Ο Χοσέ Μπιριουκόφ στο SPORT 24
Ο Χοσέ "Τσέτσου" Μπιριουκόφ μιλάει στο SPORT 24 για τους ημιτελικούς και τον... Παπαλουκά
Ο Josechu Biriukov Aguirregaviria (Τσέτσου Μπιριουκόφ) γεννήθηκε στη Μόσχα τον Φεβρουάριο του 1963. Υπήρξε παίκτης του μπάσκετ (ύψος 1.94) αγωνιζόμενος στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Το ομολογουμένως περίεργο στιλ του στα σουτ τριών πόντων (κυριολεκτικά χωρίς καμπύλη) και η μοναδική του ικανότητα στις διεισδύσεις υπήρξαν τα πλέον χαρακτηριστικά γνωρίσματα του παιχνιδιού του. Ο προπονητής του στη Ρεάλ, Τζόρτζ Καρλ, έλεγε για αυτόν:
"είναι ο λευκός με τα δυνατότερα πόδια που έχω δει ποτέ" και πράγματι μπορούσε να πάει προς το καλάθι όποτε και με όποιον τρόπο ήθελε.
Ως έφηβος πέρασε από τα τμήματα της Διναμό Μόσχας και αντιμετώπισε με την Εθνική Εφήβων της Σοβιετικής Ένωσης αντιπάλους όπως ο Ντράζεν Πέτροβιτς και ο Τζόρντι Βιγιακάμπα. Το 1983 πέρασε στην πρώτη ομάδα της Διναμό και την επόμενη χρονιά πήρε μετεγγραφή για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί αγωνίστηκε για 11 χρόνια κατακτώντας τα πάντα σε μια από τις σπουδαιότερες περιόδους του συλλόγου.
Μεγαλύτεροι σταθμοί στην καριέρα του υπήρξαν ο αξέχαστος τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το 1989 με αντίπαλο την Σναϊντέρο Καζέρτα όπου σημείωσε 20 πόντους (ποιος μπορεί να ξεχάσει το ρεσιτάλ των Ντράζεν και Οσκάρ;) καθώς και η πραγματική «παράσταση» που έδωσε εναντίον των Μπόστον Σέλτικς στο Mac Donald’s Open του 1988.
Έπαιξε 22 παιχνίδια με την Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης και άλλα 57 με την Εθνική Ισπανίας.
Οι τίτλοι του Τσέτσου Μπιριουκόφ
- 4 Ισπανικά πρωταθλήματα (84/85, 85/86, 92/93, 93/94)
- 4 Κύπελλα Ισπανίας (84/85, 85/86, 92/93, 93/94)
- 1 Ευρωλίγκα (94/95)
- 2 Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης (88/89, 91/92)
- 1 Κύπελλο Κόρατς (87/88)
Σήμερα ο Μπιριουκόφ έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και ασχολείται με διάφορες επιχειρήσεις. Είναι μέλος του συλλόγου βετεράνων παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης και αρκετές φορές το χρόνο συναντιέται με τους παλιούς συμπαίκτες του παίζοντας αγώνες κυρίως για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ζητήσαμε από τον παλιό άσο της Ρεάλ και της Ισπανίας να μας μιλήσει για το Ευρωμπάσκετ και δέχτηκε με πολλή ευγένεια να απευθυνθεί στους αναγνώστες του Sport24.
Τσέτσου πες μας δυο λόγια για τη διοργάνωση. Για το επίπεδο του μπάσκετ που παίζεται και τις ομάδες που σου έκαναν εντύπωση μέχρι τώρα.
"Πιστεύω πως βλέπουμε ένα αρκετά ενδιαφέρον τουρνουά. Το επίπεδο αρκετών παιχνιδιών είναι υψηλό και έχουμε χαρεί πολλές φάσεις όμορφου μπάσκετ. Εγώ προσωπικά είμαι αρκετά ικανοποιημένος από αυτά που έχω δει ως τώρα. Και μην ξεχνάμε πως τα καλύτερα έρχονται".
- Ισπανία
"Όσο για τις ομάδες, θα έλεγα πως η Ισπανία βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πάνω από τις υπόλοιπες. Έχει βέβαια και ένα επιπλέον κίνητρο αφού αγωνίζεται στην έδρα της και πολεμάει να κατακτήσει για πρώτη φορά έναν Ευρωπαϊκό τίτλο μπροστά στο κοινό της. Το προχθεσινό της παιχνίδι πάντως εναντίον των Γερμανών ήταν μια πραγματική παράσταση".
