Ο Γκριν είναι το... αλατοπίπερο της Βαλένθια

Μπορεί να μπήκε στην EuroLeague ως η ομάδα που κατέκτησε τη Liga Endesa πέρσι, αλλά -ας το παραδεχτούμε- ελάχιστοι ήταν αυτοί που προσδοκούσαν σε τόσο καλό ξεκίνημα της Βαλένθια στη διοργάνωση. Κάτι η αλλαγή προπονητή (Τσους Βιντορέτα αντί Πέδρο Μαρτίνεθ), κάτι οι αλλαγές που έγιναν το καλοκαίρι οι τραυματισμοί που την έπληξαν (βλ. Λατάβιους Ουίλιαμς και Τζοάν Σάστρε) έφεραν την ισπανική ομάδα μακριά από τις προβλέψεις για την οκτάδα.

Μετά την ήττα στην πρεμιέρα όμως, ακολούθησαν τρεις νίκες απέναντι σε Αναντολού Εφές (78-71), Μπασκόνια (63-80) και Ουνικάχα Μάλαγα (91-53), με την ουσία να συνοδεύεται από πολύ όμορφο θέαμα και ταχύτητα στον χρόνο εκτέλεσης στην επίθεση.

Η άφιξη του Έρικ Γκριν συνέδραμε βέβαια σε όλο αυτό, με την άποψη πως ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού έφερε στο Pabellon Fuente Den San Luis τη φαντασία και το... απρόβλεπτο στο μπροστινό μέρος του παρκέ. Γι αυτό κιόλας, ο προπονητής τού εμπιστεύθηκε άμεσα πρωταγωνιστικό ρόλο, βγάζοντας παράλληλα μεγάλο μέρος της (επιθετικής) πίεσης από τις πλάτες του Φερνάντο Σαν Εμετέριο και του Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς, που ηγήθηκαν πέρσι.

Από αυτό βέβαια μέχρι τη μετατροπή της Βαλένθια σε μία εκ των καλύτερων ομάδων της EuroLeague υπάρχει μεγάλη απόσταση, την οποία πάντως φάνηκε να διανύει πιο γρήγορα απ ότι αναμενόταν η ομάδα του Τσους Βιντορέτα.

Είναι χαρακτηριστικό πως μετά από τέσσερις αγωνιστικές (δείγμα μικρό, αλλά όχι αμελητέο), οι "πορτοκαλί" είναι δεύτεροι σε συνολική αξιολόγηση στην EuroLeague με 390 βαθμούς (πίσω μόνο από τη Ρεάλ Μαδρίτης, με 412), αλλά και τρίτοι στο TSR (true shooting ratio) που μετράει την ευστοχία σε δίποντα, τρίποντα και βολές, με 51.8%. Κι όλα αυτά, ενώ έχουν κάνει τα λιγότερα εντός παιδιάς σουτ (217) σε αυτό το καρέ αγωνιστικής δράσης στη διοργάνωση, με τον Έρικ Γκριν φυσικά να είναι ο παίκτης που εκτελεί περισσότερο από κάθε άλλον.

Από την στιγμή που παρέλαβε μια πρωταθλήτρια ομάδα, με πολύ καλές βάσεις και ξεκάθαρη φιλοσοφία, ο Τσους Βιντορέτα δεν άλλαξε πολλά. Έβαλε φυσικά τις δικές του "πινελιές", αλλά θα ήταν αφελές να διαφοροποιήσει σε μεγάλο βαθμό αυτό που "έχτισε" τα προηγούμενα χρόνια ο Πέδρο Μαρτίνεθ. Γι αυτό κιόλας οι αγωνιστικές σταθερές παρέμειναν ίδιες, με παίκτες όπως ο Γκιγιέμ Βίβες, ο Αντουάν Ντιό, ο Φερνάντο Σαν Εμετέριο, ο Ουίλ Τόμας και ο Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς να διατηρούν την χρησιμότητά τους.

Καλώς ή κακώς όμως, ένας παίκτης όπως ο Έρικ Γκριν είναι ικανός για να αλλάξει τα δεδομένα και να μετατρέψει τη Βαλένθια σε πρωταγωνιστή στη διοργάνωση. Είναι χαρακτηριστικό πως εν τη παρουσία του στο παρκέ, η ισπανική ομάδα έχει +38 πόντους σε σχέση με τους αντιπάλους της, ενώ χωρίς αυτόν ο συγκεκριμένος αριθμός πέφτει στο μισό (+19). Η Βαλένθια δηλαδή κερδίζει με ή χωρίς εκείνον, αλλά όχι με την ίδια άνεση.

Σε αυτό μείζονα ρόλο παίζουν τα εν γένει καλά ποσοστά της μέχρι στιγμής, όπως επίσης το γεγονός πως η επιμονή της στα σουτ τριών πόντων αποφέρει κέρδος. Με το 37.6% των πόντων που σκοράρει να προκύπτουν πίσω από την γραμμή των 6μ75 (πρώτη στην σχετική κατηγορία στην EuroLeague), είναι σαφές πως η συνέπεια στο περιφερειακό σουτ αποδεικνύεται καταλυτική.

Στην Ulker Sports Arena δεν θα χρειαστούν βέβαια μόνο αυτά, αλλά και αμυντική προσήλωση και διάθεση για "σκυλομαχία". Οι παίκτες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ξέσπασαν αρχικά στη Γαλατάσαραϊ (83-62), μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό Superfoods στο ΟΑΚΑ, αλλά προφανώς δεν θέλουν να μείνουν εκεί. Κάθε αγώνας που δίνουν στο γήπεδό τους έχει το "πρέπει" να τους συνοδεύει. Το πρώτο crash test για τη Βαλένθια είναι προ των πυλών, με τους "πορτοκαλί" να αναζητούν μια νίκη - μήνυμα για τη συνέχεια.