Ο "ανορθόδοξος" Ντον Νέλσον

Οι Ουόριορς νίκησαν τους Ουίζαρντς χαρίζοντας στον προπονητή τους ένα άπιαστο ρεκόρ! Με αυτή έχει πανηγυρίσει 1.333 επιτυχίες στην καριέρα του, ξεπερνώντας τον Λένι Ουίλκενς στη σχετική λίστα. Κανείς κόουτς στο ΝΒΑ δεν έχει πετύχει τόσες και πολυ πιθανόν να μην πετύχει ποτέ.

Να σημειωθεί ότι μόλις τέσσερις προπονητές έχουν πετύχει πάνω από 1.000 νίκες στην καριέρα του: Πίσω από τον Νέλσον και τον Ουίλκενς, έρχονται οι Πατ Ράιλι (1.210), Τζέρι Σλόαν (1.187) και Φιλ Τζάκσον (1.096).

Ο "Νέλι", που δεν έχει πανηγυρίσει κάποιον τίτλο, τα κατάφερε σε 31 σεζόν. Ο Ουίλκενς κάθισε 32 σεζόν στους πάγκους, ενώ οι Ράιλι και Σλόαν μετρούν από 24 και 25 αντίστοιχα.

"Είπα στους παίκτες ότι τους αγαπώ ειλικρινά, είναι ξεχωριστοί για μένα. Απλά κάποιες φορές δεν παίζουν όπως θέλω" είπε γελώντας για να συνεχίσει: "ο Λένι (Ουίλκενς) ήταν είδωλο για μένα", πριν καταλήξει: "υπάρχουν αρκετοί προπονητές που πετυχαίνουν 50-60 νίκες τη σεζόν, όχι σαν και μένα που είχα 20-30".

Η αλήθεια είναι ότι οι ομάδες του Νέλσον δεν ήταν ποτέ οι καλύτερες, οι ψηλότερες ή οι δυνατότερες. Πάντα, όμως, έπαιζαν με το δικό του προσωπικό στυλ. Ο ίδιος θα μείνει στην ιστορία για τις καινοτομίες του, τις ιδέες του και τα "τρικ" που βοηθούν τον "μικρό" να κερδίσει τον "μεγάλο".

Μετά το τέλος του ματς οι παίκτες των Ουόριορς έτρεξαν, τον αγκάλιασαν κι άρχισαν να χορεύουν γύρω του. Οι πανηγυρισμοί συνεχίστηκαν και στα αποδυτήρια. Η σαμπάνια απουσίαζε, αλλά τη θέση της πήραν μερικά αναψυχτικά όπως αποκάλυψε ο κορυφαίος του αγώνα, Άντονι Τόλιβερ, που τόνισε: "Δεν έχει πάρει ακόμη πρωτάθλημα, οπότε αυτό το ρεκόρ είναι σαν το δικό του δαχτυλίδι. Θέλαμε να το κάνουμε όσο πιο ξεχωριστό γίνεται".

Η ιστορία του...


Ο 60χρονος "Νέλι" γεννήθηκε στο Μίσιγκαν κι υπήρξε στα νιάτα του επαγγελματίας αθλητής. Αγωνίστηκε μάλιστα και στο ΝΒΑ μετά το επιτυχημένο πέρασμα του από το κολέγιο της Αϊόβα. Αναδείχτηκε μάλιστα All-American με 21.1 πόντους και 10.5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Αυτές οι εμφανίσεις του χάρισαν μια θέση στο ντραφτ. Συγκεκριμένα τον επέλεξαν οι Σικάγο Ζεφιρς στο Νο19. Στην "πόλη των ανέμων" έπαιξε, παρόλα αυτά, μόνο μια χρονιά, πριν συνεχίσει στους Λέικερς (για δύο χρόνια) και στη συνέχεια στους Σέλτικς.

