Ο εθνικός δρόμος για τους 97άρηδες ολοκληρώθηκε με ιδανικό τρόπο, αφού ήρθε το χρυσό μετάλλιο στο EuroBasket U20 . Μεταξύ των... τυχερών που κρέμασαν στο στήθος τους μετάλλια με Παίδες, Εφήβους και Νέους Άνδρες ήταν ο Δημήτρης Φλιώνης, που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα από το 2013.

Ο γκαρντ του Άρη, που στον ελεύθερο (από το μπάσκετ) χρόνο του σπουδάζει στην Ιατρική της Θεσσαλονίκης, έζησε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της "χρυσής" (δις) φουρνιάς, μαζί με παίκτες όπως ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και ο Διονύσης Σκουλίδας. Σε όλη αυτή τη διαδρομή άλλαξαν πολλά, ο παρονομαστής όμως παρέμεινε ίδιος: η παρουσία στο βάθρο.

Δύο εβδομάδες μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα "Δύο Αοράκια", ο 20χρονος πλεϊμέικερ έκανε τον απολογισμό της εθνικής του θητείας, ξεκινώντας την εξιστόρηση από το καλοκαίρι του 2013. Τότε που υπό τις οδηγίες του Μάνου Μανουσέλη, οι Παίδες έφεραν ένα μετάλλιο στην Ελλάδα μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες.

" Δεν σκεφτόμασταν τόσο μακριά, ήταν το πρώτο μεγάλο τουρνουά για τους περισσότερους. Θέλαμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις, υπήρχαν βλέψεις από νωρίς και γι αυτό στόχος μας ήταν να δικαιώσουμε όσους μας πίστευαν. Το ταλέντο που είχε εκείνη η ομάδα ήταν τεράστιο. Από εκεί και πέρα, αν ερχόταν ένα μετάλλιο ή μία διάκριση, θα ήταν φυσικά καλοδεχούμενη", ανέφερε αρχικά στο Sport24.gr για να προσθέσει αναφορικά με το αν η ομάδα ένιωθε από τότε την πίεση για επιτυχίες:

" Απαιτήσεις υπήρχαν, αυτό είναι σαφές, κι ακολούθως πίεση. Σε αυτά τα τουρνουά όταν ξεκινάς, δεν μπορείς να σκεφτείς πολλά γιατί είναι γρήγορη η διαδοχή των παιχνιδιών. Παίζαμε σχεδόν καθημερινά, οπότε δεν αναλωνόμασταν να σκεφτόμαστε πιο μακριά από αυτό που είχαμε μπροστά μας εκείνη την ημέρα. Παίξαμε αγώνες με μεγάλη πίεση, άλλους με λιγότερη, σε κάθε περίπτωση όμως ανταποκριθήκαμε πιστεύω καλά".

Μέσα σε μία τετραετία λοιπόν, οι 97άρηδες εξελίχθηκαν από μια ταλαντούχα φουρνιά σε συλλέκτες μεταλλίων, κερδίζοντας επάξια μια θέση στην κουβέντα σχετικά με τις πιο επιτυχημένες. Σε αυτή τη διαδρομή, οι παίκτες ωρίμασαν, εξελίχθηκαν, έγιναν από μελλοντικά ταλέντα σε... παρόν του ελληνικού μπάσκετ. Τι άλλαξε για τον Δημήτρη Φλιώνη από το πρώτο παιχνίδι των ομίλων στο EuroBasket U16 της Ουκρανίας μέχρι τον τελικό στο EuroBasket U20 στην Κρήτη;

" Σε όλα τα παιχνίδια, έμπαινε με αυτοπεποίθηση, όπως κι όλα τα παιδιά. Δεν άλλαξε η προσέγγισή μου, σε αυτό το κομμάτι. Από εκεί και πέρα, είχαμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον όσο περνούσαν τα καλοκαίρια. Νιώθαμε μεγαλύτερη σιγουριά για τους εαυτούς και τους συμπαίκτες μας", απάντησε για να σταθεί εν συνεχεία στην ιδιαίτερη σχέση που έχει με τον Αντώνη Κόνιαρη, το alter ego στην περιφερειακή γραμμή των μικρών εθνικών ομάδων όλα αυτά τα χρόνια: " Γνωριζόμαστε από το 2011, με τον Αντώνη. Έχουμε ιδιαίτερη σχέση, είμαστε παραπάνω από φίλοι. Είμαστε πολύ δεμένοι, εντός κι εκτός παρκέ. Όποιος μας γνωρίζει, το ξέρει αυτό".

Η παρουσία του στην ιατρική σχολή είναι ένα από τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της ζωής του (εκτός παρκέ), όχι όμως το μοναδικό που κεντρίζει την προσοχή. Βλέπετε, παράλληλα με την ενασχόλησή του με την πορτοκαλί μπάλα, καταπιάστηκε με το σκάκι. Το οποίο βέβαια στην πορεία αναγκάστηκε να αφήσει, ασχολούμενος πλέον μόνο σε ερασιτεχνικό επίπεδο.

" Παλαιότερα ήμουν σε κάποιον σύλλογο, είχα από μικρός επαφή. Έμαθα από τον πατέρα μου τα βασικά, κι εν συνεχεία ασχολήθηκα περισσότερο. Σε βοηθάει να είσαι συγκεντρωμένος και να παραμένεις σε εγρήγορση", αναφέρει για να προσθέσει γελώντας: " Έχω σταματήσει πια, παίζω μόνο ερασιτεχνικά με φίλους".

Είχαν αντίστοιχες... ανησυχίες στις εθνικές ομάδες αυτά τα χρόνια; Κατηγορηματικά όχι θα απαντήσει, για να αποκαλύψει τις επικές μονομαχίες στο τάβλι: " Στην Εθνική είχαμε το τάβλι. Γίνονταν μάχες κάθε καλοκαίρι με το τάβλι. Δεν θα πω ποιος είναι ο καλύτερος γιατί θα παρεξηγηθούν τα άλλα παιδιά (γελάει). Ας το να ξέρουμε μεταξύ μας τι γίνεται σε αυτό".

Έχοντας πλέον γράψει τον επίλογο στην πορεία του στις μικρές εθνικές ομάδες, ο Δημήτρης Φλιώνης κοιτάζει μπροστά. Αρχικά στον Άρη και σε βάθος χρόνου σε ενδεχόμενη παρουσία του στην Εθνική Ανδρών. Στους "κίτρινους" θα έχει μάλιστα τη δυνατότητα να συνεργαστεί με έναν εκ των κορυφαίων του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος αγωνιζόταν επίσης στη θέση του, αυτή του πόιντ γκαρντ.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως η ευκαιρία που του παρουσιάστηκε είναι μεγάλη, κάτι που παραδέχεται ο ίδιος: " Είναι μια ευκαιρία αυτή που διαμορφώνεται στον Άρη, ξέροντας τις συνθήκες που επικρατούν στην ομάδα. Ανυπομονώ να δουλέψω φέτος με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος είναι θρύλος του ελληνικού μπάσκετ. Νομίζω ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία να δείξω κάποια πράγματα, σε άμεσο παραλληλισμό με την ομάδα βέβαια, η οποία πρέπει να πάει καλά και να προοδεύσει".