Όταν ο Βλάντο Τζούροβιτς, έχοντας ήδη φύγει από τη Νέα Σμύρνη (για να καθίσει στον πάγκο του Άρη), αντίκρισε για πρώτη φορά τον Εντ Στόουκς μολόγησε πως "το κορμί του αξίζει ένα εκατομμύριο δολάρια" και αυτή η ατάκα μου ήρθε στο μυαλό χθες…

Δεν περνιέμαι για εκτιμητής, αλλά θαρρώ πως και το κορμί του Αρτούρας Γκουντάιτις αξίζει αρκετά λεφτά, τα οποία περισσότερο από τον ίδιο θέλει να τα δει να κατατίθενται στην Τράπεζα και να αποφέρουν τόκους ο… Γιώργος Παπαγιάννης!

Το εννοώ αυτό, διότι εάν κι εφόσον δουλέψει το κορμί του Λιθουανού σέντερ, τότε ο PG, όπως τον συντομογράφησε ο Ρικ Πιτίνο, δεν θα χρειάζεται, όπως συνέβη πέρυσι, ν’ αφήνει κάθε βράδυ τα κόκκαλα του στο παρκέ και να ίσταται πάνω στο παρκέ μέχρι τελικής πτώσεως!

Ο βασιλιάς Αρθούρος, ο Ράντονιτς και το… γαϊδούρι από την Κλαϊπέντα

Εάν μάλιστα ο Γκουντάιτις σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των προσδοκιών τότε ο Ντέγιαν Ράντονιτς μπορεί να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή στον μύθο του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης! Αφήνω στην άκρη τη γλαφυρότητα και γίνομαι κυνικός…

Τι σημαίνει αυτό; Όταν είδα για πρώτη φορά τον Γκουντάιτις αναρωτήθηκα τι σόι γαϊδούρι ειν’ τούτο!

Φέρνει όντως προς… υποζύγιο και αυτό δεν είναι υποτιμητικό: τουναντίον αποτελεί έπαινο και τίτλο τιμής για τον γεννημένο στην Κλαϊπέντα σέντερ, ο οποίος στρατολογήθηκε από τους Πράσινους, όντας η έβδομη νέα εγγραφή στο ρόστερ της επόμενης σεζόν.

Το πλοίο της ζωής του

Το μεγάλο, γερό και σταμπαρισμένο από τατουάζ κορμί του Γκουντάιτις είναι το πλοίο της ζωής του, όπως συνηθίζει να λέει σε τέτοιες περιπτώσεις (συμβουλεύοντας τα παιδιά να το προσέχουν) ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Είναι επίσης η προίκα του και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο σουλατσάρει στην κεντρική σκηνή, αγωνιζόμενος διαδοχικά στην ομάδα της γενέτειρας του, στη Ζαλγκίρις Κάουνας, στη Λιέτουβος Ρίτας, στην Αρμάνι Μιλάνο, στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, στη Νάπολι και οσονούπω στον Παναθηναϊκό.

Αυτό το κορμί και η φυσική δύναμη καθιστούν τον 29χρονο σέντερ ένα σημείο αναφοράς στο παιχνίδι και του προσφέρουν πλεονέκτημα τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα: προφανώς δεν είναι ο παίκτης που θα θέλξει με την τεχνική κατάρτιση, την πλαστικότητα και την ταχύτητα του , αλλά τη δουλειά του μπορεί να την κάνει μια χαρά.

Ο Πάνγκος, ο Τζέιμς και οι προσωπικές φάσεις

Επίσης ο επιλεγείς στο Νο 47 του ντραφτ του 2015 από τους Σίξερς σέντερ δεν θέλγει με τον δημιουργικό οίστρο του και –όπως σχολιάζουν προπονητές που τον έχουν κοουτσάρει- δεν είναι πολύ παραγωγικός από μόνος του… Τι σημαίνει αυτό; Δεν είναι ο παίκτης που θα σκοράρει σε δικές του, προσωπικές, φάσεις από το post, αλλά στον αντίποδα μπορεί να το πράξει από επιθετικά ριμπάουντ.

