Το μπάσκετ χρειάζεται απεριόριστο χρόνο ομιλίας, ειδικά όταν απέναντι βρίσκεται ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα του αθλήματος παγκοσμίως. Ο Έλληνας Ανδρέας Ζαγκλής, στα 43 του χρόνια, είναι ο Γενικός Γραμματέας της FIBA και είναι το νούμερο ένα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας.

Και μέσα σε 55 λεπτά το SPORT24 και οι Bald Bothers Σπύρος Καβαλιεράτος - Χάρης Σταύρου είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν και να αναλύσουν πάρα πολλά θέματα της επικαιρότητας, αλλά και της επόμενης μέρας του αθλήματος. Ούτε βέβαια οι μισές από τις προγραμματισμένες ερωτήσεις δεν πρόφτασαν να γίνουν, γι' αυτό και ανανεώθηκε το ραντεβού για τις Φιλιππίνες. Εκεί όπου σε λίγες μέρες θα χτυπάει η καρδιά του μπάσκετ.

Οι βελτιωμένες σχέσεις FIBA - EuroLeague που δίνουν ελπίδα για κάτι σημαντικό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, ήταν ένα βασικό θέμα συζήτησης, όπως φυσικά και το προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο. Το μπάσκετ γιγαντώνεται κάθε χρόνο, το MundoBasket είναι πλέον ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά event με την αγορά της Ασίας να κυριαρχεί και την Βόρεια Αμερική επόμενο στόχο.

Η απόλυτη επιτυχία των παραθύρων, η πιθανότητα συγχώνευσης BCL και EuroCup, το glass floor του μέλλοντος, οι παίκτες που φεύγουν για τα κολλέγια, η άριστη σχέση του με τη νυν διοίκηση της ΕΟΚ, αλλά και ο νατουραλιζέ Ντόρσεϊ ήταν ορισμένα από τα θέματα που επίσης τέθηκαν επί τάπητος, μέχρι το τέλος της συνέντευξης, λόγω της άφιξης του Νίκου Γκάλη στο ΟΑΚΑ.

- Το μπάσκετ ζει σε ρυθμούς Παγκοσμίου Κυπέλλου. Είναι όμως το MundoBasket η πιο σημαντική διοργάνωση της FIBA; Γιατί το EuroBasket έδειξε να έχει πιο ενδιαφέρον πριν από έναν χρόνο.

Είναι σαφέστατα η κορωνίδα του δικού μας καλενταρίου, το οποίο έχει δύο πυλώνες, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Τα Ηπειρωτικά πρωταθλήματα είναι εξαιρετικά σημαντικά, νομίζω ότι η απόφαση που λάβαμε πριν από περίπου δέκα χρόνια, να δώσουμε ένα καλοκαίρι ελεύθερο στους αθλητές ήταν μία απόφαση που έβλεπε πολύ μπροστά. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμμερίζομαι απόλυτα τις θεωρίες του load management.

Σημαίνει όμως ότι κατανοούμε τη ισορροπία που πρέπει να έχουμε και το πόσο σημαντικό είναι για μας να παίζουμε και μέσα στην σεζόν. Συνέβη ο covid και εκεί που θα είχαμε ένα καλοκαίρι ανάμεσα στα Ηπειρωτικά πρωταθλήματα και το Παγκόσμιο, για να σώσουμε τα Ηπειρωτικά, τα φέραμε έναν χρόνο αργότερα. Με εξαίρεση της Αφρικής που παίχτηκε το 2021. Τα άλλα αθλήματα δεν το έκαναν. Το βόλεϊ έπαιξε EuroVolley δύο μήνες μετά τους Ολυμπιακούς.

Το ρόστερ των ΗΠΑ στήθηκε με τεράστιο κίνητρο, τρεις παίκτες πήραν σούπερ μαξ συμβόλαιο

Εμείς όμως σεβόμαστε πάρα πολύ τι σημαίνει το EuroBasket, το Asia Cup, το AfroBasket, το AmeriCup για τις Ηπείρους και αυτή είναι η μαγεία της One FIBA, ότι στο παγκόσμιο επίπεδο λαμβάνουμε αποφάσεις που είναι καλές και για το παγκόσμιο επίπεδο και για τις ηπείρους. Αυτό οδήγησε στο να έχουμε τέσσερα συνεχόμενα καλοκαίρια το οποίο δεν ήταν ο προγραμματισμός, αυτό όμως δε, σημαίνει ταυτόχρονα ότι η μηχανή δουλεύει στο φουλ για φέτος το καλοκαίρι.

- Δεν σας ενοχλεί η διαφαινόμενη έλλειψη μεγάλων αστέρων;

Νομίζω ότι θα διαψευστείτε. Δεν το νομίζω μόνο, το ελπίζω φυσικά, αλλά νομίζω ότι αυτή θα είναι η πραγματικότητα. Πολλές φορές προσπαθώ μέσα από αυτές τις συζητήσεις να διευρύνω τον ορίζοντα, λέγοντας ας δούμε λίγο το ρόστερ της Αυστραλίας και του Καναδά. Αυτό είναι το πρώτο σκέλος.

