Ο Ιμάρ Οχέδα στο SPORT24: “Είναι γελοίο να πιστεύουν ότι συνέκρινα την Άλμπα με τον Παναθηναϊκό, λατρεύω τον Χουάντσο”

Ο General Manager της Άλμπα, Ιμάρ Οχέδα, βρέθηκε στο στόχαστρο το τελευταίο 24ωρο. Ο Ισπανός παράγοντας του γερμανικού συλλόγου ήταν καλεσμένος σε ένα podcast στη Γερμανία και κλήθηκε να μιλήσει για το μέλλον των Άλμπατρος στην EuroLeague. Στην προσπάθεια του να εξηγήσει ότι η θέση μια ομάδας στη διοργάνωση δεν θα πρέπει να κρίνεται εξ ολοκλήρου με βάση τα αποτελέσματα των αγώνων και τη θέση της στον βαθμολογικό πίνακα, χρησιμοποίησε ως μέτρο σύγκρισης τις “κακές” χρονιές του Παναθηναϊκού AKTOR στο πρόσφατο παρελθόν, υπονοώντας πως ορθά αυτές δεν επηρέασαν την αντίληψη του κόσμου για το μέγεθος και τη δυναμική των πρασίνων.

Ωστόσο, πολλοί ήταν εκείνοι που κατάλαβαν το ακριβώς αντίθετο, πιστεύοντας ότι ο κ. Οχέδα έβαλε στην ίδια ζυγαριά την Άλμπα με τον Παναθηναϊκό, τον οποίο ο ίδιος χαρακτήρισε ως τον “μεγαλύτερο σύλλογο στην ιστορία της EuroLeague”, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο SPORT24, βάζοντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση.

Νομίζω πως η δήλωσή σας βγήκε λίγο από το γενικό πλαίσιο και δεν ερμηνεύτηκε σωστά. Θα θέλατε να μας εξηγήσετε τι ακριβώς συνέβη και τι ακριβώς θέλατε να πείτε;

“Δύο πράγματα. Το ένα είναι να εξηγήσω τι ακριβώς είπα σε αυτό το γερμανικό podcast, κατανοώντας ότι πολλοί άνθρωποι μπορεί να μην συμφωνούν μαζί μου. Το άλλο είναι -και αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος- ότι αυτό που είπα στο podcast κι αυτό που έφτασε τελικά στους τίτλους των άρθων, δεν έγινε καλόπιστα. Ας πούμε ότι δεν έγινε με κακή πίστη, αλλά δεν έγινε και με τις καλύτερες των προθέσεων. Γιατί ο τίτλος ήταν ότι εγώ θέλω να υπενθυμίσω σε όλους ότι ο Παναθηναϊκός τερμάτισε κάτω από εμάς. Και μετά όλοι ερμήνευσαν ότι εγώ συνέκρινα την Άλμπα με τον Παναθηναϊκό. Κι αυτό είναι γελοίο. Νομίζω ότι όλοι το καταλαβαίνουν αυτό, για αυτό ο κόσμος είναι θυμωμένος. Γιατί είναι γελοίο. Φυσικά και είναι γελοίο.

Αυτό που συζητήσαμε σε αυτό το podcast είναι το μέλλον της Άλμπα στην EuroLeague, γιατί υπάρχει όλος αυτός ο ‘θόρυβος’ ότι η Άλμπα δεν είναι ανταγωνιστική και όλα αυτά. Ποια είναι η δική μου οπτική; Είπα ότι πρέπει να κρίνουμε την κάθε ομάδα με βάση κάποια στάνταρ. Για παράδειγμα, θα ήταν τρελό να κατακρίνουμε τον Παναθηναϊκό, επειδή εμείς τερματίσαμε τρεις φορές πιο ψηλά στην EuroLeague και να πούμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι ανταγωνιστικός. Νομίζω ότι είναι λογικό. Θα μπορούσα να είχε χρησιμοποιήσει άλλα παραδείγματα, αλλά για μένα ήταν το ιδανικό παράδειγμα -αντίθετα με το τι λέει ο κόσμος- γιατί μιλάμε για την κορυφαία ομάδα, που είναι πρωταθλήτρια και μετράει επτά τίτλους και την χαμηλότερη ομάδα. Για μένα αυτό βγάζει νόημα. Δεν τις συνέκρινα. Ήταν απλά ένα παράδειγμα. Και για μένα ήταν πιο ξεκάθαρο να το θέσω έτσι. Ήθελα να πω ότι ακόμα και τις κορυφαίες ομάδες, δεν μπορείς να τις κρίνεις με βάση ένα μικρό δείγμα.

