Ο Γιάννης Μπουρούσης στο SPORT 24
Το SPORT 24 καλωσορίζει το 2009 με τον πιο σταθερό παίκτη του Ολυμπιακού Γ. Μπουρούση
Ο τελευταίος "ψηλός" του Ολυμπιακού που άφησε ιστορία με το Νο10 στην πλάτη, έγινε βουλευτής και στη συνέχεια δήμαρχος Πειραιά. Ο Γιάννης Μπουρούσης από όσο ξέρουμε δεν έχει πολιτικές βλέψεις, αλλά έχει βάλει στόχο ζωής να πάει έξω από το δημαρχείο του Παναγιώτη Φασούλα με ένα τρόπαιο στα χέρια. Για να βγάλει, όπως λέει, τη "ρετσινιά" από τους ερυθρόλευκους που εδώ και χρόνια αναζητούν το δρόμο της επιστροφής προς την κορυφή...
Ένας updated Μπουρούσης
Σε μια συζήτηση πριν από μερικές ημέρες, άκουσα τη φράση "ο Μπουρούσης έχει βελτιωθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Η διαφορά στο παιχνίδι του είναι κάτι παραπάνω από εμφανής". Θα συμφωνήσω. Ο Γιάννης Μπουρούσης έχει συνάψει καλές σχέσεις με τις λέξεις "πρόοδος" και "βελτίωση". Όμως, έχει δημιουργήσει ακόμη πιο δυνατούς δεσμούς με τους όρους "σταθερότητα" και "συνέπεια". Μισό λεπτό, να εξηγήσω...
Είναι η τρίτη του χρονιά στον Ολυμπιακό, μετά τη μεταγραφή του το καλοκαίρι του 2006 από την ΑΕΚ, και κοιτάζοντας τα στατιστικά του σε αυτές τις τρεις σεζόν, διακρίνεις μια αφοπλιστικά σταθερή πορεία. Κοιτάξτε κι εσείς:
Σεζόν 2006-07: 9.8 πόντους, 7.2 ριμπάουντ, 0.8 ασίστ, 1.1 κόψιμο σε 18.2 λεπτά ανά αγώνα
Σεζόν 2007-08: 9 πόντους, 7.5 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ, 1.2 κοψίματα σε 19.8 λεπτά ανά αγώνα
Σεζόν 2008-09: 10.5 πόντους, 7.2 ριμπάουντ, 18.7 λεπτά ανά αγώνα (σε εννέα μόλις ματς)
Και για να το πούμε πιο απλά: ο Γιάννης Μπουρούσης είναι ο πιο αποδοτικός ψηλός του Ολυμπιακού την τελευταία τριετία και παρότι τώρα είναι εκτός μάχης, λόγω του προβλήματος στο μηνίσκο, έχει καταφέρει να είναι ελάχιστες οι απουσίες του από το γήπεδο, ματς μετρημένα στα δάχτυλα. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι πέρυσι στα πλέι οφ έπαιζε με θλάση στον τετρακέφαλο...
Στην κουβέντα μας δεν του παρέθεσα τους αριθμούς (δεν είναι από αυτούς που τους κοιτάει έτσι κι αλλιώς), αλλά του ξεκαθάρισα ότι ο Γιάννης Μπουρούσης του Ολυμπιακού δεν έχει καμία σχέση με εκείνον της ΑΕΚ, όπως επίσης ο Μπουρούσης που είδαμε το καλοκαίρι στο Πεκίνο με την Εθνική ομάδα, δεν πρέπει να γνώρισε ποτέ τον παίκτη που ξεψάρωνε στις πρώτες μεγάλες διοργανώσεις με την επίσημη αγαπημένη.
