Εν χορδαίς και οργάνοις αλλά και παρουσία των Ελλήνων φιλάθλων (οι "Πελαργοί" οργάνωσαν ειδική εκδρομή για να βρεθούν κοντά στον μυθικό άσο φωνάζοντας "είναι θεός" στην διάρκεια της βράβευσής του) ο άνθρωπος που "έκανε το μπάσκετ διαφορετικό", όπως παρατήρησε εύστοχα ο σπίκερ της εκδήλωσης, τιμήθηκε από την FIBA, μπαίνοντας στο "μουσείο του μπάσκετ". Δεν είναι υπερβολή αλλά αλήθεια. Ο Νικ έκλεψε την παράσταση!
" Είναι μεγάλη μου τιμή. Αλλά επειδή το μπάσκετ είναι ομαδικό σπορ, αυτή την τιμή την χρωστάω στους συμπαίκτες μου, τους προπονητές αλλά και την ελληνική ομοσπονδία" είπε ο 50χρονος Νικ, που συνοδευόμενος από την σύζυγό του, βραβεύτηκε μαζί με άλλες 19 μεγάλες προσωπικότητες του αθλήματος.

Λίγο αργότερα εξηγούσε: " Αυτό είναι το όνειρο μιας ζωής. Κι αυτό ονειρευόμουν όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στα plyagrounds του Νιου Τζέρσεϊ. Σιγά-σιγά τα κατάφερα, αισθάνομαι πολύ όμορφα αλλά και υπόχρεος σε όλους όσους με βοήθησαν".

Ο Νικος περικυκλώθηκε από δεκάδες δημοσιογράφους. Όπως τότε που έπαιζε, ακόμη, μπάσκετ. Μια δήλωσή του, μια ατάκα, σαν τις ιστορικές " είναι το πιο κρίσιμο ματς, μέχρι το επόμενο", ή "είδα στα μάτια τους, από την προθέρμανση, ότι θα έχαναν" περίμεναν. Κι αυτός που σε αντίθεση με όσα νομίζετε ήταν άκρως δημοσιογραφικός, δεν χάλασε χατίρι σε κανέναν.

Στους Κροάτες μίλησε για τον Ντράζεν Πέτροβιτς "ήταν ένας μεγάλος παίκτης και λόγω θέσης βρεθήκαμε πολλές φορές αντίπαλοι, σεβόμασταν ο ένας τον άλλον. Τι να πω για τον Ντράζεν. Όλοι λυπήθηκαν που χάθηκε τόσο πρόωρα".

Θυμήθηκε, ακόμη και τα κολεγιακά του χρόνια στο Σέτον Χολ (όταν αναδείχθηκε τρίτος σκόρερ στο NCAA): " Κι αυτά ήταν ωραία. Με είδε τώρα ο Ντιν Σμιθ και μου είπε ότι σε ένα παιχνίδι με το Νορθ Καρολάινα είχα σκοράρει ...40π!"

Όσο για την Εθνική Ομάδα: " Πάντα την έχω στην καρδιά μου. Την παρακολουθώ και θέλω να πιστεύω ότι και σε αυτό το τουρνουά θα τα καταφέρει. Μπορεί να πάρει ένα μετάλλιο γιατί είναι μια ομάδα που ξέρει να κερδίζει, με παίκτες-προσωπικότητες και χαρακτήρα. Θέλω να την δω ψηλά, όπως το 2005 στο Βελιγράδι..."

Μπορεί η εκδήλωση στο Hall of Fame να κράτησε περισσότερο από δυο ώρες, ήταν, όμως, γεμάτη από συγκίνηση και αναμνήσεις. Ο Πιερλουίτζι Μαρτζοράτι είχε τα γενέθλιά του και δήλωσε διπλά ευτυχισμένος, ο Σεργκέι Μπέλοφ πάνω στην φούρια του ήθελε να πει " να μη μας ξεχνάτε", αλλά είπε "να μη μας ...θυμάστε", ο Όσκαρ Φούρλονγκ στα 80 του καταχειροκροτήθηκε, όπως και ο μεγάλος Μπιλ Ράσελ που ξεκίνησε με ένα ισπανικότατα buenas tardes (αλλά ήταν μεσημέρι) ευχαρίστησε τους συμπαίκτες του στο κολέγιο, γιατί χάρη σε αυτούς έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης (το 1956) και κατέληξε με την δεύτερη ισπανική φράση που είχε στο μυαλό του: " Βάγια κον ντίος"!!

Ο Εμιλιάνο Ροντρίγκεζ δεν έκρυβε την συγκίνησή του, ενώ ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς (στα 82 του) έμοιαζε με ... πατέρα όλων!

Όλοι όσοι τιμήθηκαν βρέθηκαν στη Μαδρίτη, εκτός από τον εκλιπόντα κόουτς της Βραζιλίας, Σοάρες "Κανέλα", την Ουλιάνα Σεμιόνοβα που έστειλε βιντεοσκοπημένο μήνυμα και την ασθενή Λίνα Αλεξέγεβα.

Βασιλακόπουλος: Ανοιχτός ο θρόνος για τον Νίκο!

Ευχαριστώντας την ελληνική ομοσπονδία, ο Νίκος Γκάλης, έκανε ...το πρώτο βήμα για να λιώσουν οι πάγοι, μετά από χρόνια. Αργότερα ακολούθησε εναγκαλισμός με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, που δήλωνε ότι: " Ποτέ δεν χάθηκε από το μπάσκετ ο Νίκος. Κι αν το θέλει ο ίδιος, ένας θρόνος τον περιμένει".

Η βράβευση του Νίκου Γκάλη:



Η oμιλία του Νίκου Γκάλη μετά τη βράβευση:



Δηλώσεις στους δημοσιογράφους από το Νίκο Γκάλη: