Αρχικά ο ψηλός του Πανιωνίου έγραψε στην επίσημη ιστοσελίδα του: " Τελικά μου αρέσει. Έχοντας μάλιστα και μία μικρή, ελάχιστη είναι η αλήθεια εμπειρία, από το πρώτο εγχείρημα με τον Θοδωρή, νομίζω ότι στη συνέντευξη με τον Βασίλη το Σπανούλη, τα πήγα ακόμη καλύτερα. Βοήθησε όμως πολύ και ο Βασίλης, που δέχτηκε αμέσως την πρόσκληση και δεν κόλλησε πουθενά".

"Είχε απαντήσεις σε ότι κι αν τον ρώτησα και τον ευχαριστώ. Εντάξει, είπαμε να βρεθούμε και στο στέκι του, το Nouveau στην Κηφισιά (και τους ευχαριστώ για τη φιλοξενία), για να νιώθει καλύτερα, παίξαμε και λίγο τάβλι κι εκεί δεν του χαρίστηκα και φυσικά τα είπαμε. Επίσημα, με ερωτήσεις και κασετοφωνάκι, που κατέγραψε τα πάντα για 50 σχεδόν λεπτά! Βρεθήκαμε λίγες ώρες πριν η αποστολή του Παναθηναϊκού αναχωρήσει για το Βερολίνο (καλή επιτυχία παιδιά κι όποιος περάσει, αυτή την φορά να το πάρει)".

"O Βασίλης μίλησε για όλα. Και το ΝΒΑ, και τα προσωπικά του και το φάιναλ φορ και ειλικρινά το απόλαυσα. Ελπίζω να συμβεί και με εσάς το ίδιο. Και μην ξεχνάτε, ότι περιμένω τις νέες σας προτάσεις για την επόμενη συνέντευξη, αλλά και τα σχόλιά σας για τη συνέντευξη του Βασίλη… Ακολουθεί το κείμενο με τη συνέντευξη του Βασίλη Σπανούλη. Καλό διάβασμα".







Την πρώτη φορά που έμαθες ότι το ΝΒΑ και πιο συγκεκριμένα οι Χιούστον Ρόκετς ασχολήθηκαν μαζί σου, πως ένοιωσες; Ήταν ένα σοκ για σένα;


"Η πρώτη φορά ήταν όταν με επέλεξαν στο ντραφτ. Τότε, βρισκόμουν στη Λάρισα, στο πατρικό μου και κοιμόμουν. Ήταν καλοκαίρι και μου έστειλε ένα φωνητικό μήνυμα ο μάνατζέρ μου ότι έγινα ντραφτ στο Χιούστον. Μέχρι τότε δεν ήξερα τίποτα για το Χιούστον. Δεν είχα πάει ποτέ μου εκεί, αλλά εκείνοι με παρακολουθούσαν χρόνια και έτσι με επέλεξαν στο Νο50 του ντραφτ.

Την ίδια μέρα, με πήραν τηλέφωνο από το Χιούστον, μου είπαν ότι με έβλεπαν για πολλά χρόνια και ότι θα ήθελαν κάποια στιγμή να με έχουν στην ομάδα τους. Στην αρχή, ήταν ένα σοκ για εμένα όλο αυτό. Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το ΝΒΑ ούτε είχα πρόθεση να παίξω, αλλά ξαφνικά βρέθηκε μια ομάδα που με παρακολουθούσε για χρόνια και έδειξε ότι είχε μεγάλο ενδιαφέρον".





Με μία λέξη, τρελάθηκες…


"Ε, ναι. Όλοι μας όταν είμαστε μικροί έχουμε όνειρο να παίξουμε στο ΝΒΑ. Μεγαλώσαμε βλέποντας τον Τζόρνταν και όλοι κάποια στιγμή έχουμε πει στον εαυτό μας "τι ωραία θα ήταν να έπαιζα κι εγώ εκεί". Η αλήθεια είναι πως, ναι, σοκαρίστηκα από το ενδιαφέρον τους".



Στο Χιούστον πως περνούσες τις μέρες σου εκτός των αγώνων. Πως ήταν η πόλη;


"Ήταν εντελώς διαφορετικά από την Αθήνα και την Ελλάδα. Όλα τα μαγαζιά κλείνουν στις 7 το απόγευμα και μετά δεν έχεις τι να κάνεις. Το Χιούστον και όλο το Τέξας γενικότερα είναι σαν ένα μεγάλο χωριό. Κάναμε πρωινές προπονήσεις στις 10 και μετά όλη η υπόλοιπη μέρα ήταν ελεύθερη.