" Κοίτα, από την πρώτη στιγμή που πήγα στον Ολυμπιακό κατάλαβα ότι το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό και έπρεπε να ακολουθήσω τις... εξελίξεις. Δεν είπα ότι πρέπει να βελτιώσω εκείνο ή το άλλο, δεν ανέλυσα δηλαδή το παιχνίδι μου σε κομμάτια. Είπα απλώς, ότι πρέπει να γίνω καλύτερος παίκτης και να για πω την αλήθεια, πολλά πράγματα βγήκαν από μόνα τους, πάντα φυσικά με τη βοήθεια ΟΛΩΝ (μου το τόνισε αυτό) των προπονητών μου και σε συνδυασμό με σκληρή δουλειά. Στα λόγια μπορείς να λες ότι θα γίνεις καλύτερος, αλλά δεν προσπαθήσεις, μένει απλά μια κούφια υπόσχεση προς τον εαυτό σου και σε όσους σε έχουν εμπιστευτεί".
Ναι, αλλά για να μπορεί ένας παίκτης μέσα σε τρεις σεζόν να έχει μόνιμα κοντά στους 10 πόντους, να "κατεβάζει" όποια μπάλα κινείται στο δικό του εναέριο χώρο και να έχει περίπου 35-40% ποσοστά στα τρίποντα (με ύψος 2.12μ.), λογικά διαθέτει και ταλέντο. " Το ταλέντο υπήρχε, αλλά δεν το επεξαργοζόμουν θα έμενε μια απλή λεπτομέρεια και τίποτα περισσότερα. Το σημαντικότερο όμως που απέκτησα στον Ολυμπιακό, είναι μπασκετικές εικόνες, όπως και στην ΑΕΚ, γιατί στην Καρδίτσα δεν υπήρχε η δυνατότητα να αποκτήσω υψηλές εμπειρίες. Μόλις ήρθα στον Ολυμπιακό, πάνω από όλα άλλαξε το μυαλό μου και ο τρόπος σκέψης μου".
Όντως, αυτό μπορούν το προσυπογράψουν οι περισσότεροι από τους εκπροσώπους των ΜΜΕ. Πριν από τέσσερα χρόνια ο Μπουρούσης ήταν 21χρονο παιδί, μαζεμένο απέναντι στους δημοσιογράφους, που σκεφτόταν πολύ καλά τι να μην πει. Τώρα, είναι 25 ετών, ηγέτης στον Ολυμπιακό και με τη διαφορά πως πλέον σκέφτεται τι να πει και όχι τι να μην πει. " Κι αυτό αλλάζει. Όταν είσαι μικρός, δεν ξέρεις πως να αντιμετωπίσεις μερικές καταστάσεις. Πριν από οκτώ χρόνια ούτε που μπορούσα να φανταστώ ότι θα έπαιζα στην ΑΕΚ, στον Ολυμπιακό και ότι θα φορούσα τη φανέλα της Εθνικής ομάδας. Και μάλιστα σε Ολυμπιακούς Αγώνες!".
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι "ολυμπιακοί" στόχοι
Το Πεκίνο είναι κάτι που του έμεινε από το 2008. Μπορεί η Εθνική να μην συνέχισε τη συνήθειά της να μαζεύει μετάλλια, αλλά για τον Μπουρούση η "ολυμπιακή εμπειρία" ήταν κάτι το μοναδικό. " Είναι αυτό που θα κρατήσω ως καλή ανάμνηση από το 2008, δεδομένου ότι με την Εθνική δεν φτάσαμε σε ένα μετάλλιο έστω για ένα σουτ, ενώ με τον Ολυμπιακό δεν επιτύχαμε τους στόχους μας, παρότι φτάσαμε πολύ κοντά. Ένα ματς μακριά από το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα και μερικές λεπτομέρειες από την κατάκτηση του Κυπέλλου και του Πρωταθλήματος".
