Ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι, ένα ακόμη "κλειστό" εκτός έδρας παιχνίδι, μία ακόμη ήττα για τον Παναθηναϊκό Superfoods. Αυτή τη φορά, το ένστικτο δεν αποδείχθηκε άφθαρτο για το "τριφύλλι", το οποίο έχασε από την Νταρουσάφακα με τον τρόπο που έχει κερδίσει αρκετές φορές στη διάρκεια της φετινής αγωνιστικής περιόδου στην EuroLeague. Πιο πρόσφατο παράδειγμα από τον αγώνα με την Ούνικς Καζάν δεν υπάρχει άλλωστε.

Για να πάμε όμως στα ενδότερα του αγώνα με την τουρκική ομάδα, αυτό που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός πως ο Τσάβι Πασκουάλ δεν εμπιστεύτηκε τον Νικ Καλάθη στην τελευταία περίοδο της αναμέτρησης. Ενδεχομένως δεν το παρατήρησε κάποιος, αλλά ο αρχηγός του "τριφυλλιού" χρησιμοποιήθηκε μόνο στο τελευταίο 1'15'' της αναμέτρησης, αδυνατώντας όμως να αλλάξει την κατάσταση και το μομέντουμ.

Παρεμπιπτόντως, η παρουσία του στα εκτός έδρας παιχνίδια του β' γύρου της EuroLeague δεν είναι αυτή που προσδοκούν στον Παναθηναϊκό. Το παρατεταμένο ντεφορμάρισμά του είναι ένας από τους βασικούς λόγους της αδυναμίας των "πρασίνων" να νικήσουν μακριά από το ΟΑΚΑ, εκεί όπου μετρά 8/19 δίποντα (42.1%), 2/19 τρίποντα (10.5%), 1/6 βολές (16.7%), 11 ριμπάουντ, 18 ασίστ και 12 λάθη συνολικά.

Το ένστικτο λοιπόν υπερίσχυσε (κατόπιν επιλογής) της λογικής, κι αυτό είναι κάτι που πιθανότατα θα ξαναδούμε πολλάκις στο μέλλον.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΕΝΤΙΛΕ;

Από εκεί και πέρα, ένα από τα μεγάλα κεφάλαια που ακόμη δεν έχουν ξεκαθαρίσει (επί του παρόντος) αφορά στον Αλεσάντρο Τζεντίλε. Ο 24χρονος φόργουορντ, που ήρθε ως παίκτης με πλούσιο επιθετικό ταλέντο και ικανότητα να "καθαρίζει" παιχνίδια, μόνο τέτοιος δεν έχει δείξει ότι είναι. Υπάρχουν οι αντικειμενικοί λόγοι για τους οποίους δεν έχει καταφέρει να δικαιώσει τις προσδοκίες και την εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Τσάβι Πασκουάλ, υπάρχουν κι οι υποκειμενικές.

Το γεγονός πως ήρθε πιο βαρύς απ ότι έπρεπε και με την ψυχολογία του στα τάρταρα είναι το ένα κομμάτι. Κι αυτό φάνηκε από τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκε στα πρώτα παιχνίδια, δίχως να πάρει πρωτοβουλίες, μακριά από την εικόνα του παίκτη που παίζει γεμάτος αυτοπεποίθηση. Στην πορεία προέκυψε κι η νέα μηχανική στο σουτ του. Οι προσπάθειες που έπαιρνε ήταν κάκιστες, η μπάλα κατέληγε μόλις και μετά βίας στο στεφάνι, κι έτσι υποχρέωσε τον προπονητή του να αλλάξει τρόπο διαχείρισης -στο μπροστινό μέρος του παρκέ.