- Ρωσία
"Η Ρωσία στα φιλικά της προετοιμασίας ήταν τελείως χαμένη και ανύπαρκτη, όλα όμως άλλαξαν κατά μαγικό τρόπο μόλις πάτησε το πόδι της στην Ισπανία. Εκεί οι Ρώσοι μεταμορφώθηκαν και έδειξαν ζηλευτή σταθερότητα και αγωνιστικότητα μέσα στο παρκέ, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια μέχρι τώρα. Έχουν προκριθεί πανάξια στα ημιτελικά"
.
- Λιθουανία
"Οι Λιθουανοί χωρίς να με εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα με το παιχνίδι τους είναι – δίκαια – ένα από τα φαβορί. Το γεγονός και μόνο πως είναι αήττητοι μιλάει από μόνο του. Κατάφεραν να ξεπεράσουν χωρίς απώλεια και το χθεσινό θρίλερ με τους Κροάτες, οπότε είναι ικανοί για όλα, ακόμα και για το χρυσό".
- Σλοβενία
"Η ομάδα όμως αποκάλυψη του φετινού Ευρωμπάσκετ είναι η Σλοβενία. Μια ομάδα με πολύ ταλέντο και αρκετή φαντασία στο παιχνίδι της. Οι Σλοβένοι είναι αγωνιστές και έχουν πολύ μέλλον αφού οι περισσότεροι είναι μικροί σε ηλικία. Δεν άντεξαν βέβαια στην «επική» αντεπίθεση των Ελλήνων, αλλά αυτό δε μειώνει τον θετικό τους απολογισμό στη διοργάνωση".
Πες μας και τη γνώμη σου για την Ελληνική ομάδα.
"Οι Έλληνες άρχισαν το τουρνουά αποδίδοντας μέτρια. Δείχνουν πάντως να έχουν συνέλθει και μην ξεχνάτε πως η τεράστια εμπειρία που έχουν, φτάνει και περισσεύει για να τους βγάλει από τυχόν αδιέξοδα. Πέρα από το επιθετικό πρόβλημα που παρουσίασαν στα πρώτα παιχνίδια, παίζουν πολύ καλή άμυνα. Είναι πολύ δύσκολο να τους νικήσεις. Δυνατό τους όπλο είναι και το μεγάλο βάθος που διαθέτουν στον πάγκο τους. Και πάνω απ’ όλα βέβαια το πνεύμα του νικητή. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω έναν Έλληνα παίκτη, θα διάλεγα χωρίς δισταγμό τον Παπαλουκά. Αυτός ο «τύπος» τα κάνει όλα και σε επίθεση και σε άμυνα! Είναι από τους αγαπημένους μου, δεν χάνω παιχνίδι της CCKA στην τηλεόραση".
Το... στοίχημα
"Θα σας εκμυστηρευτώ και ένα μυστικό. Είμαι ιδιοκτήτης ενός πρακτορείου στοιχημάτων στη Μαδρίτη και ποντάρισα στη νίκη της ομάδας σας στο ματς με τη Σλοβενία. Αποδείχτηκε σωστή πρόγνωση, έτσι δεν είναι; Θεωρώ πάντως πως η ιδανική τετράδα ημιτελικών για το πρεστίζ του Ευρωμπάσκετ είναι αυτή ακριβώς που προέκυψε από τα προημιτελικά, δηλαδή Ισπανία – Ελλάδα και Ρωσία – Λιθουανία.
Οπωσδήποτε όχι για... καρδιακούς!
Αν θα έπρεπε να δώσω έναν τίτλο στο χθεσινό ματς της Ελλάδας με τη Σλοβενία, αυτός θα ήταν πως δεν επιτρέπεται σε αυτούς που έχουν καρδιακά προβλήματα να παρακολουθούν τα παιχνίδια των παικτών του Γιαννάκη. Μετά το φοβερό φινάλε με την Κροατία, χθες παρακολουθήσαμε ίσως τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του θεσμού. Οι Έλληνες δεν έπαιξαν καλό μπάσκετ για 37 λεπτά, είχαν πρόβλημα στο μακρινό σουτ, πολλά λάθη στην κυκλοφορία της μπάλας, γενικά δεν ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους πάνω στο παρκέ.
