Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ο συχωρεμένος ο Αλκέτας Παναγούλιας, περιγράφοντας την ποδοσφαιρική ιδιοφυία του Κώστα Ορφανού είχε πει το εξής:

«Το πρόβλημα μαζί του είναι ότι δεν πηγαίνει στη θέση που πιστεύουν οι συμπαίκτες του ότι πρέπει να του δώσουν την μπάλα, αλλά σε εκείνη στην οποία ο ίδιος πιστεύει ότι πρέπει να του την πασάρουν»!

Δέκα πέντε χρόνια αργότερα, όταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κοουτσάριζε τον Αρβιντας Σαμπόνις στη Ρεάλ Μαδρίτης, του είχε ζητήσει κάτι εξωφρενικό, που μου το εκμυστηρεύθηκε σε μια συνέντευξη μας..

«Επειδή οι υπόλοιποι παίκτες δεν μπορούν να ανέβουν στο επίπεδο σου, σε παρακαλώ να κάνεις μια υποχώρηση και να κατέβεις, εάν μπορείς, εσύ στο δικό τους»!

Τι λες τώρα!

Θυμήθηκα αυτές τις δυο ατάκες με αφορμή την υπόθεση της καλύτερης δυνατής διαχείρισης και της μεγαλύτερης δυνατής αξιοποίησης του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην Εθνική ομάδα, η οποία αντιμετωπίζει την Τρίτη την Ισπανία σε φιλικό αγώνα (09/08, 19:00, ΕΡΤ, LIVE από το SPORT24).

Προφανώς δεν έχω στήσει... κοριούς (χώρια που αυτή η υπόθεση εσχάτως κάνει τζιζ στην πολιτική ζωή της χώρας) για να ξέρω τι ζήτησε ο Δημήτρης Ιτούδης από τον σούπερ σταρ του ΝΒΑ, αλλά πάντοτε υπάρχει και η οδός του συγκερασμού...

Η προσαρμογή του Γιάννη στους 11, όχι των 11 στον Γιάννη

Το Σάββατο στη διάρκεια της Media Day της ελληνικής ομάδας ο ίδιος ο Γιάννης είπε κάτι που προκάλεσε εντύπωση, ου μην και αίσθηση και δηλώνει την ταπεινότητα και τον αλτρουισμό του

«Δεν γίνεται να προσαρμοστούν έντεκα άτομα σε μένα. Εγώ πρέπει να προσαρμοσθώ στο παιχνίδι της ομάδας και όχι η Εθνική στο δικό μου».

Έχουν περάσει επτά ημέρες από το πρώτο μάζεμα της ομάδας και τέσσερις από την ενσωμάτωση του Γιάννη που από την πρώτη στιγμή φανερώνει ότι ήλθε για να επιτελέσει, μαζί με τους συμπαίκτες του, μια διατεταγμένη υπηρεσία.

Αφοσιωμένος σε βαθμό... κακουργήματος!

Ένα από τα μέλη της Εθνικής (δεν έχει σημασία το ποιος είναι) μου είπε χθες το απόγευμα μια κουβέντα που με έκανε να γελάσω, αλλά την εννοούσε...

«Ο Γιάννης είναι σοβαρός, συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος σε βαθμό... κακουργήματος»!

Ο Γιάννης δεν ήταν ποτέ αλαζών και καβαλημένο καλάμι, οπότε ο χαρακτήρας του συμβάλλει αποφασιστικά στην επανένωση του με την ομάδα και με παίκτες με τους οποίους έχει να συγχρωτισθεί από τις 9 Σεπτεμβρίου του 2019 στη Σεντζέν (Ελλάδα-Τσεχία 84-77).

Στην Εθνική ομάδα έχουν προσκληθεί και συμμετέχουν στην προετοιμασία 23 παίκτες: κάποιοι θα τους μετρούσαν διαφορετικά: είκοσι δυο και ο Γιάννης!

Σωστό κι αυτό, απλώς στους κόλπους της ομάδας συμβαίνει (και κτυπώ ξύλο να μη χαλάσει αυτή η μανέστρα) κάτι ασυνήθιστο για τα ελληνικά ήθη και έθιμα...

Και οι 22 παίκτες (που κάποια στιγμή θα γίνουν έντεκα) αναγνωρίζουν και αποδέχονται το ποιος είναι ο Γιάννης, στο κάτω κάτω είναι καταδικασμένοι να ζήσουν ή να πεθάνουν μαζί του!!!

Η στενάχωρη πρώτη προπόνηση στο σετ παιχνίδι

Έγραφα τις προάλλες για την προτεραιότητα και την έμφαση που δίνουν ο Δημήτρης Ιτούδης και οι συνεργάτες του (συμπεριλαμβανομένου και του... ξενομπάτη Τζος Οπενχάιμερ) στις αποστάσεις και στους χώρους στην επίθεση και αυτό το θέμα παραμένει το SOS στην ατζέντα τους.

Η πρώτη προπόνηση στο παιχνίδι 5 εναντίον 5 ήταν, λέει, έτσι κι έτσι.

«Στενάχωρη» μου τη χαρακτήρισε κάποιος, άλλωστε ο ίδιος ο Αντετοκούνμπο παραδέχθηκε δημοσίως το Σάββατο ότι «από την προπόνηση που κάναμε χθες, δεν νομίζω ότι είμαστε ομάδα για μετάλλιο, αλλά έχουμε όμως την ευκαιρία, αν ακούσουμε τον προπονητή μας και δουλέψουμε σωστά, να τα καταφέρουμε».

Η δεύτερη; Αισιόδοξη.

Η τρίτη: Αισθητά βελτιωμένη.

