Το καλοκαίρι του 2019 ο Χρήστος Σταυρόπουλος δέχθηκε ένα μάλλον αναπάντεχο τηλεφώνημα. Το κινητό του χτύπησε, με το όνομα του Έτορε Μεσίνα να εμφανίζεται στην οθόνη. Η πρώτη σκέψη ήταν η προφανής: μια τυπική συνομιλία. Στην πράξη βέβαια μόνο τέτοια δεν ήταν, αφού ο σκοπό της κλήσης από την πλευρά του Έτορε Μεσίνα αφορούσε στην πιθανότητα συνεργασίας των δύο ανδρών.

Όχι στον Ολυμπιακό, αλλά στην Αρμάνι Μιλάνο. Μετά από πέντε χρόνια στο ΝΒΑ, ο "Έκτορας" επέστρεψε στα πάτρια εδάφη κι ο Χρήστος Σταυρόπουλος ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που θέλησε να στρατολογήσει για να επαναφέρουν την Αρμάνι Μιλάνο στον δρόμο των επιτυχιών.

"Όπως το καλοκαίρι του 2000 ήρθε το τηλεφώνημα από τον Ολυμπιακό σχεδόν αναπάντεχα, έτσι κι αυτό του 2019 ήρθε το τηλεφώνημα από τον Έτορε Μεσίνα για να ενταχθώ στην Αρμάνι Μιλάνο. Μου εξήγησε πρώτα απ όλα το πλάνο και το project που ήθελε να εφαρμόσει. Για μένα ήταν πάρα πολύ τιμητική αυτή η πρόταση. Επειδή είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσουν οι προκλήσεις, δέχθηκα και άνοιξα αυτό το καινούργιο κεφάλαιο στην καριέρα μου".

Με αυτά τα λόγια περιέγραψε στο SPORT24 ο Χρήστος Σταυρόπουλος τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε η ιταλική περιπέτειά του, πριν από δυόμιση χρόνια. Το ραντεβού με τον General Manager της Αρμάνι Μιλάνο δόθηκε στο Mediolanum Forum, το πρωί της Τετάρτης 24 Νοεμβρίου.

Η συζήτηση βέβαια δεν ξεκίνησε απ όσα έγιναν πριν από δυόμιση χρόνια, αλλά από την πραγματική παραγοντική αφετηρία του. Ο πρόλογος της οποίας γράφτηκε τρία χρόνια πριν από εκείνο το ερυθρόλευκο τηλεφώνημα.

"Ο "γάμος" με τον Ολυμπιακό ήρθε πολύ απλά. Όλα ξεκίνησαν το 1997, όταν ο Ολυμπιακός ήταν να συμμετάσχει στο Final Four της Ρώμης. Εκείνη την περίοδο ζούσα στην Ιταλία και εργαζόμουν ως ατζέντης. Επικοινώνησαν λοιπόν μαζί μου από την ιταλική ομοσπονδία και μου έγινε πρόταση να είμαι κοντά στην ομάδα του Ολυμπιακού και να είμαι υπεύθυνος γι αυτή στο διάστημα της παρουσίας της στην πόλη. Εκεί άρχισε ουσιαστικά η σχέση με τον Ολυμπιακό, εκεί άρχισε ενός είδους συνεργασία μαζί τους. Τα πρώτα χρόνια σε ό,τι αφορούσε στις εξωτερικές σχέσεις με την Ιταλία και διάφορα άλλα κομμάτια.

Λίγους μήνες μετά το Final Four της Ρώμης, γύρισα στην Ελλάδα, όπου συνέχισα να εξασκώ το επάγγελμα του ατζέντη. Το καλοκαίρι του 2000 λοιπόν ήρθε η πρόταση από τον Ολυμπιακό. Όταν σου γίνεται μια τέτοια πρόταση από τον μεγαλύτερο σύλλογο της Ελλάδας, κι έναν από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, δεν περνάει ούτε ένα δευτερόλεπτο να το σκεφτώ.

Από εκεί άρχισε το όμορφο ταξίδι που κράτησε 19 χρόνια. Με τρομερές στιγμές, με λύπες, με χαρές πολλές και συγκινήσεις απίστευτες. Ξέρεις, σκέφτομαι ότι καμιά φορά κάνεις όνειρα και σχέδια, αλλά η ζωή στα φέρνει με τέτοιο τρόπο, που ούτε εσύ δεν μπορείς να τα παρακολουθήσεις".