Όμως τα τρία τελευταία λεπτά έβγαλαν την ψυχή τους μέσα στο γήπεδο, κάτι που μόνο ένας προπονητής σε όλη την Ευρώπη έχει την ικανότητα να το μεταδώσει σε τόσο «ακραίο» βαθμό στους παίκτες του: ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Η δύναμη της αυτοσυγκέντρωσης της Ελληνικής ομάδας στον στόχο της ανατροπής και η πίστη πως θα το καταφέρουν είναι όχι μόνο αξιοθαύμαστη και απίστευτη, αλλά τείνει να γίνει και παροιμιώδης στο χώρο του μπάσκετ. Πέντε λεπτά πριν τη λήξη τους έβλεπα να γυρνάνε σα χαμένοι μέσα στον αγωνιστικό χώρο, παραδομένοι, ηττημένοι. Και μετά... η πλήρης μεταμόρφωση. Ένα έχω να πω μόνο. Συγχαρητήρια.
Α, και κάτι ακόμα. Παπαλουκάς. Χρειάζεται να προσθέσω κάτι δίπλα σε αυτό το όνομα; Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι "οδοστρωτήρας"!
Δυο από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας σου έχουν σχέση με την Ελλάδα. Ο τελικός στο Σ.Ε.Φ. το ’89 με την Καζέρτα και η μοναδική σου Ευρωλίγκα το ’95 με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.
"Δεν έχεις άδικο. Το ματς με την Καζέρτα είναι σίγουρα ένα από τα κορυφαία στην ιστορία του αθλήματος. Στη δε Σαραγόσα είχαμε μια εκπληκτική ομάδα με Σαμπόνις και Αρλούκας. Τους θυμάμαι ασταμάτητους το βράδυ του τελικού. Πάντως ο καλύτερος φίλος που έχω στην Ελλάδα είναι ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Πρόκειται για τεράστια προσωπικότητα και μεγάλο κεφάλαιο για το μπάσκετ. Μιλάμε αρκετά συχνά, τον έχω συναντήσει και μερικές φορές στην Ελλάδα. Ειλικρινά τον θαυμάζω. Και κάτι ακόμα σχετικό με τη χώρα σου. Την έχω επισκεφθεί πολλές φορές, είναι από τους αγαπημένους μου προορισμούς για διακοπές".
Θα άκουσες φαντάζομαι για την είσοδο του Νίκου Γκάλη στο Ευρωπαϊκό Hall of Fame. Τον θυμάσαι σαν παίκτη;
"Μάλλον θα αστειεύεσαι. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Γκάλη, ειδικά όταν έχει παίξει και αντίπαλός του; Ο μεγαλύτερος σκόρερ που έχω δει στη ζωή μου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μιλήσω εγώ για τον Νικ. Απλά θα σου διηγηθώ πώς τον πρωτογνώρισα. Πρέπει να ήταν το 1979, εγώ έπαιζα στην Εθνική τζούνιορ της τότε Σοβιετικής Ένωσης και είχαμε πάει για προετοιμασία στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά που το Σοβιέτ είχε επιτρέψει σε μια ομάδα – όχι μόνο μπάσκετ, αλλά οποιουδήποτε αθλήματος – να πάει στο εξωτερικό για προετοιμασία.
Τέλος πάντων, είχαμε πάει στο Αλεξάνδρειο να παρακολουθήσουμε ένα φιλικό του Άρη με μια αθηναϊκή ομάδα. Καθόμασταν στην μισοάδεια εξέδρα, όταν είδαμε έναν παίκτη να παίρνει τη μπάλα, να περνάει όλους τους αντιπάλους και να σκοράρει. Χειροκροτήσαμε αλλά στην επόμενη φάση έγινε ακριβώς το ίδιο. Στη μεθεπόμενη επίσης. Να μη στα πολυλογώ, κάπου στη δέκατη πέμπτη φορά που επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό, δεν άντεξα, σηκώθηκα όρθιος και άρχισα να φωνάζω στους συμπαίκτες μου: "Είναι μηχανή, είναι μηχανή!".