Κατά τη γνώμη μου, όταν αξιολογείς την Άλμπα, πρέπει να λάβεις υπόψη ότι κάθε χρόνο πήγαινε όλο και καλύτερα και συνέχισε να επενδύει. Μια χρονιά τερματίσαμε στη 10η θέση και είχαμε κάνει ακόμα δύο νίκες, απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και τη Ζενίτ, οι οποίες αφαιρέθηκαν όταν οι ρωσικές ομάδες αποβλήθηκαν από τη διοργάνωση. Θα είχαμε 14 νίκες και ίσως να μπαίναμε στα playoffs ή αν υπήρχε το play-in, όπως τώρα, θα ήμασταν μέσα. Για μένα αυτή ήταν η καλύτερη χρονιά μας, με βάση πάντα τις δυνατότητές μας. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να επενδύσουμε τόσο και είμαστε τελευταίοι. Αυτή είναι η κατάστασή μας.

Μετά μπορούμε να συζητήσουμε το εάν η Άλμπα είναι καλή για την EuroLeague. Εγώ προφανώς πιστεύω πως ναι, γιατί αν καταφέρουμε να επενδύσουμε ξανά, και είμαστε σε αυτή τη διαδικασία να το κάνουμε όταν μπορέσουμε, νομίζω ότι θα επόμενα χρόνια θα μπορέσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Ακόμα, πιστεύω ότι είμαστε ένα καλό μέρος για τους παίκτες. Έχουμε ένα μεγάλο γήπεδο, το οποίο είναι ελκυστικό για τους οπαδούς που έρχονται από το εξωτερικό. Είναι μια καλή πόλη, ένα καλό περιβάλλον. Εμείς ‘συστήνουμε’ καινούργιους παίκτες στη διοργάνωση, που επιτρέπει και στις άλλες ομάδες να τους υπογράψουν μετά, ρίχνοντας λίγο τον πληθωρισμό. Όλα αυτά. Μετά μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ‘όχι, η Άλμπα δεν ανήκει στην EuroLeague’. Θα το σεβαστώ. Αλλά εμένα είναι η δική μου άποψη, κι αυτή προσπάθησα να εκφράσω. Όμως έβαλαν απλά έναν τέτοιο τίτλο και το χρέωσαν σε μένα. Κι αυτό δεν νομίζω ότι είναι ωραίο”.

Για να είμαι 100% σίγουρη ότι το κατάλαβα σωστά. Εννοούσατε ότι δεν μπορούν όλες οι ομάδες να κρίνονται με βάση τα ίδια κριτήρια;

“Ακριβώς. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός τερμάτισε για τρεις χρονιές τόσο χαμηλά; Ναι, προκαλεί έκπληξη. Αλλά δεν είναι κάτι κακό. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Και είναι τόσο δύσκολος αυτός ο χώρος. Ακόμα και για ομάδες που έχουν τόσο μεγάλο potential, τόση ιστορία, τόσο μεγαλείο. Για αυτό ακριβώς χρησιμοποίησα αυτό το παράδειγμα με την πιο σπουδαία ομάδα και την ‘χειρότερη’ ομάδα. Δεν πιστεύω ότι θα γινόμουν αντιληπτός αν έφερνα ως παράδειγμα μια ομάδα που είναι πάνω κάτω όπως η Άλμπα. Όμως, είπα κάτι αρνητικό για τον Παναθηναϊκό; Έδειξα ασέβεια για τον Παναθηναϊκό; Δεν το νομίζω, όχι δεν το νομίζω. Φυσικά όμως αν πει κάποιος ότι ‘ήθελα να το υπενθυμίσω’ τότε είναι γελοίο. Δεν προσπάθησα να συγκρίνω τις ομάδες. Μπορεί να μην είμαι ο πιο έξυπνος, αλλά δεν είμαι και τόσο χαζός.

