O... Ιceman εξομολογείται

Αναλυτικά η συνέντευξη του 28χρονου φόργουορντ στο Νίκο Παπαιωάννου:
Πώς είναι να ξεκινάς την σεζόν ως κάτοχος του triple crown;

Υπέροχα, γιατί έφυγε ένα βάρος από πάνω μας. Πέρυσι ήταν πολύ πιεστική η χρονιά. Το φάιναλ φορ διεξάγοταν στην έδρα μας και όλοι ήθελαν να πάρουμε την Ευρωλίγκα. Ηταν μεγάλος ο προϋπολογισμός της ομάδας. Θέλαμε και το triple crown επειδή μόνο ο Ολυμπιακός το είχε καταφέρει. Τώρα παίζουμε διαφορετικά. Με άλλη ψυχολογία. Αλλη αυτοπεποίθηση. Πιο χαλαρά. Δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε πίεση. Απλά υφίσταται σε μικρότερο βαθμό.

Δίψα εξακολουθεί να υπάρχει;

Δεν ξέρω κάποιον που να μην θέλει να κατακτά τίτλους. Δεν είναι μυστικό ότι θέλουμε και πάλι το triple crown. Η μεγαλύτερη χαρά για έναν αθλητή είναι οι τίτλοι. Οι διακρίσεις.

Πάντως μέχρι στιγμής οι προσθήκες των νέων παικτών, του Γιασικεβίτσιους και των υπολοίπων έχει μπερδέψει τα πράγματα. Δεν παίζετε όπως πέρυσι.

Θα πάρει λίγο χρόνο μέχρι να μπουν στην ψυχολογία της ομάδας. Ν’ αφομοιώσουν τη φιλοσοφία του προπονητή. Η αν θες να γνωριστούμε μεταξύ μας. Για παράδειγμα ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις πάσες του "Σάρας". Συνήθως κάτι τέτοιο χρειάζεται πολύ καιρό. Το ότι νικάμε τώρα χωρίς να παίζουμε καλά είναι σημαντικό. Μας δίνει ανάσες για τη συνέχεια.

Και πότε περιμένει ο Ομπράντοβιτς να "ρολάρετε";

Οπως κάθε σεζόν, έτσι και φέτος το σημαντικότερο είναι να είμαστε καλά από Μάρτιο και μετά. Τότε παίζονται τα σημαντικότερα παιχνίδια και κρίνεται η χρονιά. Ο τελικός του κυπέλλου, τα πλέι οφς και αργότερα το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. Αυτό κυνηγά ο προπονητής μας.

Δεν είναι μονότονο να γνωρίζετε ότι ουσιαστικά ο αντίπαλος στην Α1 είναι ο Ολυμπιακός;

Αν ξεπεράσουμε το κλισέ πως δεν υποτιμάμε κανέναν αντίπαλο, η αλήθεια είναι ότι μοναδικός αντίπαλος είναι ο Ολυμπιακός. Είναι άσχημο και δεν κάνει καλό σ’ εμάς στην Ευρωλίγκα. Δεν έχουμε κόντρα στην Ελλάδα, αν εξαιρέσουμε ίσως δυο ομάδες, συμπεριλαμβανομένου του Ολυμπιακού. Δυστυχώς δεν βλέπω άλλες δυνατές ομάδες. Μπορεί ν’ ακούγεται υπεροπτικό, αλλά δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Θα πρέπει κάποια στιγμή το πρωτάθλημα της Α1 να είναι ο καθρέπτης της εθνικής ομάδας.