Κλείνοντας, απλά να προσθέσω πως τα δυο καλάθια που έβαλε μπροστά στον Τσατσένκο στην παράταση του τελικού του ’87 θα μου μείνουν για πάντα αξέχαστα".
Τελειώνοντας θέλω να μου πεις τις προβλέψεις σου για τους δυο αποψινούς ημιτελικούς.
"Πρόκειται σίγουρα για δυο αμφίρροπες συναντήσεις. Πιστεύω πως θα απολαύσουμε μπάσκετ υψηλού επιπέδου".
Ρωσία – Λιθουανία
"Σε ότι αφορά το πρώτο παιχνίδι, πολλά θα εξαρτηθούν από τα μαρκαρίσματα πάνω σε Γιασικεβίτσιους και Κιριλένκο. Βέβαια οι δυο ομάδες διαθέτουν πολλές λύσεις και η διαχείρισή τους από τους δυο πάγκους θα παίξει σίγουρα το ρόλο της. Ενδιαφέρον θα έχουν και τα αμυντικά συστήματα που θα προσπαθήσουν να βγάλουν οι Λιθουανοί απέναντι στον Χόλντεν. Όπως είπα και πριν, οι Λιθουανοί παίζουν ένα πιο στατικό μπάσκετ από τους Ρώσους και είμαι περίεργος να δω ποια από τις δυο Εθνικές θα μπορέσει να επιβάλλει τη δική της φιλοσοφία στον αντίπαλο. Πάντως οι Λιθουανοί έχουν περισσότερη εμπειρία σε τέτοιου είδους παιχνίδια".
Ελλάδα – Ισπανία
"Αυτό κι αν είναι άλυτος γρίφος. Τι να σας πω τώρα; Ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Παίζει η καλύτερη ομάδα του τουρνουά απέναντι στην πιο απρόβλεπτη. Όταν μια ομάδα παίζει το χειρότερο παιχνίδι της και "αρνείται" να χάσει, τι μπορεί άραγε να κάνει στην καλή της μέρα; Θα σας πω εγώ. Να διαλύσει την "dream team" πέρυσι στην Ιαπωνία. Άρα μη μου ζητάτε προγνωστικά.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, είναι πως αν η Ισπανία θέλει να κερδίσει, δεν θα πρέπει να πέσει στην παγίδα του ρυθμού που θα προσπαθήσει να επιβάλλει η Ελλάδα. Αντίθετα, οι Έλληνες θα πρέπει να παρασύρουν τους Ισπανούς σε αργό παιχνίδι με πολύ δυνατές άμυνες. Καλύτερα όμως να περιμένουμε τον ίδιο τον ημιτελικό να μας δώσει τις απαντήσεις. Και όπως είπαμε: Μακριά από την τηλεόραση οι καρδιακοί!"
Ως έφηβος πέρασε από τα τμήματα της Διναμό Μόσχας και αντιμετώπισε με την Εθνική Εφήβων της Σοβιετικής Ένωσης αντιπάλους όπως ο Ντράζεν Πέτροβιτς και ο Τζόρντι Βιγιακάμπα. Το 1983 πέρασε στην πρώτη ομάδα της Διναμό και την επόμενη χρονιά πήρε μετεγγραφή για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί αγωνίστηκε για 11 χρόνια κατακτώντας τα πάντα σε μια από τις σπουδαιότερες περιόδους του συλλόγου.
Μεγαλύτεροι σταθμοί στην καριέρα του υπήρξαν ο αξέχαστος τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το 1989 με αντίπαλο την Σναϊντέρο Καζέρτα όπου σημείωσε 20 πόντους (ποιος μπορεί να ξεχάσει το ρεσιτάλ των Ντράζεν και Οσκάρ;) καθώς και η πραγματική «παράσταση» που έδωσε εναντίον των Μπόστον Σέλτικς στο Mac Donald’s Open του 1988.
Έπαιξε 22 παιχνίδια με την Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης και άλλα 57 με την Εθνική Ισπανίας.
