Για τους ευνόητους λόγους, με τους Ιταλούς μας -τρόπον τινά- ενώνουν, πολλά περισσότερα από όσα μας χωρίζουν -και ουδεμία σχέση έχουν όλα αυτά με το una faccia una razza. Ένα από τα κοινά μας είναι η πολυλογία μας, που εμπεριέχουν και την ύπαρξη -τουλάχιστον- μιας ρήσης, για τα πάντα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει πρόχειρη στην ημεδαπή, κάποια ανάλογη με το "για να επιτύχεις κάτι μεγάλο, πρέπει να φας πολλά μακαρόνια" που είχε πει ο Αντρέα Τρινκιέρι, όταν ανέλυε το φαινόμενο "Κάιλ Χάινς".

Σε περίπτωση που το χάσατε, ο ομοσπονδιακός κόουτς ήταν εκείνος που έφερε τον Αμερικανό σέντερ στην Ευρώπη, το 2008. Και είχε τον τρόπο να τον πείσει. Οχι γιατί είναι λαοπλάνος (η έννοια του συγκεκριμένου όρου αναφέρει την ικανότητα να γοητεύει και να παραπλανά το λαό), αλλά γιατί είναι επικοινωνιακός (αφορά το χάρισμα της καλής επικοινωνίας με τους άλλους). Αλλά ας μας τα πει ο ίδιος ο Χάινς, με τον οποίον επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά (διότι είναι στη Τζόρτζια).

"Είναι ένας από τους κορυφαίους ανερχόμενους προπονητές στην Ευρώπη. Και δεν το λέω για να το πω. Τον έχω ζήσει και έχω ιδία άποψη. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από πολλούς συναδέλφους του, είναι το πάθος που έχει για ό,τι κάνει. Τη λατρεία που έχει για το μπάσκετ. Πραγματικά απολαμβάνει την ομολογουμένως απαιτητική, καθημερινότητα του και ξέρει πολύ καλά πώς να κρατά πάντα τους παίκτες του στις επάλξεις. Πώς να τους δίνεις τα μεγαλύτερα κίνητρα. Κάνει ό,τι μπορεί για να πάρει το καλύτερο από τον κάθε έναν".

Ξέρει πώς να σε πείθει

Το πρώτο πράγμα που κατά τον Χάινς θα έπρεπε να ξέρουμε για τον Τρινκιέρι (και η αλήθεια είναι πως... κάτι έχουμε καταλάβει) "είναι πως η επικοινωνία μαζί του είναι το πιο εύκολο πράγμα. Ηταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίον μίλησα για το ενδεχόμενο να παίξω στην Ευρώπη. Είχε έλθει (το 2008, όταν ο Αμερικανός δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ, αλλά δεν έγινε πικ -για το γνωστό λόγο του ύψους του) στο σάμερ λιγκ του Λας Βέγκας (ήταν εκεί με τους Χόρνετς). Πιστέψτε με. Ξέρει πώς να σε πείθει, πώς να σε φροντίζει, πώς να σε ωθεί στο καλύτερο. Τον νιώθεις αμέσως οικείο. Δικό σου άνθρωπο.

Εξυπακούεται ότι όλα τα παραπάνω δεν ίσχυαν μόνο για μένα. Με όλους τους παίκτες της Βερόλι ήταν έτσι. Είναι εξόχως επικοινωνιακός και ιδιαιτέρως ευφυής, ώστε να καταλαβαίνει το backround κάθε παίκτη, την κουλτούρα του καθενός και να ξέρει πώς να κινηθεί για να δουλέψει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο μαζί του.

Στην αρχή της συνεργασίας ήταν σκληρός μαζί μου, με την καλή την έννοια. Είχε δει πού μπορώ να φτάσω και με ωθούσε προς εκείνη την κατεύθυνση. Είχε όραμα που ήταν ξεκάθαρο και πάντα μου μιλούσε για το μέλλον μου. Μου πρότεινε να μελετήσω συγκεκριμένους παίκτες, συγκεκριμένες κινήσεις, ώστε να βελτιωθώ, να εκμεταλλευτώ στο έπακρο της δυνατότητες μου και να κερδίσω μια θέση μεταξύ των καλύτερων ψηλών στην Ευρώπη, όπου μου έλεγε ό,τι ανήκω. Χωρίς εκείνον, τις ατελείωτες συζητήσεις μας -επί παντός επιστητού, αυτές που «ανοίγουν»στο μυαλό- και τις οδηγίες του, δύσκολα θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα".

Να σημειωθεί πως το 2008, ο Χάινς ήταν 22 χρόνων, απόφοιτος Κολεγίου (του Γκρίνσμπορο) και είχε όνειρο να γίνει NBAer. Οχι μέλος ομάδας που έπαιζε στην Α2 Ιταλίας. Συν όλα τα άλλα, άφησε τη Νέα Υόρκη για να πάει σε μια μικρή πόλη της γείτονας και αυτό από μόνο του ήταν πολιτισμικό σοκ.