Ξέρετε, πλέον, φοβάμαι λίγο να πω κάτι, για να μην παρεξηγηθεί. Και όλοι μου λένε ‘μην απαντάς στον κόσμο’. Αλλά εδώ και δύο ημέρες, απαντάω στα σχόλια του κόσμου στο Twitter. Κι αυτό ακριβώς προσπαθούσα να εξηγήσω σε έναν τύπο το πρωί. Μπορεί να μην σου αρέσουν οι παίκτες που φέρνουμε για πρώτη φορά στην EuroLeague, αλλά δεν λέω ψέματα. Έβαλα κάτω τα ονόματα και είναι 13 παίκτες. Περισσότεροι από 10. Αν δεν τους θεωρείς καλούς παίκτες ή δεν σου αρέσουν, οκ, αλλά μην λες ότι ψεύδομαι. Δεν λέω ψέματα.

Αλλά , ξέρεις, δεν θα έπρεπε καν να διαβάζω τα σχόλια και τα λοιπά, αλλά δεν είμαι αυτό το είδος ανθρώπου. Δεν είμαι άνθρωπος της σύγκρουσης. Δεν νιώθω άνετα με αυτό. Υπάρχουν καλοί άνθρωποι και σέβομαι τους πάντες. Αν κάνεις προκλητικά πράγματα και νιώθεις καλά με αυτό οκ, εγώ δεν είμαι αυτός ο τύπος. Μου αρέσει να εξηγώ. Στην Ισπανία μπορείς να σπουδάσεις είτε φυσικές είτε ανθρωπιστικές επιστήμες. Εγώ έκανα το δεύτερο και μελέτησα αρχαία ελληνικά. Οπότε, αγαπώ τον πολιτισμό, κάτι που δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Διάβαζα τον Αριστοφάνη, ήταν ο αγαπημένος μου κωμικός. Μου αρέσει η συζήτηση, μου αρέσει η δημοκρατία, οπότε δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτή την κατάσταση. Λένε ‘όχι, όχι, όχι (μην απαντάς στα σχόλια στα social media)’, αλλά εγώ λέω ‘ας μιλήσουμε’. Εντάξει. Προφανώς, αν κάποιος λέει “άντε γ…”, τότε προφανώς δεν θα απαντήσω”.

Αναφέρατε ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχετε καταφέρει να επενδύσετε τόσα πολλά χρήματα. Γιατί συμβαίνει αυτό;

“Κάθε χρόνο είχαμε έναν καλύτερο προϋπολογισμό. Καταλήξαμε να έχουμε, μια χρονιά, ως πλέι μέικερ, τον Πέιτον Σίβα, τον Τζέισον Γκρέιντζερ και τον Μάοντο Λο. Αρκετά καλοί και ακριβοί παίκτες.

Οπότε επενδύαμε. Αναπτυσσόμασταν. Είχαμε ένα πλάνο. Συμφωνήσαμε με την EuroLeague να μπούμε σε μια διαδικασία για να αποκτήσουμε άδεια τύπου Α, για δέκα χρόνια. Οπότε ήμασταν σε αυτή τη διαδικασία όπως η Μπάγερν Μονάχου και η Βιλερμπάν. Κάθε φορά που πηγαίναμε λίγο καλύτερα, βάζαμε λίγα περισσότερα χρήματα, αλλά με σύνεση. Δεν έχουμε απεριόριστους πόρους. Τα χρήματα που έχουμε είναι αυτά που μπορούμε να δημιουργήσουμε από την αγορά – αν πουλάμε εισιτήρια, αν έχουμε καλές συμφωνίες, τότε προχωράμε. Δεσμευτήκαμε να αυξήσουμε τον προϋπολογισμό.

Μετά η EuroLeague άρχισε να αλλάζει και είπε: ‘Περιμένετε, δεν είναι ακόμα η ώρα’, γιατί έκαναν αλλαγές. ΟΚ, περιμένουμε. Αυτό σήμαινε έναν επιπλέον χρόνο χωρίς να μοιραζόμαστε τα έσοδα της EuroLeague (σσ. από τα τηλεοπτικά συμβόλαια). Περιμέναμε και επενδύσαμε ξανά. Την επόμενη χρονιά μας είπαν, ‘όχι ακόμα, αλλάζουμε CEO’. ΟΚ, περιμέναμε. Αυτό ξεκίνησε πριν τρία χρόνια. Νομίζω ότι κάναμε τη διαδικασία για δύο χρόνια και ήταν έτοιμο να συμβεί. Και μετά πέρσι είπαμε ‘τώρα είναι η ώρα’. Και τότε η EuroLeague, στο Final Four στο Βερολίνο, μας είπε: ‘Αλλάξαμε γνώμη. Έχουμε νέα διοίκηση, νέα δεδομένα, δεν θέλουμε να δώσουμε άδειες’.