Όντως, ο Ολυμπιακός για μια ακόμη φορά πέρυσι δεν είχε το κάτι παραπάνω. Δεν έκανε το βήμα προς την επιστροφή στην κορυφή. Αν στη θέση μου, ήταν ένας από τους φιλάθλους της ομάδας, αυτή τη στιγμή θα ρωτούσε μόνο ένα "Γιατί; Μήπως είναι ψυχολογικό το πρόβλημα;": " Όχι, σε καμία περίπτωση δεν είναι ψυχολογικό. Το ακούω και φέτος αυτό και είναι λάθος. Είμαστε στην 1η θέση μαζί με τον Παναθηναϊκό και απλώς κάναμε το πιο κακό φετινό παιχνίδι μας στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ. Στο χέρι μας είναι να πάμε καλύτερα, να ξεπεράσουμε τα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια που θα έχουμε στο δεύτερο γύρο και να περιμένουμε τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, έχοντας την κατάσταση στα χέρια μας.
Καταλαβαίνω -όπως και οι συμπαίκτες μου- τον κόσμο, ότι θέλει ένα πρωτάθλημα, έναν τίτλο ύστερα από τόσα χρόνια, όπως το θέλουν και οι αδερφοί Αγγελόπουλοι που έχουν επενδύσει τόσα πολλά χρήματα, αλλά το ίδιο θέλουμε και όλοι εμείς που δουλεύουμε καθημερινά στον Ολυμπιακό. Από τον πρώτο και πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη μέχρι το φροντιστή, μέχρι τον οποιονδήποτε. Και παρότι δεν θέλω να το φέρω ως δικαιολογία, στα τρία χρόνια που είμαι στον Ολυμπιακό, έχω δει την ομάδα να αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα τραυματισμών σε βασικούς παίκτες, για αυτό φέτος ευχήθηκα να βγάλουμε τη χρονιά υγιείς
".
Οι διαφορές
Αφορμή να τον ρωτήσω για τη δήλωσή του στην αρχή της σεζόν ότι " μία από τις καλύτερες μεταγραφές του Ολυμπιακού ήταν ο γυμναστής Ανδρέας Γκατζούλης". Τόσο μεγάλη είναι η διαφορά με τα προηγούμενα χρόνια; "Ναι..." μου λέει χωρίς να συνεχίσει τη σκέψη του. " Είναι πάρα πολύ καλός στη δουλειά του και ενδιαφέρεται για όλους, αλλά και για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Προσωπικά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ". Και για να το ξεδιαλύνουμε λίγο περισσότερο, ο Γκατζούλης ήταν μία από τις πρώτες προσωπικές επιλογές που έκανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης μόλις πήγε στον Ολυμπιακό. Οπότε, τώρα κολλάει η ερώτηση "τι σημαίνει να έχεις προπονητή τον Γιαννάκη, ενώ έχεις περάσει δύο χρόνια με τον Πίνι Γκέρσον;".
"Λειτουργείς επαγγελματικά. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που τη βλέπουμε όλοι όσοι έχουμε μείνει από τα προηγούμενα ρόστερ. Ήταν ο κατάλληλος προπονητής για τον Ολυμπιακό. Είναι κάθε μέρα στο γήπεδο, κάθε μέρα. Και δουλεύει διαρκώς, κάτι που έχει μεταδώσει και σε εμάς. Τα αποτελέσματα και η βελτίωση νομίζω ότι ήδη έχουν αρχίσει να φαίνονται, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας".
Ένα δρόμο που τουλάχιστον διοικητικά είναι ασφαλής με την παρουσία του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου να εγγυάται υψηλού επιπέδου συνθήκες εργασίες, οι οποίες παίζουν ρόλο στον κάθε παίκτη. " Χωρίς αμφιβολία, αν δεν υπήρχαν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι για να κάνουν και πάλι τον Ολυμπιακό μεγάλο, το ελληνικό μπάσκετ δεν θα είχε ανακάμψει. Και το σημαντικό είναι ότι μας δείχνουν πως είναι κοντά μας στα δύσκολα. Πέρυσι και πρόπερσι όταν η ομάδα δεν πήγαινε καλά, δεν ακούσαμε φωνές και απειλές, αλλά προτροπή για να βελτιωθούμε και να δώσουμε αυτό που πραγματικά μπορούμε. Και δεν θέλω να μετριάσω τα όσα έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός όλα αυτά τα χρόνια σε Ελλάδα και Ευρώπη, απλώς ο Ολυμπιακός πλέον λειτουργεί εξαιρετικά σε όλα τα επίπεδα, τα αγωνιστικά και τα μη. Προσέλκυσε ένα ιδιωτικό κανάλι, πάρα πολλούς χορηγούς και έχει δύο ανθρώπους που είναι στην κυριολεξία μόνιμα δίπλα του και έτοιμοι να δώσουν την ψύχη τους και τα χρήματά τους για την ομάδα".