Ελλάδα ή Ιταλία; Η σύγκριση

- Πόσο απλό είναι όμως για έναν παράγοντα να εργάζεται σε ξένη χώρα; Είναι κάτι που, τουλάχιστον ως Ελλάδα, δεν το έχουμε συνηθίσει.

"Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Προσωπικά με βοήθησε πάρα πολύ το γεγονός πως γνωρίζω την ιταλική γλώσσα, αυτό είναι ένα σημαντικό εργαλείο. Βέβαια το να εργαστείς σε άλλη χώρα με διαφορετικούς κανόνες και νομοθεσία είναι κάτι όχι εύκολο, αλλά σου δίνει ενθουσιασμό επειδή ξεκινάς κάτι καινούργιο. Επί προσωπικού, ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός πως η Ιταλία σέβεται πάρα πολύ την πορεία και την καριέρα ενός ανθρώπου. Η υποδοχή που είχα εδώ ήταν πολύ επαγγελματική από συναδέλφους σε άλλες ομάδες, από την Ομοσπονδία και τη Λίγκα, κι αυτό μού έδωσε ιδιαίτερη χαρά. Πολλές φορές εδώ εκτιμούν περισσότερο την πορεία, τι έχεις κάνει τα χρόνια της καριέρας σου, περισσότερο από την Ελλάδα. Πολλές φορές στην Ελλάδα το ξεπερνούμε αυτό. Το είδα κι εγώ στον εαυτό μου, εδώ (στην Ιταλία) συνειδητοποίησα τι έχω προσφέρει στο άθλημα και την ομάδα".

- Θα μπορούσατε να πείτε ως ένα από τα προβλήματα της χώρας είναι το γεγονός πως δεν εκτιμάται η προσφορά των ανθρώπων του χώρου, έως ότου -τουλάχιστον- αυτοί αποχωρήσουν για το εξωτερικό; Όπως δηλαδή συνέβη μ εσάς, αλλά και με προπονητές τα προηγούμενα χρόνια.

"Πιστεύω πως ναι. Ξέρεις, νιώθω ότι στην Ελλάδα κοιτάμε μόνο τη σημερινή και την επόμενη, αλλά ποτέ το παρελθόν. Η ιστορία είναι αυτή που σε διδάσκει για να πας μπροστά. Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι λείπει στην Ελλάδα κάτι τέτοιο".

- Να μη ρωτήσω δηλαδή για τη σύγκριση της παραγοντικής δουλειάς στην Ιταλία και την Ελλάδα...

"Κοίτα, η δουλειά πάνω - κάτω είναι η ίδια. Ο GM έχει πάντα την ευθύνη για τη λειτουργία της ομάδας. Εντός κι εκτός του οργανισμού. Αυτό που μπορεί να αλλάζει, όπως το έχω δει εγώ, είναι ότι στην Ιταλία πραγματικά ασχολούμαστε με πράγματα που άπτονται της δουλειάς μας κι όχι με την υπόλοιπη ατμόσφαιρα. Ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό".

- Πόσο φθείρει αυτό το κομμάτι, με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα;

"Πολύ, φθείρει αρκετά. Όταν είσαι μέσα σε αυτό, απλά συμπορεύεσαι. Εντοπίζεις τη διαφορά όταν βγαίνεις στο εξωτερικό".

- Είστε από αυτούς που διαβάζουν τι γράφεται στον Τύπο ή προτιμάτε να απομονώνεστε σε αυτό το κομμάτι και να μην μαθαίνετε κάτι;

"Ναι, κι ακόμη ενημερώνομαι μπορώ να πω. Πολλοί φίλοι μού λένε "τι τα διαβάζεις αυτά;". Εγώ είμαι της άποψης πως είναι κι ένας τρόπος να είσαι κοντά στη χώρα σου. Είναι δύσκολο να αποκοπείς από όλο αυτό το περιβάλλον, από τη χώρα. Υπάρχει πάντα κι η επιθυμία να γνωρίζεις τι γίνεται. Πάντα διάβαζα γενικά, για να ξέρω τι γίνεται. Για να είμαι ενημερωμένος. Πολλές φορές όμως, αν διαβάζεις δεν κάνει καλό γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο σε χαλάσουν κάποια πράγματα".