Με τόσους φίλους και συμπαίκτες σου στην εθνική να παίζουν στο εξωτερικό, δεν μπήκες ποτέ στον πειρασμό να μεταναστεύσεις;

Πάντα υπάρχει αυτή η σκέψη. Είχα παίξει βέβαια παλαιότερα στην Ισλανδία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τις προηγμένες μπασκετικά χώρες. Φυσικά και περνά από το μυαλό μου. Ομως ο Παναθηναϊκός έχει προλάβει τις καταστάσεις τις δύο φορές που ήμουν ελεύθερος. Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να μείνω στην Ελλάδα. Είναι ωραίο να είσαι στη χώρα σου, με τους φίλους σου και να μιλάς τη γλώσσα σου. Αν με ικανοποιούν όλα θα ήθελα να μην φύγω ποτέ από την Ελλάδα.

Αν εξαιρέσουμε εσένα και τους δικούς σου ανθρώπους δε νομίζω πως μπορούσε κάποιος να φανταστεί ή να προβλέψει ότι θα έφτανες τόσο ψηλά.

Εγώ θα σου έλεγα ότι κανένας δεν το περίμενε. Κάποιοι, που τους υπολόγιζαν να φτάσουν πάρα πολύ ψηλά, δεν τα κατάφεραν. Χάθηκαν. Και μερικοί, όπως εγώ, ήρθαμε μέχρι εδώ. Φαντάσου δεν έπαιξα σε καμία από τις μικρές εθνικές. Αυτό δείχνει προσπάθεια, αλλά και τύχη. Δεν είναι εύκολο για έναν πιτσιρικά, που δεν έχει δει τα φώτα της δημοσιότητας από πολύ νωρίς, να εξελιχθεί έτσι. Εφυγα από την επαρχία, τη Βέροια, για να βρω την τύχη μου στην Αθήνα. Τράβηξα τις όποιες ευκαιρίες μου δόθηκαν από τα μαλλιά.

Είσαι από τους πιο υποτιμημένους παίκτες του Παναθηναϊκού και της Εθνικής. Το νιώθεις αυτό;

Αυτό είναι σχετικό. Δοξάζω τον Θεό που κατάφερα να έρθω μέχρι εδώ. Παίζω σε μία σπουδαία ομάδα κι έχω κατακτήσει ένα σωρό τίτλους. Φυσικά έχω κερδίσει πολλά χρήματα. Δεν το κρύβω. Βέβαια στον τομέα αυτό ίσως είμαι υποτιμημένος. Ομως δεν έχω παράπονα. Αλλωστε πλησιάζει η ώρα της καλοκαιρινής ανανέωσης του συμβολαίου.

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Ομπράντοβιτς σε μία ομάδα με τόσους καλούς παίκτες;

Ο μεγαλύτερος και ο σπουδαιότερος. Θα πρέπει επιτέλους να φύγει από πάνω του αυτή η.. ρετσινιά του "Γκαστόνε". Δε νομίζω να είναι απλά θέμα τύχης τα τόσα πρωταθλήματα Ευρώπης που κατέκτησε, μαζί με τους τίτλους σε όποια χώρα κι αν δούλεψε. Είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Καταλαβαίνει όχι μόνο την πλευρά του αθλητή, αλλά και αυτήν του ανθρώπου σ’ έναν παίκτη. Μας κάνει όλους καλύτερους. Εχει τη στόφα του νικητή. Τη φιλοσοφία. Μας την μετάγγισε.

Από εκεί προέρχεται η ψυχραιμία που δείχνετε στα τελευταία κρίσιμα λεπτά ενός αγώνα;

Ναι. Από την θετική αύρα που έρχεται από τον πάγκο. Παράλληλα βοηθάει το ότι ο Παναθηναϊκός διαθέτει τόσους καλούς παίκτες. Νιώθω σίγουρος γιατί έχω δίπλα μου τον Διαμαντίδη, τον Ντικούδη, τον Χατζηβρέττα, τον Μπατίστ, τον Σπανούλη όλους. Η παρουσία τους με ανεβάζει. Μπορεί μία μέρα να μην είμαι καλά ψυχολογικά. Ομως με αυτούς δίπλα μου, ξέρω ότι κάποια στιγμή θα λυθώ και θα παίξω καλά.

