Το Ψυχικό είναι η ομάδα που ακολούθησε την Καρδίτσα στην Stoiximan Basket League. Μία σεζόν με δυσκολίες για τους "σκίουρους", με χαμηλό μπάτζετ και δυνατούς αντιπάλους που όμως ολοκληρώθηκε ιδανικά. Οι παίκτες του Γιώργου Ρεμεντέλα πανηγύρισαν την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία έπειτα από μία συγκλονιστική σειρά κόντρα στον Τρίτωνα που κρίθηκε σε τρίτο τελικό.

Πριν ακόμα κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, ο αρχιτέκτονας της ομάδας των Βορείων προαστίων μίλησε στο SPORT24 αναφέρθηκε στους παίκτες του που ήταν παλικάρια και έδωσαν την ψυχή τους στο παρκέ, μίλησε για το όνειρο της Α1 που πραγματοποιήθηκε αλλά και στο winning mentality της ομάδας μετά από την βαριά ήττα στον Τρίτωνα.

Ο Ρεμεντέλας έχει περάσει 19 χρόνια στο Ψυχικό (από το 2003), σχεδόν μία ολόκληρη προπονητική ζωή. Μετά από 9 χρόνια στην Α2 η επιτυχία ήρθε και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο. Ο τεχνικός του Ψυχικού στάθηκε στην χημεία που είχε η ομάδα του από την αρχή της σεζόν, την συζήτηση μίας ώρας μετά από την ήττα στον δεύτερο τελικό αλλά και τον κόσμο που γέμισε το κλειστό.

Συνέντευξη στη Βάλια Πηλιανίδη

“Αν πω πως το έχω συνειδητοποιήσει θα είναι ψέματα. Σίγα σιγά αρχίζω να το καταλαβαίνω. Δέχομαι καταιγισμό συγχαρητηρίων και μηνυμάτων όπως είναι φυσιολογικό. Τώρα αρχίζω να το συνειδητοποιώ. Πράγματι έχει γίνει κάτι μεγάλο, νομίζω καταφέραμε κάτι πάρα πολύ σπουδαίο για την φετινή χρονιά γιατί η ομάδα δεν χτίστηκε το καλοκαίρι με αυτόν τον σκοπό.

Μετά από μερικές μέρες ίσως καταλάβω τι έχει συμβεί. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι η δικαίωση για τους κόπους μας και η περηφάνια για τον σύλλογο. Αυτά είναι τα δύο βασικά που νιώθω”.

Όσο για τις πρώτες κουβέντες που αντάλλαξε με τους παίκτες του; Ήταν γεμάτες συναισθήματα για μία δύσκολη σεζόν που ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο.

"Μίλησα με τους παίκτες μου λίγο, εκφράσαμε τα συναισθήματά μας. Το αξίζουν γιατί όλοι τους είναι παλικάρια με ‘Π’ κεφαλαίο. Θα βρεθούμε στην συνέχεια στο τραπέζι της ομάδας όπου εκεί θα πούμε ο καθένας τα εσώψυχά του. Θα το γλεντήσουμε όπως μας αρμόζει".

Ο Γιώργος Ρεμεντέλας έχει περάσει μία ολόκληρη προπονητική ζωή στο Ψυχικό, από το 2003 μέχρι και σήμερα, πανηγυρίζοντας την άνοδο από την Β’ Εθνική μέχρι και την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία. Το κύριο συναίσθημα, η δικαίωση.

“Σαφώς νιώθω δικαιωμένος. Το να πω απλά ‘ναι’ πως θέλω να είμαι και στην Α1 είναι λίγο. Αυτός είναι ο στόχος. Από την πρώτη στιγμή που ανεβήκαμε στην Α2 τη σεζόν 2013-14, είχα βάλει στο μυαλό μου πως αργά ή γρήγορα θα καταφέρουμε και αυτό που έγινε το βράδυ της Τετάρτης 1/6), την άνοδο”.