ΟΚ, το αποδεχόμαστε. Είναι απόφασή τους και έχουν το δικαίωμα να την πάρουν. Αλλά αυτό σημαίνει ότι, αντί να λαμβάνουμε 1 εκατομμύριο ευρώ από τα έσοδα της EuroLeague, τώρα πρέπει να πληρώσουμε 1 εκατομμύριο ευρώ για να (πάρουμε wild card) και να παίξουμε.

Αντί να έχουμε τα προβλεπόμενα έσοδα από την EuroLeague, που υπολογίζαμε ότι θα ήταν περίπου 1 εκατομμύριο, ώστε να επενδύσουμε αυτά τα χρήματα στην ομάδα, δεν τα έχουμε”.

Άρα, πρακτικά, είστε 2 εκατομμύρια μείον;

“Ακριβώς. Εισήλθαμε στη διαδικασία με την EuroLeague, γιατί έβλεπαν την προοπτική μας. Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι δεν μπορέσαμε να το κάνουμε. Και τώρα είμαστε σε αυτή την κατάσταση. Δεν είμαστε σε υγιή οικονομική κατάσταση και πρέπει να ανασυνταχθούμε, να επιστρέψουμε σε μια σταθερή πορεία. Και εργαζόμαστε πάνω σε αυτό. Ψάχνουμε λύσεις για να μπορέσουμε να επενδύσουμε περισσότερα, γιατί είμαστε ανταγωνιστικοί.

Δεν είμαστε ικανοποιημένοι απλά και μόνο με το να βρισκόμαστε εκεί. Πάντα ήμασταν ρεαλιστές. Κάθε χρόνο προσπαθούσαμε να βελτιωνόμαστε. Είχαμε 12 νίκες, μετά 14 νίκες μια χρονιά. Τα πηγαίναμε καλά. Φυσικά, θα υπάρχουν καλές και κακές χρονιές. Τώρα, όμως, κάποιοι λένε: ‘Ε και; Είστε χάλια’. Εντάξει. Είμαστε αυτοί που είμαστε. 

Κάποιος μου είπε: ‘Είστε χαμένοι. Είστε losers’. Και του απάντησα: ‘Για να υπάρχει νικητής, πρέπει να υπάρχει και ηττημένος. Άρα, ίσως μας χρειάζεστε, σωστά;’.

Ναι, εντάξει, αυτό είναι όλο. Όπως είπα, θα προσπαθήσουμε να επενδύσουμε. Δεχόμαστε την κατάσταση όπως είναι. Σεβόμαστε τους κανόνες. Είμαστε Γερμανοί, τηρούμε τους κανόνες. Θα μπορούσαμε να πούμε πέρυσι: ‘Ξέρεις κάτι; Τα παρατάμε’. Αλλά όχι. Είμαστε φιλόδοξοι. Θέλουμε να συνεχίσουμε, ακόμα κι αν δεν κερδίζουμε τίποτα άλλο. Αν η EuroLeague πει ‘όχι’, τότε εντάξει”.

Και όπως καταλαβαίνω, αυτή τη στιγμή δεν ξέρετε αν η Άλμπα θα είναι στην EuroLeague του χρόνου. Πότε περιμένετε να έχετε σαφή απάντηση;

“Λοιπόν, η EuroLeague εργάζεται πάνω σε αυτό. Είμαστε σε επικοινωνία μαζί τους, παρουσιάζουμε τη θέση μας. Και η Ευρωλίγκα έχει δείξει κατανόηση προς την Άλμπα όλα αυτά τα χρόνια. Αυτός είναι ο λόγος που συμμετέχουμε για τόσα χρόνια.

Πρέπει να πάρουν μια απόφαση. Δεν ξέρω πότε ακριβώς, αλλά ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουν να μας βλέπουν ως ένα πρότζεκτ που μπορεί να αναπτυχθεί και να προσφέρει θετικά στοιχεία στη διοργάνωση. Αυτό είναι και το βασικό μου επιχείρημα.

Δεν μπορείς να κρίνεις ένα πρότζεκτ μόνο από το αν κερδίζει ή όχι. Φυσικά, όλοι θέλουμε να κερδίζουμε και να είμαστε ανταγωνιστικοί. Δεν θέλουμε να είμαστε στην Ευρωλίγκα για δέκα χρόνια και να τερματίζουμε τελευταίοι κάθε χρόνο. Δεν ήταν ποτέ αυτός ο στόχος μας.