Το -ταλαίπωρο- ελληνικό μπάσκετ
Βέβαια, αν το καλοσκεφτεί κανείς με τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο ελληνικό μπάσκετ, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ούτε για το μέλλον του, ούτε και για το παρόν του και ο Γιάννης Μπουρούσης ως μέλος του ΠΣΑΚ ξέρει από πρώτο χέρι την κατάσταση. " Ειλικρινά, πιστεύω πλέον ότι το ελληνικό μπάσκετ διοικούν άνθρωποι που δεν θέλουν το καλό του, την πρόοδό του. Δεν τους ενδιαφέρει. Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την τόσο μεγάλη καθυστέρηση σε κάτι αυτονόητο. Ως παίκτες δεν ζητάμε κάτι παράλογο, ζητάμε κάτι πολύ φυσιολογικό. Και τα παιδιά που ηγούνται της προσπάθειας του ΠΣΑΚ δεν το κάνουν για να πάρουν 100 εκατομμύρια παραπάνω το καλοκαίρι που έρχεται. Το κάνουν για τους παίκτες που δεν πληρώνονται, που προσπαθούν στην κυριολεξία να τα βγάλουν πέρα μέσα από αυτό το άθλημα που αποκαλείται καλώς ή κακώς επάγγελμα. Παίκτες που ίσως παίξουν σε μεγάλες ομάδες, στην Εθνική, για μια χώρα που έχει φέρει τόσες επιτυχίες σε όλα τα επίπεδα αυτού του αθλήματος. Από τους άντρες μέχρι τα πιτσιρίκια των 15-16 ετών".
Για το τέλος...
Η σεζόν που διανύουμε είναι η τελευταία του Γιάννη Μπουρούση με αυτό το συμβόλαιο στον Ολυμπιακό. Αυτές οι μέρες δεν προβλέπονται για τέτοιες... ερωτήσεις, πόσω μάλλον για ανάλογες απαντήσεις, οπότε ο σέντερ της ομάδας του Πειραιά έκανε την απαραίτητη κίνηση για να μας ταπώσει. Αλλά στη συνέχεια πήρε θέση για σουτ: " Αυτό που με τιμά σε μεγάλο βαθμό είναι η αναγνώριση που βλέπω στα πρόσωπα των φιλάθλων και η αγάπη που δέχομαι από τον κόσμο του Ολυμπιακού, μια ομάδα από την οποία έχουν περάσει τεράστια ονόματα. Ονόματα που συνδέθηκαν με τίτλους και μεγάλες επιτυχίες. Κι αυτό είναι που με στεναχωρεί. Πριν από δύο χρόνια αξίζαμε το πρωτάθλημα αλλά δεν το πήραμε, για ένα σφύριγμα, για μια φάση, για λεπτομέρειες. Αν είχαμε πάρει εκείνον τον τίτλο, θα είχε αλλάξει όλη η ιστορία και τώρα ίσως να λέγαμε εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν και πρέπει να κοιτάμε μόνο τώρα και το μπροστά. Το έχω ξαναπεί: Θέλω να είμαστε εμείς που θα βγάλουμε τη ρετσινιά που έχει κολλήσει στον Ολυμπιακό, εξαιτίας των ετών που έχει να κατακτήσει ένα τρόπαιο, αυτή είναι η καψούρα μου, πως να το πω διαφορετικά; Όλα τα παιδιά θέλουμε να συνδεθούμε με την επιστροφή του Ολυμπιακού στην κορυφή. Να φέρουμε τίτλους στον Ολυμπιακό και να ζήσουμε στιγμές που ούτε που μπορούμε να φανταστούμε. Θέμα χρόνου είναι...".
