Μπορεί να μην είναι Πέμπτη και να μην υπάρχει πια το άλλοτε Κύπελλο Πρωταθλητριών ωστόσο η 7η Μαΐου 2013 είναι μία μέρα που συνδέει το τότε με το σήμερα. Γιατί; Γιατί λαμβάνει χώρα η εκδήλωση προς τιμή του Νίκου Γκάλη.

Η μέρα που επιλέχθηκε για να γιορταστεί η φετινή Πρωτομαγιά ωστόσο στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης η γιορτή είναι άλλου είδους. Αποκλειστικά αφιερωμένη στο μπάσκετ με αστέρες του παρελθόντος ή διαφορετικά μιας άλλης μπασκετικής εποχής.

Η γιορτή ξεκίνησε από τη Δευτέρα όταν και άρχισαν να καταφθάνουν οι εκλεκτοί καλεσμένοι για να τιμήσουν τον Νικ που με τις ενέργειές του συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να κάνει όλους τους Έλληνες να κολλήσουν με το μπάσκετ και να γεμίσει γειτονιές, αλάνες και εξοχικά με μία μπασκέτα ακόμη και πάνω σε έναν κορμό δέντρο.

Η πρώτη εκδήλωση έγινε χθες το βράδυ στο Κτήμα Γεροβασιλείου όπου άπαντες είχανε την δυνατότητα να θυμηθούν το χθες ενώ το σημερινό πρωινό περιλάμβανε βαρκάδα στον Θερμαϊκό και ακολούθως όλοι οι επίσημοι προσκεκλημένοι βρέθηκαν στην Βίλα Μπιάνκα.

Εκεί όπου έλαβε χώρα η δεξίωση που διοργάνωσε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, όπου όσοι θυμόντουσαν τον Νίκο Γκάλη εν δράση αλλά και τους υπόλοιπους θρύλους του παγκόσμιου μπάσκετ θα αισθάνθηκε ότι παρακολουθούσε επεισόδιο της αστυνομικής σειράς «Ανεξιχνίαστες υποθέσεις».

Χωρίς όμως κάποιον εκτελεστή με πιστόλι ή νεκρό από αυτό. Κι αυτό γιατί το πιστόλι αποτελούσε το χέρι του εκάστοτε παίκτη με πρώτο από όλους τον Νίκο Γκάλη και «θύματά» του κάποιον από τους φίλους του που σχεδόν 20 χρόνια μετά δεν αρνήθηκαν να τον τιμήσουν.

Ο κόσμος είχε αρχίσει να φθάσει από νωρίς. Πάνω από δύο ώρες πριν από την έναρξη της εκδήλωσης προς τιμή του Νίκου Γκάλη που είχε οριστεί για τις 20:00. Στις 18:00 ήταν να ανοίξουνε οι πόρτες αλλά ο κόσμος είχε αρχίσει να καταφθάνει ακόμη νωρίτερα δίνοντας την αίσθηση της προσμονής του αλλά και ότι κάτι σημαντικό είναι να συμβεί.

Όπως και ίσχυε. Η μπουτίκ ήταν κατάμεστη μέχρι έξω με σκοπό ουσιαστικά την αγορά ενός αναμνηστικού της σημερινής εκδήλωσης. Σε σκηνές που θύμιζαν κάτι από τις εποχές της δεκαετίας του ΄80 όπου ο Γκάλης φορούσε την φανέλα του Άρη με το Νο6 και που σήμερα είχε στηθεί μία μεγάλη που στο ύψος της έφθανε σχεδόν μέχρι την οροφή του Παλαί Ντε Σπορ. Του γηπέδου που αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος παίκτης του Άρη και αυτό αποδεικνύεται και στην πράξη σήμερα.

Μία εκδήλωση και μία αγάπη των φιλάθλων του Άρη για να ξαναδούν παίκτες εκείνης της εποχής με πρώτο από όλους τον Νίκο Γκάλη που θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό για το σήμερα και το αύριο παρά το γεγονός ότι οι εποχές έχουνε αλλάξει. Κι όμως αυτή η εκδήλωση μπορεί να αποτελέσει οδηγό όπως δεν μπόρεσε παρά μόνο για δύο χρόνια η παρουσία της ομάδα του Άρη στην Ευρωλίγκα. Την εξέλιξη του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών τις αγωνιστικές περιόδους 2006-2007 και 2007-2008.

Κι όσο για την εικόνα στις κερκίδες του Αλεξανδρείου; Θύμιζε ουσιαστικά έτοιμη να ζήσει ένα παιχνίδι της ομάδας μπάσκετ του Άρη. Ωστόσο αυτό που είχε προγραμματιστεί για τις 20:00 ήταν εκτός από αυτό και της εκδήλωσης προς τιμή του Νίκου Γκάλη με παρόντα τον ίδιο ένα ταξίδι – που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εύκολα και χωρίς καμία δόση υπερβολής στάση σταθμός – στον χρόνο.