Ο Γιάννης Ιωαννίδης μιλάει για τον "Θρύλο του" στο Sport24.gr

Αφορμή για την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Γιάννη Ιωαννίδη ήταν το γεγονός πως υπήρξε προπονητής των ερυθρολεύκων την τελευταία φορά που οι Πειραιώτες έδωσαν μακριά από το ΣΕΦ ευρωπαϊκό ματς ως γηπεδούχοι.

Ο πολυνίκης Έλληνας προπονητής ήταν ευδιάθετος και η κουβέντα μας από το ματς με την Λιμόζ στην Πάτρα, πήγε στους επαναληπτικούς στο "Μομπλάν", στη γραμμή που πάτησε (ή δεν πάτησε;) ο Πάσπαλ, στο βασικό στόχο εκείνης της σεζόν που ήταν το Πρωτάθλημα στην Ελλάδα το 1993 (αναφέροντας λεπτομέρειες για εκείνον τον τίτλο), στις δηλώσεις του Γιούργκεν Κλοπ που τον αντιπροσωπεύουν, ενώ μας επεσήμανε πως το μεγαλείο του Ολυμπιακού είναι ο κόσμος του.

Sport24.gr, λοιπόν, επικοινώνησε με τον κορυφαίο Έλληνα προπονητή, Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος κατέκτησε με τον Ολυμπιακό τέσσερα σερί Πρωταθλήματα Ελλάδας (1993, 1994, 1995, 1996), ένα Κύπελλο (1994), ενώ οδήγησε και τους Πειραιώτες δύο σερί χρονιές σε τελικούς Final-Four (1994, 1995), γιγαντώνοντας την δυναμική του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου. Ήταν ο αναμορφωτής της ομάδας.

"Ήταν μάχες κορμί με κορμί με Λιμόζ"

Μιλώντας με τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού, μας είπε τα εξής για εκείνο το πρώτο παιχνίδι του Ολυμπιακού στην Πάτρα κόντρα στη Λιμόζ: "Για να σου είμαι ειλικρινής, επειδή έχουν περάσει και πάρα πολλά χρόνια από τότε, δεν θυμάμαι και πάρα πολλά πράγματα. Θυμάμαι όμως πως ο κόσμος μας ήταν τρομερός στο γήπεδο και μας έδωσε τεράστια ώθηση ώστε να κερδίσουμε. Είχαμε δώσει το παιχνίδι στη Πάτρα γιατί ήμασταν τιμωρημένοι. Κερδίσαμε με δύο-τρεις πόντους διαφορά (70-67). Ήταν ανταγωνιστικό και δύσκολο παιχνίδι, αλλά τα καταφέραμε και τους κερδίσαμε. Θυμάμαι πως οι μάχες ήταν κορμί με κορμί. Ήταν σκληρό παιχνίδι. Η Λιμόζ έπαιζε... ξύλο στην άμυνα. Έπαιζε υπερβολικά σκληρά, σχεδόν αντιαθλητικά. Οι διαιτητές όμως άφηναν το παιχνίδι της. Έτσι έπαιζε ο Μάλκοβιτς. Αυτό το μοντέλο μπάσκετ όμως δεν είχε μέλλον και φάνηκε".

"Έχω ακόμη αμφιβολίες για το αν πάτησε ή δεν πάτησε την γραμμή"

Το Final-Four του 1993 διεξαγόταν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και στον Ολυμπιακό υπήρχε κίνητρο ώστε η ομάδα να διεκδικήσει το τρόπαιο μέσα στο "σπίτι" της. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, πάντως, έχει ακόμη τις αμφιβολίες του για το αν πάτησε την γραμμή ο Ζάρκο Πάσπαλ στον περίφημο τρίτο προημιτελικό στο Μομπλάν, σε ένα κρίσιμο σημείο της αναμέτρησης: "Υπήρχε κίνητρο να περάσουμε στο Final-Four, γιατί θα διεξαγόταν και στο ΣΕΦ η τελική φάση της διοργάνωσης. Δεν τα καταφέραμε όμως. Την θυμάμαι την φάση που ο Πάσπαλ χρεώθηκε πως πάτησε την γραμμή. Δεν γίνεται να μην την θυμάμαι. Έχω όμως ακόμη ένα μεγάλο ερωτηματικό για το αν όντως πάτησε τη γραμμή ο Πάσπαλ, όπως και όλος ο κόσμος τότε την ίδια απορία είχε. Η τηλεόραση δεν έδειξε ξεκάθαρο ριπλέι. Έχω ακόμη τις αμφιβολίες μου για την φάση. Τέλος πάντων, ό,τι έγινε, έγινε".