Μύρισα στον αέρα την χημεία της ομάδας από την πρώτη κι όλας εβδομάδας της προετοιμασίας

Με χαμηλό μπάτζετ, περίπου τις 110 χιλιάδες, αλλά μεγάλη καρδιά η ομάδα του Ψυχικού πήγε κόντρα σε πολλά τη φετινή σεζόν μέχρι να χαμογελάσει στο τέλος.

“Είχα την τύχη φέτος, γιατί ήταν και δική μου επιλογή, να φτιάξω με τα διαθέσιμα χρήματα μία ομάδα με παιδιά που θα είναι η βάση της ομάδας. Είχα τέσσερα παιδιά που είχαν γαλουχηθεί στον πρωταθλητισμό και είχαν την εμπειρία. Και ο Κουκάς και ο Πολυτάρχου και ο Παπανικολάου, ο αρχηγός μας, αλλά και ο Αθανασούλας είναι παιδιά που έχουν μάθει στον πρωταθλητισμό. Γνωρίζουν τι πρέπει να γίνεται σε υψηλό επίπεδο και έχουν παίξει εκεί.

Ήταν η βάση της ομάδας. Ήμουν σίγουρος πως όταν αυτοί βρεθούν υγιείς το τελευταίο δίμηνο θα οδηγήσουν και τα μικρότερα παιδιά που είναι πολύ ταλαντούχα. Νομίζω θα αδικήσω αν αφήσω κάποιον έξω. Όλη αυτή η συνταγή παικτών, δημιούργησε μία τρομερή χημεία που μύρισα στον αέρα από την πρώτη κι όλας εβδομάδας της προετοιμασίας μας. Ήξερα πως θα έρθει κάτι πολύ σπουδαίο, δεν ήξερα τι αλλά ήμουν σίγουρος πως θα γινόταν κάτι καλό. Εν τέλει δικαιωθήκαμε”.

Στον πρώτο γύρο όταν κερδίσαμε τον πλήρη Τρίτωνα πιστέψαμε πως η ομάδα μπορούσε να πετύχει κάτι σπουδαίο

Για την στιγμή που πίστεψαν στην άνοδο: “Στον πρώτο γύρο όταν κερδίσαμε τον πλήρη Τρίτωνα με τους Μαυροκεφαλίδη και Τσόχλα πιστέψαμε πολύ πως η συγκεκριμένη ομάδα μπορούσε να πετύχει κάτι πολύ σπουδαίο. Ήταν άλλωστε και θέμα χρόνου να αρχίσει να βελτιώνεται. Βλέπαμε με πόση αφοσίωση και ενέργεια προπονούμασταν κάθε φορά. Είχαμε πίστη ο ένας στον άλλον και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως θα μπορούσαμε να παλέψουμε γι αυτό. Κάθε μέρα ζούσαμε με αυτό το όνειρο”.

Για τις σκέψεις τους μετά από τον δεύτερο τελικό στην έδρα του Τρίτωνα και την βαριά ήττα: “Πολύς κόσμος έκρινε πως επειδή ο Τρίτωνας μας κέρδισε με 36 πόντους διαφορά, η ομάδα τελείωσε. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση έτσι. Θορυβήθηκα και εγώ φυσικά από την έκταση της διαφοράς. Όταν επιστρέψαμε από το γήπεδο το Σάββατο δεν σκορπιστήκαμε στα σπίτια μας. Καθίσαμε μία ώρα στο γήπεδο και μιλήσαμε. Ήθελα να δω τι σκέφτονταν τα παιδιά μου, γιατί ως παιδιά μου τα βλέπω. Όλοι μου είπαν το ίδιο πράγμα: ‘Κόουτς, ποτέ η ομάδα φέτος δεν έχει παρατήσει κανένα ματς. Στο ημίχρονο καταλάβαμε πως δεν γυρίζει το ματς και κρατήσαμε τις δυνάμεις μας για το καθοριστικό παιχνίδι στην έδρα μας".