Το δεύτερο σκέλος, ίσως είναι λίγο και προσωπική πεποίθηση, αλλά ο όρος πλήρης και εθνική ομάδα δεν πηγαίνουν στην ίδια φράση για μένα. Ποτέ μία εθνική ομάδα δεν είναι πλήρης διότι έχει μία μεγάλη δεξαμενή. Ούτε η Dream Team ήταν πλήρης. Άρα το ποιος έρχεται και το ποιος δεν έρχεται, είναι σαφώς συνάρτηση του πόσο σημαντική είναι μία διοργάνωση, όμως είναι συνάρτηση και τόσων άλλων παραγόντων που δεν μπορούμε να πούμε ότι μία απουσία, ή δύο ή τρεις, σημαίνει ότι η διοργάνωση δεν είναι όσο σημαντική νομίζουμε.

Το Παγκόσμιο στην Κίνα έφτασε σε επίπεδα αριθμών ασύλληπτα, βγάζοντας και τα νούμερα της Κίνας, τα οποία δίνουν έναν τεράστιο όγκο. Όλες οι μετρήσεις που έχουμε δείχνουν ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι μακράν η No1 διοργάνωση. Το EuroBasket είναι πάρα πολύ σημαντικό δεν θέλω να το υποβαθμίσω. Αντιθέτως, ο συνολικός οργανισμός της FIBA πέρυσι, ήταν πίσω από το EuroBasket, γιατί έτσι δουλεύουμε, σαν ένας οργανισμός.

Κάθε καλοκαίρι η διοργάνωση που έχουμε είναι η πιο σημαντική για μας. Πέρυσι με το που τελείωσε το EuroBasket, πήγαμε στην Αυστραλία και κάναμε το Παγκόσμιο Γυναικών, το οποίο για μας ήταν εκείνη τη στιγμή η πιο σημαντική διοργάνωση. Νομίζω ότι το ρόστερ των ΗΠΑ και η επιλογή του και το πως στήθηκε, βλέπω τεράστιο κίνητρο και συστηματική δουλειά.

Λέτε για απουσία super stars, αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρος για αυτό. Τρεις αθλητές πήραν συμβόλαιο 260 εκατομμυρίων το φετινό καλοκαίρι και οι δύο είναι στο ρόστερ.

- Το 2019 το Παγκόσμιο έγινε στην Κίνα, το 2023 σε Φιλιππίνες, Ιαπωνία, Ινδονησία και το 2027 στο Κατάρ. Γιατί τέτοιο άνοιγμα στην Ασία;

Νομίζω ότι εξαρτάται πολύ από το μοντέλο, δηλαδή ποια είναι η συνεργασία μεταξύ της αρχής που είναι ιδιοκτήτρια της διοργάνωσης που δίνει την άδεια, με τον τοπικό διοργανωτή. Αυτό το μοντέλο είναι το κλειδί, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αυτό το μοντέλο άλλαξε πριν το 2014, μεταξύ Τουρκίας και Ισπανίας. Πήγε πολύ καλά, τώρα φτάνει στα όριά του γιατί έχουμε τρεις χώρες.

Τοποθετήσαμε έναν διευθυντή που κάνει μόνο αυτό, το Παγκόσμιο Κύπελλο και βρεθήκαμε σε μία διαδικασία εν όψει 2027, όπου το μοντέλο εξακολουθεί να είναι ελκυστικό, ταυτόχρονα σε έναν κόσμο λίγο διαφορετικό σε σχέση με πριν 3-4 χρόνια. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από αυτό που παρουσίασε το Κατάρ. Κάναμε το τουρ των τεσσάρων γηπέδων σε λιγότερο από τρεις ώρες. Είναι ίσως η πτήση που χρειάζεται να κάνει κάποιος από την Τζακάρτα στην Οκινάουα.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο μπάσκετ είναι στο Top 10 των αθλητικών διοργανώσεων

Αλλά είναι δύο διαφορετικά μοντέλα και αυτό είναι που μας αρέσει. Τώρα είμαστε σε μία αγορά μισού δις ανθρώπων, σε μία χώρα στις Φιλιππίνες που ξέρετε τι σημαίνει το μπάσκετ. Η Ινδονησία είναι μία ραγδαία αναπτυσσόμενη χώρα που φέρνει ένα τέτοιο event παρόλο που η εθνική τους ομάδα δεν προκρίθηκε. Και δεν πάμε στο Τόκιο, πάμε στην Οκινάουα μία πολύ ιδιαίτερη περιοχή της Ιαπωνίας που τα εισιτήρια πηγαίνουν εκεί με φοβερούς ρυθμούς.

Αυτό είναι ένα μοντέλο, Ασία ανατολική και νοτιοανατολική, Ασία χώρες του κόλπου, κάτι διαφορετικό. Πρώτη φορά στον αραβικό κόσμο. Ενθουσιασμός μεγάλος και αγαπούν το μπάσκετ. Θεωρώ ότι εκεί θα έχουμε ένα εξαιρετικό παγκόσμιο.

