Η είδηση του ξαφνικού θανάτου του Τίτου Κομνηνού δεν βύθισε στο πένθος μονάχα το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και το τουρκικό…

Πενθούμε εμείς εδώ, πενθούν και στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου πελάγους, καθώς ο Τίτος γεννήθηκε, μεγάλωσε και έπαιξε μπάσκετ στην Κωνσταντινούπολη και συν τοις άλλοις διετέλεσε αντιπρόεδρος της Αναντολού Εφές και μέχρι και σήμερα το πρωί ανήκε στην ηγετική διοικητική ομάδα των δις πρωταθλητών Ευρώπης.

"Αδερφός μου και πατέρας μου"

O Eργκίν Αταμάν ήταν ένας από τους πρώτους που πληροφορήθηκαν τα θλιβερά μαντάτα και ένιωσε σαν να ξεριζώνεται ένα κομμάτι από την καρδιά του και τη ζωή του.

"Δεν μπορείς να διανοηθείς πόσο θλιμμένος και συντετριμμένος είμαι.Για εμένα ο Τίτος δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος φίλος, αλλά ο μεγάλος αδερφός μου. Δεν τον αποκαλούσα με το όνομα του, αλλά τον έλεγα “abi” που σημαίνει αδερφός στην τουρκική γλώσσα" μού είπε πριν από λίγη ώρα, όντας συντετριμμένος, ο προπονητής του Παναθηναϊκού.

Και συνέχισε: "Εκτός από τις σχέσεις που αναπτύξαμε από την πρώτη φορά που ανέλαβα την τεχνική ηγεσία της Εφές και μοιρασθήκαμε μαζί τη χαρά της κατάκτηση των δυο τροπαίων της EuroLeague, στάθηκε στο πλευρό μου και όταν ήλθα στην Αθήνα για να κοουτσάρω τον Παναθηναϊκό. Δεν το λέω για να το πω, αλλά ένιωθα διαρκώς εκ μέρους του μια αδερφική φροντίδα και μια πατρική επιρροή πάνω μου".

Η ρουτίνα του γεύματος και η εξαίρεση του Ολυμπιακού

Σκιαγραφώντας το προφίλ του Κομνηνού, ο τρις πρωταθλητής Ευρώπης τόνισε: "Ήταν ο πιο θετικός άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου. Είχε τεράστια αγάπη, λατρεία και έρωτα για τα σπορ, όχι μόνο για το μπάσκετ και μπορούσες να συζητήσεις μαζί του για τα πάντα. Η κοινωνία του ευρωπαϊκού μπάσκετ έχασε έναν πολύ σπουδαίο άνθρωπο και το κενό του πραγματικά δεν θα αναπληρωθεί"

Οι δυο τους συναντιόντουσαν και έκαναν παρέα πολύ συχνά στην Αθήνα, μάλιστα τηρούσαν με θρησκευτική ευλάβεια τη συνήθεια τους να γευματίζουν μαζί στο ξενοδοχείο όπου καταλύουν οι Πράσινοι και να συζητούν επί παντός του επιστητού πριν από κάθε αγώνα της EuroLeague. "Εκτός από τις φορές που παίζαμε με τον Ολυμπιακό" επισημαίνει με ένα πικρό χαμόγελο ο προπονητής του Παναθηναϊκού.

"Η πρώτη και μεγάλη αγάπη του ήταν η Εφές, αλλά ύστερα έγινε φίλος του Ολυμπιακού και όποτε παίζαμε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τον έβλεπα στην πρώτη σειρά των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο. Αγαπούσε και υποστήριζε τον Ολυμπιακό, αλλά εξαιτίας μου συμπάθησε και αγάπησε και τον Παναθηναϊκό".

"Τι να περιμένω αδερφέ μου, τώρα με άφησες μόνο μου"

Για τον επίλογο ο Αταμάν επιφύλαξε έναν πολύ συγκινητικό αποχαιρετισμό και μάλιστα σε πρώτο πρόσωπο…

"Αδερφέ μου Τίτε, μια από τις συνηθισμένες λέξεις που έλεγες με την ξεχωριστή τουρκική προφορά σου ήταν “Bekle” που σημαίνει "περίμενε”. Τώρα τι μπορούμε να περιμένουμε φίλε μου; Μακάρι να αναπαυθεί η ψυχή σου στον ουρανό, αλλά εγώ νιώθω πως με άφησες μόνο μου στην Αθήνα".