Από το ζενίθ στο ναδίρ, από τα πολλά στο τίποτα, από τα ψηλά στα χαμηλά. Χιλιάδες τέτοιες εκφράσεις θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την καριέρα του Παναγιώτη Βασιλόπουλου. Ενός παίκτη που έφτασε σε ηλικία 24 ετών να είναι από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες του Ολυμπιακού να είναι διεθνής με την Εθνική ομάδα και ένας από τους μελλοντικούς ηγέτες της, όμως λίγους μήνες αργότερα όλα ανατράπηκαν. Τραυματισμοί, χειρουργεία και απανωτές ατυχίες έκαναν την δουλειά τους, καταστρέφοντας τα όνειρα του φόργουορντ από την Ηλεία. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζαν...

Πλέον, στα 30 του χρόνια ετοιμάζεται για την δική του μεγάλη επιστροφή στα παρκέ. Την δεύτερη μετά το -σύντομο- πέρασμά του από τη Βαγιαδολίδ το 2013.

Το Sport24.gr κάνει μια αναδρομή και σάς θυμίζει τι συνέβη στην -γεμάτη ταραχές και φουρτούνες (βλ. τραυματισμούς)- καριέρα του Έλληνα φόργουορντ, που με την στάση του δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Και δικαιώθηκε!

Τα πρώτα -καλά- χρόνια

Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος συστήθηκε στον μπασκετικό κόσμο το 2001. Τότε, μέλος των μικρών κλιμακίων της Εθνικής ομάδας, ξεχώριζε για το ταλέντο του, κάνοντας αρκετές ομάδες να τον έχουν στο στόχαστρο. Μία από αυτές ήταν κι ο ΠΑΟΚ. Ο -τότε- ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ, Βασίλης Οικονομίδης έκανε όλες τις απαραίτητες κινήσεις και απέκτησε τον παίκτη από τον Πύργο, κάνοντάς τον κομμάτι ενός ιδιαιτέρως ενδιαφέροντος πρότζεκτ, στο οποίο μετείχαν οι Κώστας Βασιλειάδης και Λουκάς Μαυροκεφαλίδης.

Μέσα σε διάστημα τεσσάρων ετών είχε καταφέρει αν ξεχωρίσει για το ταλέντο του -και να ωριμάσει μπασκετικά, παράλληλα-, κάνοντας αρκετές ομάδες να ενδιαφέρονται για την περίπτωσή του. Μία εξ αυτών ήταν και ο Ολυμπιακός. Άτυπος σύμμαχος των "ερυθρόλευκων' ήταν τα οικονομικά προβλήματα του 'δικεφάλου". Κάπως έτσι, λοιπόν, ο Έλληνας φόργουορντ κατέληξε στην ομάδα του Πειραιά, έναντι του ποσού των 250.000 ευρώ.

Η μεταγραφή αυτή ήταν ένα όνειρο, όπως εξηγεί κι εκείνος. "Η μεταγραφή στον Ολυμπιακό είναι ένα όνειρο, που δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω αν δεν το ζήσω", ήταν τα πρώτα λόγια. Παράλληλα, είχε ενεργό ρόλο και στην Εθνική ομάδα, στην οποία ήταν μέλος της ομάδας των Εφήβων, αλλά και των Ανδρών, με τους οποίους στέφθηκε δευτεραθλητής κόσμου και πρωταθλητής Ευρώπης, αντίστοιχα.

Τα χρόνια που κυλούσα ήταν -το λιγότερο- εξαιρετικά για τον ίδιο. Είχε προλάβει να "κερδίσει" την "ερυθρόλευκη" εξέδρα με τις εμφανίσεις του, ενώ οι αδερφοί Αγγελόπουλοι τον είχαν σε τεράστια εκτίμηση. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα, που το 2008 ανανέωσαν το συμβόλαιό του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, καθιστώντας τον, επί της ουσίας, τον επόμενο ηγέτη του συνόλου. "Ο Ολυμπιακός με έκανε αυτό που είμαι. Είναι η ομάδα μου και μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη για πολλούς. Για μένα είναι η καλύτερη και σιγά-σιγά θα φτάσουμε πολύ ψηλά", είχε πει μετά την εξέλιξη αυτή. Ήταν έτοιμος να διαγράψει μεγάλη καριέρα. Η μοίρα, όμως, παίζει τα δικά της παιχνίδια...