- Θα φτάσει σε παγκόσμιο ενδιαφέρον το Mundobasket το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου;

Θέλουμε να φτάσουμε να είμαστε ένα από τα 4-5 events παγκοσμίως, μέσα σε ένα καλεντάρι τετραετίας. Το πιστεύω ότι θα φτάσουμε. Μας βοήθησε η μετακίνηση στη μονή χρονιά. Γιατί φέτος έχουμε δύο αθλήματα που είναι πολύ δημοφιλή σε συγκεκριμένα κομμάτια του κόσμου, το ράγκμπι και το κρίκετ, τα οποία στη χώρα που βρισκόμαστε έχουν πολύ μικρότερη δημοτικότητα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαστε στο TOP-10. Νομίζω ότι αυτό που μας λείπει σίγουρα είναι η μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στη Βόρεια Αμερική, αυτό πρέπει να το καταφέρουμε και θα το καταφέρουμε το πιστεύω, εκεί όπου οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν ένα συγκεκριμένο πρεστίζ.

Μετά τον covid βλέπουμε έναν γενικότερο εξορθολογισμό του παγκοσμίου καλενταρίου. Όλοι θέλουν να κάνουν διοργανώσεις. Ξαφνικά βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για όλες τις διοργανώσεις. Χρήματα υπάρχουν στους χορηγούς, στις χώρες που είναι διατεθειμένες να επενδύσουν για συγκεκριμένα πράγματα. Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι ένα από τα must have events για χώρες και πόλεις οι οποίες θέλουν να είναι στο top των προορισμών παγκοσμίως.

- Τα παράθυρα έχουν μεγαλώσει το ενδιαφέρον για το Παγκόσμιο Κύπελλο και τις Ηπειρωτικές διοργανώσεις;

Επειδή έχει γίνει τεράστια συζήτηση για το θέμα ότι δεν έχουμε όλους τους αθλητές σε όλους τους αγώνες, μπορούμε να το δούμε από διάφορα κριτήρια. Το ένα είναι το αθλητικό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε δει πολύ καλούς αγώνες, έχουμε δει υψηλό επίπεδο, έχουμε δει αγώνες οι οποίοι έφεραν το κοινό στα γήπεδα. Παίζει η εθνική ομάδα επίσημο ματς στη χώρα της.

Το γεμάτο γήπεδο είναι σχεδόν αυτονόητο όταν δίνεις την ευκαιρία στην Εθνική να παίξει εντός έδρας επίσημο αγώνα. Αυτό μας έλειπε. Καλό, χρυσό και αγαπητό το Ακρόπολις, αλλά είναι το Ακρόπολις. Είναι ένα φιλικό, το οποίο το διαχειρίζεται πολύ καλά η Ελληνική Ομοσπονδία, αλλά δεν μπορείς να το αντικαταστήσεις σε έναν επίσημο αγώνα με το Βέλγιο, στον οποίο αν χάσεις χάθηκες. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν είναι δέκα ημέρες, είναι μία διαδικασία 18 μηνών. Άρα για να φτάσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο, όχι μόνο το μπάσκετ, εκεί που πρέπει, πρέπει να έχουμε μία διαδικασία "ο δρόμος προς". Ο δρόμος προς τη Μανίλα, όπως πριν ο δρόμος προς το Πεκίνο μας έδωσε μία άλλη διάσταση που μας βοηθάει και εν όψει EuroBasket για τα προκριματικά που ξεκινούν τον Φεβρουάριο.

Το οικοσύστημα του μπάσκετ κατάλαβε ότι δεν υπάρχει κακός λύκος

Το τρίτο σκέλος είναι το πως βοηθάει τις ομοσπονδίες γιατί είμαστε όσο δυνατές είναι οι Ομοσπονδίες. Η FIBA είναι το σύνολο των Ομοσπονδιών της. Οι Ομοσπονδίες απέκτησαν ξανά σταθερό προϊόν, όχι μόνο 2-3 εβδομάδων ευκαιριακό. Μπόρεσαν και μπορούν να προσεγγίσουν καλά στελέχη του αθλητισμού. Μπορούμε να προσεγγίσουμε χορηγούς, γιατί εφόσον διοργανώνουμε καλά και διοργανώνουμε με μία περιοδικότητα, προφανώς θα μπορούμε να απευθυνθούμε σε εταιρείες που χορηγούν και τους συλλόγους μας, να χορηγήσουμε και τις εθνικές ομάδες.

Η διαδικασία των προκριματικών, πέρασε περισσότερο οξυγόνο μέσα στο αίμα του οργανισμού που λέγεται FIBA. Όλο αυτό πρέπει να το βλέπουμε στο παρκέ. Νομίζω ότι έδωσε μία νέα πνοή, ένα νέο σύστημα, έναν νέο τρόπο προσέγγισης και βαθύτερο ρόστερ. Πολλοί ήδη αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι δεν είναι μία ευκαιριακή κατάσταση, ένας προπονητής εμψυχωτής του καλοκαιριού, μία προσωπικότητα που θα μας φέρει τους παίκτες. Είναι μία διαδικασία.