Ένας updated Μπουρούσης
Σε μια συζήτηση πριν από μερικές ημέρες, άκουσα τη φράση "ο Μπουρούσης έχει βελτιωθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Η διαφορά στο παιχνίδι του είναι κάτι παραπάνω από εμφανής". Θα συμφωνήσω. Ο Γιάννης Μπουρούσης έχει συνάψει καλές σχέσεις με τις λέξεις "πρόοδος" και "βελτίωση". Όμως, έχει δημιουργήσει ακόμη πιο δυνατούς δεσμούς με τους όρους "σταθερότητα" και "συνέπεια". Μισό λεπτό, να εξηγήσω...
Είναι η τρίτη του χρονιά στον Ολυμπιακό, μετά τη μεταγραφή του το καλοκαίρι του 2006 από την ΑΕΚ, και κοιτάζοντας τα στατιστικά του σε αυτές τις τρεις σεζόν, διακρίνεις μια αφοπλιστικά σταθερή πορεία. Κοιτάξτε κι εσείς:
Σεζόν 2006-07: 9.8 πόντους, 7.2 ριμπάουντ, 0.8 ασίστ, 1.1 κόψιμο σε 18.2 λεπτά ανά αγώνα
Σεζόν 2007-08: 9 πόντους, 7.5 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ, 1.2 κοψίματα σε 19.8 λεπτά ανά αγώνα
Σεζόν 2008-09: 10.5 πόντους, 7.2 ριμπάουντ, 18.7 λεπτά ανά αγώνα (σε εννέα μόλις ματς)
Και για να το πούμε πιο απλά: ο Γιάννης Μπουρούσης είναι ο πιο αποδοτικός ψηλός του Ολυμπιακού την τελευταία τριετία και παρότι τώρα είναι εκτός μάχης, λόγω του προβλήματος στο μηνίσκο, έχει καταφέρει να είναι ελάχιστες οι απουσίες του από το γήπεδο, ματς μετρημένα στα δάχτυλα. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι πέρυσι στα πλέι οφ έπαιζε με θλάση στον τετρακέφαλο...
Στην κουβέντα μας δεν του παρέθεσα τους αριθμούς (δεν είναι από αυτούς που τους κοιτάει έτσι κι αλλιώς), αλλά του ξεκαθάρισα ότι ο Γιάννης Μπουρούσης του Ολυμπιακού δεν έχει καμία σχέση με εκείνον της ΑΕΚ, όπως επίσης ο Μπουρούσης που είδαμε το καλοκαίρι στο Πεκίνο με την Εθνική ομάδα, δεν πρέπει να γνώρισε ποτέ τον παίκτη που ξεψάρωνε στις πρώτες μεγάλες διοργανώσεις με την επίσημη αγαπημένη.
" Κοίτα, από την πρώτη στιγμή που πήγα στον Ολυμπιακό κατάλαβα ότι το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό και έπρεπε να ακολουθήσω τις... εξελίξεις. Δεν είπα ότι πρέπει να βελτιώσω εκείνο ή το άλλο, δεν ανέλυσα δηλαδή το παιχνίδι μου σε κομμάτια. Είπα απλώς, ότι πρέπει να γίνω καλύτερος παίκτης και να για πω την αλήθεια, πολλά πράγματα βγήκαν από μόνα τους, πάντα φυσικά με τη βοήθεια ΟΛΩΝ (μου το τόνισε αυτό) των προπονητών μου και σε συνδυασμό με σκληρή δουλειά. Στα λόγια μπορείς να λες ότι θα γίνεις καλύτερος, αλλά δεν προσπαθήσεις, μένει απλά μια κούφια υπόσχεση προς τον εαυτό σου και σε όσους σε έχουν εμπιστευτεί".