Εγώ είχα βρει κάτι φιλαράκια και κάθε μέρα πήγαινα σε μία ελληνική καφετερία, αράζαμε, μιλούσαμε για διάφορα θέματα, είχαν και δορυφορική τηλεόραση και βλέπαμε και ελληνικά κανάλια".





Ήταν όμορφη η ζωή, σου άρεσε;

"Όχι, καθόλου. Ήταν τελείως διαφορετική ζωή από το στυλ που ζούμε στην Ελλάδα. Πολύ αργοί ρυθμοί ζωής και πολλή υγρασία. Στο Χιούστον όλη η πόλη περνούσε τη μέρα της σε ένα Mall ονόματι Galleria, δύο φορές πιο μεγάλο από αυτό της Αθήνας, αλλά γενικώς δεν κυκλοφορούσε κανείς στην πόλη".



Με τους παίκτες της ομάδας είχες καλές σχέσεις. Έχεις κρατήσει επαφή;


"Με όλα τα παιδιά είχαμε καλή σχέση, περισσότερο όμως με τον Μπατίερ. Μιλάμε ακόμη στο τηλέφωνο αν και τελευταία λόγω υποχρεώσεων και των δύο έχουμε χαθεί. Όλοι με αντιμετώπισαν σωστά στην ομάδα. Ίσως επειδή το προηγούμενο καλοκαίρι τους είχαμε νικήσει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με την Εθνική με αντιμετώπιζαν σωστά.

Πολλοί μου έλεγαν όταν πήγαινα ότι ως ρούκι θα κουβαλούσα τις τσάντες, θα έπαιρνα ντόνατς στους παλιούς, αλλά τίποτε από αυτά δεν έγινε σε εμένα αν και τα έκαναν σε άλλους ρούκι.

Ήμουν κι εγώ βέβαια λίγο πιο μεγάλος αφού πήγα 25 χρονών. Το μόνο άσχημο ήταν ότι δεν υπήρχε Ευρωπαίος στην ομάδα όπως για παράδειγμα στο Σαν Αντόνιο. Οι Ευρωπαίοι έχουν άλλοι κουλτούρα και θα ήταν διαφορετικά".







Το Σαν Αντόνιο πήρε μετά τα δικαιώματά σου. Δεν σκέφθηκες να πας;


"Όχι γιατί είχα... ξενερώσει μετά την πρώτη χρονιά με όλη την κατάσταση, τον τρόπο ζωής, το ότι δεν έπαιζα καθόλου κλπ. Ήθελα να περνάω καλά τη ζωή μου και να είμαι ευτυχισμένος γι’αυτό και έφυγα. Κάποια στιγμή μάλιστα απομυθοποίησα το ΝΒΑ όχι όσον αφορά τον τρόπο οργάνωσης των ομάδων γιατί είναι εκπληκτικός, είναι το μόνο που πραγματικά αξίζει, αλλά με το μπάσκετ".



Τι σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση. Ποια πόλη;

"Το Λος Αντζελες δίχως δεύτερη κουβέντα. Έτυχε το πρόγραμμα και παίξαμε δύο κολλητά παιχνίδια με Κλίπερς και Λέικερς και μείναμε μία εβδομάδα στο LA και γυρίσαμε καλά με τους συμπαίκτες μου".





Συνάντησες και σταρ στους δρόμους;

"Δεν χρειάσθηκε, αφού όλοι ήταν στο γήπεδο. Ο Τζακ Νίκολσον, η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και άλλοι. Βγήκαμε πάντως με την ομάδα, περάσαμε ωραία με τους συμπαίκτες μου που με έπαιρναν παντού μαζί τους. Μετά το Λος Αντζελες μου άρεσε η Νέα Υόρκη που είναι πιο κοντά στον δικό μας τρόπο ζωής. Γρήγορος ρυθμός ζωής, ανοιχτά μαγαζιά, κάναμε και εκεί πολλές βόλτες".



Η διαφορά στον τρόπο ζωής μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής


"Η διαφορά είναι στην κουλτούρα. Εκεί δεν υπάρχει η παρέα, είναι πιο σκληρά πιο ψυχρά τα πράγματα. Δεν υπάρχει το "παίρνω τον φίλο μου και πηγαίνω για καφέ». Η ζωή είναι και πιο επικίνδυνη, ειδικά στο Χιούστον όπου υπήρχε και η Μεξικάνικη... μαφία που έκανε αισθητή την παρουσία της".



