοιάζει αυτό το ταξίδι παρά για βιογραφικό μπασκετμπολίστα…



(γελάει βαριά δίνοντάς σου να καταλάβεις ότι συνομιλείς με… γίγαντα!) "Είδατε τι παιχνίδια παίζει καμιά φορά η ζωή; Αυτός είμαι, πάντως, όπως τα λέτε. Οι γονείς μου έφυγαν από τη Γιουγκοσλαβία το 1968 αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Εγώ μεγάλωσα στο Σίδνεϊ και έπειτα από τους ενδιάμεσους σταθμούς που περιγράψατε, να ‘μαι στο Βελιγράδι, όπου αγωνίζομαι στην Παρτιζάν. Περίεργο ε; Αλλά πολύ συναρπαστικό όλο αυτό το ταξίδι"…



-Προτού σε ανακαλύψουν μπασκετικά, οι γονείς σου είχαν δεσμούς με την πατρίδα τους; Εσύ λόγου χάρη ξέρεις που είναι το πατρικό σου σπίτι; Το έχεις επισκεφτεί ποτέ;


"Ναι, ήλθαμε για διακοπές το 1990, όταν ήμουν έξι ετών. Το πατρικό σπίτι της οικογένειας είναι στο Σίμπενικ".

-Μα το Σίμπενικ ανήκει στην Κροατία και είναι η πόλη, όπου γεννήθηκε ο συχωρεμένος Ντράζεν Πέτροβιτς!



"Ναι, οι γονείς μου έχουν κροατικές ρίζες. Μετά είχαμε τον πόλεμο και ξέρετε όλοι τη συνέχεια. Η πρώην Γιουγκοσλαβία κόπηκε σε κομμάτια"...


-Μίλησέ μας για την εφετινή χρονιά. Ηταν όπως την περίμενες;



"Η αρχή ήταν κάπως δύσκολη για την ομάδα μου. Κάναμε δύο ήττες από την Ουνικάχα Μάλαγα και από την Εφές Πίλσεν, αλλά μετά αρχίσαμε να κερδίζουμε. Εκπληρώσαμε τον πρώτο στόχο κατακτώντας μάλιστα την τρίτη θέση στον όμιλό μας και αυτό μας όπλισε με αυτοπεποίθηση εν όψει του Top16.

Το κακό για μένα ήταν ότι τραυματίστηκα και πρόλαβα να παίξω μόνο δύο από τους έξι αγώνες, αλλά οι συμπαίκτες μου τα έδωσαν όλα και προκριθήκαμε στα πλέι οφ αφήνοντας έξω τον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό και το Μαρούσι.

Στις αναμετρήσεις με τη Μακάμπι κλειδί ήταν το πρώτο ματς στο Τελ Αβίβ και εφόσον πήραμε τη νίκη στην έδρα τους, δεν υπήρχε περίπτωση να χάναμε το εισιτήριο για το Παρίσι έχοντας 22.000 οπαδούς στο πλευρό μας. Μιλάμε για τρομερή λαοθάλασσα".





-Για στάσου. Σαν πολύ… απλά δεν μας τα λες; Τόσο λιτά και απέριττα περιγράφεις εσύ έναν αγωνιστικό άθλο; Η ταπεινή Παρτιζάν ούτε το μπάτζετ έχει άλλων ομάδων, ούτε το πρεστίζ. Και όμως κατάφερε να σπάσει την περυσινή τετράδα του Βερολίνου και θα αντιμετωπίσει σε ένα μήνα τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό. Ποιο είναι το μυστικό σας;


"Είμαστε ΟΜΑΔΑ εντός και εκτός γηπέδου. Είμαστε καλοί συμπαίκτες, κάνουμε παρέα εντός και εκτός αποδυτηρίων. Και όταν λέω παρέα, εννοώ όλα τα παιδιά, όχι τρεις-τρεις ή τέσσερις-τέσσερις, αλλά όλοι μαζί. Οσο για τον άθλο που είπατε, δεν τον υποτιμώ. Είναι απίστευτο αυτό που έχουμε πετύχει, αλλά δεν σταματάμε εδώ"...


-Θέλετε και άλλα;



"Φυσικά! Απέχουμε δύο σαραντάλεπτα από το τρόπαιο. Δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσουμε χωρίς να τα δώσουμε όλα. Στο Παρίσι όλα είναι πιθανά και όλα μπορεί να συμβούν. Ένα από αυτά είναι και η νίκη επί του Ολυμπιακού στον ημιτελικό. Γιατί όχι; Όπως τους νικήσαμε στο Βελιγράδι, έτσι θα προσπαθήσουμε να το επαναλάβουμε και στο Παρίσι".

-Τι είναι αυτό που εκτιμάς περισσότερο στους αντιπάλους σας;



"Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με τρομερή εμπειρία και πλούσιο ταλέντο. Υπάρχουν παίκτες όπως ο Κλέιζα και ο Τεόντοσιτς που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, ενώ η ομάδα τους διαθέτει πληρότητα σε όλες τις θέσεις".

-Αντιλαμβάνεσαι, πάντως, ότι σε περιμένουν σκληρές μάχες στη "front line", όπου δημιουργούνται τρομερά match up με τους ψηλούς του Ολυμπιακού.


"Όλα τα match up είναι ενδιαφέροντα, όχι μόνο στη ‘front line’. Γενικά, ο ημιτελικός αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον και εμείς στην Παρτιζάν ανυπομονούμε να ρουφήξουμε κάθε στιγμή του Φάιναλ Φορ".

-Είναι ακόμη πρόωρο, ωστόσο σκέφτεσαι να εξαντλήσεις και τα τρία χρόνια του συμβολαίου σου; Η μήπως θα ακολουθήσεις τον δρόμο που χάραξαν ο Πέκοβιτς, ο Βελίτσκοβιτς, ο Τέπιτς και άλλοι παίκτες της Παρτιζάν;


"Αυτή τη στιγμή είμαι παίκτης της Παρτιζάν και μόνο αυτό με νοιάζει. Μπροστά μας, άλλωστε, υπάρχει ο στόχος της Ευρωλίγκας και δεν σας κρύβω ότι όλοι στην ομάδα θέλουμε υπερβολικά να κατακτήσουμε την κορυφή. Τα υπόλοιπα έχω αρκετό καιρό για να τα σκεφτώ"...

Βίντεο αφιερωμένο στον Μάριτς