- Έχετε διαβάσει κάτι που να σας χαλάσει το μυαλό ή την κρίση;

"Όχι, όχι. Ποτέ δεν κατάφερε κάτι να μου χαλάσει την ηρεμία και τον τρόπο σκέψης. Αυτό που διάβαζα ήταν για καθαρά ενημερωτικούς λόγους, για να ξέρω ποιον έχω απέναντί μου. Δεν είμαι εναντίον της κριτικής, αντίθετα την επικροτώ όταν γίνεται με σωστό τρόπο. Δηλαδή, να γίνεται με τα σωστά εργαλεία και επιχειρήματα, κι όχι να είναι βιαστική, γιατί πολλές φορές κιόλας μπορεί έτσι να καταλήξει να είναι εύκολη η κριτική. Είναι λίγο στην ιδιοσυγκρασία του λαού μας κιόλας, είμαστε ενθουσιώδεις. Αυτό πολλές φορές μάς παρασύρει. Πολλές φορές λέμε κάτι εύκολα, χωρίς να το εννοούμε πραγματικά. Αντίστοιχα, κάποιες φορές κάνουμε πολύ αυστηρή και άσχημη κριτική, χωρίς να υπάρχει λόγος".

- Για να επιστρέψουμε πίσω στο κομμάτι της ανασκόπησης, υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε στην καριέρα σας; Μία απόφαση ίσως.

(παίρνει βαθιά ανάσα) "Δε νομίζω ότι θα άλλαζα κάτι. Πιστεύω ότι όλες οι αποφάσεις που παίρνουμε, μας βοηθούν και μας ωριμάζουν. Σίγουρα έχω κάνει λάθη, έχω κάνει κάποια πράγματα που μπορεί να μην ήταν σωστά. Πιστεύω όμως πως μέσα κι από αυτά μαθαίνεις και σε βοηθούν για να προχωρήσεις. Δεν θα άλλαζα κάτι όμως. Έζησα δεκαεννέα (19) έντονα χρόνια στον Ολυμπιακό. Νιώθω ευλογημένος που είμαι σε αυτό τον χώρο. Νιώθω ευλογημένος που ήμουν για τόσα χρόνια στον Ολυμπιακό, όπως νιώθω τώρα ευλογημένος που έχω την ευκαιρία να μπορώ να εργάζομαι στην Αρμάνι Μιλάνο. Μπορεί κάποια πράγματα να έγιναν λάθος σε αυτή την διαδρομή, αλλά δεν θα άλλαζα κάτι γιατί αυτά με έμαθαν πολλά".

- Άρα αντιλαμβάνομαι πως αντίστοιχα δεν υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει.

"Όχι, όχι. Δε νομίζω. (σκέφτεται για μερικά δευτερόλεπτα) Με βρίσκεις λίγο απροετοίμαστο (γελάει). Αν ήταν κάτι που θα το κουβαλούσα μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια, θα το έλεγα. Αν δεις γενικά τη διαδρομή, δεν πιστεύω πως θα άλλαζα κάτι".

Άλλαξε το mentality της Αρμάνι Μιλάνο

- Πάμε τώρα σε ό,τι αφορά στην Αρμάνι Μιλάνο. Την έχετε ζήσει ως αντίπαλος όλα αυτά τα χρόνια, ήταν ένας οργανισμός που έκανε πολλές επανεκκινήσεις ανά διαστήματα, δίχως όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τι ήταν το πρώτο πράγματα που θέλατε να αλλάξετε μαζί με τον Έτορε Μεσίνα;

"Το μυστικό ήταν πως κι οι δύο θέλαμε πρώτον να δουλεύουμε σε άκρως επαγγελματικό επίπεδο, να υπάρχει προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια. Δώσαμε μεγάλη έμφαση σε αυτό. Από το ιατρικό κομμάτι και τη διατροφή των αθλητών μέχρι τη λειτουργία, το scouting, τα πάντα.