Οι τίτλοι του Τσέτσου Μπιριουκόφ
- 4 Ισπανικά πρωταθλήματα (84/85, 85/86, 92/93, 93/94)
- 4 Κύπελλα Ισπανίας (84/85, 85/86, 92/93, 93/94)
- 1 Ευρωλίγκα (94/95)
- 2 Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης (88/89, 91/92)
- 1 Κύπελλο Κόρατς (87/88)
Σήμερα ο Μπιριουκόφ έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και ασχολείται με διάφορες επιχειρήσεις. Είναι μέλος του συλλόγου βετεράνων παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης και αρκετές φορές το χρόνο συναντιέται με τους παλιούς συμπαίκτες του παίζοντας αγώνες κυρίως για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ζητήσαμε από τον παλιό άσο της Ρεάλ και της Ισπανίας να μας μιλήσει για το Ευρωμπάσκετ και δέχτηκε με πολλή ευγένεια να απευθυνθεί στους αναγνώστες του Sport24.
Τσέτσου πες μας δυο λόγια για τη διοργάνωση. Για το επίπεδο του μπάσκετ που παίζεται και τις ομάδες που σου έκαναν εντύπωση μέχρι τώρα.
"Πιστεύω πως βλέπουμε ένα αρκετά ενδιαφέρον τουρνουά. Το επίπεδο αρκετών παιχνιδιών είναι υψηλό και έχουμε χαρεί πολλές φάσεις όμορφου μπάσκετ. Εγώ προσωπικά είμαι αρκετά ικανοποιημένος από αυτά που έχω δει ως τώρα. Και μην ξεχνάμε πως τα καλύτερα έρχονται".
- Ισπανία
"Όσο για τις ομάδες, θα έλεγα πως η Ισπανία βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πάνω από τις υπόλοιπες. Έχει βέβαια και ένα επιπλέον κίνητρο αφού αγωνίζεται στην έδρα της και πολεμάει να κατακτήσει για πρώτη φορά έναν Ευρωπαϊκό τίτλο μπροστά στο κοινό της. Το προχθεσινό της παιχνίδι πάντως εναντίον των Γερμανών ήταν μια πραγματική παράσταση".
- Ρωσία
"Η Ρωσία στα φιλικά της προετοιμασίας ήταν τελείως χαμένη και ανύπαρκτη, όλα όμως άλλαξαν κατά μαγικό τρόπο μόλις πάτησε το πόδι της στην Ισπανία. Εκεί οι Ρώσοι μεταμορφώθηκαν και έδειξαν ζηλευτή σταθερότητα και αγωνιστικότητα μέσα στο παρκέ, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια μέχρι τώρα. Έχουν προκριθεί πανάξια στα ημιτελικά"
.
- Λιθουανία
"Οι Λιθουανοί χωρίς να με εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα με το παιχνίδι τους είναι – δίκαια – ένα από τα φαβορί. Το γεγονός και μόνο πως είναι αήττητοι μιλάει από μόνο του. Κατάφεραν να ξεπεράσουν χωρίς απώλεια και το χθεσινό θρίλερ με τους Κροάτες, οπότε είναι ικανοί για όλα, ακόμα και για το χρυσό".
- Σλοβενία
"Η ομάδα όμως αποκάλυψη του φετινού Ευρωμπάσκετ είναι η Σλοβενία. Μια ομάδα με πολύ ταλέντο και αρκετή φαντασία στο παιχνίδι της. Οι Σλοβένοι είναι αγωνιστές και έχουν πολύ μέλλον αφού οι περισσότεροι είναι μικροί σε ηλικία. Δεν άντεξαν βέβαια στην «επική» αντεπίθεση των Ελλήνων, αλλά αυτό δε μειώνει τον θετικό τους απολογισμό στη διοργάνωση".
Πες μας και τη γνώμη σου για την Ελληνική ομάδα.
"Οι Έλληνες άρχισαν το τουρνουά αποδίδοντας μέτρια. Δείχνουν πάντως να έχουν συνέλθει και μην ξεχνάτε πως η τεράστια εμπειρία που έχουν, φτάνει και περισσεύει για να τους βγάλει από τυχόν αδιέξοδα. Πέρα από το επιθετικό πρόβλημα που παρουσίασαν στα πρώτα παιχνίδια, παίζουν πολύ καλή άμυνα. Είναι πολύ δύσκολο να τους νικήσεις. Δυνατό τους όπλο είναι και το μεγάλο βάθος που διαθέτουν στον πάγκο τους. Και πάνω απ’ όλα βέβαια το πνεύμα του νικητή. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω έναν Έλληνα παίκτη, θα διάλεγα χωρίς δισταγμό τον Παπαλουκά. Αυτός ο «τύπος» τα κάνει όλα και σε επίθεση και σε άμυνα! Είναι από τους αγαπημένους μου, δεν χάνω παιχνίδι της CCKA στην τηλεόραση".
