Γίνεται σε μία ήττα, που συνοδεύεται από κάκιστη εμφάνιση, να υπάρχουν θετικά; Όχι, αν μιλάμε για μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, που πρέπει να κερδίζει σε όλα τα παιχνίδια. Οι "πράσινοι" δεν τα κατάφεραν τη Δευτέρα στο Nick Galis Hall, με αποτέλεσμα η πρόκριση στους τελικούς της Basket League ΣΚΡΑΤΣ να παίρνει μια μικρή παράταση.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης στερήθηκε των υπηρεσιών του Νικ Καλάθη, που αντιμετωπίζει πρόβλημα από τον δεύτερο ημιτελικό με τους "κίτρινους", την ώρα που δεν μπορεί να υπολογίζει μέχρι νεωτέρας τον Γιώργο Παπαγιάννη και μέχρι το τέλος της σεζόν τον Βλάντο Γιάνκοβιτς. Μέσα σε όλα τα προβλήματα υπάρχει όμως ένας παίκτης που κάνει το "ξεπέταγμά" του.

Ο λόγος για τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, που τον τελευταίο μήνα έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής, εξελίσσεται σε σημαντικό κομμάτι του rotation, μα πάνω απ όλα δικαιώνει τον προπονητή του για την εμπιστοσύνη που του έχει δείξει. Δεν είναι τυχαίο πως στις τέσσερις αναμετρήσεις που έχει αγωνιστεί -μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Βλάντο Γιάνκοβιτς- ξεκινά ως επί το πλείστον στη βασική πεντάδα.

Άλλοτε ως "3" κι άλλοτε ως "4". Είναι δεδομένο άλλωστε πως μπορεί να βοηθήσει σε δύο θέσεις, στις οποίες μάλιστα ο Παναθηναϊκός "πονάει" πολύ. Όλη τη χρονιά, ο 19χρονος φόργουορντ δεν είχε τη δυνατότητα να πάρει ευκαιρίες, με εξαίρεση κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις εντός των συνόρων. Κάτι η παρουσία του Σάσα Πάβλοβιτς, κάτι η παρουσία του Βλάντο Γιάνκοβιτς, κάτι η προσθήκη του Έλιοτ Ουίλιαμς, κατέστησαν... απαγορευτική τη δική του συμμετοχή, αφού ουσιαστικά περίσσευε.

Ο πρώτος αποχώρησε, ο δεύτερος τραυματίστηκε σοβαρά, κι έτσι ο αρχηγός της Εθνικής Εφήβων έγινε αυτόματα... απαραίτητος. Το θετικό βέβαια δεν είναι αυτό, αλλά το γεγονός πως ανταποκρίνεται πλήρως στον ρόλο που του έχει δοθεί. Δείχνει έτοιμος να αποτελέσει ισότιμο μέλος της ομάδας, να βοηθήσει -κυρίως στην άμυνα- και να ξεχωρίσει, όπως έκανε στον τρίτο ημιτελικό με τον Άρη.

Κι όμως, έτσι είναι! Μπορεί τα τελευταία χρόνια να μην έδινε κανείς σημασία σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού του, ελέω των επιθετικών πρωτοβουλιών που έπαιρνε με τη "γαλανόλευκη" ή των αμυντικών αποστολών που είχε με την πράσινη φανέλα, αλλά το κομμάτι του ριμπάουντ είναι ένα από τα δυνατά του στοιχεία. Απόδειξη; Τα 10 "σκουπίδια" που μάζεψε στο Nick Galis Hall, όντας -μακράν του δεύτερου (βλ. Τζέιμς Γκιστ με 6)- ο καλύτερος της ομάδας του σε αυτό το κομμάτι.

Ο 19χρονος φόργουορντ μοιάζει να νιώθει πιο άνετα στο "4", δεδομένου ότι τα αργά του πόδια δεν τον βοηθούν να βγει προς τα έξω και να παίξει άμυνα με συνέπεια στο "ένας εναντίον ενός". Κοντά στο καλάθι όμως, είναι όλα καλύτερα. Ουδέποτε σε αυτή την ημιτελική σειρά, ή το παιχνίδι που προηγήθηκε με τον Κολοσσό στο Βενετόκλειο, έδειξε να αντιμετωπίζει πρόβλημα στην... αναχαίτιση των αντίπαλων ψηλών στο λόου ποστ. Γι αυτό κι ο Οκάρο Ουάιτ επιδίδεται περισσότερο σε περιφερειακά σουτ.

Κι αυτό είναι ένα κομμάτι, στο οποίο βασίζει πολλά ο Αργύρης Πεδουλάκης για την αμυντική του τακτική. Η δυνατότητα που του παρέχει δηλαδή ο νεαρός παίκτης στο να αμυνθεί καλά απέναντι σε άλλους ψηλούς, κοντά στο καλάθι.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλος παίκτης στο "3" που να μπορεί να το κάνει αυτό, ή δεδομένης της αδυναμίας του Βινς Χάντερ να κερδίσει λεπτά στο παρκέ, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος περνά αρκετή ώρα στον αγωνιστικό χώρο. Στον πρώτο ημιτελικό έπαιξε για 13'58'', στον δεύτερο για 25'09'' και στον τρίτο για 21'46''. Δείγμα της φερεγγυότητάς του κάθε φορά που ο Αργύρης Πεδουλάκης του δίνει τη δυνατότητα να βρεθεί στο παρκέ.

Πρόκειται για κάτι που θα συνεχίσει να υφίσταται, αφού ο προπονητής του "τριφυλλιού" τον θεωρεί χρήσιμο στο πλάνο του, εφόσον φυσικά παραμείνει το ίδιος συνεπής. Μόλις μάλιστα "βρει" το χέρι του στην επίθεση και ξεμπλοκάρει στο κομμάτι του σουτ, τότε μπορεί να έχει ακόμη πιο σημαίνοντα ρόλο στο rotation του Παναθηναϊκού.