"Πρώτος μας στόχος ήταν να πάρουμε το Πρωτάθλημα"

Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από το Final-Four του 1993 από την Λιμόζ, αλλά όπως μας τόνισε στο Sport24.gr ο Γιάννης Ιωαννίδης, πρώτος στόχος του Ολυμπιακού εκείνη την σεζόν ήταν η κατάκτηση του Πρωταθλήματος στην Ελλάδα και εκεί είχαν δώσει βαρύτητα οι Πειραιώτες: "Εμείς εκείνη την περίοδο, εκείνο τον μήνα που παίζαμε και με την Λιμόζ, εμείς προετοιμαζόμασταν κυρίως για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος στην Ελλάδα. Αυτός ήταν ο πρώτος στόχος μας, αυτός ήταν ο μεγάλος μας πόθος. Εκείνη την σεζόν, λοιπόν, εμείς είχαμε τερματίσει τέταρτοι στη κανονική περίοδο. Θυμάμαι μάλιστα πως την τελευταία αγωνιστική στη κανονική περίοδο είχαμε χάσει από τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα να βγούμε τέταρτοι στη κατάταξη. Αντίπαλος μας θα ήταν ο ΠΑΟΚ που βγήκε πρώτος και όχι ο Παναθηναϊκός. Ξέρεις ποιος χαιρόταν; Ο Μπέρι! Γιατί; Επειδή δεν μπορούσε να παίζει άνετα απέναντι στον Βράνκοβιτς, ο οποίος ήταν πολύ ψηλός και τους δημιουργούσε πρόβλημα (γέλια). Προτιμούσε σαν αντίπαλο τον ΠΑΟΚ".

"Αν μας έβαζαν πάνω από 50 πόντους θα σταματούσα την καριέρα μου"

Ο "Ξανθός" θυμάται το πως προετοιμάστηκε ο Ολυμπιακός για την προημιτελική σειρά κόντρα στον ΠΑΟΚ, αλλά και το... στοίχημα που έβαλε, που λίγο έλειψε να του κοστίσει την προπονητική του καριέρα: "Προετοιμαστήκαμε, λοιπόν, για το ματς 1-4. Ο ΠΑΟΚ ήταν ο Πρωταθλητής και είχε τερματίσει πρώτος στη κανονική περίοδο. Είχε το πλεονέκτημα έδρας απέναντι μας. Πριν από εκείνο το ματς, στη Θεσσαλονίκη, είχα πει το εξής στους παίκτες μου. "Αν δεχτούμε πάνω από 50 πόντους από τον ΠΑΟΚ, εγώ θα σταματήσω την προπονητική μου καριέρα από την επόμενη μέρα".

Ήμουν σίγουρος πως μπορούσαμε με την άμυνα μας να τους κρατήσουμε χαμηλά. Είχε εξαιρετική ομάδα και καλούς παίκτες τότε ο ΠΑΟΚ, αλλά πιστεύαμε πως μπορούμε να τους κερδίσουμε και να τους περάσουμε, παρά το μειονέκτημα έδρας που είχαμε. Ξέρεις πόσο είχε έρθει εκείνο το ματς; Νικήσαμε με σκορ 48-57! Και έγινε αυτό ακριβώς είπα. Τους κρατήσαμε κάτω από τους 50 πόντους. Και γελάγαμε μετά με τα παιδιά, γιατί τους έλεγα πως παραλίγο να σταματούσα την προπονητική μου καριέρα. Μετά κερδίσαμε τον ΠΑΟΚ και στο ΣΕΦ (62-54) και περάσαμε στους τελικούς του πρωταθλήματος. Είχαμε αποκτήσει αυτοπεποίθηση και δείξαμε χαρακτήρα σε εκείνη την σειρά των playoffs".