Τα τελευταία 5-6 χρόνια δεν ήμασταν τελευταίοι, μέχρι πέρσι που συνέβη για πρώτη φορά. Από άποψη προϋπολογισμού, πάντα είχαμε τον χαμηλότερο. Μας αρέσει αυτό; Όχι. Θέλουμε να έχουμε τον χαμηλότερο προϋπολογισμό; Όχι. Ο κόσμος νομίζει ότι είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό, αλλά δεν είμαστε. 

Προφανώς. Δεν είναι ωραίο να ταξιδεύεις σε όλη την Ευρώπη και να μην είσαι ανταγωνιστικός. Αλλά αναπτυσσόμασταν.

Κερδίσαμε αγώνες σε κάθε γήπεδο, εκτός από τη Ρεάλ Μαδρίτης ή την Μπαρτσελόνα, αν δεν κάνω λάθος. Θέλαμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Νικήσαμε και την ΤΣΣΚΑ, έχουμε κερδίσει εδώ στο ΟΑΚΑ.

Αλλά και πάλι, αυτό που με τρελαίνει είναι ότι… Εννοώ, δεν δείχνω ασέβεια στον Παναθηναϊκό. Όχι. Το αντίθετο. Ναι. Γι’ αυτό με εξοργίζει. Είναι το αντίθετο. Χρησιμοποίησα το παράδειγμα της κορυφής και του πάτου. Του πρώτου και του τελευταίου. Κακό παράδειγμα; Όχι, το καλύτερο παράδειγμα. Πρώτος και τελευταίος. Ακόμα και ο μεγαλύτερος σύλλογος στην ιστορία της Euroleague είχε δύσκολες χρονιές. Φυσικά.

‘Ναι, αλλά τα δικά σας καλά χρόνια είναι χάλια’, λένε. ΟΚ. Ναι, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Ναι, μπορούμε να το συζητήσουμε. Είμαι έτοιμος”.

Το γεγονός ότι η EuroLeague συζητά για πιθανή επέκταση σε 20 ή 24 ομάδες, σας κάνει πιο αισιόδοξους για το μέλλον;

“Φυσικά. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά κορυφαία και καλά πρότζεκτ στην Ευρώπη. Το ξέρουμε αυτό. Αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι δουλεύεις στο πρότζεκτ σου, το αξιολογείς και το θεωρείς σημαντικό. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ότι είμαστε οι καλύτεροι, όχι. Αλλά νομίζω ότι έχουμε καλές αξίες να προσφέρουμε στη Euroleague.

Και αυτό που με στενοχωρεί λίγο είναι ότι τώρα, ξαφνικά, οι άνθρωποι θυμούνται ότι ήμασταν τελευταίοι και μόνο αυτό. Αλλά κανείς δεν θυμάται ότι ήμασταν δέκατοι. Δεν θέλω να το κάνω μεγάλο θέμα, αλλά παίζαμε. 

Και, εντάξει, ξέρεις. Και νομίζω επίσης ότι οι συνάδελφοι από τις άλλες ομάδες το αναγνωρίζουν αυτό. Κάποιος μου είπε, ‘Μας βοηθάτε με τον πληθωρισμό, γιατί όλοι υπογράφουμε τους ίδιους παίκτες από τη μία ομάδα στην άλλη και συνεχώς πρέπει να πληρώνουμε περισσότερα Όταν εισάγεις νέους παίκτες, αυτοί είναι φθηνότεροι για όλους μας. Οπότε αυτό μας βοηθάει λίγο’.

Αλλά, ναι. Αν η EuroLeague επεκταθεί σε 20 ή 24 ομάδες, νομίζω ότι μπορούμε να ελπίζουμε. Και πιστεύω ότι θα ήθελαν μία από αυτές τις ομάδες να είναι η Άλμπα, γιατί η Άλμπα έχει 35 χρόνια ύπαρξης και πάντα είχε το μότο να αγωνίζεται μεταξύ των καλύτερων”.

Τι πιστεύετε για το ενδεχόμενο του NBA να έρθει στην Ευρώπη; Ποια είναι η άποψή σας για αυτό; Γιατί το Βερολίνο είναι μια πολύ σημαντική αγορά για τέτοια πρότζεκτ.