Νιώθετε την καυτή ανάσα του Ολυμπιακού;

Ναι και είναι ευεργετικό για εμάς. Γινόμαστε καλύτεροι. Είμαστε πιο συνεπείς και δουλεύουμε περισσότερο. Κάνει καλό και στο Ελληνικό μπάσκετ. Υπάρχει ενδιαφέρον, αρκεί να μένει στ’ αθλητικά πλαίσια, χωρίς ακρότητες.

Πώς εξηγείς το ότι ο κόσμος πηγαίνει στο ΟΑΚΑ στα λεγόμενα "μικρά" ματς της Ευρωλίγκα, αλλά όχι στ’ αντίστοιχα της Α1;

Ισως επειδή δεν έχει σ’ εκτίμηση το Ελληνικό πρωτάθλημα. Η επειδή το Σαββατοκύριακο να μην βολεύει τον Ελληνα για να πάει στο γήπεδο. Προτιμά μεσοβδόμαδα να έρθει σ’ έναν αγώνα. Οπως νομίζω ότι θα ήταν αποτυχία το να γίνει αγώνας Κυριακή μεσημέρι. Ποιος θα σηκωθεί για να έρθει στο γήπεδο;Προτιμά να πάει στην παραλία και να φάει το ψαράκι του.

Μήπως δεν έχουμε αθλητική κουλτούρα;

Εχουμε ποδοσφαιρική κουλτούρα. Ο Ελληνας προτιμά το ποδόσφαιρο. Κακά τα ψέμματα. Είναι πρώτο άθλημα στην Ελλάδα. Μπορεί το μπάσκετ να φέρνει τις επιτυχίες και την αναγνώριση, αλλά δεν μπορεί ν’ αλλάξει κάτι. Αν σου αρέσουν οι ξανθιές, δεν γίνεται με το ζόρι να πας με μελαχρινή.

Ν’ αφήσουμε τον Παναθηναϊκό. Να πάμε στην Εθνική ομάδα. Τελικά πετύχαμε ή αποτύχαμε στην Ισπανία;

Θεωρώ θετικό το ότι παραμείναμε στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, με τον τερματισμό στην 4η θέση. Μας έλειψαν δύο βασικά στελέχη, ο Σοφοκλής και ο Αντώνης. Ομως κακά τα ψέμματα δεν είμαστε καλοί. Κι εκεί θα πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας. Οχι τόσο στην 4η θέση, αλλά στο ότι δείξαμε κακό πρόσωπο. Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω και το αξίζαμε. Αλλά δεν μπορέσαμε.

Φάνηκε, σε πολύ κόσμο ότι δεν ευχαριστιόσαστε το παιχνίδι, όπως στις προηγούμενες διοργανώσεις.

Φέτος είχαμε πάρα πολύ πίεση. Φαινόταν στα πρόσωπα όλων. Μαζί με την κούραση. Δεν θέλω να πιστέψω ότι μπορεί να ήταν κορεσμός. Αυτό είναι ό, τι χειρότερο. Στην εθνική δεν πρέπει να υπάρχει κορεσμός. Το ότι κατακτήσαμε δύο μετάλλια, τα οποία αποτελούν τεράστια διάκριση για τον Ελληνικό αθλητισμό, δεν πάει να πει ότι σταματάμε σε αυτά. Πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο. Μπορώ να καταλάβω όσους λένε ότι δείξαμε αυτήν την εικόνα. Κι εγώ μπορεί να φάνηκε ότι ήμουν έτσι. Δεν ήταν όμως ηθελημένο. Ηταν προϊόν πίεσης και άγχους.

Βέβαια δε βοήθησε και το ότι οι περισσότεροι τελειώσατε μέσα με τέλη Ιουνίου από τις λίγκες σας. Είναι ένα γενικότερο πρόβλημα αυτό.