Η Τσεχία και η Πολωνία δεν έφτασαν εκεί που έφτασαν στην Κίνα. Έπαιζαν σαν σύλλογοι σε επίπεδο χημείας, μέσα από τα προκριματικά. Τα παράθυρα σώζουν το πρόβλημα παραγωγής που έχουμε στην Ευρώπη, γιατί αυτή είναι η ευκαιρία για τους αθλητές που μπορεί να μην χωρούσαν κάθε καλοκαίρι στους 12, να μας δείξουν τι μπορούν. Αυτό για μένα ίσως είναι το μεγαλύτερο κέρδος μαζί με τους φιλάθλους.

- Από το επόμενο παράθυρο δεν θα γίνονται παράλληλα αγώνες της EuroLeague. Πώς γύρισε ο διακοπτής;

Η διαδικασία είναι μακρά γιατί η απόσταση ήταν μεγάλη. Όταν ανέλαβα μου έδωσε το Δ. Σ. μία σαφή κατεύθυνση ότι αυτά πρέπει να γίνουν με το δικό μας τρόπο. Με έναν τρόπο διαφορετικό από το παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξαναχτίσουμε τις σχέσεις μας ή να χτίσουμε περισσότερους ορόφους εκεί που υπήρχαν ήδη. Αυτό είναι θέμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης.

Μας βοήθησε πολύ το BCL. Η δουλειά που κάνουν ο κ. Κομνηνός και το Δ. Σ. μας βοήθησε πρώτα από όλα να φτιάξουμε τη σχέση με την ULEB. Κατάλαβαν οι λίγκες μας ότι εμείς δουλεύουμε για όλους, όχι μόνο για την εθνική ομάδα ή για την εθνική ομοσπονδία. Πρώτος στόχος ήταν να έρθουμε πιο κοντά στις ομάδες. Οι ομάδες κατάλαβαν ότι η FIBA επενδύει στο BCL, φροντίζει το καλεντάρι.

Η ULEB μας ζήτησε κάποια πράγματα που ήθελαν και οι ομάδες της EuroLeague. Εμείς τα κάναμε, άρα κάναμε κάποια βήματα προς τα πίσω, χωρίς να είμαστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων γιατί γνωρίζουμε πως είναι καλό για το άθλημα. Το Παγκόσμιο που θα παίξουμε ξεκινάει μία εβδομάδα νωρίτερα από το προηγούμενο γιατί μας το ζήτησαν οι ευρωπαϊκές λίγκες και οι σύλλογοι. Το ότι δεν ήταν στην άλλη μεριά του τραπεζιού η EuroLeague για να το διαπραγματευτούμε δεν σημαίνει ότι δεν το κάναμε και για τις ομάδες μας αυτό.

Αντίστοιχα δώσαμε πιο πολλές ημερομηνίες στις λίγκες να τελειώσουν τα πρωταθλήματα πριν το προπέρσινο ολυμπιακό τουρνουά. Αυτό σημαίνει ότι στη δεύτερη φάση αρχίσαμε πέραν της αξιοπιστίας να χτίζουμε και την εμπιστοσύνη μας ότι είμαστε διατεθειμένοι να βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας, γιατί μας ενδιαφέρει η αρχή. Η αρχή είναι να παίζουν συχνά οι εθνικές. Ταυτόχρονα πρέπει να φροντίσουμε τους αθλητές και οι σύλλογοι να αρχίσουν να βγάζουν όλο και περισσότερα χρήματα. Άρα το οικοσύστημα κατάλαβε ότι δεν υπάρχει κακός λύκος. Αυτό το αφήγημα πέθανε. Νομίζω ότι το έχουν καταλάβει και οι ομάδες αυτό.

Ταυτόχρονα στον Covid εμείς πήραμε μέτρα που βοηθούσαν και τις ομάδες της EuroLeague. Άρα εμείς δουλεύουμε για όλους. Η τρίτη ήταν να καθίσουμε στο τραπέζι, αυτή είναι η πιο δύσκολη φάση και ταυτόχρονα μας βρήκε ως ευρωπαϊκή μπασκετική οικογένεια σε φάση μετάβασης κυρίως για τις ομάδες. Οι ομάδες έχουν αλλάξει τρεις CEO μέσα σε 18 μήνες, όταν πριν είχαν επί 20 χρόνια τον ίδιο. Έχουν καινούριο πρόεδρο τον οποίο γνωρίζουμε και νομίζω ότι σε αυτή τη φάση μπορούμε να εξαργυρώσουμε τις κινήσεις αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης που έχει κάνει η FIBA και ταυτόχρονα να ακούσουμε τι θέλουν οι ομάδες μας.

Αυτό που είδαμε τώρα, που είναι το πρώτο μικρό βήμα μετά από 20 χρόνια, είναι το ξεκίνημα. Θα υπάρξουν κι άλλες συζητήσεις, εμείς είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε μία σειρά από πράγματα. Ταυτόχρονα έχουμε ήδη κάνει μία σειρά από πολλές υποχωρήσεις. Δεν έχουμε δηλαδή πάρα πολύ περιθώριο ακόμα, αλλά η διάθεσή μας να βρούμε λύση είναι σαφής.