Γι αυτό προέκυψε η επιμονή στο low post παιχνίδι. Ούτε αυτό όμως λειτούργησε, με μεγαλύτερη απόδειξη το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ για την EuroLeague. Δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τη δύναμη και τον όγκο του κοντά στο καλάθι, απέναντι στον Βασιλη Σπανούλη, την ώρα που αμυντικά είχε πολλές αδυναμίες. Στο αμέσως επόμενο παιχνίδι (με την Αναντολού Εφές) τον είδαμε να προτιμά τις επιθέσεις με πρόσωπο. Κάτι που επανέλαβε στους αγώνες που ακολούθησαν αυτόν με την τουρκική ομάδα. Χωρίς αποτέλεσμα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Τσάβι Πασκουάλ έχει προσπαθήσει πολύ να βρει τον καλύτερο τρόπο για να τον εντάξει στη λογική του και τη φιλοσοφία που θέλει να εμφυσήσει στον Παναθηναϊκό. Γι αυτό στράφηκε στην τρίτη εναλλακτική που είχε κατά νου. Την άμυνα. Είδαμε τον πρώην αρχηγό της Αρμάνι Μιλάνο να παίζει σημαντικό ρόλο στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος με το μέγεθός του κοντά στο καλάθι. Στο γ' δεκάλεπτο της αναμέτρησης με τον Άρη, οι "πράσινοι" άφησαν τη δυναμική αντιμετώπιση στα σκριν πάνω στην μπάλα και στράφηκαν στις αλλαγές, με τον Κρις Σίνγκλετον και τον Κένι Γκάμπριελ να βγαίνουν στην πρώτη γραμμή άμυνας, έχοντας πίσω τους τον Αλεσάντρο Τζεντίλε. Μία τακτική που απέδωσε καρπούς.

Στον αγώνα με την Ούνικς Καζάν πάλι, επωμίστηκε το βάρος της αμυντικής ευθύνης για τον Κιθ Λάνγκφορντ. Με βασική επιδίωξη να μην έχει την άνεση ο κορυφαίος σκόρερ της EuroLeague να δει το καλάθι. Το ότι πάσαρε εξαιρετικά με κύριο αποδέκτη τον Λατάβιους Ουίλιαμς είναι δευτερεύον και δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τις αμυντικές ευθύνες του Αλεσάντρο Τζεντίλε.

ΣΑΝ ΑΛΛΟΣ ΕΛΙΟΤ ΟΥΪΛΙΑΜΣ

Μέσα σε όλα αυτά ήρθε η συνύπαρξή του με τον Νικ Καλάθη στην πεντάδα να αποτελέσει πρόβλημα. Όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά επειδή ουδείς εκ των δύο απειλεί το αντίπαλο καλάθι από την περιφέρεια. Κι όταν μιλάμε για μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, που στηρίζει πολλά στο περιφερειακό σουτ και την ικανότητα των παικτών του να "ανοίγουν" τις αντίπαλες άμυνες, γίνεται κατανοητό πως το πρόβλημα επιτείνεται.

Οι αντίπαλες άμυνες προσαρμόζονται, κλείνουν επιδεικτικά προς τη ρακέτα, με αποτέλεσμα οι τρόποι επίθεσης να μειώνονται ραγδαία. Το είδαμε απέναντι στην Νταρουσάφακα, η άμυνα της οποίας επικεντρωνόταν στο πως θα προστατέψει το "βαμμένο", κι όχι την περιφέρεια όσο οι δυο τους ήταν μαζί στο παρκέ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως πολλά πολλά από τα εφτά (7) λάθη του, ο Γιάννης Μπουρούσης τα έκανε στα πρώτα λεπτά του αγώνα, ενόσω βρισκόταν μαζί στο παρκέ με τους Νικ Καλάθη και Αλεσάντρο Τζεντίλε. Όταν, πάλι, υπήρχαν καλύτεροι σουτέρ (βλ. Μάικ Τζέιμς, Κέι Σι Ρίβερς) το ρεπερτόριο άλλαξε.

Μία συνθήκη που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την αντίστοιχη περσινή με τον Έλιοτ Ουίλιαμς. Αντίστοιχη ασυνέπεια στο τρίποντο είχε κι ο αριστερόχειρας γκαρντ/φόργουορντ, ο οποίος όμως είχε άλλα χαρακτηριστικά που τον έκαναν απαραίτητο στο παιχνίδι του "τριφυλλιού" (διείσδυση, clutch plays). Αν ανατρέξει κανείς στους τρεις αγώνες των playoffs με τη Λαμποράλ Κούτσα, θα διαπιστώσει αυτό ακριβώς το πράγμα: πως η άμυνα της ισπανικής ομάδας έκλεινε εμφατικά προς το καλάθι.

