Έχουν περάσει πεντέμισι μήνες από τότε που με αφορμή τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Μονακό στο πλαίσιο του Α γύρου της κατέβασα από το ράφι αυτή την υπόθεση και μάλιστα τότε (5 Νοεμβρίου 2021) έγραφα πως έπρεπε να την κρατήσω κάβα για τις 23 Μαρτίου που οι δυο ομάδες θα αναμετρούνταν στο Μόντε Κάρλο.

Πού να ΄ξερα ότι θα ήταν ακόμη πιο χρειαζούμενη τώρα που ετοιμάζονται να σύρουν το γαϊτανάκι τους στα playoffs! Για να μην τα πολυλογώ το γκολ του Βαΐτση δεν είναι ένα γκολ σαν όλα τα άλλα.

Είναι ΤΟ ΓΚΟΛ!

Υπάρχουν κάμποσα τέτοια γκολ στην ιστορία των ελληνικών ομάδων στα Κύπελλα Ευρώπης: γκολ που φυλάσσονται ως κειμήλια στην Κιβωτό της συλλογικής μνήμης.

Ο Καμάρας, ο Βαζέχα και το γκολ... λακκούβα

Ο Παναθηναϊκός έχει να θυμάται μεταξύ άλλων τα γκολ του Καμάρα στη ρεβάνς με τον Ερυθρό Αστέρα και εκείνο του Βαζέχα από την τραβέρσα του Δώνη στο Αμστερνταμ...

Η ΑΕΚ δεν ξεχνά ποτέ το γκολ με τη... λακκούβα του Παύλου Παπαϊωάννου απέναντι στη Ρεάλ και τη φωτοβολίδα του Ζούλιο Σέζαρ με τη Μίλαν.

Ο Ολυμπιακός έχει κι ελόγου του κάμποσα γκολ που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα, αλλά κανένα σαν αυτό.

Κανένα σαν το ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΒΑΙΤΣΗ, απέναντι στην ποδοσφαιρική αδερφοφάδα της ομάδας την οποία βρίσκουν τώρα απέναντι τους οι τρις πρωταθλητές Ευρώπης.

Μπατίστα και τσουπ ο Βαΐτσης

Στην ευρωπαϊκή ιστορία του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι σε εκείνη τη βραδιά της 21ης Οκτωβρίου του 1992 στο Stade Louis II.

Απέμεναν τέσσερα λεπτά για τη λήξη του πρώτου αγώνα στο πλαίσιο του Β’ γύρου του Κυπέλλου Κυπελλούχων με τη Μονακό, όταν ο Ντανιέλ Μπατίστα πλαγιοκόπησε τη δεξιά πλευρά της άμυνας των Μονεγάσκων, έκανε τη σέντρα και... τσουπ πετάχτηκε ο Βαΐτσης και έστειλε τον Ετορί να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του.

Εκείνο το γκολ του Αρτινού στράικερ απέβη ιστορικό, διότι μετά τη «λευκή» ισοπαλία της 4^ης Νοεμβρίου, σφράγισε την πρόκριση των Ερυθρολεύκων στην προημιτελική φάση όπου αποκλείσθηκαν από την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Who is Vaitsis?

Τότε στον πάγκο του Ολυμπιακού βρισκόταν ο Ολεγκ Μπλαχίν και σε εκείνο της Μονακό ο Αρσέν Βενγκέρ, ο οποίος μετά από τρία χρόνια κόντεψε να καθίσει στον κόκκινο πάγκο, έχοντας στη δούλεψη του, μεταξύ άλλων, παικταράδες όπως ο Κλίνσμαν, ο Τζοργκαέφ και o Τιράμ.

Πλάκα πλάκα θα μπορούσε και ο Αλσατός προπονητής να αναρωτηθεί ό,τι και ο Σερ Αλεξ όταν ο Γιούρκας Σεϊταρίδης πέτυχε το γκολ του Παναθηναϊκού εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Who is Vaitsis?

Από τότε πέρασαν τριάντα χρόνια και –όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται- αυτή η φάση μένει σφηνωμένη στο μυαλό και στην καρδιά του παλαίμαχου Αρτινού σέντερ φορ, άλλωστε σημάδεψε πολλώ λογιώ, ευχάριστα και δυσάρεστα, τη ζωή του...

"Το είχα από πριν στο μυαλό μου"

"Μα τι μου λες τώρα; Όχι μόνο τη σκέπτομαι κάθε μέρα αυτή τη φάση, αλλά τη θυμάμαι κιόλας με όλες τις λεπτομέρειες, για να μην σου πω ότι το γκολ το είχα στο μυαλό μου από πριν"!

Με δουλεύεις τώρα; Τι σημαίνει αυτό; Ότι ήξερες τι θα συμβεί;

"Κοίτα, εγώ είχα μια τάση, πες το και ταλέντο, να προβλέπω τις φάσεις ένα κλικ προτού εξελιχθούν. Δεν το είχα σχεδιάσει βεβαίως, αλλά φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να συμβεί εκείνη τη στιγμή".

Για μολόγα τα, λοιπόν...

