Ο απολογισμός των μικρών εθνικών ομάδων: Το χάλκινο των Νέων, η 4αδα των Παίδων, ο προβληματισμός για την Εθνική Εφήβων και οι παίκτες που έρχονται

Το καλοκαίρι ολοκληρώθηκε για τις μικρές Εθνικές ομάδες σε επίπεδο Ανδρών. Η Ελλάδα είχε παρουσία σε τρία EuroBasket μικρών ηλικιών Α’ κατηγορίας (U20, U18 και U16), έχοντας μία επιτυχημένη παρουσία.

Η Εθνική Νέων κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο EuroBasket U20 στην Πολωνία και η Εθνική Παίδων την 4η θέση στο EuroBasket U16 του Ηρακλείου, ενώ η Εθνική Εφήβων - έχοντας την κατά πολλούς πιο ταλαντούχα φουρνιά των τελευταίων χρόνων - δεν δικαίωσε τις προσδοκίες, κατακτώντας την 10η θέση στο EuroBasket U18 της Φινλανδίας.

Το SPORT24 κάνει τον απολογισμό των μικρών Εθνικών ομάδων, αναφέροντας τους παίκτες που ξεχώρισαν, αλλά και τους παίκτες που έχουν δείξει προοπτική και για διάφορους λόγους δεν έδωσαν το παρών.

Εθνική Νέων (Γεννημένοι 2004 και 2005)

Θέση: 3η
Η 12αδα: Νίκος Πλώτας, Γιάννης Καρακώστας, Νίκος Χιτικούδης, Αλέξανδρος Σαμοντούροβ, Βαγγέλης Ζούγρης, Θοδωρής Κωνσταντινίδης, Χάρης Παρασκευόπουλος, Χρήστος Μπουντούρης, Νίκος Βασιλείου, Αλέξανδρος Καμπερίδης, Απόστολος Ιωάννου, Ευδόξιος Καπετάκης
Ο προπονητής: Κώστας Παπαδόπουλος
Οι παίκτες που ξεχώρισαν: Βαγγέλης Ζούγρης (11.6 πόντοι, 8.3 ριμπάουντ, 1.7 ασίστ, 1.7 κλεψίματα, 1.4 κοψίματα σε 29 λεπτά συμμετοχής - μέλος της καλύτερης πεντάδας του τουρνουά), Γιάννης Καρακώστας (14.7 πόντοι, 3.3 ριμπάουντ και 3.7 ασίστ μέσο όρο με 35% στα τρίποντα σε 29 λεπτά συμμετοχής), Νίκος Πλώτας (9.8 πόντοι, 2.8 ασίστ και 1.7 κλεψίματα μέσο όρο σε 26 λεπτά συμμετοχής).
Καλύτερη στιγμή στο τουρνουά: Είναι λογικό να σταθούν πολλοί στην νίκη επί του Βελγίου στον μικρό τελικό, που εξασφάλισε το χάλκινο μετάλλιο. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι η νίκη επί της Λιθουανίας στον προημιτελικό (87-82), με τον Ζούγρη να παίζει ματωμένος και τους Καρακώστα, Πλώτα να βάζουν μεγάλα σουτ ήταν πιθανότατα η καλύτερη στιγμή της Εθνικής Νέων στο τουρνουά, αφού την έβαλε σε τροχιά μεταλλίων.
Χειρότερη στιγμή στο τουρνουά:Πιθανότατα οι δύο ήττες από την Γαλλία - στην φάση των ομίλων και στον ημιτελικό. Ίσως μοιάζει άδικο αυτό δεδομένου ότι η - χωρίς 9 παίκτες, μεταξύ των οποίων οι NBAερς Γουεμπανιαμά, Κουλιμπαλί, Ριζασε και Σαρ - Γαλλία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, αλλά είναι αλήθεια ότι κόντρα στην αθλητικότητα και το μέγεθος των “μπλε” φάνηκαν τα προβλήματα της Εθνικής Νέων, αλλά και του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα (έλλειψη αθλητικότητας και μεγέθους) η οποία όμως - ακόμα κι έτσι - αξίζει να σημειωθεί ότι πάλεψε όσο μπορούσε.
Με λίγα λόγια: Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Υπό την καθοδήγηση του Κώστα Παπαδόπουλου η Εθνική Νέων κατέκτησε για δεύτερη σερί χρονιά το χάλκινο μετάλλιο σε EuroBasket U20, με ένα ρόστερ αλλαγμένο κατά τα 10/12 σε σχέση με πέρυσι! Ο έμπειρος τεχνικός ήταν επίσης το 2017 ο τεχνικός της Εθνικής Παίδων (των γεννημένων το 2001) όταν αυτή κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο EuroBasket U16 Β΄κατηγορίας στην Σόφια. Κοινώς, είναι σαφές ότι μπορεί να διαχειριστεί αυτές τις ηλικίες όσο λίγοι στην χώρα μας.