Με τη Βοστόνη κατάφερε να γίνει κομμάτι της ιστορίας. Κατέκτησε τον τίτλο το 1966, ενώ πήρε ακόμη άλλα τέσσερα δαχτυλίδια (1968, 1969, 1974 και 1976). Μάλιστα σημείωσε κι ένα από τα πιο ξακουστά σουτ στην ιστορία των πλέι-οφ, όταν ευστόχησε από τη βολή (με περιπετειώδη τρόπο) "σκοτώντας" τους Λέικερς στο 7ο παιχνίδι του 1969.

Έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους καλύτερους 6ους παίκτες του ΝΒΑ, ενώ φημιζόταν για τα υψηλά ποσοστά ευστοχίας του. Αποσύρθηκε το 1976 στα 36 του χρόνια και το Νο19 βρίσκεται ακόμη στην οροφή του γηπέδου της Βοστόνης.

Μετά την αποχώρηση του από την ενεργό δράση έπιασε... αμέσως δουλειά από άλλο πόστο. "Βαφτίστηκε" (αρχικά) τζένεραλ μάνατζερ και στη συνέχεια προπονητής των Μπακς. Όλα αυτά το 1976.

Έκανε αμέσως αισθητή την παρουσία του χάρις στη μοναδική του ικανότητα να "ανακατεύει" με μεταγραφές και ανταλλαγές το ρόστερ. Τα επόμενα χρόνια έγινε διάσημος για αυτή τη συνήθεια.

Με τα "Ελάφια" κέρδισε το 1983 τον τίτλο του "προπονητή της χρονιάς", αλλά ουδέποτε κατάφερε να κάνει την υπέρβαση. Παρότι η ομάδα του βρισκόταν διαρκώς στην ελίτ του ΝΒΑ, έβρισκε διαρκώς -απροσπέλαστο εμπόδιο- απέναντι της στα πλέι-οφ είτε τους Σέλτικς του Λάρι Μπερντ, είτε τους Σίξερς του Τζούλιους Έρβινγκ.

Οι προπονητικές του καινοτομίες



Ο Νέλσον ήταν από τους πρώτους προπονητές που εισήγαγαν τον όρο του "πόιντ-φόργουορντ" (ο Σκότι Πίπεν ήταν ο καλύτερος όλων). Από τα χρόνια του στους Μπακς χρησιμοποιούσε τα "3άρια" ως χειριστές της μπάλας, προκειμένου να δημιουργήσουν στην επίθεση.

Τα ανορθόδοξα σχήματα ήταν κι η... σπεσιαλιτέ του. Συχνά έβαζε στην πεντάδα τρεις περιφερειακούς (και κανέναν πόιντ-γκαρντ), ή έπαιζε με πέντε κοντούς, ώστε να δημιουργεί συνεχώς miss-match, που θεωρείται και το δυνατό του όπλο.

Είναι πρόσφατο άλλωστε το παράδειγμα των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς που πριν από τρία χρόνια είχαν αποκλείσει την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ στη Δύση (τους Μάβερικς) παίζοντας με μοναδικό ψηλό τον Μπιέντρινς και τέσσερις κοντούς.

Η αρχή, πάντως, είχε γίνει με τον ύψους 1.98 Πολ Πρέσεϊ, ενώ στο Μιλγουόκι συνέθετε "τρίδυμο" στην περιφέρεια με τρεις σκόρερ (Σίντνεϊ Μονκρίφ, Κρεγκ Χότζες και Ρίκι Πιρς) και κανέναν οργανωτή.

Γενικότερα θεωρείται ένας πολύ οξυδερκής προπονητής, που λατρεύει τα "τρικ" στην επίθεση. Πάντα του άρεσε ο γρήγορος ρυθμός, ενώ είχε πολλές έξυπνες ιδέες όπως το περίφημο "hack-a-Shaq". Ήταν δηλαδή ο πρώτος που αποφάσιζε να κάνει εσκεμμένα φάουλ στον -γνωστό για την αστοχία του- Σακίλ Ο'Νιλ, αναγκάζοντας το ΝΒΑ να αποφασίσει νέο κανονισμό για να μην επιτρέπει κάτι τέτοιο παρά μόνο στα 2 τελευταία λεπτά ενός αγώνα.