Είμαστε πολύ ενωμένοι, έχουμε έναν καινούριο πρόεδρο στην Ευρώπη, ο οποίος έρχεται από μία μεγάλη χώρα όπως και ο προηγούμενος, κατανοεί τα προβλήματα των λιγκών. Έχουμε έναν εξαιρετικό CEO στην Ευρώπη, έναν εξαιρετικό CEO στο Basketball Champions League, είμαστε πολύ ενωμένοι και απέναντί μας έρχονται άνθρωποι που μας λένε πως θέλουν 1-2-3-4 πράγματα. Εδώ είμαστε, υπάρχει απόσταση και πρέπει να καθίσουμε πάλι να συζητήσουμε, χωρίς να κάνουμε δημόσια διαπραγμάτευση και αυτό είναι το κλειδί".

- Υπάρχει πιθανότητα ενοποίησης του BCL με το EuroCup;

Είναι και αυτό ένα από τα θέματα. Είναι πολλά τα θέματα όχι ένα και δύο. Το BCL είναι σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό η έκφραση μίας σειράς αρχών για το πως βλέπουμε το οικοσύστημα των διοργανώσεων.

- Η Ευρώπη πώς μπορεί να σταματήσει την "αιμορραγία" προς τις ΗΠΑ; Για τους παίκτες που φεύγουν στο NBA, αλλά και για τους μικρότερους σε ηλικία που πάνε στο NCAA;

Το δεύτερο είναι το πρόβλημα του σήμερα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα NILs αλλάζουν την εικόνα. Όταν τα οικονομικά έχουν ανέβει τόσο πολύ, το χάσμα ανοίγει γιατί ακόμα κι αν ο αθλητής δεν πάρει αμέσως τα χρήματα, η προσδοκία του τι μπορεί να εισπράξει είναι τρομακτική. Μόνο τα call ups από την G- League, παίζεις δύο εβδομάδες και βγάζεις όσα θα έβγαζες σε μία σεζόν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πάντα εγώ ρωτάω "αν ήταν το παιδί σας". Όλοι λένε ότι φυσικά θα ήθελα να φύγει γιατί εξασφαλίζει το ακαδημαϊκό κομμάτι κι αν παίξει, καλώς. Αν δεν παίξει ανήκει στο 90+%.

Το θέμα των παικτών που φεύγουν στα κολλέγια είναι πρόβλημα του σήμερα και το κοιτάζουμε έντονα

Τώρα αυτό που άλλαξε είναι ότι ο υψηλού επιπέδου, νέος αθλητής, πλέον δεν διαλέγει μεταξύ επαγγελματικής καριέρας νωρίς και ακαδημαϊκής καριέρας και ίσως επαγγελματικής αργότερα. Επιλέγει μεταξύ επαγγελματικής εδώ και επαγγελματικής εκεί. Αυτή είναι η διαφορά. Έχει αλλάξει τελείως το δίλημμα και αυτό είναι που κοιτάζουμε. Είναι κάτι που έχει αναφερθεί και συζητήθηκε και στο Δ. Σ. της FIBA τον Απρίλιο. Ξέρουμε ότι το NCAA είναι κάτι εκτός του δικού μας οικοσυστήματος.

Γνωρίζετε επίσης ότι οι αθλητές που φεύγουν, γυρίζοντας οι ομάδες από τις οποίες φεύγουν, έχουν δικαιώματα κι αυτό είναι κάτι το οποίο εισήγαγε η FIBA το 2019, δεν υπήρχε νωρίτερα. Είναι πρόβλημα με την έννοια ότι μπορεί να φύγουν και αθλητές που δεν θα έπρεπε να φύγουν. Για την εξέλιξή τους, για τις εθνικές του ομάδες, για τους συλλόγους που έχουν επενδύσει και δεν αποζημιώνονται. Όταν φεύγουν ο Βεζένκοβ, ο Μίτσιτς και άλλοι αθλητές, το δίλημμα είναι πως φεύγουν. Και εκεί είναι που λένε οι ομάδες μας, όταν αμείβεσαι με 50 εκατομμύρια για 4 και 5 χρόνια, ίσως θα έπρεπε να έχω μεγαλύτερη αποζημίωση.

- Μήπως οι καλές σχέσεις της FIBA με το NBA βοηθήσει και τις ευρωπαϊκές ομάδες οικονομικά; Στο θέμα του buy-out για παράδειγμα, που είναι μικρό για τα δεδομένα του NBA;

Αυτό έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι να εξηγήσουμε πλήρως γιατί δεν απαγορεύεται μία ομάδα να δώσει περισσότερα. Αλλά οι ομάδες αυτό θέλουν να δώσουν. Το δεύτερο είναι ότι είναι κομμάτι της συλλογικής σύμβασης εργασίας η οποία ανανεώθηκε. Νομίζω ότι τώρα που έχουν ξεκαθαρίσει τα μεγάλα κομμάτια της συλλογικής σύμβασης εργασίας, είναι κάτι το οποίο μπορούμε να συζητήσουμε.