"Όταν ήρθα ήταν 8ος και σε δύο χρόνια πήραμε Πρωτάθλημα"

Ο Γιάννης Ιωαννίδης θυμάται και το πως ο Ολυμπιακός κατάφερε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα στην Ελλάδα: "Στον δεύτερο τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό παίξαμε εξαιρετικά και τους κερδίσαμε μέσα στο Περιστέρι, κάνοντας το 1-1. Αγωνιστήκαμε στο Περιστέρι γιατί ήμασταν πάλι τιμωρημένοι και παίξαμε μακριά από το ΣΕΦ. Μετά τους νικήσαμε και στη Γλυφάδα, στην έδρα τους, κάνοντας το break και έτσι κατακτήσαμε το Πρωτάθλημα. Μας είχε βοηθήσει πολύ ο κόσμος του Ολυμπιακού τότε. Ήταν τεράστια η στήριξη του.

Ήταν μεγάλη επιτυχία το Πρωτάθλημα και το χαρήκαμε πάρα πολύ όλοι μας. Όταν ανέλαβα τον Ολυμπιακό είχε τερματίσει 8ος την προηγούμενη χρονιά. Κάναμε τεράστια βήματα προόδου κάθε σεζόν. Από την 8η θέση το 1991, το 1992 παίξαμε τελικό με τον ΠΑΟΚ και χάσαμε, το 1993 κατακτήσαμε το Πρωτάθλημα και στην Ευρώπη αποκλειστήκαμε από τη Λιμόζ που έπαιζε... ξύλο και ακολούθως κατέκτησε το τρόπαιο. Το 1994 πήραμε τόσο το Πρωτάθλημα, όσο και το Κύπελλο, και παίξαμε τελικό Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που έπαιξε τελικό Πρωταθλητριών Ευρώπης".

"Δεν υπάρχει καμία πικρία, αλλά περηφάνια"

Άραγε όμως αισθάνεται πικρία τόσο για τον τότε αποκλεισμό από την Λιμόζ, όσο και από το γεγονός πως ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να κατακτήσει μαζί του ένα Πρωτάθλημα Ευρώπης, αν και έφτασε δύο φορές πολύ κοντά: "Να σου πω κάτι; Ναι, θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει το Ευρωπαϊκό το '94 και το '95, θα μπορούσαμε να είχαμε πάει και στο Final-Four το 1993. Ήμασταν και άτυχοι. Όμως, δεν θα σου πω πως έχω πικρία. Δεν υπάρχει καμία πικρία.

Όπως είπα, όταν ήρθα στον Ολυμπιακό, η ομάδα από την 8η θέση έφτασε στο σημείο να κατακτά σερί Πρωταθλήματα, δημιούργησε τη δική της κυριαρχία στην Ελλάδα που είχε διάρκεια και έπαιξε δύο σερί σεζόν στους τελικούς των Final-Four διεκδικώντας το Πρωτάθλημα Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός έγινε κυρίαρχος και γιγαντώθηκε. Εγώ αυτά κρατάω. Όλα αυτά ήταν τεράστιες επιτυχίες, όλα αυτά με χαροποιούν και αισθάνομαι περήφανος. Γράψαμε ιστορία. Χαίρομαι που βοήθησα τον Ολυμπιακό από το πόστο μου ώστε να φτάσει εκεί που έφτασε".

"Χάρηκα με τις δηλώσεις του Κλοπ, έτσι λειτούργησα και εγώ"

