Η Εθνική Εφήβων πήγε στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβακίας μιλώντας μετρημένα και κρατώντας τον πήχη χαμηλά. Ήξερε τι μπορεί να κάνει και τι όχι. Και αυτό ακριβώς έκανε.

Όσοι έχουν παρακολουθήσει αυτή την Εθνική ήξεραν ότι το μετάλλιο δεν αποτελούσε ρεαλιστικό στόχο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι και η άποψη ότι απλώς η ομάδα θα προσπαθήσει να αποφύγει τον υποβιβασμό ήταν επίσης λανθασμένη. Μπορεί αυτή η Εθνική Εφήβων να μην ήταν φόβητρο, αλλά δεν ήταν και κακή ομάδα.

Το τέλος του τουρνουά βρήκε λοιπόν την ομάδα του Γιώργου Βλασσόπουλου να κατακτά την 7η θέση. Μία θέση που – όσο και αν πιθανόν δεν αρέσει σε κάποιους – είναι αυτή που της άξιζε, αφού οι ομάδες που τερμάτισαν από πάνω της ήταν πράγματι καλύτερες και αυτές που τερμάτισαν από κάτω της ήταν πράγματι χειρότερες.

Αυτό που πρέπει να καταλάβει ωστόσο ο κόσμος είναι ότι δεν γίνεται η Ελλάδα να παίρνει μετάλλια σε κάθε βαθμίδα. Όχι πως δεν είναι καλοδεχούμενα, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν ήταν αυτοσκοπός για την Εθνική Νέων (ασχέτως αν τα... σάρωσε όλα σε όλες τις ηλικιακές βαθμίδες) και δεν ήταν και για αυτή την ομάδα. Στόχος αυτών των ομάδων είναι να τροφοδοτήσουν σε βάθος χρόνου την Εθνική Ανδρών με παίκτες. Αν κάθε γενιά “δώσει” δύο-τρεις παίκτες, τότε θεωρείται πετυχημένη. Σε αυτή την λογική, λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι η φουρνιά των 99αρηδων (συν τους γεννημένους το 2000 Αρσενόπουλο και Γάργαλη) δεν είναι κακή. Απλώς δεν έχει το βάθος που έχει η γενιά των 97αρηδων (Χαραλαμπόπουλος, Παπαγιάννης, Κόνιαρης).

Το Sport24.gr λοιπόν κάνει τον απολογισμό της πορείας αυτής της ομάδας στο Ευρωμπάσκετ, η οποία ολοκλήρωσε την διοργάνωση με συνολικό ρεκόρ 4-3 για να κατακτήσει αυτή την 7η θέση.

Ταλέντο και προοπτικές υπάρχουν

Ξεκινώντας από τα προφανή, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι οι δύο παίκτες που ξεχώρισαν σε αυτή την Εθνική ήταν ο Δημήτρης Μωραϊτης της ΑΕΚ και ο Γιώργο Καλαϊτζάκης του Παναθηναϊκού. Παρέα συνέθεσαν ένα από τα καλύτερα περιφερειακά δίδυμα στο τουρνουά, ήταν οι ηγέτες της ομάδας και ανάμεσα στους παίκτες που ξεχώρισαν στο τουρνουά και έδειξαν ότι το μέλλον τους ανήκει. Υπήρξαν όμως κι άλλοι παίκτες που έδειξαν ότι έχουν προοπτική αν δουλέψουν και δουλευτούν σωστά.

Ο Κώστας Καμπουρίδης ήταν ο πιο συνεπής ψηλός της ομάδας, παίζοντας καλά τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι, βάζοντάς τα με “θηρία”. Σαφώς και χρειάζεται δουλειά ο παιχνίδι του, πρέπει να καθιερωθεί σε θέση πάουερ φόργουορντ, αλλά η επαφή του με το καλάθι είναι ήδη εξαιρετική. Παίκτες όπως ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, ο Γιώργος Καμπερίδης και ο Θανάσης Δομπρογιάννης έδειξαν να είναι λίγο “άγουροι”, αλλά το “ταβάνι” τους είναι πιο ψηλό από ότι νομίζει ο κόσμος. Ο πρώτος είναι το ίδιο “μακρύς” με τον αδελφό του Γιώργο, ο δεύτερος δίνει πάντα το 100% και ο τρίτος είχε μία ποιότητα στο παιχνίδι του.