Ταυτόχρονα ότι ρήτρα έχουν οι ομάδες της FIBA, δεν μπορεί ο αθλητής να φύγει χωρίς να πληρωθεί αυτό το ποσό η ομάδα. Και αυτό προέρχεται από τη σχέση FIBA – NBA, ότι χρειάζεται letter of clearence για να φύγει, το οποίο η FIBA δεν το δίνει αν η ομάδα δεν πει το οκ. Για να πει το οκ πρέπει να έχει λάβει το ποσό. Θα μου πείτε "το παίρνουν πάνω τους οι αθλητές". Και εκεί έχουμε ένα δεύτερο σημείο διαπραγματευτικής δύναμης. Αλλά αυτό που λέτε είναι ότι πρέπει να γίνει πιο μεγάλη η διαπραγματευτική δύναμη από πλευράς μας, αυτό το ακούω.

Το κοινό καλό χωράει άλλη μία συζήτηση, γιατί εντός της FIBA υπάρχει άλλο ένα ερώτημα που λέει "και γιατί να τα παίρνει όλα ο τελευταίος;" και να μην έχουμε το σύστημα της FIBA να τα μοιράζουμε σε όλους όσοι συνεισέφεραν; Και υπάρχει η μαγεία ότι μπορώ να λάβω 12.750 ευρώ επειδή έπαιξε μία σεζόν σε εμένα πριν από δέκα χρόνια ο τάδε. Θεωρώ ότι δεν είναι απροστάτευτες οι ομάδες μας, αλλά χωράει βελτίωση.

- Ας πάμε σε ένα άλλο θέμα... Το μπάσκετ θα παίζεται πλέον σε γυάλινο δάπεδο; Το glass floor είναι το μέλλον; Θα το δούμε και αλλού, μετά το πρώτο βήμα που έγινε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών U19 στη Μαδρίτη;

Θα το δούμε και στις άλλες διοργανώσεις. Ένα πρότζεκτ δύο ετών ήταν οι τέσσερις μέρες που είδατε. Ήδη έχουν ξεκινήσει κάποιες παραγγελίες ανά τον κόσμο. Το κόστος κυμαίνεται από υψηλά έξι ψηφία μέχρι μικρά επτά ψηφία. Εξαρτάται τι θέλει ο καθένας. Θα το δούμε και στις άλλες διοργανώσεις. Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη επίτηδες.

Στη Μαδρίτη επιλέξαμε γυναικείο event γιατί θέλαμε να είναι σαφές το μήνυμα, μεγάλο venue, καλή εγκατάσταση με έμπειρο προσωπικό. Ευρωπαϊκή χώρα έτσι ώστε να έρθει γρήγορα και εύκολα από την Γερμανία που κατασκευάζεται το δάπεδο. Βάλαμε πίσω από το U19 γυναικών όλες μας τις επιχειρησιακές δυνάμεις και αντίστοιχα η εταιρεία. Πήγε καλά, πολύ καλά. Η μεγάλη μου ανησυχία ήταν το feedback των κοριτσιών.

Οι αθλήτριες μας έδωσαν εξαιρετικο feedback για το glass floor

Δύο μέρες πριν κάναμε μία δοκιμή, φτάνω στο γήπεδο και βλέπω τον Γκαρμπαχόσα να χαμογελάει, μου λέει "εγώ το δοκίμασα είμαστε μία χαρά". Το δοκίμασα και εγώ, προφανώς κάποια πράγματα μας αρέσουν, κάποια δεν μας αρέσουν, αλλά είναι κοντά η αίσθηση με το ξύλο, τόσο στο χτύπημα της μπάλας, αλλά και στο πως κατεβαίνεις από τα άλματα. Δεν έχουμε αυτοκόλλητα, σημαντικό. Επίσης μπορούμε να κάνουμε μία σειρά από πράγματα.

Κομμάτι της εισαγωγής των αθλητριών, ήταν η Λορίν Τζάκσον που τις καλωσόριζε σε μία ιστορική στιγμή. Πήγε καλά, θα το δούμε. Είχαμε τους διοργανωτές του 2027 παρόντες, είχαμε μία σειρά από κολέγια των ΗΠΑ παρόντα, είχαμε κάποιες λίγκες διεθνείς παρούσες. Νομίζω ότι ακόμη ξύνουμε την επιφάνεια, μόνο η φαντασία είναι το όριο εκεί. Στις απλές εκδοχές, πατάς ένα κουμπί, γραμμές βόλεϊ, πατάς ένα κουμπί γραμμές μπάσκετ, πατάς ένα κουμπί, γραμμές μπάσκετ NCAA γυναικών.

Πήραμε ένα ρίσκο, το στείλαμε σε πολλά εργαστήρια, το δοκιμάσαμε, μετά πήγα στο Δ. Σ., είχα πολλές ερωτήσεις στο Δ. Σ., ο Νοβίτσκι με ρώταγε πολλές φορές γι' αυτό, γιατί να είσαι πρόεδρος της Επιτροπής Αθλητών της FIBA, να έρθει αυτό και να μην πάει καλά. Πατάτε ένα κουμπί και βγαίνουν διαστάσεις NBA, πατάτε ένα κουμπί και βγαίνουν άλλες διαστάσεις, πατάτε ένα άλλο κουμπί και βλέπετε Bald Brothers Podcast, πραγματικά η φαντασία είναι το όριο.