Όταν η τύχη γύρισε την πλάτη

Το χρονικό του πόνου ξεκίνησε το 2009 για τον Έλληνα φόργουορντ. Στο Final Four του Βερολίνου " είχα αφόρητους πόνους στη μέση από μία δισκοκήλη που προέκυψε από έντονη προπόνηση. Πηγαίναμε στο διάδρομο και ήμουν ξαπλωμένος στο διάδρομο του πούλμαν. Δεν μπορούσα να καθίσω. Ούτε να παίξω μπορούσα φυσικά κι εκεί ένιωθα ο πιο άτυχος άνθρωπος του κόσμου. Πού να φανταστώ τότε τι θα ακολουθούσε. Πλέον έχω μάθει να λέω ‘και μη χειρότερα’", είχε δηλώσει σε μια από τις συνεντεύξεις του.

Ακολούθησαν κι άλλοι τραυματισμοί και πολλά -μα πάρα πολλά- χειρουργεία. Χαρακτηριστικότερο όλων αυτό στον χιαστό. Ο 30χρονος φόργουορντ είχε υποστεί ρήξη χιαστού τον Φεβρουάριο του 2011, με την επίσημη ανακοίνωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός να αναφέρει ότι "η ΚΑΕ Ολυμπιακός ανακοινώνει ότι η διάγνωση του ιατρού της ομάδας για τον τραυματισμό του Παναγιώτη Βασιλόπουλου στο δεξί γόνατο είναι: Ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού και ρήξη έξω μηνίσκου. Ο χρόνος αποθεραπείας του υπολογίζεται σε διάστημα έξι με εννιά μήνες". Τότε, ήταν που τα πράγματα έγιναν χειρότερα από ποτέ.

Για τον επόμενο 1,5 χρόνο, περίπου, ο Έλληνας άσος θα μείνει εκτός δράσης, προσπαθώντας να αναρρώσει από τον τραυματισμό. Μεταξύ άλλων, μάλιστα, παραδέχτηκε πως " είναι από τις στιγμές που περνούν από το μυαλό σου διάφορες σκέψεις. Ακόμη και μήπως πρέπει να σταματήσεις, αν και ποτέ δεν το έβαλα κάτω. Έλεγα ‘δεν θα με καταβάλει ένας τραυματισμός".

Τον Μάιο του 2012, όμως ήταν "παρών" σε μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του Ολυμπιακού, αλλά και του ελληνικού μπάσκετ, γενικότερα. Στο Final Four της Πόλης, οι Πειραιώτες κατέκτησαν την Euroleague, χάρη σε buzzer beater του Γιώργου Πρίντεζη στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Βασίλης Σπανούλης, αρχηγός του συνόλου, φώναξε τον "Πρι" να σηκώσουν μαζί το τρόπαιο. Φώναξε κι έναν άλλο, όμως. Αυτός ήταν ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, ο οποίος για λίγους μήνες ακόμα θα άνηκε στο δυναμικό των Πειραιωτών.

" Είναι από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής μου και από αυτές τις μοναδικές που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να σου χαρίσει. Η αναγνώριση από τον Βασίλη, τους συμπαίκτες μου και το τεχνικό τιμ για την προσπάθεια που κατέβαλα τόσα χρόνια, έστω και τραυματίας, είναι το μεγαλύτερο παράσημο", είχε δηλώσει σχετικά με αυτό.