Ολα τα παιδιά ήρθαν από πολύ σκληρές σεζόν. Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει ένα σύστημα σαν του ποδοσφαίρου, στις εθνικές ομάδες. Δηλαδή από τα τέσσερα καλοκαίρια το ένα να είναι ελεύθερο. Εμείς έχουμε το κακό ότι κάθε δύο χρόνια υπάρχει Ευρωμπάσκετ. Οπότε δεν υπάρχει ελεύθερο καλοκαίρι, αφού μεσολαβεί το Παγκόσμιο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Είμαστε δέκα μήνες στην τσίτα και τις είκοσι μέρες που πρέπει να ξεκουραστούμε, τρέχουμε για δουλειές που δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε όταν παίζουμε. Μέχρι να χαλαρώσεις, πας πάλι στην εθνική. Ολο λέμε ότι κάτι πρέπει να γίνει αλλά είμαστε στα λόγια ακόμα.

Ποιό ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια της εθνικής;

Η κούραση. Μόλις βρεθήκαμε μαζί είμαστε χαρούμενοι που βρήκαμε ο ένας τον άλλον, αλλά πάνω στο δεκαήμερο είμαστε όλοι τεζαρισμένοι. Θέλαμε λίγο παραπάνω χρόνο με τους δικούς μας. Να ξεφύγει λίγο παραπάνω το μυαλό μας από το μπάσκετ. Γιατί στην τελική όλα ξεκινούν από το μυαλό. Μαζί με τις απουσίες ήταν οι δύο λόγοι για τους οποίους δεν πήγαμε καλά στην Ισπανία.

Στο Προολυμπιακό θα παίξεις;

Επιθυμώ να παίξω αν κι εφ’ όσον είμαι καλά σωματικά. Τα τελευταία δύο χρόνια πέρασα διάφορους τραυματισμούς. Φέτος παραλίγο να χάσω το Ευρωμπάσκετ, λόγω του τραυματισμού. Είμαι στη διάθεση του προπονητή για οποιαδήποτε στιγμή. Δεν ξεχνώ ότι από την Εθνική κερδίσαμε πολλά. Υλικά και ηθικά.

Ολοι πάντως φαίνεται να θεωρούν δεδομένη την πρόκριση της εθνικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Υπάρχουν οι δυνατότητες, αλλά φοβάμαι ότι με την περυσινή απόδοση θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Γιατί με τις Ευρωπαϊκές εθνικές και το στυλ τους, ανταποκριθήκαμε, έστω και με κακή απόδοση. Ομως με εθνικές από άλλες χώρες με άλλη μπασκετική παιδεία, θα τα βρούμε σκούρα. Θα είναι κρίμα να χαθεί αυτή η ευκαιρία. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν την ύψιστη τιμή για έναν αθλητή. Ασχετο με το ποια θέση θα πάρουμε. Μόνο η συμμετοχή αρκεί.

Αν κάποια στιγμή, που δεν πρόκειται να το κάνουν ποτέ, οι Γιαννακόπουλοι σου έλεγαν, "Κώστα μήπως πρέπει το καλοκαίρι να ξεκουραστείς;" τι θα έκανες;

Ειλικρινά δεν το έχω σκεφτεί. Εχουν και οι ιδιοκτήτες τα δίκια τους. Επηρεάζονται και καταπονούνται οι αθλητές. Είναι δύο πολύ πιεστικοί μήνες. Πρέπει να κάνεις προετοιμασία που θα σε βγάλει όλη τη χρονιά και παράλληλα πρέπει να παίζεις και σε παιχνίδια. Υπάρχει κόπωση η οποία βγαίνει, ίσως εις βάρος του συλλόγου. Ομως πιστεύω ότι οι και ομάδες ωφελούνται μέσα από τις επιτυχίες μας με την Εθνική και την προβολή μας.