Η Εθνική Νέων έσπασε - ξανά - το ταβάνι της σε αυτό το EuroBasket. Το γεγονός ότι είχε “παιγμένους” παίκτες φάνηκε, με το ξεπέταγμα του Καρακώστα (που είχε ρόλο στην Elite League στον Παπάγο και πήρε μεταγραφή στο Μαρούσι) στο πλευρό των Ζούγρη (είχε κάποιες ευκαιρίες στο Περιστέρι) και Πλώτα (πήρε αρκετές ευκαιρίες στον Προμηθέα φέτος, αλλά κυρίως έπαιξε στη National League 2 με τον Προμηθέα 14), αλλά και την εικόνα παιδιών όπως ο Χιτικούδης, ο Παρασκευόπουλος (βασικός στην National League 1 με τα Φανάρια Νάξου, πήρε προαγωγή για την Elite League στον Κόροιβο) και - στον μικρό τελικό - ο Κωνσταντινίδης (αγωνίστηκε με διπλό δελτίο στην Elite League με τη φανέλα του Αίαντα Ευόσμου) να δημιουργούν ελπίδες.

Κάποιος μπορεί να πει ότι δεν έγινε αναφορά στον Αλέξανδρο Σαμοντούροβ (9.4 πόντοι, 5.7 ριμπάουντ, 1.9 ασίστ και 1.9 κοψίματα μέσο όρο με 31% στα τρίποντα σε 31 λεπτά συμμετοχής). Αυτό δεν έγινε τυχαία. Ο γεννημένος το 2005 φόργουορντ είναι αυτός που δημιούργησε τις περισσότερες απαιτήσεις τα προηγούμενα χρόνια. Μοιραία, κρίνεται και πιο αυστηρά. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Σαμοντούροβ δεν εντυπωσίασε, έχοντας κυρίως εκλάμψεις. Το γεγονός ότι αυτές ήρθαν σε σημαντικά παιχνίδια (στον προημιτελικό με την Λιθουανία και στον ημιτελικό με την Γαλλία, όπου κάποια στιγμή ευστόχησε σε 3 σερί τρίποντα) είναι ενθαρρυντικό. Αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι πρέπει να δουλέψει πολύ σκληρά για να καλύψει το χαμένο έδαφος.

Η γενιά των γεννημένων το 2004 και το 2005 είναι σίγουρα ιδιαίτερη. Έμεινε πίσω λόγω του κορονοϊού, αφού στην μετάβασή τους από το παιδικό στο εφηβικό υπήρχε το lockdown. Ακόμα κι έτσι, φαίνεται να υπάρχει μία συμπαθητική μαγιά, έστω και αν - με εξαίρεση τον Σαμοντούροβ - δείχνει να υστερεί σε μέγεθος.

