Η Εθνική Εφήβων ολοκλήρωσε το τουρνουά κατακτώντας την 4η θέση, έχοντας μια πετυχημένη παρουσία στο Πανευρωπαϊκό της Τουρκίας, περνώντας με επιτυχία τους σκοπέλους που παρουσιάστηκαν.

Απέδειξαν ότι η γενιά του "1996" και του "1997" είναι από τις πιο ταλαντούχες των τελευταίων ετών. Πέρσι οι 97άρηδες χάρισαν το χάλκινο μετάλλιο, φέτος έφτασαν στην 4η θέση και όπως φαίνεται το μέλλον τους ανήκει.

Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου κατάφερε να συνδυάσει ενδιαφέροντα συστατικά για να δημιουργήσει μια ομάδα που διάβαζε καλά το γήπεδο, έπαιζε με αρκετή ωριμότητα, πίεζε στην περιφέρεια και έδειχνε μεγάλη διάθεση να πασάρει και να βρει την καλύτερη φάση.

Το χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας ήταν η προσπάθεια για εκμετάλλευση της παρουσίας μεγάλων κορμιών στη ρακέτα (Μίτογλου, Παπαγιάννης, Τσαλμπούρης, Χαραλαμπόπουλος), κάτι που ξεκινούσε από τον τρόπο άμυνας των "κοντών", αλλά και τα σχήματα με τρεις χειριστές που εξελίχθηκαν σε σήμα κατατεθέν.

Σε αρκετά σημεία του τουρνουά χρησιμοποιήθηκαν πολύ ψηλά σχήματα με τον Χαραλαμπόπουλο στο "3" (ουσιαστικά αυτή η ομάδα δεν είχε αυθεντικό 3άρι) και δίδυμους πύργους Τσαλμπούρη στο "4" και Παπαγιάννη στο "5".

Συνολικά το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έπαιξε καλά όταν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο (Ισπανία, Ιταλία) και στάθηκε αρκετά άτυχη στον ημιτελικό, όπου είχε μόλις ένα εύστοχο τρίποντο.

Αναλυτικά:

Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: Η παρουσία του στην καλύτερη 5άδα της διοργάνωσης τα λέει όλα. Ήταν πρώτος σκόρερ (18.3), πρώτος ριμπάουντερ (10.0), πρώτος πασέρ (3.2), πρώτος "τρίποντος" (15), πρώτος σε ποσοστό δύο πόντων (66%), πρώτος μπλοκέρ (1.6), πρώτος σε κερδισμένα φάουλ (5.8) και πρώτος σε χρόνο συμμετοχής (37') της ομάδας. Όπως μαρτυρούν και τα στατιστικά του έκανε τα πάντα, είχε μεγάλη συμβολή και ως δημιουργός (με πρόσωπο και κυρίως με πλάτη), έβαλε μεγάλα σουτ, πήρε προσωπικές φάσεις και ήταν ένας από τους κορυφαίους του τουρνουά.

Σε σχέση με το προηγούμενο τουρνουά έδειξε πολύ καλύτερο πρόσωπο στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης (χωρίς βέβαια να μην "πληρώνει" την κούραση των πολλών λεπτών), ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι παρότι ειναι από τους νεαρότερους της διοργάνωσης, έδειξε έντονα ηγετικά χαρακτηριστικά.

Δημήτρης Σταμάτης: Ήταν δεύτερος σε πόντους (16.8), χρόνο συμμετοχής (33.6), κερδισμένα φάουλ (4.4) και ασίστ (3.0) στην ομάδα. Σήκωσε το βάρος της οργάνωσης και της δημιουργίας από τη θέση "1". Από την άλλη ήταν πρώτος στα λάθη και είχε πολύ χαμηλό ποσοστό στα τρίποντα (19%), αν τα δικά του 3/3 χάρισαν τη νίκη στο κομβικό ματς απέναντι στην Ισπανία.

Κώστας Μήτογλου: Παρά το μεγάλο συναγωνισμό στη θέση, ήταν αυτός που είχε τον περισσότερο χρόνο (25.6). Έπαιξε κυρίως στο "5" και ήταν αυτός που συνήθως τέλειωνε τα ματς. Είχε 8.8 πόντους (3ος σκόρερ), 8.3 ριμπάουντ (2ος ριμπάουντερ) και είχε πολύ καλή αμυντική παρουσία. Μελανό σημείο το χαμηλό ποσοστό στα δίποντα (36%). Είχε καθοριστική συμβολή στην ήττα από τη Σερβία (στη 2η φάση) με 26 πόντους και 12 ριμπάουντ. Ήταν το καλύτερο του ματς. Τέλειωσε άσχημα το τουρνουά έχοντας 4/17 σουτ.

Αντώνης Κόνιαρης: Από τους παίκτες που πήραν αρκετό χρόνο στην περιφέρεια (23.8 λεπτά), παίζοντας έναν δημιουργικό ρόλο, χάρις στην pass-first νοοτροπία του (2.6 ασίστ). Προσπάθησε αρκετά στην άμυνα, αν και δεν διαχείριστηκε καλά τα φάουλ του: είναι χαρακτηριστικό ότι ήταν ο παίκτης που έκανε τα περισσότερα φάουλ σε όλο το τουρνουά! Παράλληλα πλασαρίστηκε στην 8η θέση της κατηγορίας των κλεψιμάτων (1.7 - πρώτος στην ομάδα), έχοντας ακόμη 6.2 πόντους με 30% στα δίποντα και 33% στα τρίποντα.