Το καλοκαίρι του ίδιο έτους Ολυμπιακός και Βασιλόπουλος τράβηξαν "χωριστούς" δρόμους, με τον ίδιο να συνεχίζει το πρόγραμμα αποθεραπείας. Για την επόμενη σεζόν θα έμενε εκτός μάχης. Μέχρι που ήρθε η ευκαιρία από Ισπανία μεριά.

Η Βαγιαδολίδ και η απόσυρση

Το καλοκαίρι του 2013 ο φόργουορντ από την Ηλεία ήταν αποφασισμένος να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Η Βαγιαδολίδ, η οποία μερικές ημέρες νωρίτερα απέκτησε έναν ακόμα Έλληνα, τον Δημήτρη Χαριτόπουλο, πόνταρε στη "δίψα" του για να παίξει μπάσκετ. Οι πόνοι, όμως έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους, κάνοντας ακόμα χειρότερα τα πράγματα.

Στην ισπανική ομάδα έμεινε μέχρι τον Δεκέμβριο. Τόσο του επέτρεψαν οι δυνάμεις του να αγωνιστεί. Τόσο του επέτρεψε το γόνατο, για την ακρίβεια, το οποίο δεν άντεξε τους πόντους. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους αποφάσισε να αποχωρήσει από την ομάδα. Ποιος είπε, όμως, πως το έβαλε κάτω;

Το διάλειμμα και η μεγάλη επιστροφή

Στο διάστημα που δεν αγωνιζόταν σε κάποια ομάδα έκανε διάφορα πράγματα (ένα από αυτά μάλιστα και η εμφάνισή του στον χώρο της πολιτικής ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τον Γιάννη Σγουρό στον Πειραιά), όμως η θέληση για να επιστρέψει σε αγωνιστικό ρυθμό τα υπερνικούσε όλα. Τον Απρίλιο του 2014 έγινε η αρχή. Ο Ερμής Πειραιά ήταν η ομάδα που τον έπεισε να επανέλθει στα παρκέ. Η ομάδα της Α' ΕΣΚΑΝΑ του έδινε τη δυνατότητα να βρει την αγωνιστική του φόρμα, ώστε την επόμενη σεζόν να είναι έτοιμος να αγωνιστεί.

Το περασμένο καλοκαίρι ήρθε μία ακόμα αχτίδα φωτός. Ο Έλληνας φόργουορντ πήρε μέρος στην προετοιμασία της Νέας Κηφισιάς με σκοπό να δείξει πως επέστρεψε για τα καλά στα πράγματα. Η δράση του αυτή μάλιστα "ανάγκασε" τον Ηλία Παπαθεοδώρου να τον αποθεώσει

'Ο Παναγιώτης θα προπονείται μαζί μας, είναι ένα παιδί το οποίο έχει περάσει πολλές δυσκολίες, έχει όμως υπομονή και επιμονή. Το κάνει πρώτα από όλα για τον εαυτό του, για να βρεθεί σε μία καλή κατάσταση. Δεν έχουμε συζητήσει κάτι μαζί του. Θα προπονηθεί για τον εαυτό του και ταυτόχρονα θα βοηθήσει και εμάς στην προετοιμασία'', ήταν τα λόγια του Έλληνα τεχνικού.

Λίγους μήνες αργότερα ο Έλληνας φόργουορντ φώναξε το δικό του "I'm back"! H Νέα Κηφισιά τον ενέταξε στο δυναμικό της, ποντάροντας στη θέληση και το πάθος του για το άθλημα, με την μεγάλη επιστροφή στα παρκέ να δρομολογείται για τις 17 Ιανουαρίου και την αναμέτρηση με τον Πανιώνιο (17:00).

Μπορεί να μην κατάφερε να έκανε την καριέρα που πίστευε ο κόσμος (ή που θα ήθελε και ο ίδιος), όμως με τη στάση του έδειξε πως είναι μεγάλος μαχητής και νικητής της ζωής. Υπάρχει, άραγε, μεγαλύτερη νίκη από αυτή;