Αυτό ενδεχομένως να λυθεί αν και όταν ενταχθεί κάποια στιγμή ο Ράιαν Σούλης (2005, 2.08 μέτρα, πάουερ φόργουορντ) στην Εθνική Νέων το επόμενο καλοκαίρι ο οποίος φέτος θα φοιτήσει στο κολέγιο του Ρίτσμοντ. Δεν υπάρχει πάντως αγωνιστική του εικόνα για τουλάχιστον δύο χρόνια, αφού δεν αγωνίστηκε στις δύο τελευταίες διοργανώσεις που είχε δικαίωμα (2023 με την Εθνική Εφήβων και φέτος με την Νέων), οπότε παραμένει ερωτηματικό η κατάστασή του.

Εθνική Εφήβων (Γεννημένοι το 2006 και 2007)

Θέση: 10η
Η 12αδα: Λευτέρης Λιοτόπουλος, Νεοκλής Αβδάλας, Βενιαμίν Αμπόση, Τάσος Παγώνης, Αντρέας Πατρίκης, Στέφανος Σπάρταλης, Τάσος Ροζακέας, Αλέξανδρος Αλεξάκης, Γιάννης Κομνιανίδης, Γρηγόρης Πρέκας, Βασίλης Βλάσσης, Κωνσταντίνος Χατζής.
Ο προπονητής: Ιωσήφ Νικολαΐδης
Οι παίκτες που ξεχώρισαν: Λευτέρης Λιοτόπουλος (15.7 πόντοι και 4.3 ασίστ μέσο όρο με 39.2% στα τρίποντα σε 31 λεπτά συμμετοχής), Παναγιώτης Παγώνης (15 πόντοι και 7.9 ριμπάουντ μέσο όρο με 50% στα τρίποντα σε 29 λεπτά συμμετοχής), Νεοκλής Αβδάλας (11.4 πόντοι, 3.9 ριμπάουντ, 2.6 ασίστ και 1.6 κλεψίματα μέσο όρο σε 26 λεπτά συμμετοχής.
Καλύτερη στιγμή στο τουρνουά: Ο αγώνας της πρεμιέρας, όπου η Ελλάδα πάλεψε κόντρα στην ισχυρή Γαλλία και έχασε στο τέλος με 66-69. Κατά πολλούς αυτή έμοιαζε με μάχη ανάμεσα σε ομάδα που είχαν βλέψεις μεταλλίου. Η Γαλλία τελικά κατέκτησε την 5η θέση.
Χειρότερη στιγμή στο τουρνουά: Το γεγονός ότι η καλύτερη στιγμή της Εθνικής Εφήβων στο τουρνουά ήρθε σε μία ήττα μάλλον λέει πολλά. Αν πάντως κάποιος πρέπει να σταθεί σε ένα άσχημο αποτέλεσμα, αυτό είναι η ήττα από την Σουηδία την 2η αγωνιστική (91-81), που έβγαλε την Ελλάδα εκτός προγραμματισμού, με αποτέλεσμα στην συνέχεια να μείνει εκτός 8αδας λόγω της ήττας από το Βέλγιο στην φάση των 16.
Με λίγα λόγια: Δεν υπάρχει τρόπος να μην χαρακτηριστεί ως αποτυχημένη πορεία της Εθνικής Εφήβων. Η Ελλάδα πήγε με βλέψεις μεταλλίου στην Φινλανδία και βγήκε 10η. Έναν χρόνο νωρίτερα, μία ομάδα με πάνω-κάτω τον ίδιο κορμό και αντίστοιχες βλέψεις τερμάτισε στην 7η θέση στο EuroBasket U18, ωστόσο τότε υπήρχε η δικαιολογία ότι στο τέλος η ομάδα ξέμεινε από παίκτες - ειδικά στην θέση του σέντερ - λόγω τραυματισμών.