Ναι, αλλά για να μπορεί ένας παίκτης μέσα σε τρεις σεζόν να έχει μόνιμα κοντά στους 10 πόντους, να "κατεβάζει" όποια μπάλα κινείται στο δικό του εναέριο χώρο και να έχει περίπου 35-40% ποσοστά στα τρίποντα (με ύψος 2.12μ.), λογικά διαθέτει και ταλέντο. " Το ταλέντο υπήρχε, αλλά δεν το επεξαργοζόμουν θα έμενε μια απλή λεπτομέρεια και τίποτα περισσότερα. Το σημαντικότερο όμως που απέκτησα στον Ολυμπιακό, είναι μπασκετικές εικόνες, όπως και στην ΑΕΚ, γιατί στην Καρδίτσα δεν υπήρχε η δυνατότητα να αποκτήσω υψηλές εμπειρίες. Μόλις ήρθα στον Ολυμπιακό, πάνω από όλα άλλαξε το μυαλό μου και ο τρόπος σκέψης μου".
Όντως, αυτό μπορούν το προσυπογράψουν οι περισσότεροι από τους εκπροσώπους των ΜΜΕ. Πριν από τέσσερα χρόνια ο Μπουρούσης ήταν 21χρονο παιδί, μαζεμένο απέναντι στους δημοσιογράφους, που σκεφτόταν πολύ καλά τι να μην πει. Τώρα, είναι 25 ετών, ηγέτης στον Ολυμπιακό και με τη διαφορά πως πλέον σκέφτεται τι να πει και όχι τι να μην πει. " Κι αυτό αλλάζει. Όταν είσαι μικρός, δεν ξέρεις πως να αντιμετωπίσεις μερικές καταστάσεις. Πριν από οκτώ χρόνια ούτε που μπορούσα να φανταστώ ότι θα έπαιζα στην ΑΕΚ, στον Ολυμπιακό και ότι θα φορούσα τη φανέλα της Εθνικής ομάδας. Και μάλιστα σε Ολυμπιακούς Αγώνες!".
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι "ολυμπιακοί" στόχοι
Το Πεκίνο είναι κάτι που του έμεινε από το 2008. Μπορεί η Εθνική να μην συνέχισε τη συνήθειά της να μαζεύει μετάλλια, αλλά για τον Μπουρούση η "ολυμπιακή εμπειρία" ήταν κάτι το μοναδικό. " Είναι αυτό που θα κρατήσω ως καλή ανάμνηση από το 2008, δεδομένου ότι με την Εθνική δεν φτάσαμε σε ένα μετάλλιο έστω για ένα σουτ, ενώ με τον Ολυμπιακό δεν επιτύχαμε τους στόχους μας, παρότι φτάσαμε πολύ κοντά. Ένα ματς μακριά από το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα και μερικές λεπτομέρειες από την κατάκτηση του Κυπέλλου και του Πρωταθλήματος".
Όντως, ο Ολυμπιακός για μια ακόμη φορά πέρυσι δεν είχε το κάτι παραπάνω. Δεν έκανε το βήμα προς την επιστροφή στην κορυφή. Αν στη θέση μου, ήταν ένας από τους φιλάθλους της ομάδας, αυτή τη στιγμή θα ρωτούσε μόνο ένα "Γιατί; Μήπως είναι ψυχολογικό το πρόβλημα;": " Όχι, σε καμία περίπτωση δεν είναι ψυχολογικό. Το ακούω και φέτος αυτό και είναι λάθος. Είμαστε στην 1η θέση μαζί με τον Παναθηναϊκό και απλώς κάναμε το πιο κακό φετινό παιχνίδι μας στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ. Στο χέρι μας είναι να πάμε καλύτερα, να ξεπεράσουμε τα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια που θα έχουμε στο δεύτερο γύρο και να περιμένουμε τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, έχοντας την κατάσταση στα χέρια μας.