Για να σου δώσω κάποια παραδείγματα: Δημιουργήσαμε χώρους που πιστεύω πως ήταν σημαντικοί για την καθημερινότητα της ομάδας, όπως η αίθουσα για το βίντεο, αποδυτήρια που να είναι όλοι οι παίκτες μαζί -πιο πριν για χωροταξικούς λόγους ήταν χωρισμένα τα αποδυτήρια. Δημιουργήσαμε επίσης ένα food room, προκειμένου να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο όσων τρώνε οι αθλητές μετά από κάθε προπόνηση. Περισσότερο, αυτό που θέλαμε κυρίως ήταν να φέρουμε στην ομάδα ήταν μια καινούργια νοοτροπία, ότι δηλαδή οι παίκτες βρίσκονται σε μια ομάδα που τους προσφέρει τα πάντα, όλες τις ανέσεις και γι αυτό πρέπει να έχουμε όλοι τον ίδιο σκοπό.

Στην Αρμάνι Μιλάνο θέλουμε να κερδίζουμε. Πιστεύω πως μετά από δυόμιση χρόνια το έχουμε καταφέρει αυτό. Σε κάθε παιχνίδι δεν είναι... όνειρο να κερδίσουμε, αλλά μια πραγματικότητα για μας. Κοιτάμε τους πάντες στα μάτια. Το αποτέλεσμα αυτού ήταν η πρόκριση στο Final Four πέρσι. Πήγαμε πάρα πολύ καλά, για ένα σουτ δεν προκριθήκαμε στον τελικό. Πιστεύω κιόλας ακράδαντα ότι αν περνούσαμε εμείς, ο τελικός θα ήταν πολύ διαφορετικός.

Για οτιδήποτε έχει γίνει ως τώρα, βοηθάει πάρα πολύ να υπάρχει στην ομάδα ένας άνθρωπος με την ποιότητα και την προσωπικότητα του Έτορε Μεσίνα. Είναι προπονητής, αλλά έχει παράλληλα την ιδιότητα του προέδρου. Λειτουργεί ως President of Basketball Operations, όπως είναι ο ακριβής τίτλος του. Αυτό δεν σημαίνει πως αναλώνεται όλη μέρα με αυτό. Είναι όμως ενήμερος για τα πάντα. Μου έχει δώσει την ελευθερία να κινηθώ ελεύθερα και να πάρω τις αποφάσεις.

Τα προηγούμενα χρόνια, πιστεύω ότι έλειπε κυρίως η σημασία στη λεπτομέρεια. Σε αυτό το επίπεδο για να πας μπροστά, όλα πρέπει να λειτουργούν στην εντέλεια. Δεν μπορείς να αφήνεις τίποτα στην τύχη. Αλλάξαμε επίσης το mentality της ομάδας, για να γίνουμε μια winning team. Τι εννοώ με αυτό; Θέλαμε να περάσουμε στους πάντες πως δεν θα έρθει κάποιος να παίξει στην Αρμάνι Μιλάνο γιατί η πόλη είναι ωραία. Μπορώ να πω ότι πλέον έρχονται στην ομάδα γιατί ξέρουν ότι μπορούν να κερδίσουν τίτλους".

- Πάνω δηλαδή στην παρουσία του Έτορε Μεσίνα χτίστηκε κι ο τρόπος πειθούς για τους μεταγραφικούς στόχους;

"Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο η προσωπικότητα του προπονητή. Είναι ένας άνθρωπος που θα μιλήσει με τους παίκτες για να τους εξηγήσει το πλάνο του. Αυτό μου κάνει κι εμένα πιο εύκολη τη δουλειά γιατί στο μεταγραφικό η διαπραγμάτευση μπορεί να είναι έτσι κι αλλιώς σημαντική, αλλά πίστεψέ με πολύ μεγάλο ρόλο παίζει κι ο προπονητής.

Ο Έτορε θα μιλήσει λοιπόν με τον παίκτη όσες φορές χρειαστεί πριν κλείσει. Θα του εξηγήσει το πλάνο, τον προγραμματισμό και γιατί ο εκάστοτε παίκτης είναι σημαντικός για μας. Αυτό βοηθάει πάρα πολύ. Αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο για να υπογράψουμε παιδιά, όπως ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ κι ο Κάιλ Χάινς.