Η γενιά των γεννημένων του 2006 θεωρείται μία από τις πιο ταλαντούχες των τελευταίων χρόνων . Ο Λιοτόπουλος έχει καλή επαφή με το καλάθι. Ο Αβδάλας είναι εξαιρετικός δημιουργός για το μέγεθός του, ο Παγώνης έχει μέγεθος και στοιχεία Stretch-4, ο Αμπόση είναι από τους καλύτερους αμυντικούς στην Ευρώπη στην ηλικία του, ο Ροζακέας έχει προοπτική ως σουτέρ, ο Αλεξάκης (που λόγω βάθους ομάδας είχε μικρό ρόλο) έχει δείξει πράγματα, οι Σπάρταλης και Πατρίκης είναι undersized σέντερ.

Αυτή η Εφήβων έχει τόσο βάθος, που παίκτες όπως ο Απόστολος Νικολαΐδης (2006, 1.91 μέτρα, πόιντ γκαρντ, Πανερυθραϊκός) - που έπαιζε 17 λεπτά στην Elite League την σεζόν 2023/24 - οι Βασίλης Καζαμίας (2007, 1.95 μέτρα, πόιντ γκαρντ) και Φίλιππος Τσαχτσίρας (2006, 2.05 μέτρα) του Άρη (που ήταν καλοί στο Rising Stars της ΕΟΚ), ο Στέλιος Μαραγκουδάκης (2006, 1.80 μέτρα, Περιστέρι - βασικός πόιντ γκαρντ της Εφήβων στο περσινό EuroBasket), ο Νίκος Σερμπέζης της Μπάγερν (2007, 1.94 μέτρα, σούτινγκ γκαρντ), ο Πάρης Παπαδάτος (2006, 1.93 μέτρα, Trinity prep High School) και ο Θοδωρής Παυλόπουλος (2007, 1.97 μέτρα, πήρε μεταγραφή από τον Μίλωνα στον Ολυμπιακό) δεν χώρεσαν καν στην 12αδα.

Είναι αλήθεια πως φαίνεται να υπάρχει προοπτική σε αυτή την γενιά. Την ίδια στιγμή όμως δεν γίνεται να μην σταθεί κάποιος στο γεγονός ότι μετά την 4η θέση που κατέκτησε αυτή η ομάδα σε επίπεδο Παίδων στο EuroBasket U16 του 2022 έχει δύο σερί κακές πορείες. Η Εθνική Εφήβων δεν είχε οργανωτή (ίσως ένας εκ των Νικολαΐδη ή Καζαμία να λύσει αυτό το πρόβλημα στο μέλλον, αρκεί βέβαια αυτά τα παιδιά να δουλέψουν για να καλύψουν τα μειονεκτήματά τους), είχε κακή εικόνα στο παρκέ σε όλο του τουρνουά και υστερούσε σε μέγεθος στην θέση σέντερ.

Εδώ και μία τριετία, οι γεννημένοι το 2006 είναι στο μικροσκόπιο. Έπειτα από τρία EuroBasket που πήραν μέρος, είναι σαφές πλέον ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να δουλέψουν. Όλοι. Οι ηλικίες 18-21 ετών είναι οι πιο κρίσιμες στην βελτίωση ενός παίκτη και πλέον αυτή η γενιά πρέπει να δείξει ότι μπορεί να δουλέψει ώστε να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Το γεγονός ότι τέσσερα παιδιά από αυτή τη φουρνιά (Λιοτόπουλος, Αμπόση, Ροζακέας, Παγώνης) αποφάσισαν να πάνε στις ΗΠΑ, ίσως αποδειχθεί ευεργετικό.