Καταλαβαίνω -όπως και οι συμπαίκτες μου- τον κόσμο, ότι θέλει ένα πρωτάθλημα, έναν τίτλο ύστερα από τόσα χρόνια, όπως το θέλουν και οι αδερφοί Αγγελόπουλοι που έχουν επενδύσει τόσα πολλά χρήματα, αλλά το ίδιο θέλουμε και όλοι εμείς που δουλεύουμε καθημερινά στον Ολυμπιακό. Από τον πρώτο και πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη μέχρι το φροντιστή, μέχρι τον οποιονδήποτε. Και παρότι δεν θέλω να το φέρω ως δικαιολογία, στα τρία χρόνια που είμαι στον Ολυμπιακό, έχω δει την ομάδα να αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα τραυματισμών σε βασικούς παίκτες, για αυτό φέτος ευχήθηκα να βγάλουμε τη χρονιά υγιείς
".
Οι διαφορές
Αφορμή να τον ρωτήσω για τη δήλωσή του στην αρχή της σεζόν ότι " μία από τις καλύτερες μεταγραφές του Ολυμπιακού ήταν ο γυμναστής Ανδρέας Γκατζούλης". Τόσο μεγάλη είναι η διαφορά με τα προηγούμενα χρόνια; "Ναι..." μου λέει χωρίς να συνεχίσει τη σκέψη του. " Είναι πάρα πολύ καλός στη δουλειά του και ενδιαφέρεται για όλους, αλλά και για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Προσωπικά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ". Και για να το ξεδιαλύνουμε λίγο περισσότερο, ο Γκατζούλης ήταν μία από τις πρώτες προσωπικές επιλογές που έκανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης μόλις πήγε στον Ολυμπιακό. Οπότε, τώρα κολλάει η ερώτηση "τι σημαίνει να έχεις προπονητή τον Γιαννάκη, ενώ έχεις περάσει δύο χρόνια με τον Πίνι Γκέρσον;".
"Λειτουργείς επαγγελματικά. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που τη βλέπουμε όλοι όσοι έχουμε μείνει από τα προηγούμενα ρόστερ. Ήταν ο κατάλληλος προπονητής για τον Ολυμπιακό. Είναι κάθε μέρα στο γήπεδο, κάθε μέρα. Και δουλεύει διαρκώς, κάτι που έχει μεταδώσει και σε εμάς. Τα αποτελέσματα και η βελτίωση νομίζω ότι ήδη έχουν αρχίσει να φαίνονται, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας".
Ένα δρόμο που τουλάχιστον διοικητικά είναι ασφαλής με την παρουσία του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου να εγγυάται υψηλού επιπέδου συνθήκες εργασίες, οι οποίες παίζουν ρόλο στον κάθε παίκτη. " Χωρίς αμφιβολία, αν δεν υπήρχαν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι για να κάνουν και πάλι τον Ολυμπιακό μεγάλο, το ελληνικό μπάσκετ δεν θα είχε ανακάμψει. Και το σημαντικό είναι ότι μας δείχνουν πως είναι κοντά μας στα δύσκολα. Πέρυσι και πρόπερσι όταν η ομάδα δεν πήγαινε καλά, δεν ακούσαμε φωνές και απειλές, αλλά προτροπή για να βελτιωθούμε και να δώσουμε αυτό που πραγματικά μπορούμε. Και δεν θέλω να μετριάσω τα όσα έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός όλα αυτά τα χρόνια σε Ελλάδα και Ευρώπη, απλώς ο Ολυμπιακός πλέον λειτουργεί εξαιρετικά σε όλα τα επίπεδα, τα αγωνιστικά και τα μη. Προσέλκυσε ένα ιδιωτικό κανάλι, πάρα πολλούς χορηγούς και έχει δύο ανθρώπους που είναι στην κυριολεξία μόνιμα δίπλα του και έτοιμοι να δώσουν την ψύχη τους και τα χρήματά τους για την ομάδα".