Παράλληλα, κατά την διάρκεια της συνομιλίας μας μαζί του, μας εξέφρασε τον θαυμασμό του για τα λεγόμενα του νέου προπονητή της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ, βρίσκοντας στη νοοτροπία του Γερμανού τεχνικού κοινά στοιχεία με εκείνον: "Διάβασα πρόσφατα κάτι δηλώσεις του Κλοπ που πήγε στη Λίβερπουλ, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε πως βλέπει πρόκληση το να αναλάβει μία ομάδα που έχει πολλά χρόνια να κατακτήσει Πρωτάθλημα, αλλά και πως αν περάσουν τρία-τέσσερα χρόνια και δεν πάρει το Πρωτάθλημα με την Λίβερπουλ θα φύγει. Χάρηκα με αυτά που είπε, τα ευχαριστήθηκα, γιατί έτσι πρέπει να λειτουργούν οι προπονητές. Να έχουν προκλήσεις. Κάπως έτσι το είδα και εγώ τότε. Ήρθα στον Ολυμπιακό το 1991 που είχε τερματίσει όγδοο και πήραμε το Πρωτάθλημα το 1993, ενώ είχε να πάρει η ομάδα 15 χρόνια το Πρωτάθλημα, όντας μόλις στη δεύτερη μου σεζόν στην ομάδα. Κάναμε την ομάδα πρώτη στην Ελλάδα και μία από τις κορυφαίες στην Ευρώπη.

Και σαν προπονητής, πέρα από τον Ολυμπιακό, το ίδιο έκανα τόσο με τον Άρη, όσο και με την ΑΕΚ. Ήταν σε χαμηλότερες θέσεις και οι δύο ομάδες πριν πάω και όταν τις ανέλαβα μαζί φτάσαμε ψηλά. Με τον Άρη κατακτήσαμε τίτλους, γράψαμε ιστορία και με την ΑΕΚ φτάσαμε στον τελικό του Πρωταθλητριών. Είναι ωραίο πράγμα για έναν προπονητή να παίρνει μία ομάδα που βρίσκεται σε χαμηλότερες θέσεις και με την καλή δουλειά του να καταφέρνει να την οδηγεί ψηλά. Η ΑΕΚ θυμάμαι πριν πάω είχε τερματίσει 10η και όταν πήγα στην πρώτη μου χρονιά φτάσαμε στους τελικούς και βγήκε δεύτερη. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Άρη όταν τον ανέλαβα ως προπονητής και ακολούθως έγινε η μεγάλη ομάδα του Άρη".

"Το μεγαλείο του Ολυμπιακού είναι κόσμος του που ξέρει να εκτιμά τις αξίες"

Ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού μιλάει ακόμη με τα καλύτερα λόγια για εκείνον, όντας ένα πρόσωπο που λατρεύτηκε όσο λίγοι προπονητές στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο. "Θα σου πω κάτι. Το μεγαλείο του Ολυμπιακού είναι ο φίλαθλος κόσμος του. Είναι ένας σύλλογος που πάντα τιμά όσους προσέφεραν. Αναγνωρίζει τις αξίες. Όσα χρόνια και αν περάσουν ποτέ δεν ξεχνάει και ξέρει να εκτιμάει.

Σε τέτοιο υψηλό βαθμό, αυτό το χαρακτηριστικό δεν το έχει άλλος σύλλογος. Δεν ξεχνάει ποτέ να αποδίδει τιμές σε όσους συνείσφεραν στην ομάδα. Και δεν μιλάω μόνο για το μπάσκετ, αλλά σε όλα τα σπορ του. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Ο Νίκος ο Αναστόπουλος, στο ποδόσφαιρο, πήγε στο "Καραϊσκάκης" σαν αντίπαλος προπονητής και όλο το γήπεδο τον αποθέωσε, τον χειροκρότησε και φώναξε δυνατά το όνομα του. Ο κόσμος του Ολυμπιακού, λοιπόν, δεν ξεχνά και αποδίδει στον καθένα αυτό που πρέπει. Ξέρω την αγάπη και την εκτίμηση που μου έχει ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού και τον ευχαριστώ. Δεν έχω ξεχάσει τα όσα ζήσαμε μαζί".

"Δεν χάνω ματς του Ολυμπιακού, όλα τα βλέπω"

Όσο για το αν παρακολουθεί τα παιχνίδια της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού ήταν ξεκάθαρος: "Φυσικά και παρακολουθώ τον Ολυμπιακό. Όλα του τα παιχνίδια, είτε παίζει στην Ελλάδα, είτε στην Ευρώπη, φροντίζω πάντα να τα παρακολουθώ. Δεν χάνω ματς του Ολυμπιακού στο μπάσκετ, όλα τα βλέπω και χαίρομαι με τις επιτυχίες του".