Εθνική Παίδων (Γεννημένοι το 2008)

Θέση: 4η
Η 12αδα: Βασίλης Χαρτώνας, Ηλίας Χαϊδεμένος, Χρυσόστομος Χατζηλάμπρου, Θανάσης Ασημένιος, Αλέξανδρος Σκληρός, Αλέξανδρος Τσώνης, Αλέξανδρος Θωμάκος, Δημήτρης Σταμούλος, Στράτος Μπαρμπαγιάννης, Χρήστος Βενετίδης, Γεράσιμος Παγουλάτος, Θοδωρής Παπανικολάου
Ο προπονητής: Γιάννης Καλαμπόκης
Οι παίκτες που ξεχώρισαν: Χρυσόστομος Χατζηλάμπρου (17.9 πόντοι και 6 ριμπάουντ μέσο όρο με 35.7% στα τρίποντα σε 33 λεπτά συμμετοχής - μέλος της καλύτερης πεντάδας), Ηλίας Χαϊδεμένος (12 πόντοι, 3.4 ριμπάουντ, 1.6 ασίστ και 1.4 κλεψίματα μέσο όρο σε 23 λεπτά συμμετοχής), Αλέξανδρος Σκληρός (9.9 πόντοι, 5.1 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ, 1.3 κλεψίματα και 1.3 κοψίματα μέσο όρο σε 21 λεπτά συμμετοχής)
Καλύτερη στιγμή στο τουρνουά: Το 3/3 στην φάση των ομίλων ήταν κάτι θετικότατο, ωστόσο η καλύτερη στιγμή ήταν σίγουρα η νίκη επί της Τουρκίας (75-65) στα προημιτελικά, που έστειλε την Ελλάδα στην τετράδα.
Χειρότερη στιγμή στο τουρνουά: Το σερί 20-0 που δέχθηκε η Ελλάδα στον ημιτελικό από την Ισπανία, με αποτέλεσμα να γνωρίσει τελικά την ήττα με 77-71 και να χάσει την ευκαιρία να βρεθεί στον τελικό.
Με λίγα λόγια: Η Εθνική Παίδων μπήκε με συγκρατημένες φιλοδοξίες στο EuroBasket U16. Και είναι αλήθεια ότι εντυπωσίασε τόσο με την πορεία της, όσο και με το μπάσκετ που έπαιξε, αφήνοντας υποσχέσεις.

Η παρουσία του Χατζηλάμπρου (2008, 1.96 μέτρα) του Άρη με μεγάλη συμμετοχή στον Ναύαρχο Βότση στη National League 2 - που είχε 35.7% στα τρίποντα με 8 προσπάθειες ανά αγώνα - είναι λογικό να τράβηξε το ενδιαφέρον λόγω της ανάγκης της Ελλάδας να βρει έναν παίκτη να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Είναι ωστόσο νωρίς - αλλά και άδικο - να πέσει αυτό το βάρος στον αριστερόχειρα γκαρντ/φόργουορντ. Οι γεννημένοι το 2008 έδειξαν καλά στοιχεία υπό την καθοδήγηση του Γιάννη Καλαμπόκη, που έφτιαξε ένα μαχητικό σύνολο, που πρακτικά έφτασε ένα μπλακ-άουτ (στον ημιτελικό με την ισχυρή Ισπανία) μακριά από τον τελικό.

Κοινό στοιχείο της Εθνικής Παίδων με αυτές των Εφήβων και Νέων ήταν πάλι η απουσία μεγέθους στην θέση του σέντερ και το μειονέκτημα σε επίπεδο αθλητικών προσόντων, ωστόσο αυτή είναι μία μεγάλη ιστορία, πλέον, αφού η Ελλάδα φαίνεται ότι δεν βγάζει ψηλά παιδιά, ενώ γενικά σπάνια έβγαζε καλούς αθλητές.