Ο "μαθητής" του Έιβερι Τζόνσον λέει για τον "μέντορα" του: "ότι είναι εκπληκτικός στο να δημιουργεί miss-match, πολύ καλός εναντίον ζώνης και ένας από τους καλύτερους στο να δημιουργήσουν ευκαιρίες για να ένα δίποντο ή για ένα τρίποντο όταν τελειώνει το παιχνίδι".

Η εποχή των "Πολεμιστών"



Μετά από 10 χρόνια στο Μιλγούοκι "μετακόμισε" στον πάγκο του Γκόλντεν Στέιτ. Εκεί καθιέρωσε ένα γρήγορο στυλ παιχνιδιού, το οποίο έκανε την ομάδα του μια από τις πιο επικίνδυνες, αλλά και τις πιο απολαυστικές σε ολόκληρο το ΝΒΑ, η οποία άκουγε και στο όνομα Run TMC (από το συγκρότημα Run DMC), που συμόλιζε το μικρό όνομα των Τιμ Χάρνταγουει, Μιτς Ρίτσμοντ και Κρις Μάλιν.

Το "small-ball" είχε και πάλι την τιμητική του, καθώς η "καλή" πεντάδα εκείνης της ομάδας απαρτιζόταν από τρεις "κοντούς" (Χάρνταγουεϊ, Μαρτσουλιόνις, Ρίτσμοντ) και δύο φόργουορντ (Μάλιν και Χίγκινς). Στη συνέχεια προστέθηκαν κι άλλα αστέρια στη σύνθεση, όπως ο Λατρέλ Σπρίουελ κι ο Κρις Ουέμπε (Νο1 του ντραφτ), πριν την αποχώρηση του το 1993.

Το 1994, πάντως, κέρδισε την πρόσκληση για να καθίσει στον πάγκο της δεύτερης "Dream Team", την οποία κι οδήγησε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Μουντομπάσκετ του 1994 στο Τορόντο. Τότε είχε αναμετρηθεί και με την Εθνική Ελλάδος, κόντρα στην οποία απέτυχε (για πρώτη φορά από το 1992) να ξεπεράσει τους 100 πόντους.

Από το 1995 ως το 1996 βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Κι αυτό γιατί προσπάθησε να αλλάξει το στυλ των "σκληρών" Νικς, καταστρέφοντας τις καλές σχέσεις με τους παίκτες. Η πιο σοβαρή αιτία ήταν η επιθυμία του να δώσει για ανταλλαγή τον Πάτρικ Γιούιν, προκειμένου να φέρει στην ομάδα τον Σακίλ Ο'Νιλ.

Ντάλας και ξανά Γκόλντεν Στέιτ



Το 1997 βρήκε "στέγη" στους Μάβερικς, στους οποίους έβαλε τη σφραγίδα του από νωρίς. Ήταν μάλιστα ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε τον Ντιρκ Νοβίτσκι, που εν συνεχεία έγινε η "σημαία" του Ντάλας.

Από τους Μαβς αποχώρησε το 2005 αφήνοντας στο πόδι του τον "μαθητή" του Έιβερι Τζόνσον (του είχε προτείνει συνεργασία πριν καν ο "μικρός Στρατηγός" σταματήσει από παίκτης) στον πάγκο και τον γιο του Ντόνι Νέλσον στο ρόλο του τζένεραλ-μάνατζερ.

Εν τέλει το 2006 επέστρεψε στο αγαπημένο του Γκόλντεν Στέιτ, όπου παραμένει ως τώρα. Με το... καλημέρα μάλιστα προκάλεσε τεράστιο "μπαμ" αποκλείοντας την παλιά του ομάδα και τον δικό του "προστατευόμενο" (Τζόνσον). Η επιτυχία των Ουόριορς (Νο8) να αποκλείσουν τους Μάβερικς (Νο1) θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των πλέι-οφ.

Όσο για την προσωπική του ζωή; Είναι παντρεμένος με τη Τζόι Ουόλφγραμ, έχει πέντε παιδιά και περνάει τα καλοκαίρια του στη Χαβάη!