"Είχε την μπάλα ο Ηλίας Σαββίδης, την έχασε ο Ντανιέλ Μπατίστα, την ξαναπήρε, σέντραρε, βγήκα εγώ στο δεύτερο δοκάρι, έκανα την προβολή και έγινε ό,τι έγινε. Την έβλεπα τη φάση να έρχεται και –όπως λέει και ο Κοέλιο- συνωμότησε το σύμπαν για να μπει αυτό το γκολ".

"Άσε ρε Ντανιέλ, μπερδεύτηκες με τις φανέλες"

Σου την έστειλε συστημένη την μπάλα ο Μπατίστα όμως, ούτε παραγγελιά να την είχες κάνει...

"Α, εδώ έγινε μεγάλη πλάκα μετά το ματς. Εμείς φοράγαμε μπλε εμφανίσεις και οι Γάλλοι κόκκινες. Έρχεται, λοιπόν, ο Ντανιέλ μετά το ματς και μου λέει “τι μπαλιά σου πέρασα ρε Γιώργο, το μισό γκολ είναι δικό μου”. Εγώ έβαλα τα γέλια και του απάντησα “άσε ρε, εσύ μπερδεύτηκες με τις φανέλες, είδες πολλούς να φοράνε κόκκινα και σκέφτηκες ότι κάποιος απ’ όλους θα τη βρει ”. Εγινε μεγάλη πλάκα, άλλωστε το σήκωνε κιόλας η περίσταση".

Οι βαρκούλες και η όπερα

-Τι άλλο σου έχει μείνει από εκείνο το ταξίδι;

"Τα πάντα και πρώτα απ’ όλα το σοκ που πάθαμε όταν φτάσαμε στη Νίκαια. Μόλις ανεβήκαμε στα δωμάτια βγήκα στο μπαλκόνι, είδαμε τις... βαρκούλες αραγμένες στη θάλασσα και μείναμε με ανοικτό το στόμα από τη χλιδή. Το δε απόγευμα που πήγαμε για προπόνηση στο Stade Louis II νομίζαμε ότι μπήκαμε στην όπερα".

"Με πήγε σηκωτό στο πάρκινγκ"

-Στον γυρισμό στην Αθήνα έγινε χαμός, απ’ ό,τι θυμάμαι...

"Χαμός δεν θα πει τίποτε και αυτή είναι μια ευτυχισμένη, αλλά συνάμα και πονεμένη ιστορία".

-Θα μου τη διηγηθείς;

"Όταν επιστρέψαμε πάθαμε σοκ διότι ο κόσμος είχε πλημμυρίσει το παλιό αεροδρόμιο και μάλιστα ένας φίλαθλος με πήρε στα χέρια και με πήγε σηκωτό μέχρι το πάρκινγκ! Ούτε αρσιβαρίστας να ήταν δεν θα τα κατάφερνε, διότι εγώ είμαι ψηλός και συν τοις άλλοις κουβάλαγα μαζί μου και τις βαλίτσες, οπότε θα πρέπει να του βγήκε η μέση. Ο κόσμος είχε κάνει αψίδα και ζήσαμε έναν ρωμαϊκό θρίαμβο".

"Τότε απέβαλε η γυναίκα μου"

-Γιατί μου είπες ότι αυτή η ιστορία είναι συνάμα και πονεμένη;

"Ναι... Είχε έρθει μαζί μου και η γυναίκα μου, η Κατερίνα που ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί μας. Ταλαιπωρήθηκε μέσα στον χαμό της υποδοχής και έπειτα από λίγες μέρες απέβαλε. Ευτυχώς μετά από τρεις μήνες έμεινε πάλι έγκυος και ήρθε στον κόσμο η δεύτερη κόρη μας η Αντιγόνη που μάλιστα βάδισε στα χνάρια μου, παίζοντας ποδόσφαιρο, ενώ τώρα είναι προπονήτρια".

-Η μεγάλη κόρη σου δεν έπαιξε μπάλα;

"Όχι η Ειρήνη ασχολείται μαζί με τη γυναίκα μου στο κατάστημα ειδών γάμων, βαπτίσεων και εκδηλώσεων. Ελπίζω να παίξει ποδόσφαιρο ο εγγονός μου, ο Βάϊος".

"Μοιάζετε με τον Βαΐτση"

-Πόσο συχνά σου ανοίγουν κουβέντα γι’ αυτό το γκολ;

"Κάθε μέρα! Σοβαρολογώ, δεν κάνω πλάκα. Εκτός από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού, εργάζομαι ως γραμματέας στα δικαστήρια της Σχολής Ευελπίδων, απ’ όπου καθημερινά περνάνε μιλιούνια κόσμου. Ε, κάθε μέρα κάποιος θα τύχει να μου μιλήσει για αυτό το γκολ. Η πλάκα είναι ότι πριν από έξι χρόνια που έπιασα δουλειά στα δικαστήρια, ήρθε μια μέρα κάποιος μου επειδή δεν φανταζόταν ότι είμαι εγώ, μού έκανε μια φοβερή ερώτηση".

