Ο Δημήτρης Μαυροειδής στο Sport24.gr

-Ποια ήταν η πρώτη σκέψη σου όταν επιβεβαιώθηκε η συμμετοχή σου στον τελευταίο φιλικό αγώνα της Εθνικής με την Ιταλία;

" Το ότι ο Σλούκας και εγώ ντυθήκαμε για το τελευταίο παιχνίδι προετοιμασίας δεν εξασφάλιζε κατά 100% το ταξίδι στη Λιθουανία. Μέσα μου, βέβαια, χάρηκα και δεν σου κρύβω ότι άρχισα δειλά – δειλά να ονειρεύομαι το Ευρωμπάσκετ. Δεδομένου, όμως, ότι ακόμη δεν ήταν επίσημο, αντιμετώπισα το φιλικό με την Ιταλία σαν να ήταν το τελευταίο παιχνίδι μου στην Εθνική. Μπήκα μέσα για να τα δώσω όλα, όπως κάνω πάντα".

-Θα πρέπει να ένιωσες περίεργα ακούγοντας τον Ηλία Ζούρο να καλεί μετά το τέλος του ματς τον Ιαν Βουγιούκα και τον Βαγγέλη Μάντζαρη για να τους ανακοινώσει την απόφασή του.

" Πραγματικά, ένιωσα πολύ περίεργα. Χάρηκα, έτσι; Δεν το κρύβω, αλλά την ίδια στιγμή ήμουν και στενοχωρημένος για τον Ιαν. Είμαστε φίλοι, έχουμε αγωνιστεί σε δύο Ευρωμπάσκετ Ελπίδων και μια φορά με τη Μεσογειακή Ομάδα, οπότε έχουμε μοιραστεί πολλά πράγματα και δεν ήταν ευχάριστο το ότι δεν θα ερχόταν μαζί μας στη Λιθουανία. Μέσα μου υπήρχε εσωτερική σύγκρουση, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Εχει τα πάνω του και τα κάτω του για όλους μας".

-Πες μας κάτι. Πώς καταφέρνεις να είσαι τόσο αποτελεσματικός όταν αγωνίζεσαι; Όχι μόνο τώρα στην Εθνική, αλλά και στους συλλόγους σου.

" Τι θα πει πώς το καταφέρνω; Μπαίνω στο γήπεδο και εκτελώ ό,τι μου έχει ζητήσει ο προπονητής. Θέλει να παίξω άμυνα, θα παίξω, θέλει να σκοράρω, θα προσπαθήσω να σκοράρω. Είμαι πάντα έτοιμος να κάνω ό,τι μου πει, αλλά όλα αυτά οφείλονται στη συγκέντρωση που έχω όταν βρίσκομαι στο γήπεδο. Δεν πάει να με βρίζουν 50.000 στο γήπεδο; Εγώ θα κάνω το παιχνίδι μου σαν να μην τρέχει τίποτε. Να σου πω και κάτι; Το θέμα είναι καθαρά εγκεφαλικό και αναγκάζεται να ακολουθήσει και το κορμί"…

-Σίγουρα, αλλά θα μπορούσες αυτό να το αναλύσεις περισσότερο;

" Όταν λέω εγκεφαλικό εννοώ ότι μπαίνοντας μέσα στο 30’ λόγου χάρη, εκ των πραγμάτων το κορμί είναι ανέτοιμο. Και κρύος, όμως, θα μπω με χίλια για να φέρω εις πέρας την αποστολή μου".

-Εξ ου και οι χαρακτηρισμοί "Μουτζαχεντίν" και "Κομάντο";

(γελάει) " Όλα τα λένε, ε; Αυτοί οι χαρακτηρισμοί οφείλονται στον τρόπο με τον οποίο μπαίνω στο παρκέ. Δεν χαμπαριάζω αν έχω απέναντί μου τον Νοβίτσκι ή τον Μπαρνιάνι. Ο στόχος μου είναι να τους παίξω ‘over play’ για να μην πάρουν εύκολα την μπάλα. Μπαίνω μέσα… ζωσμένος με εκρηκτικά, αυτό μου λένε όλα τα παιδιά, για αυτό βγήκε το ‘Μουτζαχεντίν’"…

-Προηγουμένως είπες κάτι σχετικά με τη σωματική ετοιμότητα, που θα μπορούσε να πάρει και μια άλλη ερμηνεία. Ότι στο κομμάτι αυτό χρειάζεσαι ακόμη αρκετή δουλειά…

" Μα, αυτό δεν είναι μυστικό. Για αυτό, άλλωστε, ήλθα στην Αθήνα έχοντας ειδικό πρόγραμμα από το Μπιλμπάο. Ημουν καθημερινά στο κλειστό του Αγιου Θωμά, με τον γυμναστή Γιάννη Μεριχωβίτη και τον εργοφυσιολόγο Γιώργο Βαβέτση, οι οποίοι εργάζονται στο Μπιλμπάο, και δουλέψαμε αρκετά. Πάντα πρέπει να βελτιώνεσαι και για αυτό δεν σταματάω ποτέ να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος".

-Δημήτρη, πώς κατάφερες να προσαρμοστείς τόσο γρήγορα στην Εθνική, μολονότι ήσουν ο τελευταίος που κλήθηκες για να καλύψεις το κενό του Σοφοκλή Σχορτσανίτη;

" Δεν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ γιατί μου φάνηκε οικείο το περιβάλλον. Με τα περισσότερα παιδιά είμαστε φίλοι και έχουμε αγωνιστεί σε μικρότερες εθνικές ομάδες. Με τον Βασιλειάδη παίζουμε μαζί στο Μπιλμπάο, με τον Καϊμακόγλου είμαστε κολλητοί. Ολοι, όμως και όχι μόνο αυτοί οι δύο, με βοήθησαν να νιώσω άνετα και τους ευχαριστώ που με αποδέχτηκαν και με έβαλαν στην παρέα".

-Ξέρεις τι λένε όμως; Ότι συμπεριφέρεσαι και αγωνίζεσαι λες και είσαι δέκα χρόνια στην ομάδα…

" Ναι, μου το λένε και μένα τα παιδιά. Ότι λειτουργώ και όχι απλά συμπεριφέρομαι σαν παλιός. Βάζω, όμως, μια σημαντική παράμετρο. Αν δεν ήταν τόσο καλό το κλίμα στα αποδυτήρια, δεν θα γινόμουν τόσο γρήγορα μέλος της παρέας. Δεν θα ήταν αρκετός ο ανοικτός και πρόσχαρος χαρακτήρας μου. Δεν θα μπορούσαμε εύκολα να κολλήσουμε, κατάλαβες;"…

-Για να σε αποδεσμεύσουμε, ποια είναι η αίσθηση που έχεις για αυτό το Ευρωμπάσκετ;

" Αν εξαιρέσουμε την Ισπανία, η οποία είναι το φαβορί, όλες οι άλλες ομάδες δεν έχουν μεγάλες διαφορές δυναμικότητας. Σε αυτές βάζω την Λιθουανία, την Σλοβενία, την Τουρκία, τη Σερβία, τη Ρωσία, την Ελλάδα. Τη Γαλλία δεν την έχω παρακολουθήσει για να ξέρω, ενώ σίγουρα σε ένα τουρνουά 24 ομάδων και μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία, θα υπάρξουν και εκπλήξεις. Θα πάμε στη Λιθουανία και θα παλέψουμε όλα τα παιχνίδια. Γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Δεν θεωρώ τίποτε ακατόρθωτο, οπότε για να απαντήσω στην ερώτησή σου, έχω καλό ‘feeling’"…