Μην ξεχνάμε πως ο δεύτερος έφυγε από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας ως αρχηγός της και Πρωταθλητής Ευρώπης. Δεν είναι εύκολο αυτό λοιπόν. Αυτά τα παιδιά κατάλαβαν το πλάνο που είχαμε μπροστά μας. Ήρθαν, το αγκάλιασαν και είδαμε τα αποτελέσματα πέρσι. Δεν μιλάω για την πρώτη σεζόν γιατί τη θεωρώ ως μη γενόμενη λόγω της πανδημίας. Πιστεύω ότι τα αποτελέσματα το έδειξαν αυτό. Αυτό που με στεναχώρησε πολύ ήταν πώς τελείωσε η σεζόν (σ.σ.: εννοεί την "σκούπα" από τη Βίρτους Μπολόνια στους τελικούς της Lega Basket). Το έχω ζήσει επίσης στο παρελθόν με τον Ολυμπιακό, όταν γυρίσαμε από το Λονδίνο το 2013. Δυστυχώς γυρίζεις άδειος. Όχι από δυνάμεις, αλλά πνευματικά. Έτσι κι εμείς. Τα παιχνίδια των τελικών ήταν πολύ κοντά.

Θα πει κάποιος βέβαια πως όταν φτιάχνεις μια ομάδα για πρωταθλητισμό, πρέπει να είσαι έτοιμος και γι αυτά τα παιχνίδια. Δεν αντιλέγω. Απλώς όμως έλειπαν κάποια κομμάτια, που πιστεύω πως φέτος τα διορθώσαμε. Γι αυτό το ρόστερ είναι πιο βαθύ, ώστε να αντιμετωπίσουμε τέτοια προβλήματα, ώστε να φτάσουμε στο τέλος με καλύτερη φρεσκάδα από πέρσι".

Η μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη και ο Κάιλ Χάινς

- Αναφερθήκατε στο κομμάτι της μεταγραφής του Κάιλ Χάινς. Επί τη ευκαιρία, ήθελα να σας ρωτήσω για το κομμάτι της πειθούς σε παίκτες σαν αυτόν ή τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ: ήταν πιο δύσκολο να πείσετε τέτοιου βεληνεκούς παίκτες να παίξουν για την Αρμάνι Μιλάνο ή τον Βασίλη Σπανούλη να μετακομίσει από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό, το 2010;

"Κάθε μεταγραφή έχει τη δική της ιστορία. Η μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη ήταν πολύ μεγάλη. Την είχαν αναλάβει εξ ολοκλήρου οι πρόεδροι, έκαναν τρομερή δουλειά για να τον πάρουν στον Ολυμπιακό. Μετά οι ανανεώσεις ήταν το εύκολο κομμάτι της υπόθεσης, γιατί κι ο Βασίλης δέθηκε με την ομάδα, μπήκε σε μια νέα ιστορία. Κάθε μεταγραφή έχει τη δυσκολία της, αλλά είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι που απαρτίζουν την ομάδα και η σοβαρότητά της είναι κομμάτια που παίζουν ρόλο στο κατά πόσο θα πείσεις τον παίκτη και θα τον προσεγγίσεις.

Θα σου μιλήσω για την Αρμάνι Μιλάνο εν προκειμένω. Με τον Έτορε Μεσίνα, με αυτή τη διοίκηση, μ έναν άνθρωπο, τον κ. Τζόρτζο Αρμάνι, που είναι πάντα κοντά στην ομάδα διακριτικά. Δεν είναι τίποτα εύκολο, δεν είναι όμως και δύσκολο να πείσεις έναν παίκτη να έρθει στο Μιλάνο. Ιδίως τώρα που βλέπουν πως η ομάδα έχει μπει σε μια άλλη τροχιά. Πιστεύω πως πλέον η Αρμάνι Μιλάνο είναι στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης, στην οκτάδα σε όλα τα θέματα. Όλα αυτά παίζουν ρόλο για έναν παίκτη".

- Τη μεταγραφή του Κάιλ Χάινς πάντως ουδείς την περίμενε. Μετά από τόσα χρόνια στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και με όσα είχε πετύχει εκεί.

"Πιστεύω πως κι αυτός ήθελε κάτι διαφορετικό στην καριέρα του. Κατέκτησε δύο φορές στην EuroLeague με την ΤΣΣΚΑ, πιστεύω ότι κι αυτός το είδε ως μια πρόκληση στην καριέρα του. Είναι ένα παιδί που του αρέσουν οι προκλήσεις και το είδε σαν κάτι διαφορετικό, σαν ένα νέο ξεκίνημα".

- Για να φτάσετε στο σημείο να τον προσεγγίζετε όμως, σημαίνει ότι έχει διαβάσει πως είναι ανοιχτός σε συζητήσεις.