Γι αυτό άλλωστε κι οι αριθμοί του Νικ Καλάθη είχαν πέσει αισθητά στη διάρκεια των αγώνων με την ομάδα του Βέλιμιρ Περάσοβιτς. Θυμίζουμε ότι μέτρησε 15 πόντους με 7/15 δίποντα, 0/9 τρίποντα, 1/2 βολές συνολικά, με τους μέσους όρους του στις υπόλοιπες στατιστικές κατηγορίες να είναι οι εξής: 6.7 ασίστ, 1.7 κλεψίματα και 1.3 λάθη. Η παραγωγικότητα (σκορ) και τα ποσοστά του κοινώς, είναι αντίστοιχα με τα φετινά του στα εκτός έδρας παιχνίδια του β' γύρου: 4.6 πόντοι με 8/19 δίποντα, 2/19 τρίποντα και 1/6 βολές.

Όσο λοιπόν ο Αλεσάντρο Τζεντίλε θα παραμένει... εύκολη λεία για την αντίπαλη άμυνα στην περιφέρεια, η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Είτε ο Τσάβι Πασκουάλ θα υποχρεωθεί να αναζητήσει ακόμη έναν τρόπο για να τον αξιοποιήσει και να τον εκμεταλλευτεί, είτε οι "πράσινοι" θα πρέπει να τρέξουν περισσότερο το γήπεδο για να βρουν εύκολους πόντους και να καμουφλάρουν την αδυναμία των δύο παικτών τους στο τρίποντο.

ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΗΜΟ

Όλα τα παραπάνω δημιουργούν μια συνθήκη, η οποία μόνο ευχάριστη δεν είναι για το "τριφύλλι". Στα πέντε εκτός έδρας παιχνίδια του β' γύρου στην EuroLeague, όπου οι "πράσινοι" μετρούν μία νίκη και τέσσερις ήττες, το κοινό πρόσημο των Νικ Καλάθη και Αλεσάντρο Τζεντίλε είναι αρνητικό. Το +/- των πόντων είναι -24 για τον Παναθηναϊκό, αριθμός εξαιρετικά μεγάλος για τα 36'55'' που έχουν συνυπάρξει στην πεντάδα.

Είναι χαρακτηριστικό πως σε κανένα από αυτά τα πέντε παιχνίδια δεν έχει υπάρξει θετικό πρόσημο, με την καταμέτρηση να είναι μονίμως αρνητική και να φτάνει σε limit down στα παιχνίδια με Γαλατάσαραϊ και Νταρουσάφακα. Στο πρώτο άλλωστε, ο 24χρονος φόργουορντ αγωνίστηκε μόνο στα πρώτα 4'16'' της αναμέτρησης, διάστημα στο οποίο η "τσιμ μπομ" έχτισε το αρχικό της προβάδισμα. Όσο για το προχθεσινό (3/3) παιχνίδι, ο αριθμός ήταν ο ίδιος (-9) στα 10'35'' που βρέθηκαν μαζί στην πεντάδα του "τριφυλλιού".

ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ

Αυτός ο αριθμός, το -24 μόνο κολακευτικός δεν είναι. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την ισοπέδωση που παρατηρείται ανά διαστήματα στην προσφορά των παικτών, τις δυνατότητές τους και αυτά που μπορούν να προσφέρουν σε μια ομάδα. Δεδομένο είναι πως στην περίπτωση του Αλεσάντρο Τζεντίλε ο κόσμος έχει στο μυαλό του τον παίκτη που έβαζε 20+ πόντους στην EuroLeague και αποτελούσε το "πρώτο βιολί" της Αρμάνι Μιλάνο.

Στον Παναθηναϊκό όμως καλείται να μπει σε καλούπι και να προσαρμοστεί σε νέο ρόλο, νέες απαιτήσεις και νέες συνθήκες. Κι αυτό δεν είναι κάτι εύκολο, τουλάχιστον όχι τόσο όσο πιστεύουν οι περισσότεροι. Σημασία έχει να αποδεχθεί ο ίδιος τον νέο του ρόλο, αυτόν του ρολίστα, που επιχειρεί να του δώσει ο Τσάβι Πασκουάλ κι από εκεί να γίνει χρήσιμος για την ομάδα.

Όλο αυτό είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και υπομονή. Από όλους. Ο Νίκος Παππάς είχε την απαραίτητη υπομονή και βγήκαν όλοι κερδισμένοι. Ο παίκτης και η ομάδα. Θυμάστε όμως πόσος χρόνος πέρασε μέχρι να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Προς Θεού, ο Αλεσάντρο Τζεντίλε δεν έγινε... άμπαλος σε ένα μήνα, ούτε ο Τσάβι Πασκουάλ μυρωδιάς.