Όταν πήρες την απόφαση να φύγεις από το ΝΒΑ, είχε γίνει γνωστό ότι σε πλησίασαν πολλές ομάδες εκτός του Παναθηναϊκού, και από την Ισπανία και ο Ολυμπιακός και άλλες. Πάντα είχα όμως την εντύπωση ότι θα προτιμούσες τον Παναθηναϊκό…


"Η αλήθεια είναι ότι όλη τη χρονιά μιλούσα με τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού. Ήμασταν συνεχώς σε επαφή με τους προπονητές, με τον κ. Ιτούδη μιλήσαμε πολλές φορές παρουσία του Ομπράντοβιτς, με ρωτούσαν τα πάντα για εμένα. Μιλούσα και με τον Μάνο Παπαδόπουλο, και τους συμπαίκτες μου. Από τον Παναθηναϊκό πάντως ήταν σαν να μην έφυγα.

Όταν έφυγα δεν μέτρησε το ένστικτο ή η αγάπη, δεν έφυγα σαν κυνηγημένος, μέτρησε το όνειρο να παίξω στο ΝΒΑ. Δεν ενήργησα με το μυαλό και τη λογική αλλά με την καρδιά που έλεγε να κυνηγήσω το παιδικό όνειρο του ΝΒΑ".





Άλλες ομάδες ήρθαν σε επαφή μαζί σου όσο ήσουν στο Χιούστον;

"Ναι, κυρίως η Μπαρτσελόνα. Μάλιστα με ανθρώπους της Μπαρτσελόνα είχα μιλήσει και προσωπικά. Ο μάνατζέρ μου πάντως μιλούσε και με άλλες ελληνικές ομάδες".



Τέθηκε λοιπόν θέμα μέσα σου για το που θα πας φεύγοντας από το ΝΒΑ;


"Εγώ ήθελα να γυρίσω και να παίξω στον Παναθηναϊκό γιατί ήξερα μέσα μου ότι είχα πολλά πράγματα ακόμη να κερδίσω με τον Παναθηναϊκό. Μου ταιριάζει ο τρόπος παιχνιδιού, υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός με τους προπονητές και τους συμπαίκτες μου".



Έχεις μετανιώσει για τις επιλογές σου;


"Όχι, για καμία. Ότι κάνεις στη ζωή, μαθαίνεις, είτε καλό είτε κακό. Εκπλήρωσα ένα όνειρό μου παίζοντας στο ΝΒΑ, όνειρο που είχα από μαθητής του δημοτικού, τώρα παίζω στον Παναθηναϊκό και είμαι χαρούμενος".



Η οικογένειά σου τι ρόλο παίζει στη ζωή σου. Και σε ρωτάω γνωρίζοντας ότι είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα σου τον οποίο έχασες.


"Ορισμένα πράγματα στη ζωή είναι αναπόφευκτα και δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να τα σταματήσεις. Ήταν μια δύσκολη εποχή όταν έφυγε ο πατέρας μου. Ακόμη μου στοιχίζει η απουσία του. Ήμασταν πάντα δεμένη οικογένεια, τώρα δίχως τον πατέρα μου είμαστε πέντε φορές πιο δεμένοι μεταξύ μας και με τη μητέρα και με τον αδερφό μου και με τη γιαγιά μου.

Ο αδερφός μου, εκτός από αδερφός είναι ο καλύτερός μου φίλος και συμβουλάτοράς μου. Είναι ο πιο αυστηρός κριτής μου, την καλύτερη εμφάνιση να κάνω, πάντα θα βρει ψεγάδι. Ο αδερφός μου είναι ο άνθρωπος που με κρατάει σε εγρήγορση. Με όποιον αντίπαλο κι αν παίζουμε ακόμη και με θεωρητικά εύκολους, μου μιλάει συνέχεια και με κρατάει σε εγρήγορση. Με… ξυπνάει, μου δίνει πάντα έξτρα κίνητρο".





Βλέπεις λίγο τον αδερφό σου σαν πατέρα σου πλέον;


"Ναι, γιατί με βοήθησε πολύ και είναι πάντα δίπλα μου όπως και η μητέρα μου".