Τι θα έκανες αν ήσουν στην θέση του Φώτση; Θα ρίσκαρες να παίξεις με τραυματισμό στην εθνική;

Οχι. Δεν υπήρχε εναλλακτική. Μπορεί να βγήκε προς τα έξω ότι ο Αντώνης μπορούσε να παίξει, όμως δεν γίνεται ένας παίκτης να προσφέρει μ’ έναν νάρθηκα στο χέρι. Η να ρισκάρει την υπόλοιπη σεζόν. Μην ξεχνάμε ότι οι εργοδότες μας, δίνουν ένα κάρο λεφτά. Οπότε δεν γίνεται κάποιος για δέκα αγώνες να παίξει κορώνα γράμματα μία ολόκληρη σεζόν. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Ο Αντώνης έπραξε σωστά.

Ως φανατικός gadgetάκιας, δεν φοβάσαι μήπως το τεχνολογικό overdose μας κλειδώσει μέσα στα σπίτια μας;

Δεν το φοβάμαι, γιατί έτσι έχει γίνει. Νομίζω ότι η τεχνολογία τα κατάφέρε. Χάθηκε η προσωπική επαφή. Οι ανθρώπινες σχέσεις. Ολα γίνονται μέσα από ένα chat, επικοινωνία με e-mails. Ακόμα και το κινητό είναι για κακό. Πρέπει να είσαι πάνω από το ρημάδι το κινητό. Ελεγχος, κακό. Δεν υπάρχει ηρεμία.

Οπότε όταν πήγατε στην Αμερική για τα φιλικά με το Σαν Αντόνιο και το Χιούστον, θα πρέπει να έκανες "ντου" στα μαγαζιά με ηλεκτορινικά είδη.

Εννοείται. Με τόσο τεράστια αγορά δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Αγόρασα ένα φοβερό lap top της σειράς VAIO της Sony, που παίζει Blue-ray discs.

Αρα κλείνεσαι στο σπίτι όταν σας δίνει ο Ομπράντοβιτς ρεπό;

Χρόνος ελεύθερος πολύς δεν υπάρχει για εξόδους. Οπότε υπερισχύει η παρεούλα. Με τους φίλους. Ισως να συνοδεύεται από ένα καλό φαγητό ή μία ταινία. Οταν είμαι μόνος "χάνομαι" στο διαδίκυτο. Εχω και τρέλλα με τ’ αυτοκίνητα, οπότε δεν λέω όχι για μία γρήγορη βόλτα.

Ποιό ήταν το τελευταίο άλμπουμ που "κατέβασες" στο iPod;

Του φίλου μου του Χρήστου του Χολίδη.

Οπότε είσαι το Ελληνικού ρεπερτορίου;

Η αλήθεια είναι πως κούω αρκετά Ελληνικά, όπως και ραπ και r n’ b.

Προλαβαίνεις να διαβάσεις κανένα βιβλίο;

Πάντοτε ξεκλέβω χρόνο για να τον αφιερώνω στο διάβασμα. Τώρα διαβάζω το "Τέλος του εφιάλτη", του Τάκη Μπαλτάκου. Πολύ καλό.

Καμιά καλή ταινία που παρακολούθησες πρόσφατα;

Το "Ελ Γκρέκο". Δεν ενθουσιάστηκα. Ηταν μέτριο. Προς το καλό ίσως. Ηταν μία πραγματική ιστορία. Υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον. Βλέπω άπειρες ταινίες. Μπορεί μέσα σε δυο τριες μέρες, λόγω των ταξιδιών να δω τρεις και τέσσερεις ταινίες. Και σπίτι που κάθομαι πάλι ταινίες κοιτάω. Δεν έχω προτιμήσεις. Μπορώ να τα δω όλα. Και κομεντί και περιπέτεια, θρίλερ, κινούμενα σχέδια.