"Αυτό είναι μέρος της δουλειάς, να έχεις μια ευρηματικότητα κάποιες φορές. Είναι πολλά πράγματα που παίζουν ρόλο. Μια κουβέντα που μπορεί να ακούσεις, κάτι που μπορεί να δεις. Οπότε όλα αυτά σου δημιουργούν μια βάση για να πας στο επόμενο βήμα".

Ο ρόλος του GM εν συγκρίσει με το ΝΒΑ

- Στην Ευρώπη, θεωρείτε πως μπορεί να ευδοκιμήσει ο ρόλος του General Manager με τον τρόπο που το κάνει στο ΝΒΑ;

"Κοίτα, υπάρχουν διάφορα μοντέλα στην Ευρώπη. Θεωρώ ότι δύσκολα υπάρχει κάτι σαν αυτό που βλέπουμε στις ΗΠΑ, όπου ο GM αποφασίζει για το ρόστερ δίχως τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή. Στην Ευρώπη, υπάρχουν δύο κατηγορίες, είναι κάπως πιο μικτό το σύστημα. Σίγουρα στην Ευρώπη ο προπονητής έχει πολύ μεγάλη συμμετοχή, σχεδόν σε όλες τις ομάδες αυτός έχει την τελευταία λέξη για την επιλογή ενός παίκτη.

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιος GM που θα αποφασίσει για κάποιον παίκτη δίχως τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή του. Στην Αρμάνι Μιλάνο, νιώθω πιο ενεργός στις αποφάσεις μαζί με τον προπονητή. Στον Ολυμπιακό επειδή εμπλέκονταν κι άλλοι παράγοντες, όπως οι πρόεδροι που ξέρουν το άθλημα, μπαίνει κι αυτός ο παράγοντας στην εξίσωση".

- Μπορεί να αλλάξει αυτή η προσέγγιση σε βάθος χρόνου ή ίσως στην Ευρώπη οι ομάδες δομούνται περισσότερο με βάση/από τον προπονητή τους κι όχι από κάποιον άλλον;

"Πιστεύω πως στην Ευρώπη ο προπονητής είναι η κεντρική φιγούρα. Είναι κι αυτός που έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Ο προπονητής είναι ο κεντρικός παίκτης, για πολλούς λόγους. Υπάρχουν ομάδες που ο GM είναι πιο ενεργός μαζί με τον προπονητή, κι υπάρχουν άλλες που ο GM είναι πιο εκτελεστικός".

- Για το κλείσιμο, θα ήθελα να σας ρωτήσω τι είναι αυτό που μπορεί να κρατήσει την Αρμάνι Μιλάνο στο κορυφαίο επίπεδο για τα επόμενα πολλά χρόνια.

"Το πιο σημαντικό σε ομάδες αυτού του επιπέδου είναι να υπάρχει μια συνέχεια. Να έχεις βαθύ ρόστερ για να ανταποκριθείς στις όποιες ατυχίες. Πρέπει να έχεις μια σταθερότητα, σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η σταθερότητα επιτυγχάνεται μόνο με την επιλογή των σωστών παικτών και των ανθρώπων, σε όλα τα πόστα σε μια ομάδα. Αν πετύχεις αυτή τη σταθερότητα, τότε ανεβαίνεις επίπεδο και μένεις σε αυτό. Εμείς αυτό κοιτάμε, τη λεπτομέρεια".

Κι αν η επανάληψη της λέξης "λεπτομέρεια" για πολλοστή φορά στη διάρκεια της συνέντευξης πέρασε στα ψιλά, στην πραγματικότητα είναι μείζονος σημασίας. Όχι μόνο για την Αρμάνι Μιλάνο, αλλά για όλους τους οργανισμούς σαν την Αρμάνι Μιλάνο. Αυτούς δηλαδή που δεν επαναπαύονται, που δεν εφησυχάζουν, που δεν χαλαρώνουν. Ποτέ. Ο ανταγωνισμός άλλωστε είναι τεράστιος και σκληρός.

Κι όλα μπορούν να κριθούν από κάτι τόσο μικρό, όσο μια απόφαση, μια πάσα, ένα σουτ. Σαν αυτό που έβαλε ο Κόρι Χίγκινς στο Final Four της Κολωνίας και στέρησε από τους κόκκινους την πρόκριση στον τελικό.