Έτσι και έγινε. Τους πίστεψα επειδή πάντα μου λένε την αλήθεια. Ξέρουν να διαχειρίζονται πράγματα και καταστάσεις. Από την επόμενη προπόνηση που κάναμε μετά από την βαριά ήττα στον Τρίτωνα, φαινόταν πως υπάρχει πίστη πως το σκηνικό θα ανατραπεί. Το είχαμε πάρει και λίγο προσωπικά”.

Για το γεμάτο γήπεδο και την στήριξη του κόσμου: “Αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο επίτευγμα αυτής της ομάδας. Πέρα από την άνοδο έχει καταφέρει μέσα από αυτή την αντρίκια μπασκετική διαδρομή να φέρει όλο και περισσότερο κόσμο στο γήπεδο. Αυτό με γεμίζει με μεγάλη χαρά και θέλω να πιστεύω πως ο κόσμος θα μας στηρίζει από εδώ και πέρα σε ό,τι κάνουμε”.

Για τον Τρίτωνα και την αποχώρηση μεγάλων ονομάτων: “Σε μία χρονιά πρωταθλητισμού παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Αν θυμηθώ όλη τη χρονιά, ο Τρίτωνας είχε μερικά σημεία δύσκολα γι αυτόν, όπως η εντός έδρας ήττα από την Καρδίτσα όταν ήταν πλήρης. Σίγουρα η αποχώρηση του Μαυροκεφαλίδη και ο τραυματισμός του Τσόχλα την αποδυνάμωσαν. Ωστόσο εγώ διέκρινα πως την συσπείρωσε και βρήκε ρόλους.

Μπήκαν στην εξίσωση παιδιά με μικρότερο χρόνο συμμετοχής. Αυτό είναι έργο του κ. Μιχελάκου που τους κράτησε ενωμένους και έδειξαν πως μπορούσαν να διεκδικήσουν την άνοδο. Απλά έπεσαν πάνω σε μία πολύ σκληρή ομάδα όπως η ομάδα του Ψυχικού. Όλο αυτό το δίμηνο δεν λυγίσαμε ποτέ στα ντέρμπι και κάναμε παραπάνω νίκες από αυτές που ο κόσμος προσδοκούσε. Δεν ξέρω πως θα ήταν ο Τρίτωνας πλήρης αλλά στο πρώτο γύρο εμείς τους κερδίσαμε και όταν είχαν όλα τους τα όπλα”.

Ζω και αναπνέω με το όνειρο της Α1 και την προοπτική να μείνω

Για το πλάνο της νέας σεζόν στην Α1 και τις πρώτες σκέψεις μετά από την άνοδο: “Ζω και αναπνέω με το όνειρο της Α1 και την προοπτική να μείνω. Θέλω να πιστεύω πως αυτό θα γίνει. Βέβαια δεν ξέρει κανείς το μέλλον. Ελπίζω να ξεπεραστούν τα διαδικαστικά και πως με μπροστάρη εμένα που οδηγώ την ομάδα τόσα χρόνια, παιδιά από την φετινή σεζόν που θέλω να ανταμείψω για την προσπάθειά τους, παράλληλα με μερικές προσθήκες, να ζήσουμε και να χαρούμε την επόμενη χρονιά στην Α1”.

Τέλος ο Γιώργος Ρεμεντέλας δεν θα μπορούσε να ξεχάσει και τον δημιουργό της ομάδας του Ψυχικού, έναν άνρθωπο με όραμα που πλέον βλέπει την ομάδα από ψηλά και χαμογελάει.

“Είμαι σίγουρος πως ο Δημήτρης Χουλιαράκης, ο δημιουργός της ομάδας αυτής θα είναι περήφανος γι' αυτό που καταφέραμε. Με είχε σαν παιδί του και με αγκάλιασε. Δεν είχε τέτοια πράγματα στο μυαλό του. Τον ένοιαζε να έχει μία ομάδα με υγεία και να την χαίρεται ο κόσμος που τη βλέπει. Τελικά η ομάδα τα κατάφερε και είμαι σίγουρος πως από εκεί ψηλά θα χαμογελάει”.