Οι γεννημένοι το 2008 έδειξαν τον δρόμο. Και είναι αλήθεια ότι η γενιά των Παμπαίδων (γεννημένων το 2009) που ακολουθεί, φαίνεται να έχει παίκτες που παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όπως ο Γιώργος Γιαντσίδης (2009, 1.94 μέτρα, Πλάτωνας), ο Άγγελος Ζούπας (2009, 2.02 μέτρα, Αμύντας), ο Σπύρος Παπαϊωάννου (2009, 1.94 μέτρα, Πανιώνιος), ο Εμμανουήλ Μανής (2009, 1.92 μέτρα, Νέος Κεραυνός) και ο Αλέξανδρος Λαζαρίδης (2009, 1.83 μέτρα, Πανιώνιος). Ακόμα βέβαια είναι πολύ νωρίς για όλους αυτούς να κριθούν, οπότε γίνεται περισσότερο αναφορά στα ονόματά τους για να τα έχει υπόψη ο κόσμος.

Αντί επιλόγου

Οι επιτυχίες των μικρών εθνικών ομάδων ήταν κάτι που πάντα απασχολούσε και πάντα θα απασχολεί το ελληνικό μπάσκετ. Και είναι η αλήθεια ότι ειδικά την τελευταία τριετία έχουν γίνει βήματα μπροστά, με κινήσεις όπως το Rising Stars της ΕΟΚ (συμμετείχε και η Εθνική Παίδων και κοντραρίστηκε με παίκτες δύο χρόνια μεγαλύτερους), το διπλό δελτίο, οι θυγατρικές (Προμηθέας 14, Ναύαρχος Βότσης του Άρη κ..α) και τα κίνητρα που δόθηκαν στις ομάδες της Elite League για την χρησιμοποίηση νεαρών παικτών να έχουν παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτό.

Η Ελλάδα είχε να κατακτήσει μετάλλιο σε επίπεδο Α' Κατηγορίας από το 2017 (όταν κατέκτησε το χρυσό στο EuroBasket U20 με την Εθνική Νέων). Τα τελευταία τρία χρόνια όμως έχει να επιδείξει δύο (συνεχόμενα) χάλκινα μετάλλια σε επίπεδο Νέων (2023, 2024) και δύο τέταρτες θέσεις σε επίπεδο Παίδων (2022 και 2024, σε δύο διαφορετικές γενιές). Για κάποιους αυτό μοιάζει με σταγόνα στον ωκεανό, αλλά δεν παύει να είναι πρόοδος. Και μάλιστα μεγάλη.

Λίγο έλειψε δε να έρθουν και δύο μετάλλια σε ίδια χρονιά σε επίπεδο Eurobasket, κάτι που τελευταία φορά είχε γίνει το 2002, με την U20 (χρυσό με Σπανούλη, Ζήση, Μπουρούση, Ταπούτο, Κουμπούρα κλπ) και τους U18 (χάλκινο με Βασιλειάδη, Βασιλόπουλο, Σχορτσανίτη, Βουγιούκα, Μαυροκεφαλίδη κλπ). Τότε δε, η πιο ελπιδοφόρα φουρνιά έμοιαζε των 84 και 85 (U18), αλλά η εξέλιξη ήταν διαφορετική και οι U20 κυριάρχησαν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ για χρόνια. Κάτι που αποδεικνύει και πολλά γι αυτές τις ηλικίες.

Οι γενιές αυτές (δηλαδή των γεννημένων από το 2004 έως το 2008) είναι αυτές που σταδιακά θα πάρουν την σκυτάλη. Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα δεν φαίνεται να έχει κάποιον παίκτη που έχει την προοπτική να πάρει στην πλάτη του την Εθνική στο μέλλον.

Έχει όμως αρκετούς παίκτες με πολύ καλά στοιχεία, οι οποίοι με σωστή δουλειά μπορούν να εξελιχθούν σε κάτι καλό. Ίσως και εξαιρετικό. Από αυτούς εξαρτάται εξάλλου. Τα αποτελέσματά τους σε επίπεδο μικρών εθνικών ομάδων, η οργάνωση που επιστρέφει σταδιακά (με πολλά περιθώρια βελτίωσης) είναι σίγουρα τα βήματα προς την σωστή κατεύθυνση.