Τα ζητούμενα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι συγκεκριμένα: η ομοιογένεια, η χημεία και –όπως λένε συχνά οι Αμερικανοί και το επαναλαμβάνει διαρκώς σε όλη τη σεζόν του ΝΒΑ ο Γιάννης- «να χτίσουμε καλές συνήθειες».

Η πολυσυζητημένη διαχείριση/αξιοποίηση του Γιάννη στην Εθνική είναι μια καραμέλα που μασουλιέται εδώ και οκτώ χρόνια, αλλά, διάβολε, δεν πρόκειται για παιχνιδάκι, πολλώ δε μάλλον επειδή είναι μια σύνθετη και ερίπλοκη υπόθεση.

Τι εννοώ;

Οι υποομάδες της ομάδας

Η Εθνική είναι μία ομάδα με δυο υποομάδες εκ των οποίων η μία υποομάδα έχει άλλες δυο υποομάδες!

Σας μπέρδεψα ε;

Ιδού λοιπόν πώς αναλύεται αυτό...

Οι πρώτες δυο υποομάδες είναι η Εθνική με τον Γιάννη στην πεντάδα και η Εθνική άνευ αυτού.

Η πρώτη υποομάδα (πεντάδα με τον Γιάννη) έχει άλλες δυο υποομάδες: μία με την μπάλα στα χέρια του και μία δεύτερη με την μπάλα μακριά από τα χέρια του.

Αυτό μοιάζει με ένα δύσκολο και περίπλοκο rebus, αλλά για όλα υπάρχει (και πάντως μπορεί να βρεθεί) μια δόκιμη και βιώσιμη λύση.

Το άνοιγμα των χώρων

Το... ζουμί στην υπόθεση του spacing αφορά τη θέση στην οποία βρίσκεται ανά πάσα στιγμή ο σούπερ σταρ του ΝΒΑ και ως εκ τούτου το πώς θα εκτυλιχθούν και θα τελεσφορήσουν οι δυο στοχεύσεις της Εθνικής: η δημιουργία χώρων όταν ο Γιάννης έχει την μπάλα και η κίνηση του όταν δεν έχει την μπάλα.

Στην παρούσα φάση το βασικό μέλημα του τεχνικού επιτελείου της Εθνικής είναι αυτό που υπαινίχθηκα στον πρόλογο με τις παροιμιώδεις ατάκες του Παναγούλια και του Ομπράντοβιτς...

Οι (υπόλοιποι) παίκτες οφείλουν να ανεβάσουν ένα κλικ την ταχύτητα της αντίδρασης τους στην επίθεση ώστε η εκάστοτε πεντάδα να βρεθεί περίπου στην ίδια σελίδα!

Λόγω της ταχύτητας, του διασκελισμού και της έκρηξης του ο τρις MVP του ΝΒΑ κινείται σε ρυθμούς που δεν μπορούν να ακολουθήσουν εύκολα οι συμπαίκτες τους και αυτό το gap πρέπει να ελαχιστοποιηθεί.

Ιδού ένα παράδειγμα που δεν αποτελεί άσκηση επί χάρτου.

Ο κεντρικός διάδρομος και η κίνηση στα φτερά

Όταν λοιπόν ο Γιάννης παίρνει τον κεντρικό διάδρομο, εκείνη τη στιγμή οι παίκτες που βρίσκονται στα φτερά της επίθεσης πρέπει να έχουν ήδη αντιδράσει και να κινούνται, ώστε ο λεγάμενος να διαλέξει άμεσα και χωρίς δισταγμό ένα από τα δυο elbow lanes (λωρίδες στους αγκώνες της ρακέτας) και να ενεργήσει καταλλήλως.

Εδώ λοιπόν έγκειται η ουσία του θέματος: στο spacing και στο άνοιγμα των χώρων, που ενώ για το ΝΒΑ δεν συνιστά συνήθως πρόβλημα, στην Ευρώπη είναι και παραείναι τέτοιο!

Αυτό παρεμπιπτόντως το συμμερίζεται και ο Τζος Οπενχάιμερ που εντάχθηκε στο επιτελείο της Εθνικής ως συνεργάτης έκτακτης απασχόλησης και προσθέτει την εμπειρία και την τεχνογνωσία του από το πώς διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις οι Μπακς.

Ως γνωστόν, η Ρώμη δεν χτίσθηκε σε μια μέρα και το θυμόσοφο νόημα αυτής της γαλλικής παροιμίας το ξέρει καλά και το έκανε από την πρώτη στιγμή λάβαρο του ο Δημήτρης Ιτούδης.

Τα επτά ματς που είναι... πέντε

Η Εθνική έχει μπροστά της επτά αγώνες πριν από την πρεμιέρα του Eurobasket, στις 2 Σεπτεμβρίου στο Μιλάνο, κόντρα στην Κροατία.

Βασικά έχει πέντε, διότι οι δυο (Σερβία, Βέλγιο) είναι επίσημοι και θα μετρήσουν στο πλαίσιο του πρωθύστερου σχήματος) στην επιχείρηση πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της επόμενης χρονιάς.

Αύριο στο ΟΑΚΑ και την Πέμπτη στη Μαδρίτη θα αντιμετωπίσει την Ισπανία, ενώ στις 17-18-19 Αυγούστου θα ακολουθήσουν τα ματς με την Πολωνία, τη Γεωργία και την Τουρκία στο πλαίσιο του Τουρνουά Ακρόπολις.

Το ζητούμενο σε αυτή την φάση προπαίδευσης περισσότερο από τα πολλά φιλικά ματς και τις πολλές προπονήσεις, είναι να παραμείνουν οι παίκτες υγιείς και διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή.

Τα υπόλοιπα, όπως συνηθίζω να γράφω σε τέτοιες περιπτώσεις, θα τα βρει η υπηρεσία.