Θυμάσαι κάποια συμβουλή του πατέρα σου; Τι θυμάσαι πιο χαρακτηριστικά από αυτόν;


"Αυτό που θυμάμαι πάντα είναι πως όταν ήμουν 14 χρονών μιλούσε στους φίλους του και τους έλεγε με σιγουριά δείχνοντάς με πως "κοιτάξτε τον καλά, μια μέρα θα γίνει μεγάλος μπασκετμπολίστας". Θυμάμαι ότι όταν έφυγε από κοντά μας, έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου να εκπληρώσω αυτό που πίστευε ο πατέρας μου".



Με τον αδερφό σου παίζατε μικροί;


"Ναι, και με κέρδιζε συνέχεια. Ήταν πιο ψηλός και πιο δυνατός. Μετά βέβαια πήρα ύψος και άλλαξαν τα δεδομένα. Με τον αδερφό μου όταν ήμασταν μαζί τσακωνόμασταν συνέχεια, αλλά όταν ήμασταν χώρια ψάχναμε τρόπους για να βρεθούμε μαζί.

Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε… Και ο αδερφός μου και η μητέρα μου είναι οι άνθρωποί μου. Είναι αυτοί που έπλασαν την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα μου, και νοιώθω ότι τους οφείλω πολλά".




Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σου έχει δώσει ή που έχει κάνει ένας θαυμαστής ή θαυμάστρια.



"Ένα... εσώρουχο. Ήταν σε μία σακουλίτσα που μου έδωσε μία κοπέλα. Στην αρχή νόμιζα ότι μέσα είχε ένα κομποσκοίνι, ή μία σοκολάτα αλλά ήταν ένα εσώρουχο με ένα χαρτάκι με αφιέρωση. Μου του είχε δώσει μια κοπέλα μετά από αγώνα. Είχα πάθει σοκ. Ήταν πρωτόγνωρο συναίσθημα για μένα. Οι δε συμπαίκτες μου, μου έκαναν πλάκα συνεχώς".



Με την πατρίδα σου τη Λάρισα, διατηρείς επαφές;


"Βέβαια. Εκεί είναι οι φίλοι μου, οι παρέες μου, οι κολλητοί μου. Είναι και η γιαγιά μου εκεί της οποίας έχω τεράστια αδυναμία. Όποτε βρίσκω ευκαιρία πηγαίνω στη Λάρισα. Εκεί νοιώθω όμορφα και περνάω καλά".



Πως νοιώθεις με τον υποβιβασμό της ΑΕΛ και τα προβλήματα της Ολύμπια που προέκυψαν φέτος;


"Πολύ άσχημα. Εγώ πάντα έλεγα ότι η Λάρισα πρέπει να έχει μία ομάδα. Δεν είναι δυνατόν να χωρίζονται οι οπαδοί σε δύο ομάδες. Θα πρέπει να γίνει όπως στο ποδόσφαιρο. Η Λάρισα είναι μεγάλη πόλη και έχει και κόσμο που του αρέσουν τα σπορ. Η Λάρισα θα μπορούσε ως πόλη να έχει μία ομάδα στην Α1 και με τον κόσμο όλο πίσω της θα μπορούσε να χτυπήσει ακόμη και την έξοδο στην Ευρωλίγκα.

Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Θα πρέπει πρώτα να ρίξουν νερό στο κρασί τους όλες οι πλευρές για το καλό της πόλης. Θα είναι ωραίο να δυναμώσει την πόλη μία τέτοια ομάδα όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες σαν την Ισπανία και την Ιταλία".





Για πες μου για τον Γιάο Μινγκ.


"Είναι... τεράστιος. Είναι τεράστιος, αλλά καταπληκτικό παιδί. Το κακό με τον Γιάο είναι πως ό,τι κάνει δεν περνάει απαρατήρητο. Γι’ αυτό και είναι κλειστό παιδί. Περνάει τις μέρες του κυρίως στο σπίτι του, ένα τεράστιο σπίτι ενώ λίγες φορές πηγαίνει σε ένα κινέζικο όπου τον είχα πετύχει. Στο Χιούστον ήταν ο πιο δημοφιλής άνθρωπος στην πόλη. Πιο δημοφιλής και από αστέρια σαν τον Κόμπε.