Νιώθεις ότι περνούν τα χρόνια και δεν προλαβαίνεις να κάνεις πράγματα λόγω του βεβαρημένου σου προγράμματος;

Και τι να κάνω; Να παραπονεθώ; Αφού είμαι ευλογημένος. Εχω καταφέρει στην ζωή μου τόσα πολλά. Και το κυριότερο έχω λύσει το οικονομικό μου πρόβλημα. Για όλη μου την ζωή θα είμαι καλυμένος. Οπότε υπάρχει ισορροπία κατά κάποιο τρόπο. Χάνεις κάποιες χαρές ή τις διακοπές για ένα διάστημα. Αλλά το αντάλλαγμα είναι τεράστιο.

Οταν σταματήσεις το μπάσκετ τι θα ήθελες να κάνεις που δεν μπορείς τώρα;

Να πάω στο εξοχικό μου στο Πήλιο και να κάτσω εκεί για κανένα τρίμηνο χωρίς να κάνω τίποτε. Ν’ αράξω, να κλείσω τηλέφωνα και να ξεκουραστώ.

Αισθάνεσαι αποκομμένος από την καθημερινή ζωή και τα προβλήματά της;

Δεν το νομίζω. Τα βιώνω. Δεν είμαι κλεισμένος μέσα σ’ ένα χρυσό κλουβί. Το καλό είναι ότι ταξιδεύω και βλέπω τα προβλήματα και άλλων χωρών. Οπότε μοιραία υπάρχει η πολυτέλεια να τα συγκρίνω. Να δω ποιά τελικά είναι τα πραγματικά και τα σοβαρά προβλήματα.

Δεν είναι περίεργο να σε σταματά ο απλός κόσμος, απλά για να σου σφίξει το χέρι;

Ναι. Η μεγαλύτερη χαρά και το λέω με κάθε ειλικρίνεια, είναι αυτή η αναγνώριση από τον κόσμο. Ξεπερνά τα χρήματα, πολύ απλά γιατί δεν αγοράζεται η αναγνώριση. Είναι πολύ γλυκό να έρθει κάποιος να μου χτυπήσει την πλάτη και να πει "Μπράβο ρε Κώστα". Δεν το ανταλλάζω με τίποτε.

Ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο. Κάνεις αναδρομές στην ζωή και στην καριέρα σου;

Συνέχεια. Μετά από καλές αλλά και άσχημες στιγμές. Σε μία καλή στιγμή μπορεί να υπάρξει έπαρση. Οπότε λέω: "κάτσε ρε Κώστα, ξεκίνησες από την επαρχία. Από μικρή ομάδα. Ζορίστηκες. Ιδρωσες πολύ μέχρι να φτάσεις εδώ για να καβαλήσεις το καλάμι". Η μετά από μια αποτυχία που ενδεχομένως να μ’ έχει ρίξει, λέω: "Εντάξει, δούλεψες σκληρά και αξίζεις να είσαι εδώ. Απλά την επόμενη φορά πρέπει να προσπαθήσω περισσότερο. Πάντα θυμάμαι τη διαδρομή που έκανα. Εχω φίλους απ’ όλες τις ομάδες που έπαιξα και αυτό με βοηθά για να μην ξεχνώ τις ρίζες.

Το πιο καθοριστικό σημείο της καριέρας σου;

Το έπαιξα στην εθνική ελπίδων. Πριν δεν είχα αγωνιστεί σε καμία εθνική. Μ’ έμαθαν εκεί δύο άνθρωποι. Υστερα στην Ισλανδία, όταν έπαιξα, βγήκα τρίτος ριμπάουντερ στην Ευρώπη. Τρελό πρωτάθλημα, αλλά ακούστηκε πάλι τ’ όνομά μου. Το ότι ήρθα στη Νήαρ Ηστ και μετά στο Περιστέρι. Εγιναν πολλά μικρά βήματα μέχρι να φτάσω εδώ

Αυτή η περίφημη εμπειρία, που επικαλούνται όλοι οι αθλητές, είναι τόσο σημαντική;

Ναι και ξεκινά από το ζέσταμα. Πιτσιρικάς δεν έκανα λέι απ. Κάρφωνα όπως μπορείς να φανταστείς. Τώρα προσπαθώ να εξοικονομώ δυνάμεις. Είμαι σοφότερος στο παιχνίδι μου. Εχωσχεδόν εξαλείψει τα βεβιασμένα λάθη από το παιχνίδι μου. Η εμπειρία είναι πολύ σημαντικό πράγμα στον αθλητισμό.