"Κατάλαβε πολύ καλά όσα περνούσα, ερχόμενος από μια μητρόπολη σε κοινότητα 20 χιλιάδων κατοίκων. Συζητήσαμε πολύ, ώστε να ξεπεράσω τις όποιες δυσκολίες διαβίωσης. Γιατί μιλήσαμε και ώρες ατελείωτες επί του ευρωπαϊκού μπάσκετ, για το οποίο δεν είχα ιδέα. Εχει αμερικανική υπηκοότητα και ήταν εύκολο για εκείνον να με βοηθήσει να καταλάβω. Ολα όσα έπρεπε να μου πει για να προσαρμοστώ γρήγορα. Ξαναλέω: αυτά που κάνει για έναν ρούκι 20 χρόνων τα κάνει και για έναν 30άρη παίκτη εθνικής ομάδας".

Κάθε μέρα, μια εμπειρία

Οι ατάκες "και ο πεντάχρονος γιος μου κοουτσάρει αυτήν την ομάδα" , για τον... Λεωνίδα Καϊμακόγλου , έχουν ήδη πείσει επ' αυτού που έγραψε ο Γιάννης Φιλέρης. Πως "Με τον Αντρέα δεν θα πλήξουμε" .

Τι έχει να θυμάται ο Χάινς στα best of Trinchieri, έπειτα από ένα χρόνο συνεργασίας; "(γελάει) Τι να πω; Κάθε μέρα ήταν μια νέα εμπειρία μαζί του. Κάθε μέρα έλεγε και από μια ατάκα που μας άφησε σύξυλους. Ξέρει πώς να γίνει διασκεδαστικός, αλλά σας διαβεβαιώ ότι ξέρει πολύ καλά και πώς να είναι αυστηρός και απαιτητικός. Το βέβαιο είναι ότι χρησιμοποιεί τα πάντα που τον βοηθούν να επιτύχει αυτό που θέλει. Και για αυτό είναι επιτυχημένος, όπως και για αυτό θα ζήσει ακόμα μεγαλύτερες στιγμές".

Κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές της αγωνιστικής περιόδου που συνεργάστηκαν στη Βερόλι ήταν "όταν ήθελα να βρω έναν αντάπτορα για το Play Station και κάλεσα στο τηλέφωνο τον GM της ομάδας. Ο κόουτς ήταν δίπλα, πήρε το ακουστικό και έλυσε το θέμα.

Τις πρώτες μου μέρες στην πόλη δεν ήξερα πού να βρω τα βασικά. Ηταν αυτός που με πήγε στο μανάβικο για ψώνια, ενώ μια μέρα οδήγησε 35' για να πάμε σε αμερικανικό αρτοποιείο που υπήρχε σε διπλανή πόλη, γιατί ήξερε πως θα με βοηθούσε να νιώσω πιο κοντά στην πατρίδα. Είναι διαθέσιμος για κάθε παίκτη του 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα. Δουλεύει ασταμάτητα για το καλό των ομάδων του. Μα ασταμάτητα".

Το γεγονός ότι δεν έχει κοουτσάρει άλλη ομάδα επιπέδου Εθνικής Ελλάδος είναι ρίσκο; "Σε καμία περίπτωση. Προετοιμαζόταν πολύ καιρό για μια τέτοια ευκαιρία. Εχει όλα τα εφόδια για να ανταποκριθεί στην πρόκληση του να αναλάβει μια εκ των κορυφαίων ομάδων όλη της Ευρώπης".

"Ποτέ δεν ξέρεις"

Εξυπακούεται πως αν δεν του κάναμε και μια ερώτηση για τη μετακόμιση του στη Μόσχα, θα έπεφταν... οι ψευδοροφές στο κεφάλι μας. Ομολόγησε πως "ήταν πολύ δύσκολη η απόφαση μου να φύγω, περισσότερο από ό,τι μπορεί να καταλάβει όποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές. Τώρα, ανυπομονώ για τις νέες προκλήσεις που έχω στην καριέρα μου" στην ομάδα που... νίκησε ο Ολυμπιακός δυο φορές για να σκαρφαλώσει στην κορυφή της Ευρώπης.

"Οπως είπα, θα είναι νέα πρόκληση. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων, τα πράγματα θα πάρουν το σωστό δρόμο. Θέλω να ευχηθώ τα καλύτερα στον Ολυμπιακό, σε όλους τους συμπαίκτες μου, στο σύλλογο, στους φιλάθλους και στους προέδρους για την ευλογημένη διετία που πέρασα κοντά τους. Μου έδωσαν μια απίστευτη ευκαιρία να εξελιχθώ. Ολα ήταν υπέροχα στην Αθήνα και εκτιμώ την αγάπη και την ώθηση του κόσμου. Οι στιγμές που μοιραστήκαμε θα είναι για πάντα μέσα στην καρδιά μου". Κάτι άλλο δεν θέλησε να πει και εμείς δεν θέλαμε να τον πιέσουμε. Γιατί όπως είπε και ο ίδιος "ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στο μέλλον".