- Υπάρχει σκέψη αλλαγής των διαστάσεων στα γήπεδα μπάσκετ; Μπορεί να βοθήσει το glass floor;

Για τις μεγάλες διαστάσεις θα μας φέρει πιο κοντά γιατί μας μειώνει το κόστος. Αυτή είναι μία συζήτηση που θα υπάρξει την επόμενη τετραετία. Σε κάποια πράγματα οι κανόνες ακολουθούν τους αθλητές, αλλά σε κάποια πράγματα οι κανόνες πρέπει να δίνουν την κατεύθυνση για το που πηγαίνει το σπορ. Αν κάποια στιγμή αισθανθούμε ότι θέλουμε πιο πολύ χώρο, πρέπει να το πάρουμε αυτό το βήμα. Είναι μία άλλη συζήτηση αν θα πρέπει να έχουμε ένα σετ κανονισμών για τα πάντα.

Δεν θα αλλάξουμε το ύψος της στεφάνης, δεν υπάρχει στα πλάνα μας κάτι τέτοιο. Αυτό που μπορούμε να δούμε κάποια στιγμή είναι αν θα βάλουμε πλαίσιο, δηλαδή ότι το γήπεδο πρέπει να είναι από τόσο έως τόσο. Σε αντίθεση ότι το γήπεδο πρέπει να είναι ακριβώς τόσο σε μήκος και πλάτος. Αυτά είναι κάποια πράγματα τα οποία μέσα στην επόμενη τετραετία θα τα συζητήσουμε και η τεχνολογία μας βοηθάει. Δεν θεωρώ ότι το τρίποντο είναι πολύ εύκολο, φαίνεται πολύ εύκολο αλλά δεν νομίζω ότι είναι. Είναι από τα πράγματα που θα συζητήσουμε.

- Η σχέση της FIBA με την σημερινή Διοίκηση της ΕΟΚ είναι καλύτερη;

Η σχέση είναι εξαιρετική. Η σχέση και παλιά ήταν πολύ καλή. Η σχέση είναι διαφορετική γιατί προφανώς υπήρχε μία Ομοσπονδία η οποία ήταν στα τελευταία χρόνια μίας ασύλληπτα επιτυχημένης πορείας, πολύ μεγάλης σε διάρκεια. Αυτά που έκανε η Ομοσπονδία στα 80s και στα 90s τα έβλεπαν οι άλλες ομοσπονδίες και τα θαύμαζαν. Τώρα έχουμε μία Ομοσπονδία η οποία έχει βάλει άλλη ταχύτητα στον οργανισμό, δεν υπάρχει αμφιβολία, το βλέπουμε στις εμπορικές δράσεις, στις προωθητικές δράσεις, στο αναπτυξιακό κομμάτι.

Πρέπει να πειραματίζεται η ΕΟΚ, εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος

Είναι ένα νέο Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο βάζει νέες ιδέες, μια νέα προσέγγιση στην Elite League που είναι πολύ ενδιαφέρουσα, τα διπλά δελτία, όλα αυτά τα βρίσκω πολύ καλά. Πρέπει να πειραματίζεται η Ομοσπονδία, εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος. Υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός γιατί υπάρχει και μία λεπτή θέση και για εκείνους και για εμένα. Εκείνοι βλέπουν που είναι η κόκκινη γραμμή, κάποιες φορές έρχονται, φτάνουν κοντά, την πατάνε λίγο, αλλά και εκείνοι καταλαβαίνουν ότι έχω όρια και ποτέ δεν πρόκειται να τα ξεπεράσω.

Με τη BAN των ομάδων όμως τι θα γίνει; Θα υπάρξει αυστηροποίηση;

Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Το θέμα των BAN είναι ουσιαστικά ο πρόδρομος του licensing και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να είμαστε πιο ενωμένοι. Δε λέω fair play γιατί προσωπικά, ο νόμος του financial fair play είναι λίγο υπερφιλόδοξος. Δεν θεωρώ ότι έχει πετύχει απόλυτα όπου έχει εφαρμοστεί. Αλλά το licensing να βλέπουμε τι ξοδεύεις, που ξοδεύεις, είναι σημαντικό.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη συμμετοχή των ομοσπονδιών. Καμία λίγκα δεν μπορεί να το κάνει μόνη της. Καμία, ακόμα και στη Γαλλία που υπάρχει πολύ καλό σύστημα licensing, στη λίγκα λειτουργεί μαζί με την ομοσπονδία. Τώρα, ότι τα BAN μπορούν να είναι πιο αυστηρά, μπορούν να είναι πιο αυστηρά και εκεί θέλουμε τις λίγκες μας και τις ομοσπονδίες μας μαζί. Όσο είμαστε ακόμη σε αυτή την κατάσταση που είμαστε, είναι δύσκολο γιατί ένα δικαστήριο βγάζει μία απόφαση, ένα άλλο βγάζει μία άλλη.

