Ο "Fighting" Brey και η στιγμή που τα άλλαξε όλα

Τα παιχνίδια της μοίρας είναι τέτοια, που δεν σου αφήνουν περιθώρια να θεωρήσεις ως τυχαία κάποια περιστατικά. Ο Mike Brey, το βίωσε στο πετσί του τις τελευταίες ημέρες, όταν έζησε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες εμπειρίες. Μέσα σε λίγες ώρες. Ο προπονητής του Notre Dame πανηγύρισε την πρόκριση στη Sweet 16 μετά τη νίκη επί του Butler (67-64), αλλά δεν μπόρεσε να το χαρεί με την ψυχή του.

Ο λόγος; Ο θάνατος της μητέρας του, Betty, λίγες ώρες νωρίτερα. Μόνο που ουδέποτε το ανέφερε στους παίκτες ή τους συνεργάτες του. Το υπέμεινε σιωπηλά, δίχως να εκφράσει κάπου τον πόνο του -πλην της συζύγου του-, κοούτσαρε τους "Fighting Irish" και τους οδήγησε στην επόμενη φάση του τουρνουά.

Πέρασε το πρωινό μαζί με τους παίκτες του, δίχως να εκφραστεί. Πήγε στο πρωινό χαλάρωμα, δίχως να μιλήσει. Συμμετείχε στο meeting της ομάδας, δίχως να πει κάτι. Δεν ήθελε να επηρεάσει τους παίκτες του και να τους αποπροσανατολίσει. Προείχε το παιχνίδι με το Butler και η πρόκριση στη Sweet 16.

" Δεν ήθελα να πω κάτι πριν από το παιχνίδι, για τους δικούς μου λόγους", δήλωσε λίγη ώρα μετά το τέλος της αναμέτρησης. Για την ακρίβεια, άλλος αποκάλυψε τον θάνατο της μητέρας του στην ομάδα. Ο Αθλητικός Διευθυντής του κολεγίου, Jack Swarbick, κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια λίγα λεπτά μετά τη νικηφόρα αναμέτρηση. " Όταν τον βλέπεις να έρχεται, προφανώς είναι κάτι πολύ σημαντικό", σχολίασε ο πόιντ γκαρντ του Notre Dame, Demetrius Jackson. Κι έτσι έγινε!

Ο ιερέας Pete McCormick πήρε τον λόγο αμέσως μετά και όλοι μαζί προσευχήθηκαν για την ψυχή της εκλιπούσας. Από την άλλη, ο Mike Brey δεν εκδήλωνε έντονα τα συναισθήματά του. Σα να τον είχε συνεπάρει η αύρα της νίκης.Τον ρώτησαν γιατί χαμογελούσε όλη μέρα και δεν ήταν θλιμμένος. Τι απάντησε; " Θέλετε να μάθετε το γιατί; Ήμουν έτσι γιατί έχω μία σπουδαία ομάδα", απάντησε αφοπλιστικά.

Θέλετε κι άλλη απόδειξη πως τα παιχνίδια της μοίρας είναι τέτοια που δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια αντίδρασης; Την επομένη, ο προπονητής των "Fighting Irish" είχε τα γενέθλιά του. Για την ακρίβεια, έζησε τις πρώτες στιγμές των 56ων γενεθλίων του στα ίδια αποδυτήρια, που ανακοινώθηκε ο θάνατος της μητέρας του.

Η οποία, παρεμπιπτόντως, ήταν μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας κολύμβησης του 1956, την ώρα που κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ στην πεταλούδα, για κάμποσα χρόνια. Η σχέση με τον αθλητισμό ήταν αυτή που "έσπρωξε" τον Mike Brey προς το μπάσκετ, όπου έχει εξελιχθεί σε έναν εκ των κορυφαίων κολεγιακών προπονητών των τελευταίων ετών.

Αντί επιλόγου: Η επαφή τους στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν περιορίστηκε σε κάποια τηλεφωνήματα, με την Betty Brey να ρωτά τον υιό της " πως είναι η ομάδα;" κι εκείνον να της απαντά " πηγαίνουμε αρκετά καλά". " Το καλό που σου θέλω είναι να πηγαίνετε καλά, γιατί πιστεύω πως φέτος μπορείτε να κερδίσετε τόσο το Duke όσο και το Kentucky", αποκρινόταν η ίδια.

Θα επιβεβαιωθεί; Ένα παιχνίδι έμεινε (με το Wichita State) πριν το... συναπάντημα με τους "Wildcats" του John Calipari. Αν το Notre Dame πάρει την πρόκριση για την Elite Eight, τότε θα είναι η στιγμή να της κάνει το μεγαλύτερο δώρο -μέχρι το επόμενο. Να δικαιώσει την πεποίθησή της για παρουσία στο Final Four. Της το χρωστάει...