“Αυτό είναι επίσης σημαντικό. Ξέρω ότι η συζήτηση συνήθως περιστρέφεται μόνο γύρω από το αν είμαστε ανταγωνιστικοί ή όχι, αν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά να συμμετέχουμε κ.λπ. Αλλά υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας σε αυτήν την εξίσωση: η ανάπτυξη της αγοράς.

Και νομίζω ότι αυτό είναι που κάνει το Βερολίνο ελκυστικό για τη Euroleague. Το βλέπουμε και από το NBA. Και λέω ότι είμαστε σε μια μεγάλη αγορά που μπορεί να αναπτυχθεί και θα πρέπει να έχουμε την ευκαιρία να το αποδείξουμε.

Υπάρχουν ήδη φήμες για το NBA και είναι σαφές ότι το Βερολίνο είναι σημαντικό γι’ αυτούς. Αλλά το μόνο που μένει να δούμε είναι αν όλο αυτό είναι πραγματικό ή απλά φήμες. Κανείς δεν ξέρει αν το NBA σκοπεύει πραγματικά να δημιουργήσει λίγκα στην Ευρώπη. Αν αυτό συμβεί και επιλέξουν το Βερολίνο, τότε θα δούμε ποιες είναι οι προοπτικές.

Αλλά δεν νομίζω ότι το Βερολίνο μπορεί να υποστηρίξει δύο μεγάλες ομάδες όπως η Αθήνα, η Μαδρίτη ή το Βελιγράδι. Η κουλτούρα, η πόλη, η χώρα δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο”.

Μιλήσατε προηγουμένως για το μπάτζετ και ότι έχετε το χαμηλότερο. Μπορείτε να μας αποκαλύψετε πόσο είναι περίπου;

“Ναι, ναι. Είναι ήδη γνωστό. Δεν έχουμε πρόβλημα να το πούμε. Έχουμε τρία εκατομμύρια καθαρά. Και το λέω καθαρά για να μπορούν οι άνθρωποι να συγκρίνουν. Γιατί στη Γερμανία, αυτό αντιστοιχεί σε περισσότερα από έξι εκατομμύρια μεικτά. Τρία εκατομμύρια για τους μισθούς των παικτών και των προπονητών”.

Μιλώντας για τους προπονητές, πρόσφατα αποφασίσατε να δώσετε τέλος στη συνεργασία σας με τον Ίσραελ Γκονθάλεθ και δώσατε τα ηνία στον Πέδρο Κάγες. Τι σας οδήγησε σε αυτή την κίνηση;

“Λοιπόν, περνάω δύσκολες ώρες τώρα, δύσκολες μέρες. Αλλά το χειρότερο ήταν πριν από μια εβδομάδα, όταν έπρεπε να πάρω αυτή την απόφαση. Ήταν ίσως η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα μου.

Και βλέπω το καλό σε αυτό, γιατί σημαίνει ότι χτίσαμε κάτι. Κάτι με κάποιον που νοιάζεται και για τον οποίο νοιαζόμαστε. Και είναι λυπηρό. Και γι’ αυτό, ξέρεις, θα ήταν λάθος αν απλά αφήναμε κάποιον να φύγει χωρίς να μας νοιάζει. Ήταν δύσκολο, γιατί θεωρώ ότι αυτό που μας συνέβη φέτος οφείλεται κυρίως στο τεράστιο πρόβλημα που είχαμε με τους τραυματισμούς.

Ο Ματ Τόμας είναι ένα βασικό κομμάτι. Ξεκίνησε να παίζει, δεν ξέρω, τον Νοέμβριο ή κάτι τέτοιο. Οπότε, προφανώς, αυτή η απώλεια μας κόστισε πολύ περισσότερο απ’ ό,τι αν είχαμε περισσότερες επιλογές. Οι τραυματισμοί μάς έβλαψαν πολύ. Δεν μπορούσε να χτίσει κάτι σταθερό.

Ένα άλλο ζήτημα που αντιμετωπίσαμε είναι η Euroleague και όλη αυτή η κατάσταση με τα ταξίδια μετά τον Covid. Είναι ακόμα πιο δύσκολο τώρα. Για παράδειγμα, προπονηθήκαμε πριν δύο μέρες για δύο ώρες στο γήπεδο. Μετά ταξιδέψαμε. Φτάσαμε εδώ. Έχουμε shootaround. Μετά παίζουμε την Κυριακή. Μετά ταξιδεύουμε στο Βελιγράδι. Παίζουμε την Τρίτη. Παίζουμε την Πέμπτη.