Το παιχνίδι και οι επιδόσεις του Γκουντάιτις κρίνονται σε αρκετά μεγάλο βαθμό από το πόσο, πώς, πού και πότε τον… ταΐζουν και τον αξιοποιούν οι γκαρντ της εκάστοτε ομάδας του: επί παραδείγματι βρήκε τη χημεία και εμπέδωσε τις συνεργασίες του με τον Μάικ Τζέιμς στην Αρμάνι Μιλάνο και με τον Κέβιν Πάνγκος στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, καθόσον αμφότεροι του έδιναν τις ευκαιρίες να δρα αποτελεσματικά με ρολαρίσματα μέσα στη ρακέτα και σε φάσεις off ball. O Γκουντάιτις είναι πεντάρι. Σκέτο πεντάρι, χωρίς… περικοκλάδες και δίχως να αλληθωρίζει προς τη θέση του τεσσαριού…

Τα rotations, η ψυχολογία και οι… ενοχικές τάσεις

Ξέρει τη θέση, την υποστηρίζει καλά, γεμίζει τον χώρο και μπορεί να ταιριάξει στα rotations στα οποία αρέσκεται ο Ντέγιαν Ράντονιτς.

Όπως μου είπε ένα… πουλάκι, ο λεγάμενος είναι παίκτης ψυχολογίας, υπό την έννοια ότι η απόδοση του εξαρτάται από το πώς νιώθει: εάν νιώθει καλά και τονώνει την αυτοπεποίθηση του, τότε μπορεί να απογειωθεί μέσα στο γήπεδο, αλλιώς χρήζει φροντίδας!

Μου είπαν και κάτι άλλο, που είναι σημαντικό και όσο κι αν εκ πρώτης όψεως μοιάζει επίφοβο, στο τέλος της ημέρας μπορεί να αποβεί επωφελές για τον ίδιο και την ομάδα… Είναι, λέει, ένα πολύ υπεύθυνο άτομο που στενοχωριέται όταν δεν παίζει καλά και μάλιστα κυριεύεται από ενοχικές τάσεις εάν κι εφόσον νιώθει ότι δεν βοηθά την ομάδα του, όσο θέλει και όσο χρειάζεται.

Δεν είναι δηλαδή ζεμανφουτίστας, τουναντίον έχει φιλοδοξίες και προσπαθεί διαρκώς να αναβαθμίζει το status του, να αποδεικνύει πράγματα και να ξεπερνάει τον πήχη που του βάζουν οι γύρω του.

Τα ιερά, τα όσια και η περίεργη σεζόν

Όπως κάθε Λιθουανός ο οποίος σέβεται τα (μπασκετικά) ιερά και τα όσια της πατρίδας του, ο Γκουντάιτις δεν θα μπορούσε να μην είναι παθιασμένος με το μπάσκετ και μαχητής, που (όπως επί παραδείγματι ο πρώην Πράσινος Γιόνας Μασιούλις) δεν θα διστάσει να βάλει το κορμί του στη φωτιά και να διεκδικήσει ό,τι περισσότερο μπορεί. Η περυσινή σεζόν υπήρξε πολλώ λογιώ περίεργη γι’ αυτόν, καθώς του έπεσαν όλα μαζεμένα: προσβλήθηκε από κορονοϊό, μόλις βγήκε από την καραντίνα υπέστη διάστρεμμα και στο καπάκι εισέβαλαν οι Ρώσοι στην Ουκρανία και έγινε ό,τι έγινε!

Όταν αποχώρησε από τη Ζενίτ ο Γκουντάιτις επέστρεψε στην Ιταλία, φορώντας τη φανέλα της Νάπολι, όντας υποχρεωμένος να προσαρμοσθεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στις διαφορετικές συνθήκες του ιταλικού πρωταθλήματος.

Η Εθνική και τα γομάρια

Δεδομένου ότι είναι ένα υπεύθυνο άτομο στάθμισε τις καταστάσεις και τις προάλλες έθεσε εαυτόν εκτός Εθνικής ομάδας ενόψει του επερχόμενου Eurobasket. Ο Γκουντάιτις εξήγησε στον Κάζις Μακσβίτις ότι θέλει να ξεκουράσει το σώμα του, να επουλώσει τα τραύματα του και να ανακτήσει τη φόρμα του και αυτή η απόφαση προφανώς βολεύει και τον Ράντονιτς που θα τον έχει από την αρχή της προετοιμασίας στη διάθεση του.

Κατόπιν τούτου -και για να μην παρεκκλίνω από το αλληγορικό πνεύμα του προλόγου μου- το… γαϊδούρι δεν θα μπει στον πράσινο στάβλο έχοντας κουβαλήσει πολλά και βαριά καλοκαιρινά γομάρια!