Το... στοίχημα
"Θα σας εκμυστηρευτώ και ένα μυστικό. Είμαι ιδιοκτήτης ενός πρακτορείου στοιχημάτων στη Μαδρίτη και ποντάρισα στη νίκη της ομάδας σας στο ματς με τη Σλοβενία. Αποδείχτηκε σωστή πρόγνωση, έτσι δεν είναι; Θεωρώ πάντως πως η ιδανική τετράδα ημιτελικών για το πρεστίζ του Ευρωμπάσκετ είναι αυτή ακριβώς που προέκυψε από τα προημιτελικά, δηλαδή Ισπανία – Ελλάδα και Ρωσία – Λιθουανία.
Οπωσδήποτε όχι για... καρδιακούς!
Αν θα έπρεπε να δώσω έναν τίτλο στο χθεσινό ματς της Ελλάδας με τη Σλοβενία, αυτός θα ήταν πως δεν επιτρέπεται σε αυτούς που έχουν καρδιακά προβλήματα να παρακολουθούν τα παιχνίδια των παικτών του Γιαννάκη. Μετά το φοβερό φινάλε με την Κροατία, χθες παρακολουθήσαμε ίσως τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του θεσμού. Οι Έλληνες δεν έπαιξαν καλό μπάσκετ για 37 λεπτά, είχαν πρόβλημα στο μακρινό σουτ, πολλά λάθη στην κυκλοφορία της μπάλας, γενικά δεν ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους πάνω στο παρκέ.
Όμως τα τρία τελευταία λεπτά έβγαλαν την ψυχή τους μέσα στο γήπεδο, κάτι που μόνο ένας προπονητής σε όλη την Ευρώπη έχει την ικανότητα να το μεταδώσει σε τόσο «ακραίο» βαθμό στους παίκτες του: ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Η δύναμη της αυτοσυγκέντρωσης της Ελληνικής ομάδας στον στόχο της ανατροπής και η πίστη πως θα το καταφέρουν είναι όχι μόνο αξιοθαύμαστη και απίστευτη, αλλά τείνει να γίνει και παροιμιώδης στο χώρο του μπάσκετ. Πέντε λεπτά πριν τη λήξη τους έβλεπα να γυρνάνε σα χαμένοι μέσα στον αγωνιστικό χώρο, παραδομένοι, ηττημένοι. Και μετά... η πλήρης μεταμόρφωση. Ένα έχω να πω μόνο. Συγχαρητήρια.
Α, και κάτι ακόμα. Παπαλουκάς. Χρειάζεται να προσθέσω κάτι δίπλα σε αυτό το όνομα; Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι "οδοστρωτήρας"!
Δυο από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας σου έχουν σχέση με την Ελλάδα. Ο τελικός στο Σ.Ε.Φ. το ’89 με την Καζέρτα και η μοναδική σου Ευρωλίγκα το ’95 με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.
"Δεν έχεις άδικο. Το ματς με την Καζέρτα είναι σίγουρα ένα από τα κορυφαία στην ιστορία του αθλήματος. Στη δε Σαραγόσα είχαμε μια εκπληκτική ομάδα με Σαμπόνις και Αρλούκας. Τους θυμάμαι ασταμάτητους το βράδυ του τελικού. Πάντως ο καλύτερος φίλος που έχω στην Ελλάδα είναι ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Πρόκειται για τεράστια προσωπικότητα και μεγάλο κεφάλαιο για το μπάσκετ. Μιλάμε αρκετά συχνά, τον έχω συναντήσει και μερικές φορές στην Ελλάδα. Ειλικρινά τον θαυμάζω. Και κάτι ακόμα σχετικό με τη χώρα σου. Την έχω επισκεφθεί πολλές φορές, είναι από τους αγαπημένους μου προορισμούς για διακοπές".
