Το 2019 στο τελευταίο Final Four (με κόσμο) που είχε γίνει στη Βιτόρια, ο Γιώργος Μπαρτζώκας το παρακολούθησε σαν φίλαθλος. Εκεί, μεταξύ τυριού και αχλαδιού (και ωραίου βάσκικου φιλέτου), την ημέρα του τελικού είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε περί ανέμων και υδάτων, για το μπάσκετ των πέντε ψηλών, την μεγάλη σημασία του μακρινού σουτ και τις λεπτές ισορροπίες που καθορίζει η σωματική υγεία των παικτών, μέσα στη διαδρομή της χρονιάς.

Τρία χρόνια μετά, ο κόουτς "Μπι" βρίσκεται ξανά στις επάλξεις. Επιστρέφει στο κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μετά από έξι χρόνια, συμμετέχοντας για τρίτη φορά. Η δεύτερη με τον Ολυμπιακό, με τον οποίο το 2013 στο Λονδίνο είχε πανηγυρίσει την κατάκτηση του τίτλου. Ο 57χρονος προπονητής δεν είναι πια ο.... Γιώργος που αγαπούσαν μια φορά οι ολυμπιακοί, ή λάτρεψαν οι οπαδοί της Λοκομοτίβ Κουμπάν, αλλά ο πολύ έμπειρος, πλέον, Μπαρτζώκας.

Ο κόουτς - δημιουργός μιας ομάδας που άρεσε στον κόσμο της ομάδας, για τις νίκες της αλλά κυρίως με τον τρόπο που τις έπαιρνε. Ο προπονητής που διαχειρίστηκε -μέχρι τώρα- ιδανικά την μετά Σπανούλη εποχή, ξαναφέρνοντας τον Ολυμπιακό στο υψηλότερο επίπεδο. Στην ελίτ.

Ο Μπαρτζώκας είναι δηλωμένος οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η σχέση του ωστόσο με τον κόσμο του Ολυμπιακού μοιάζει πολύ με εκείνη των οπαδών της Λίβερπουλ και του Γιούργκεν Κλοπ. Ίσως επειδή, όπως ο Γερμανός ξανάδωσε στους reds την χαμένη αίγλη, προσωπικότητα και κλάση, έτσι και ο "Μπαρτζώ" έχει ξανακάνει το ερυθρόλευκο μπάσκετ, σημείο αναφοράς σε όλη την μπασκετική Ευρώπη.

Προφανώς η σεζόν δεν έχει τελειώσει ακόμη, ώστε να κάνουμε και τον τελικό απολογισμό, ο Έλληνας προπονητής, ωστόσο, έχει καταφέρει να κερδίσει πολλά στοιχήματα. Η αποθέωση που γνωρίζει σε κάθε είσοδο του στο ΣΕΦ, η υψωμένη γροθιά του για να χαιρετήσει τον κόσμο και η αναγνώριση της δουλειάς από τους ουδέτερους, είναι μια διαρκής επιβεβαίωση.

Ο φετινός Ολυμπιακός έχει πάρα πολλά από τα στοιχεία του μπάσκετ που αρέσει στον κόουτς Μπαρτζώκα, ο οποίος με βάση την περσινή εμπειρία, το καλοκαίρι που μας πέρασε έκανε τρεις διορθωτικές κινήσεις. Χειρουργικές καλύτερα, καθώς οι Γουόκαπ, Φαλ και Ντόρσεϊ, αποδείχθηκαν τρεις σπουδαίες μεταγραφές, που έκαναν τον Ολυμπιακό τρεις φορές καλύτερο.

Είναι -εν τέλει- ο προπονητής των Πειραιωτών μετρ στο να βρίσκει παίκτες κλειδιά, η όπως λέγαμε παλιά "λαβράκια"; Αν θυμηθεί κανείς την ιστορία του -κυρίως στην Λοκομοτίβ Κουμπάν, όπου συγκρότησε μια ομάδα με παίκτες οι οποίοι αργότερα έγιναν πρωταγωνιστές (Ντιλέινι, Ράντολφ, Σίνγκλετον, αλλά και Μπρόκχοφ, Ντρέιπερ, Τζάνινγκ) υψηλού επιπέδου, ενδεχομένως να συμφωνήσει.

"Ολοι βλέπουμε τους ίδιους"

Ο Μπαρτζώκας, ωστόσο, θα... διαφωνήσει. Οριζοντίως και καθέτως. Το έχει εξηγήσει άλλωστε μιλώντας στο e-mag του Ολυμπιακού, τον Οκτώβριο του 2020

"Με ενοχλεί όταν μου λένε πως έχω μάτι. Αν έχω μάτι πρέπει να γίνω G.M. για να επιλέγω παίκτες. Άλλωστε στην πρώτη θητεία μου στον Ολυμπιακό έλεγαν πως δεν ξέρω να διαλέγω παίκτες! Είναι λάθος να λένε κάτι τέτοιο.