Το -ταλαίπωρο- ελληνικό μπάσκετ
Βέβαια, αν το καλοσκεφτεί κανείς με τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο ελληνικό μπάσκετ, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ούτε για το μέλλον του, ούτε και για το παρόν του και ο Γιάννης Μπουρούσης ως μέλος του ΠΣΑΚ ξέρει από πρώτο χέρι την κατάσταση. " Ειλικρινά, πιστεύω πλέον ότι το ελληνικό μπάσκετ διοικούν άνθρωποι που δεν θέλουν το καλό του, την πρόοδό του. Δεν τους ενδιαφέρει. Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την τόσο μεγάλη καθυστέρηση σε κάτι αυτονόητο. Ως παίκτες δεν ζητάμε κάτι παράλογο, ζητάμε κάτι πολύ φυσιολογικό. Και τα παιδιά που ηγούνται της προσπάθειας του ΠΣΑΚ δεν το κάνουν για να πάρουν 100 εκατομμύρια παραπάνω το καλοκαίρι που έρχεται. Το κάνουν για τους παίκτες που δεν πληρώνονται, που προσπαθούν στην κυριολεξία να τα βγάλουν πέρα μέσα από αυτό το άθλημα που αποκαλείται καλώς ή κακώς επάγγελμα. Παίκτες που ίσως παίξουν σε μεγάλες ομάδες, στην Εθνική, για μια χώρα που έχει φέρει τόσες επιτυχίες σε όλα τα επίπεδα αυτού του αθλήματος. Από τους άντρες μέχρι τα πιτσιρίκια των 15-16 ετών".
Για το τέλος...
Η σεζόν που διανύουμε είναι η τελευταία του Γιάννη Μπουρούση με αυτό το συμβόλαιο στον Ολυμπιακό. Αυτές οι μέρες δεν προβλέπονται για τέτοιες... ερωτήσεις, πόσω μάλλον για ανάλογες απαντήσεις, οπότε ο σέντερ της ομάδας του Πειραιά έκανε την απαραίτητη κίνηση για να μας ταπώσει. Αλλά στη συνέχεια πήρε θέση για σουτ: " Αυτό που με τιμά σε μεγάλο βαθμό είναι η αναγνώριση που βλέπω στα πρόσωπα των φιλάθλων και η αγάπη που δέχομαι από τον κόσμο του Ολυμπιακού, μια ομάδα από την οποία έχουν περάσει τεράστια ονόματα. Ονόματα που συνδέθηκαν με τίτλους και μεγάλες επιτυχίες. Κι αυτό είναι που με στεναχωρεί. Πριν από δύο χρόνια αξίζαμε το πρωτάθλημα αλλά δεν το πήραμε, για ένα σφύριγμα, για μια φάση, για λεπτομέρειες. Αν είχαμε πάρει εκείνον τον τίτλο, θα είχε αλλάξει όλη η ιστορία και τώρα ίσως να λέγαμε εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν και πρέπει να κοιτάμε μόνο τώρα και το μπροστά. Το έχω ξαναπεί: Θέλω να είμαστε εμείς που θα βγάλουμε τη ρετσινιά που έχει κολλήσει στον Ολυμπιακό, εξαιτίας των ετών που έχει να κατακτήσει ένα τρόπαιο, αυτή είναι η καψούρα μου, πως να το πω διαφορετικά; Όλα τα παιδιά θέλουμε να συνδεθούμε με την επιστροφή του Ολυμπιακού στην κορυφή. Να φέρουμε τίτλους στον Ολυμπιακό και να ζήσουμε στιγμές που ούτε που μπορούμε να φανταστούμε. Θέμα χρόνου είναι...".