Ο Αλφρέδος Πιλάβιος – ο οποίος από φέτος θα βρίσκεται στο Old Dominion – αγωνίστηκε κυρίως ως σμολ φόργουορντ – όταν μέχρι τώρα τον ξέραμε σαν πάουερ φόργουορντ – και με το πάθος του γέμισε “τρύπες” στην άμυνα. Ο “βενιαμίν” της ομάδας, Νίκος Αρσενόπουλος, έδειξε μία ωριμότητα στο παιχνίδι του, ενώ αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις της περιφέρειας και αν δουλέψει πάνω στα αθλητικά του προσόντα μπορεί πράγματι να εξελιχθεί σε κάτι καλό. Ο Γιώργος Δουβλης έδειξε ότι μπορεί να εξελίξει το παιχνίδι του. Η τριάδα των ψηλών, Βασίλης Γεωργαλής, Χάρης Λιούνης και Παναγιώτης Βύρλας, είχε διάθεση και αν δουλέψουν το σώμα τους ίσως σε βάθος χρόνου να μπορέσουν να δώσουν βοήθειες.

Τα κεφάλια μέσα

Για να ξεκαθαριστεί κάτι: Από αυτή την 12αδα που παρατάχθηκε σε αυτό το τουρνουά δύσκολα θα δούμε κάποιον παίκτη να παίρνει σημαντικό χρόνο συμμετοχής στην Stoiximan.gr Basket League. Δεν είναι έτοιμοι. Εδώ δυσκολεύονται να βρουν ρόλο τα παιδιά της Εθνικής Νέων. Ο μόνος που ενδέχεται να έχει ρόλο είναι ο Δημήτρης Μωραϊτης στην ΑΕΚ, όπου υπολογίζεται για τρίτος πόιντ γκαρντ πίσω από τους Μάικ Γκριν και Βασίλη Ξανθόπουλο.

Αυτό που πρέπει να κάνουν αυτά τα παιδιά είναι να βάλουν το κεφάλι κάτω και να δουλέψουν πάνω στις αδυναμίες του. Ο Μωραϊτης να βελτιώσει τις αποφάσεις του μέσα στο παιχνίδι και τον ρυθμό του όταν σουτάρει. Ο Γιώργος Καλαϊτζάκης να μάθει να μην πηγαίνει μόνο αριστερά όταν επιτίθεται προς το καλάθι και να μην παρασύρεται από τον ενθουσιασμό του. Ο Καμπουρίδης να προσθέσει στοιχεία στο παιχνίδι του με πλάτη στο καλάθι και να δουλέψει το σώμα του. Ο Καμπερίδης να αποκτήσει σταθερότητα στο σουτ και να βελτιώσει τον χειρισμό της μπάλας. Ο Πιλάβιος να γίνει σμολ φόργουορντ. Ο Δομπρογιάννης και ο Λιούνης να βάλουν περισσότερο “νεύρο” στο παιχνίδι τους. Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης να δουλέψει στο σουτ του. Ο Αρσενόπουλος να δυναμώσει τα πόδια του για να αποκτήσει έκρηξη. Ο Δουβλης, ο Βύρλας και ο Γαργαλης να αποκτήσουν περισσότερο θράσος.

Η 7η θέση σε αυτό το Ευρωμπάσκετ δεν σημαίνει πολλά για αυτή την εφήβων. Πιθανότατα σημαίνει ότι την δεδομένη στιγμή αυτή η γενιά είναι λίγο πιο πίσω σε σχέση με τους ανταγωνιστές της στην Ευρώπη. Στο χέρι της όμως είναι να εξελιχθεί. Και αν σε 4-5 χρόνια από τώρα έχει καταφέρει να δώσει 3-4 παίκτες σε επίπεδο Εθνικής Ανδρών, τότε θα έχει κάνει την δουλειά της μίας χαρά. Αν δώσει περισσότερους, τότε θα είναι απολύτως επιτυχημένη.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε τα στατιστικά των παικτών της Εθνικής Εφήβων στο Ευρωμπάσκετ.