Όλοι οι προπονητές βλέπουν όλους τους παίκτες. Όποιους παίκτες έχω δει φέτος το καλοκαίρι, τους έχουν δει όλοι οι προπονητές. Το ποιον επιλέγεις έχει να κάνει με το τι μπάσκετ θέλεις να παίξεις. Εγώ, τουλάχιστον παίρνω παίκτες που πιστεύω πως μπορούν να παίξουν το μπάσκετ που εγώ θέλω..."

Από την συγκεκριμένη δήλωση δεν αλλάζει ούτε την τελεία. Επιμένει ότι δεν είναι ένα... λαγωνικό που ανιχνεύει καλά τα ταλέντα, αλλά προσπαθεί μέσω του προπονητικού του προγράμματος να δώσει την κατάλληλη βοήθεια στους παίκτες που επιλέγει. Εξηγεί με τον τρόπο του:

"Πάντα θα το λέω. Δεν είναι θέμα "ματιού", αλλά προπονητικής ή αν προτιμάς, δημιουργίας συνθηκών ώστε ο παίκτης να νιώσει καλά, να παίξει αυτό που θέλει ο κόουτς και ταιριάζει στην ομάδα. Αν ήταν μόνο το μάτι, ή το σκάουτινγκ, ή το ρικρούιτινγκ, ή όπως αλλιώς λέγεται όλο αυτό, οι περιπτώσεις του Τζένκινς και του Χάρισον σημαίνουν ότι... ήμουν στραβός; Όχι, βέβαια. Προπονητής είμαι και κάθε φορά, πρέπει να δημιουργώ όλα όσα θα βοηθήσουν τον παίκτη να αναδείξει ικανότητες και ταλέντο.

Προφανώς πρέπει να πασχίσει και αυτός, εγώ όμως οφείλω να του παρέχω όλες τις προϋποθέσεις για να πετύχει. Έχει σημασία το πως θα μπουν τα κομμάτια του παζλ, με τους συμπαίκτες, τον τρόπο που θέλουμε να παίζουμε, αν ο ίδιος συνειδητοποιεί το ρόλο του κλπ. Αυτή είναι η αλήθεια και όχι κάποιο θαυματουργό μάτι, που έχω και όλα γίνονται καλά δια μαγείας. Αυτή και κάτι ακόμα..."

- Ποιο ακριβώς;

"Η EuroLeague είναι πολύ δύσκολη, πολύ ιδιαίτερη. Μια κλειστή λίγκα και δεν εννοώ τις συμμετοχές, αλλά τους παίκτες που αγωνίζονται σε αυτήν. Δες, για παράδειγμα, ο MVP του τελικού στο Eurocup πέρσι, Ρομπ Γκρέι, έπαιζε ελάχιστα στη Μονακό και χρησιμοποιείται περισσότερο στο γαλλικό πρωτάθλημα.

Ακόμη κι από το ΝΒΑ, οι παίκτες που έρχονται, δεν τους είναι εύκολο να προσαρμοστούν στη διοργάνωση, που είναι επίπονη, έχει πολλά ματς, απαιτεί ξεχωριστές αντοχές και διάθεση. Ποιοι είναι οι παίκτες, που εμφανίστηκαν φέτος για πρώτη φορά και είπαμε ναι είναι ικανοί για την Ευρωλίγκα.

Ο Μπέικον της Μονακό, που ήρθε από το ΝΒΑ και ο Τζον Μπράουν τον οποίο η Καζάν πήρε από την Ιταλία. Είναι δεδομένο ότι η εμπειρία EuroLeague, τουλάχιστον για ένα χρόνο, είναι βασικό συστατικό..."

Και κάπως έτσι κινήθηκε ο Ολυμπιακός, φέτος. Γουόκαπ, Φαλ και Ντόρσεϊ είχαν αυτή την εμπειρία EuroLeague και έδεσαν αμέσως, για να βελτιώσουν τους "ερυθρόλευκους" σε σημείο... Final Four. Ήταν και η χημεία που βρέθηκε νωρίς με τον υπόλοιπο κορμό της ομάδας, ο οποίος πέρσι είχε εμπλουτιστεί με μια ηγετική φυσιογνωμία όπως ο Κώστας Σλούκας, αλλά και το ραγδαίως εξελισσόμενο στάτους του Σάσα Βεζένκοβ.