Πάντως "τιμωρεί" και η μητέρα φύση αφού όσο περνούν τα χρόνια χάνεις μερικά από τ’ αθλητικά σου χαρίσματα.

Το καταλαβαίνω μέρα με την μέρα. Υπάρχει διαφορά. Αναγκαστικά προσπαθώ να βρω άλλους τρόπους για να βγάλω την προπόνηση ή τον αγώνα. Προσπαθούμε να "κλέψουμε" ή να ξεγελάσουμε την μητέρα φύση. Ολα αυτά με το μυαλό.

Στα προσωπικά σε τι φάση βρίσκεσαι; Το πας για οικογένεια ή είναι νωρίς ακόμα;

Εχω κλείσει τα 28 και κάθε άνθρωπος σκέφτεται την οικογένεια. Θα ήθελα να κάνω αλλά δεν πιέζομαι κι όλας. Προέρχομαι από χωρισμό, οπότε δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου η σκέψη για να ξεκινήσω οικογένεια. Θα τ’ αφήσω να τα φέρει η μοίρα όπως τα θέλει. Το αν θέλει να κάνει κάποιος οικογένεια ή όχι είναι καθαρά θέμα επιλογής. Η ζεστασιά της οικογένειας βοηθά τον αθλητή. Προσφέρει ηρεμία. Μπορεί κάποιος άλλος να θέλει να ζήσει την ζωή του και να μην κάνει ακόμα οικογένεια. Προς το παρόν ανήκω σε αυτούς.

Το ότι φοράς το σορτσάκι κι αισθάνεσαι παιδί δεν πρέπει να βοηθά ιδιαιτέρως προς τη δημιουργία οικογένειας.

Μπορεί. Είναι όμως φοβερό πόσο αλλάζει η ψυχολογία μου όταν μπω στ’ αποδυτήρια. Θα βρεθούμε, θα πούμε τις βλακείες μας θα κάνουμε χαβαλέ. Η προπόνηση και οι αγώνες είναι δύο ωραίες ώρες στην ζωή μας. Ξεφεύγουμε από τα όποια προβλήματα έχουμε. Μερικές φορές λέω , "άντε να τελειώσει αυτό το άγχος με τους αγώνες, δεν μπορώ άλλο". Ομως στις διακοπές σκέφτομαι την όλη φάση στ’ αποδυτήρια. Τους τελικούς με τον Ολυμπιακό, πώς προετοιμαζόμουν πριν το ματς. Τι κάναμε στ’ αποδυτήρια.

Είσαι συνέχεια στην τσίτα;

Ναι. Ακόμα και στις διακοπές. Αυτό το εικοσαήμερο που μας μένει για να ξεκουραστούμε πρέπει να πάω να δω τους γονείς μου. Μετά να πάω με τα φιλαράκια διακοπές και μετά να τακτοποιήσω μερικές εκκρεμότητες εδώ. Πάνε οι μέρες πέταξαν και μάλιστα με πολύ άγχος.

Υπάρχουν στιγμές που βαριέσαι να πας στην προπόνηση ή να παίξεις άλλον έναν αγώνα;

Ελάχιστες φορές. Το μπάσκετ είναι αυτό που αγαπώ. Ηταν το χόμπι μου και τώρα μου έχει δώσει μία υπέροχη ζωή. Δεν μ’ εξαναγκάζει κανείς να παίζω μπάσκετ. Είναι κάτι που ξεκίνησα από μικρός επειδή μου άρεσε. Το χόμπι έγινε επάγγελμα. Δεν υπάρχει καλύτερο από αυτό. Απλά μερικές φορές η κούραση με κάνει να βαριέμαι.