Θα άκουσες φαντάζομαι για την είσοδο του Νίκου Γκάλη στο Ευρωπαϊκό Hall of Fame. Τον θυμάσαι σαν παίκτη;
"Μάλλον θα αστειεύεσαι. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Γκάλη, ειδικά όταν έχει παίξει και αντίπαλός του; Ο μεγαλύτερος σκόρερ που έχω δει στη ζωή μου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μιλήσω εγώ για τον Νικ. Απλά θα σου διηγηθώ πώς τον πρωτογνώρισα. Πρέπει να ήταν το 1979, εγώ έπαιζα στην Εθνική τζούνιορ της τότε Σοβιετικής Ένωσης και είχαμε πάει για προετοιμασία στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά που το Σοβιέτ είχε επιτρέψει σε μια ομάδα – όχι μόνο μπάσκετ, αλλά οποιουδήποτε αθλήματος – να πάει στο εξωτερικό για προετοιμασία.
Τέλος πάντων, είχαμε πάει στο Αλεξάνδρειο να παρακολουθήσουμε ένα φιλικό του Άρη με μια αθηναϊκή ομάδα. Καθόμασταν στην μισοάδεια εξέδρα, όταν είδαμε έναν παίκτη να παίρνει τη μπάλα, να περνάει όλους τους αντιπάλους και να σκοράρει. Χειροκροτήσαμε αλλά στην επόμενη φάση έγινε ακριβώς το ίδιο. Στη μεθεπόμενη επίσης. Να μη στα πολυλογώ, κάπου στη δέκατη πέμπτη φορά που επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό, δεν άντεξα, σηκώθηκα όρθιος και άρχισα να φωνάζω στους συμπαίκτες μου: "Είναι μηχανή, είναι μηχανή!".
Κλείνοντας, απλά να προσθέσω πως τα δυο καλάθια που έβαλε μπροστά στον Τσατσένκο στην παράταση του τελικού του ’87 θα μου μείνουν για πάντα αξέχαστα".
Τελειώνοντας θέλω να μου πεις τις προβλέψεις σου για τους δυο αποψινούς ημιτελικούς.
"Πρόκειται σίγουρα για δυο αμφίρροπες συναντήσεις. Πιστεύω πως θα απολαύσουμε μπάσκετ υψηλού επιπέδου".
Ρωσία – Λιθουανία
"Σε ότι αφορά το πρώτο παιχνίδι, πολλά θα εξαρτηθούν από τα μαρκαρίσματα πάνω σε Γιασικεβίτσιους και Κιριλένκο. Βέβαια οι δυο ομάδες διαθέτουν πολλές λύσεις και η διαχείρισή τους από τους δυο πάγκους θα παίξει σίγουρα το ρόλο της. Ενδιαφέρον θα έχουν και τα αμυντικά συστήματα που θα προσπαθήσουν να βγάλουν οι Λιθουανοί απέναντι στον Χόλντεν. Όπως είπα και πριν, οι Λιθουανοί παίζουν ένα πιο στατικό μπάσκετ από τους Ρώσους και είμαι περίεργος να δω ποια από τις δυο Εθνικές θα μπορέσει να επιβάλλει τη δική της φιλοσοφία στον αντίπαλο. Πάντως οι Λιθουανοί έχουν περισσότερη εμπειρία σε τέτοιου είδους παιχνίδια".
Ελλάδα – Ισπανία
"Αυτό κι αν είναι άλυτος γρίφος. Τι να σας πω τώρα; Ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Παίζει η καλύτερη ομάδα του τουρνουά απέναντι στην πιο απρόβλεπτη. Όταν μια ομάδα παίζει το χειρότερο παιχνίδι της και "αρνείται" να χάσει, τι μπορεί άραγε να κάνει στην καλή της μέρα; Θα σας πω εγώ. Να διαλύσει την "dream team" πέρυσι στην Ιαπωνία. Άρα μη μου ζητάτε προγνωστικά.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, είναι πως αν η Ισπανία θέλει να κερδίσει, δεν θα πρέπει να πέσει στην παγίδα του ρυθμού που θα προσπαθήσει να επιβάλλει η Ελλάδα. Αντίθετα, οι Έλληνες θα πρέπει να παρασύρουν τους Ισπανούς σε αργό παιχνίδι με πολύ δυνατές άμυνες. Καλύτερα όμως να περιμένουμε τον ίδιο τον ημιτελικό να μας δώσει τις απαντήσεις. Και όπως είπαμε: Μακριά από την τηλεόραση οι καρδιακοί!"