Μπορείς να κάνεις μεταγραφές αν παίζεις εκεί, αλλά δεν μπορείς άμα... Αυτό είναι κάτι που δεν βοηθάει. Εκεί είναι που λέμε εμείς, η ομπρέλα της FIBA, που παλιά ήταν ο κακός ο λύκος, που δεν υπάρχει και λέμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε το οικοσύστημα. Και θα βάλουμε και τα χρήματα και τα resources και έχουμε και το know how να το κάνουμε αυτό. Είναι ένα θέμα που και οι ομάδες θέλουν να συζητήσουν, γιατί κι αυτές ενδιαφέρονται για τους καινούριους που έρχονται από κάτω να είναι υγιείς.

Δεν σας κρύβω ότι σε αυτό βλέπω πολύ κοντόφθαλμη προσέγγιση από όλους. Γιατί μας νοιάζει το επόμενο Σάββατο, το τέλος της σεζόν. Μέχρι εκεί. Δε νομίζω ότι ενδιαφέρεται κανείς για το long term, με εξαίρεση λίγο τις ομοσπονδίες. Το licensing, τα BAN κι όλα αυτά για να πάρουμε αποφάσεις δύσκολες, θέλει πολιτική στήριξη, ενότητα και long term. Πολιτική στήριξη υπάρχει, long term vision υπάρχει, από εμάς τουλάχιστον, ενότητα δεν υπάρχει ακόμα. Αυτό μας λείπει.

Υπάρχει και η υπόθεση των νατουραλιζέ. Δεν είναι κάπως άδικο για παίκτες όπως ο Ντόρσεϊ να έχουν αστερίσκο και να βρίσκονται σε αυτό το καθεστώς;

Αυτός είναι ο περιβόητος κανόνας του ενός νατουραλιζέ. Όσες φορές έχει έρθει στο κεντρικό συμβούλιο αυτό το θέμα: Ο ένας δεν θα γίνει μηδέν και το ένας δεν θα γίνει δύο. Το δεύτερο σκέλος είναι ποιος είναι ο νατουραλιζέ, γιατί σε αυτή την κατηγορία μπαίνει κάποιος ο οποίος εμφάνισε διαβατήριο μετά τα 16 και δεν είχε κάποια links με το μπάσκετ της χώρας. Αυτός μπορεί να είναι ένας αθλητής που τον βρήκαμε στα 28 και δεν έχει ξαναπατήσει το πόδι του στην χώρα, μπορεί να είναι και ένας αθλητής ο οποίος είχε κάποια σχέση με τη χώρα και το διαβατήριο ανακαλύφθηκε στο κολέγιο.

Έχουμε μία χώρα, οι ΗΠΑ, οι οποίες κάθε χρόνο παράγουν 1.000+ αθλητές οι οποίοι δεν χωρούν στην εθνική των ΗΠΑ, οι οποίοι, δυνάμει, οι μισοί από αυτούς μπορούν να κάνουν τη διαφορά στις περισσότερες διοργανώσεις της FIBA. Δεύτερον στην ίδια χώρα παίρνεις διαβατήριο όταν γεννήθηκες. Οπότε μπορεί να έχεις διαβατήριο άλλης χώρας. Τρίτον είναι και μια χώρα, η οποία έχει και είχε τεράστια ρεύματα μετανάστευσης. Το μπάσκετ όμως δεν μπορεί να είναι σε επίπεδο εθνικών ομάδων, αντικατοπτρισμός του ποιες χώρες έχουν περισσότερα ρεύματα μετανάστευσης. Αυτό είναι η βασική απάντηση.

Ο ένας νατουραλιζέ δεν θα γίνει μηδέν, αλλά δεν θα γίνει ούτε δύο

Στο μπάσκετ πρέπει να συνδέεται η εθνική ομάδα με το μπάσκετ της χώρας όσο γίνεται περισσότερο. Προφανώς η εναρκτήρια θέση είναι το διαβατήριο. Όταν πριν από 15 χρόνια είχαμε μία υπόθεση στο CAS, μας είπε ότι αυτό που κάνετε είναι πολύ δύσκολο γιατί προσπαθείτε να βάλετε 212 νομοθεσίες ιθαγένειας σε έναν κανόνα. Αυτό είναι η πραγματικότητα.

Είχαμε ομάδα που εμφανίστηκε και τα διαβατήρια της χώρας από τους 12 παίκτες, τα 8 είχαν εκδοθεί δέκα μέρες πριν τη διοργάνωση. Προφανώς εξετάζουμε τα links, τον σύνδεσμο με τη χώρα. Ποια σχέση είχε η χώρα με την διαμόρφωση του αθλητή.

Το θέμα του Ντόρσεϊ αξιολογήθηκε το 2015 και πήρε status. Σαφώς μπορεί να αλλάξει, αλλά πρέπει να υπάρξει μία αλλαγή στις περιστάσεις. Είναι από τους πιο δύσκολους κανόνες που έχουμε, είναι η εφαρμογή του κανόνα πολύ ευαίσθητη διαδικασία. Βλέπουμε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, γιατί το κίνητρο για την επιτυχία μίας εθνικής ομάδας είναι τεράστιο. Είναι μία πολύ δύσκολη διαδικασία και από εκεί και πέρα κάθε χώρα κάνει τη δική της επιλογή.

Δείτε όλη τη μεγάλη συνέντευξη του Ανδρέα Ζαγκλή στο SPORT24.