-Δηλαδή;

"Σας έχουν πει κύριε ότι μοιάζετε πολύ με τον Βαϊτση;"

-Και του απάντησες;

"Ναι, μου το έχουν πει! Εντάξει του είπα ότι είμαι εγώ αυτοπροσώπως".

Τα γκολ με την Τσερνομόρετς και την Ατλέτικο

-Παρεμπιπτόντως αυτό δεν ήταν το μοναδικό γκολ που πέτυχες εκείνη τη σεζόν στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Έβαλες άλλα δυο...

"Ναι το πρώτο με την Τσερνομόρετς στην Οδησσό, όπου νικήσαμε με 3-0, ενώ είχαμε χάσει με 1-0 στην έδρα μας. Σκόραρα νωρίς, ανακουφιστήκαμε κάπως και ύστερα έβαλαν άλλα δυο γκολ ο Λιτόφτσενκο και ο Προτάσοφ".

-Και το άλλο στον εντός έδρας προημιτελικό με την Ατλέτικο Μαδρίτης...

"Ναι φέραμε 1-1 στο Νέο Φάληρο και χάσαμε με 3-1 στη Μαδρίτη. Δεν πέσαμε αμαχητί, ίσα ίσα το παλέψαμε και θα μπορούσαμε να προκριθούμε, αλλά ήμασταν άτυχοι. Βάλαμε ένα γκολ που δεν μέτρησε, σε μια άλλη φάση η μπάλα έφυγε τριάντα εκατοστά άουτ, είχαμε άλλες δυο ευκαιρίες ο Σαββίδης και εγώ".

Η ευλογία στο ΣΕΦ και ο Γουόκαπ

-Να μιλήσουμε λίγο και για μπάσκετ τώρα... Θα πας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για να δεις τον Ολυμπιακό με τη Μονακό; Να δώσεις και την... ευλογία σου!

"Αν θα πάω, λέει; Εννοείται ότι θα είμαι εκεί τουλάχιστον στο ματς της Μεγάλης Παρασκευής. Δεν έχω παίξει μπάσκετ, αλλά μου αρέσει και το παρακολουθώ πολύ συχνά".

-Πώς σου φαίνεται ο Ολυμπιακός εφέτος;

"Έτοιμος για όλα! Μου αρέσει το πώς παίζει, το πώς αντιδρά και πιστεύω ότι μπορεί να προχωρήσει ως το τέλος".

-Ποιος παίκτης σου αρέσει;

"Αφήνω στην άκρη τους γνωστούς και μη εξαιρετέους. Η συμπάθεια και η αδυναμία μου είναι ο Γουόκαπ, διότι παίζει σκυλίσια άμυνα, είναι πειθαρχημένος και έχει καθαρό μυαλό. Δεν είναι ο σούπερ σταρ που θα σε κάνει να πεις “wow”, αλλά κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει έναν τέτοιο παίκτη στην ομάδα του".

Ο νεαρότερος σκόρερ σε ντέρμπι αιωνίων

Ο Βαΐτσης γεννήθηκε την 1^η Αυγούστου του 1967 στην Άρτα , όπου παρουσίασε τα πρωτόλεια του στην ιστορική Αναγέννηση, ενώ ταυτόχρονα λόγω του ύψους και του εντυπωσιακού επιτόπιου άλματος του έπαιζε και βόλεϊ.

Το 1985 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό, όπου έμεινε επί δυο σεζόν, μάλιστα στις 16 Μαρτίου του 1986 (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 1-2) πέτυχε το πρώτο γκολ, σε ηλικία 18 ετών και 228 ημερών, ο νεαρότερος σκόρερ σε ντέρμπι αιωνίων!

Το 1987 μετακόμισε για δυο χρόνια στην Παναχαϊκή και επέστρεψε στον Πειραιά έως το 1994. Στη συνέχεια έπαιξε πάλι στην Παναχαϊκή, στον Πανελευσινιακό, στον Εθνικό Πειραιώς και στον Άγιο Δημήτριο, ενώ αξιώθηκε να κληθεί από τον Αλκέτα Παναγούλια και να φορέσει σε έναν αγώνα (κόντρα στην Ουγγαρία) τη φανέλα με το εθνόσημο.

Προπονητής… unisex!

Όταν ο Γιώργος κρέμασε τα παπούτσια του και μετά την εκπαίδευση στις σχολές του Ολυμπιακού ασχολήθηκε με την προπονητική και μάλιστα σε επίπεδο unisex!

Καθοδήγησε ομάδες ανδρών (Δόξα Μεγαλόπολης, Αστέρας Ζωγράφου, Άγιος Ιερόθεος, Αθηναΐδα) , αλλά και γυναικών (Οδυσσέας Γλυφάδας, Μοσχάτο, ΑΟ Πειραιώς), ενώ εδώ και τέσσερα χρόνια επέστρεψε στον Ολυμπιακό ως μάνατζερ στις ομάδες Κ15 και Κ17.

Έχουν περάσει κιόλας τριάντα χρόνια από εκείνο το αλησμόνητο βράδυ στο πριγκιπάτο του Μονακό και να που ο Βαΐτσης μπορεί να δώσει και την έμπνευση, αλλά και την ευλογία του στους μπασκετικούς επιγόνους του.