Η πίεση του 13, το Μαρούσι και η ζαλάδα του Κουμπάν

Όσα ενδεχομένως είχε στο μυαλό του Μπαρτζώκας βγήκαν πάνω στο παρκέ και ο Ολυμπιακός βαδίζει, πλέον, ολοταχώς προς το φάιναλ-φορ. Το 2013 ο Ολυμπιακός έπρεπε να αποδείξει ότι ήταν ένας άξιος πρωταθλητής Ευρώπης και όχι ο κομήτης της Κωνσταντινούπολης.

Ο Μπαρτζώκας έπρεπε να συνεχίσει το έργο του Ίβκοβιτς, με την πίεση να είναι αρκετές φορές υπέρογκη. Είχε δηλώσει στη συνέντευξη του στο περιοδικό του συλλόγου:

Στις νίκες είχαν φωτογραφίες των παικτών, και κάθε φορά που χάναμε είχαν δική μου

"Στον Ολυμπιακό έπρεπε να κοντρολάρω τη μεγάλη πίεση. Είναι πολύ μεγάλος σύλλογος και για τους απέξω, θεωρητικά, εγώ ήμουν το εύκολο θύμα για ό,τι συνέβαινε. Θυμάμαι ότι κάθε φορά που κέρδιζε η ομάδα, οι μεγάλες εφημερίδες, που ήταν φίλα προσκείμενες στον Ολυμπιακό είχαν πρωτοσέλιδο φωτογραφίες των παικτών και κάθε φορά που χάναμε είχαν δική μου.

Στην αρχή αυτό με επηρέαζε, γιατί το θεωρούσα αδικία, όμως, στην συνέχεια κατάλαβα πως έτσι είναι το παιχνίδι του επαγγελματικού αθλητισμού. Με τα χρόνια άρχισα να το διαχειρίζομαι καλύτερα, μέχρι που πλέον έχω φτάσει στο σημείο να είμαι παγερά αδιάφορος".

Ήταν μια πολύ μεγάλη πρόκληση εκείνο το Final Four στο Λονδίνο, που κατέληξε σε ένα ιστορικό θρίαμβο επί της Ρεάλ Μαδρίτης. Είχε την πίεση, αλλά και την... ομάδα να φτάσει στην κορυφή. Λίγα χρόνια νωρίτερα με το μικρό Μαρούσι, λίγο έλειψε να κάνει θαύματα. Του κόουτς Μπαρτζώκα του άρεσαν πολύ οι προκλήσεις από νωρίς στην προπονητική του καριέρα:

"Ναι με το Μαρούσι, σε μια χρονιά που ήμασταν απλήρωτοι, φτάσαμε στο τοπ-16, παραλίγο να μπαίναμε στα playoffs και αποκλείσαμε τον Παναθηναϊκό, που ένα χρόνο πριν ήταν Πρωταθλητής Ευρώπης. Αλλά και μετά, φτάσαμε μέχρι την 3η θέση του πρωταθλήματος..." θυμήθηκε.

Σάμπως, όμως, δεν ήταν πρόκληση η Λοκομοτίβ Κουμπάν, με την οποία συμμετείχε στο Final Four του 2016. Για πρώτη (και τελευταία) φορά μια ομάδα με wild card έφτανε μέχρι το τέλος. Με επιπρόσθετο πρόβλημα τις τεράστιες μετακινήσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας:

"Κάποιες στιγμές χανόταν η αίσθηση του χρόνου. Ήμασταν συνεχώς μέσα σε ένα αεροπλάνο, γιατί έπρεπε να ταξιδέψουμε από το Κουμπάν στη Μόσχα και μετά να πάρουμε την επόμενη πτήση για την πόλη που θα παίζαμε.

Στο αεροπλάνο εξουθενώσεσαι, είτε είσαι γυμνασμένος είτε όχι. Παρόλα αυτά, επειδή εκείνη τη χρονιά όλοι οι παίκτες ήταν σε ετοιμότητα και χωρίς τραυματισμούς, στην κατάλληλη στιγμή φτάσαμε μέχρι το Final Four..."

Κάτι που δεν του συνέβη στην Μπαρτσελόνα και στην Χίμκι, όπου τον τσάκισαν οι τραυματισμοί. Στον φετινό Ολυμπιακό, σημειώστε το, τους απέφυγε. Με εξαίρεση την περίοδο του κορονοϊού, όπου κόλλησαν άπαντες, οι "ερυθρόλευκοι" ήταν υγιείς σε όλη τη χρονιά, κάτι που τους βοήθησε ακόμη περισσότερο να βρεθούν απέναντι στον Αταμάν και την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Μια ακόμη πρόκληση για τον κόουτς Μπαρτζώκα, στην πιο ώριμη -ενδεχομένως- φάση της καριέρας του...