Βασίλης Μουράτος: Ήταν ο παίκτης που έδινε ενέργεια στην περιφέρεια, είτε πιέζοντας τον καλύτερο παίκτη του αντιπάλου, είτε δημιουργώντας ρήγματα. Έπαιξε με θράσος και έκανε ένα καλό τουρνουά. Είχε 5.2 πόντους με 43% στα δίποντα, 38% στα δίποντο και μοναδικό μελανό σημείο το πολύ χαμηλό ποσοστό στις βολές (33%), που μετά από ένα σημείο μπορεί να αποδωθεί μόνο σε ψυχολογικούς λόγους. Έκανε το καλύτερο του ματς απέναντι στην Βοσνία (8π, 5ασ) και στο νοκ-άουτ με την Ιταλία (12π, 3ασ).

Γιώργος Παπαγιάννης: Ήταν ένα ιδιαίτερο τουρνουά για τον "γίγαντα" της Εθνικής. Δεν έπαιξε πολύ (11 λεπτά συνολικά) στα δύο πρώτα ματς, αν και στη συνέχεια έπαιξε περισσότερο, όπως για παράδειγμα κόντρα στην Ισπανία όπου έπαιξε 34 λεπτά έχοντας 4 πόντους, 14 ριμπάουντ και 6 κοψίματα. Επιθετικά το καλύτερο του ματς το έκανε απέναντι στην Ιταλία (14 πόντοι, με 7/9 δίποντα και 8 ριμπάουντ). Γενικότερα έδειξε ότι έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι, μπορεί να γεμίσει τη ρακέτα, αλλά χρειάζεται μεγάλη δουλειά στην pick-n-roll άμυνα. Παίκτες με τέτοιο ύψος ωριμάζουν σωματικά μετά τα 21 κι επομένως σε αυτή τη νεαρή ηλικία πρέπει να θεωρούνται "ειδικών συνθηκών". Συνολικά είχε 5.3 πόντοι, 5.6 ριμπάουντ και 1.4 κοψίματα σε 16 λεπτά συμμετοχής.

Γιώργος Τσαλμπούρης: Άλλος ένας παίκτης που πρέπει να μπει στην κατηγορία "ειδικών συνθηκών", λόγω του μεγάλου του ύψους και του ανέτοιμου ακόμη κορμιού του. Με μπόι στα 2.15 έπαιξε κυρίως στο "4". Είχε συνολικά 4.1 πόντους και 2.1 ριμπάουντ, κάνοντας το καλύτερο του ματς απέναντι στο Μαυροβούνιο με 16 πόντους και 4/5 τρίποντα. Είχε μόλις 11.3 λεπτά συμμετοχής, παίζοντας όμως πίσω από τον καλύτερο παίκτη της Εθνικής (Χαραλαμπόπουλο).

Κώστας Οικονομόπουλος: Όσο κυλούσε το τουρνουά ο χρόνος του αυξήθηκε κατακόρυφα. Και από τα 3 λεπτά στα δύο πρώτα ματς έπαιξε 21 λεπτά με την Τουρκία και 30 με την Ισπανία. Έκανε το καλύτερο του ματς στον μικρό τελικό με την Κροατία (14 πόντοι, 4/6 σουτ), αν και γενικά χρησιμοποιήθηκε σε συγκεκριμένους ρόλους, τόσο αμυντικούς, όσο και επιθετικούς. Είχε 3.2 πόντους, 1.1 ασίστ, σουτάροντας πολύ καλά από το τρίποντο (53.8%).

Κώστας Τολιόπουλος: Ξεκίνησε πολύ καλά το τουρνουά με 13 πόντους απέναντι στη Βοσνία, κάνοντας ρεκόρ τόσο σε πόντους, όσο και σε χρόνο συμμετοχής. Έπαιξε πολύ στην αρχή του τουρνουά, έχοντας το ρόλο του δεύτερου χειριστή, αλλά λιγότερο στη δεύτερη φάση και καθόλου στο νοκ-άουτ με την Ιταλία. Δεν ήταν σταθερός ούτε στα ποσοστά του (26% στο δίποντο, 28% στο τρίποντο), ούτε στις επιλογές του, έχοντας πολλά πάνω-κάτω, δηλαδή αρκετές καλές στιγμές και αρκετές κακές.

Θωμάς Κώττας: Δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής (8.3 λεπτά), λόγω της πολυκοσμίας στο "5". Έπαιξε αρκετά με τη Βοσνία (19 λεπτά) έχοντας 5 πόντους. Αυτό ήταν το καλύτερο του ματς. Είχε επίσης 4 πόντους σε 13 λεπτά απέναντι στην Τσεχία, αλλά στη συνέχεια του τουρνουά ο Ηλίας Παπαθεοδώρου προτίμησε να παίζει περισσότερο με τον Παπαγιάννη. Είχε συνολικά 2.0 πόντους και 0.8 ριμπάουντ.

Διονύσης Σκουλίδας: Ο μέγαλος άτυχος! Τραυματίστηκε στο 2ο ματς και έχασε το υπόλοιπο τουρνουά. Έπαιξε μόνο για μερικά δευτερολέπτα, με μπαταρισμένο χέρι, έχοντας συμβολική συμμετοχή στο παιχνίδι με την Ιταλία.

Σωτήρης Μπιλής: Είχε το μικρότερο χρόνο από τους παίκτες της 12άδας με 3.6 λεπτά, αναλαμβάνοντας κυρίως αμυντικούς ρόλους στις θέσεις των φόργουορντ. Πήρε αρκετο χρόνο στον μικρό τελικό με την Κροατία (11 λεπτά) και συνολικά είχε 5 πόντους και 3 ριμπάουντ.