Δεν τον άφηναν ποτέ ήσυχο, όπου και αν πήγαινε. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν τα πόδια του. Είχε τεράστιες γάμπες. Ήταν πάντως μεγάλος δουλευταράς. Με κρατούσε πάντα ήρεμο και υπομονετικό. Με πίστευε πολύ και είχε μιλήσει με κολακευτικά λόγια για μένα. Μίλησε έτσι για μένα δίχως να με ξέρει και μου έδωσε δύναμη να προσπαθήσω. Όταν ήταν να φύγω, μου είχε αφήσει μήνυμα στο κινητό να μην φύγω και να μείνω στο Χιούστον".





Αν επέστρεφες τώρα στο ΝΒΑ που θα έπαιζες;


"Στο Σαν Αντόνιο λόγω στυλ παιχνιδιού, προπονητή και πολλών Ευρωπαίων στην ομάδα".



Τι θεωρείς μεγαλύτερη επιτυχία, το χρυσό στο Βελιγράδι ή τη νίκη επί των Αμερικανών στην Ιαπωνία;


"Η πρώτη θέση δεν έχει σχέση με τη δεύτερη. Ένα χρυσό μετάλλιο διαφέρει από όλα τα άλλα. Όμως το ότι νικήσαμε τη ντριμ-τιμ, ουσιαστικά την ίδια ομάδα που φέτος πήρε το χρυσό στους Ολυμπιακούς ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Εμείς δεν το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει. Όταν μεγαλώσουμε θα καταλάβουμε τι πετύχαμε. Όμως όπως και να ’χει το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ ήταν σημαδιακό. Από εκείνη τη διοργάνωση το μπάσκετ πήρε ξανά τα πάνω του".





Στο ΝΒΑ είχες συναντήσει και τον Σαμ Βίνσεντ;


"Βέβαια. Ήταν ο πρώτος μου προπονητής στη Λάρισα όταν ήμουν 15 ετών και πίστευε σε εμένα. Τον συνάντησα ξανά όταν ήταν στο Ντάλας και μου έλεγε να κάνω υπομονή. Όλοι γενικώς στο ΝΒΑ μου έλεγαν την ίδια λέξη. Υπομονή. Γνώριζαν σε τι ομάδα βρισκόμουν και κυρίως τον προπονητή και μου έλεγαν το ίδιο πράγμα. Για μένα αυτό που κέρδισα στο ΝΒΑ ήταν η αναγνώριση από τους συμπαίκτες μου.

Και ο ΜακΓκρέιντι και ο Γιάο ακόμη και ο Κόμπε που μου είχε μιλήσει σε ένα ματς με τους Λέικερς και μου είχε δώσει συγχαρητήρια για τις εμφανίσεις μου στο Μουντομπάσκετ και μου σύστησε να κάνω υπομονή στο ΝΒΑ. Κάτι τέτοιες κουβέντες σου μένουν και δεν συγκρίνονται με τίποτα".





Τι σου έχει μείνει από το ΝΒΑ;


"Από το ΝΒΑ θα θυμάμαι ότι είδα 40-50 παίκτες που δεν πρόκειται να τους δούμε ποτέ στην Ευρώπη. Με μερικούς ένοιωθα δέος για τα αθλητικά τους προσόντα και την ενέργεια που βγάζουν στο γήπεδο. Ήταν μερικοί πραγματικά παιχταράδες. Πάντως όσο ήμουν στο ΝΒΑ ήμουν τυχερός που είχα συνεχώς κοντά μου τους πάντες στον Παναθηναϊκό και ένοιωσα ότι γύρισα κάπου που με πίστευαν".



Όταν έχεις μία πρόταση, μία μεταγραφή ακολουθείς τη λογική ή την καρδιά;

"Συνήθως σκέφτομαι για να μην μετανιώσω την απόφασή μου. Για την απόφαση να πάω στο Χιούστον αν και δεν μετάνιωσα, ακολούθησα την καρδιά μου. Ήταν ένα όνειρο ζωής. Η μόνη φορά που δεν σκέφθηκα πολύ. Δεν θα το μετανιώσω ποτέ και είμαι υπερήφανος που το έκανα".


Παρακολουθείς τη μόδα;



"Ναι, μου αρέσει να ντύνομαι ωραία. Μου αρέσει να δίνω χρήματα για την εμφάνισή μου για να αισθάνομαι ωραία. Θεωρώ ότι αυτό που κάνουν στο ΝΒΑ με το dress code είναι όμορφο. Μακάρι να γινόταν και στην Ελλάδα".



Μένοντας μόνος σου, έχεις μάθει να μαγειρεύεις, να κάνεις δουλειές του σπιτιού;


"Όχι, δεν κάνω τίποτα. Τρώω απ’ έξω".



Υπάρχει κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο, εκτός μπάσκετ;


"Όχι, βάζω κοντινούς και όχι μακρινούς στόχους. Αφήνω τη ζωή να κυλάει μόνη της. Το όνειρό μου είναι να παίζω μπάσκετ και αυτό κάνω. Όλη μου την ενέργεια την "τρώει" το μπάσκετ και δεν σκέφτομαι κάτι άλλο".


Γενικώς δεν απασχολείς την κοινή γνώμη με την προσωπική σου ζωή, αλλά τον τελευταίο καιρό η σχέση σου μονοπωλεί το ενδιαφέρον των περιοδικών. Είναι κάτι που σε ενοχλεί;


"Με ενοχλεί όταν γράφονται πράγματα που δεν ισχύουν. Καλώς ή κακώς και εγώ και η κοπέλα είμαστε γνωστοί και δεν μπορείς να αποφύγεις ορισμένα πράγματα. Όταν διαβάζω πράγματα που είναι ανακρίβειες και είναι βλακείες, δεν με πειράζει, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να γράψουν και την αλήθεια. Δεν δίνω δικαιώματα, είμαι καλά, περνάμε καλά μαζί εδώ και ένα χρόνο και δεν με απασχολούν αυτά που λένε".


Μετά από έναν αγώνα ή μία δύσκολη προπόνηση, μεταφέρεις την κούραση σωματική η ψυχολογική στη σχέση σου. Το συζητάς;



"Εκείνη την ώρα δεν θέλω να μιλάω για να μην πω η κάνω κάτι εν θερμώ που θα το μετανιώσω μετά. Είμαι αυθόρμητος ως χαρακτήρας και δεν μπορώ να κρυφτώ".


Σκέφτεσαι τον γάμο;



"Όχι, δεν είναι στα βασικά σχέδιά μου".


Σε ενοχλεί κάτι στον αθλητισμό, σε μια ομάδα;



"Με ενοχλεί η ρουφιανιά. Μου αρέσει ο άλλος αν θέλει να σου πει ή να κάνει κάτι να στο πει στα ίσια. Σε μια ομάδα πάντα υπάρχουν κόντρες αλλά το θέμα είναι να λύνονται όλα τα προβλήματα άμεσα".


Θα κερδίσετε στον ημιτελικό τον Ολυμπιακό στο φάιναλ-φορ ή για να το θέσω καλύτερα, θα πάρετε το Κύπελλο;




"Είναι σωστός ο τρόπος που το θέτεις το ερώτημα. Εμείς πάμε εκεί για να πάρουμε το Κύπελλο όχι για να κερδίσουμε μόνο τον Ολυμπιακό. Η νίκη επί του Ολυμπιακού είναι το πρώτο βήμα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι, και οι φίλαθλοί μας.

Πάμε για να πάρουμε το Κύπελλο. Ετυχε ο ημιτελικός να είναι ελληνικός και το βασικό είναι ότι μια ελληνική ομάδα θα είναι στον τελικό. Εμείς θα τα δώσουμε όλα για να πάρουμε το Κύπελλο, όχι απλά για να παίξουμε στον τελικό. Γενικά υπάρχει ένα κλίμα και από τις δύο πλευρές ότι το μόνο που απασχολεί είναι ο ημιτελικός. Ο ημιτελικός είναι απλά το πρώτο βήμα. Είναι ο μεγαλύτερος τίτλος σε συλλογικό επίπεδο η Ευρωλίγκα και αυτό θέλουμε".





Ποιον θα ήθελες να γνωρίσεις, εκτός μπάσκετ και να βγεις ένα βράδυ μαζί του, ηθοποιό, τραγουδιστή οποιονδήποτε;


"Θα ήθελα πραγματικά μία μέρα να κάνω γεύμα με τον Μάικλ Τζόρνταν. Δεν είναι πρωτότυπο αλλά θα ήθελα να συζητήσω μαζί του για το μπάσκετ. Εκτός του μπάσκετ θα ήθελα να συναντήσω τον Αλ Πατσίνο αλλά και δύο Έλληνες τραγουδιστές, τον Αντώνη Ρέμο τον οποίο είχα γνωρίσει στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας και τον Βασίλη Καρρά που μου αρέσουν τα τραγούδια του".