Και με μια νεανική ομάδα, δεν μπορείς πραγματικά να χτίσεις κάτι αν δεν έχεις χρόνο να προπονηθείς σωστά. Αυτά τα προβλήματα μας επηρέασαν. Τώρα είμαστε πιο υγιείς, πάνω-κάτω. Μας λείπουν δύο παίκτες, αλλά μπορούμε να δουλέψουμε καλύτερα.

Παρόλα αυτά, η ομάδα ανέπτυξε έναν, ας πούμε, περιορισμό, κυρίως ψυχολογικό, που μπλόκαρε τους πάντες. Σουτάραμε πολύ άσχημα. Δεν ήμασταν πραγματικά ο εαυτός μας. Οπότε η τελευταία επιλογή που είχαμε για να αλλάξουμε την κατάσταση ήταν να θυσιάσουμε έναν από εμάς”.

Δηλαδή, χρειαζόσασταν ένα σοκ για την ομάδα;

“Ναι. Το χρειαζόμασταν. Και ο μόνος τρόπος για να το κάνουμε αυτό, δυστυχώς, ήταν με την απομάκρυνση του Ίσραελ και δίνοντας την ευκαιρία στον Πέδρο. Οπότε, εννοώ, είναι λυπηρό γιατί φταίμε όλοι. Δεν είναι μόνο δικό του λάθος, είναι ευθύνη όλων μας”. 

Συνήθως οι προπονητές είναι οι πρώτοι που την πληρώνουν.

“Και αυτός είχε μεγάλη ευθύνη, τόσο για τα καλά όσο και για τα άσχημα. Έτσι είναι τα πράγματα. Και γι’ αυτό, ακόμα κι αν όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης, η αλλαγή ενός παίκτη, ενός συστήματος, ή ακόμα και του αθλητικού διευθυντή, δεν θα προκαλούσε αυτό το σοκ που χρειαζόμασταν. Δεν θα άλλαζε κάτι.

Οπότε, λόγω της μεγάλης ευθύνης που είχε, έπρεπε να το κάνουμε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αισθανόμαστε απόλυτα καλά με αυτή την απόφαση. Το κάναμε και είναι για καλό. Και προφανώς, όλοι ξέρουν πώς λειτουργεί αυτός ο χώρος, το αποδέχονται, το κατανοούν. Και το ήξερε και ο ίδιος. Θέλει το καλύτερο για την ομάδα και τον οργανισμό.

Ήταν μαζί τους για οκτώ χρόνια. Ήταν βοηθός τους Ρενέσες και μετά ανέλαβε ως πρώτος. Ο Ίσραελ έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο, ένα League Cup. Έχει το ρεκόρ νικών στην EuroLeague, 12+2 νίκες. Έχει και το ρεκόρ νικών στην κανονική περίοδο της BBL. Είναι ένας καλός προπονητής. Αλλά οι συνθήκες άλλαξαν.

Τώρα δίνουμε την ευκαιρία στον Πέδρο, γιατί πιστεύουμε ότι έχει μεγάλο προπονητικό ταλέντο. Θέλουμε πραγματικά να χτίσουμε μαζί του μια καριέρα και να του δώσουμε την ευκαιρία να βρεθεί στο ανώτατο επίπεδο. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι γι’ αυτό”.

Είναι ο τρίτος Ισπανός προπονητής στη σειρά. Είστε κι εσείς Ισπανός. Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο.

“Κοίτα, υπάρχει το μπάσκετ των Βαλκανίων, το ελληνικό, το γαλλικό, το ισπανικό. Υπάρχει πολύ καλό μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη. Νομίζω ότι η Γερμανία πλησιάζει πλέον. Έχουν περισσότερους παίκτες στο NBA από την Ισπανία. Είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές. Τερμάτισαν τρίτοι στο EuroBasket. 

Οπότε, δεν υπάρχει κάτι να πούμε γι’ αυτό. Αλλά ο τρόπος που χτίζουμε κάτι, η φιλοσοφία μας, οι αξίες μας, ο τρόπος που παίζουμε μπάσκετ… Νιώθω πιο συνδεδεμένος με τους Ισπανούς προπονητές, ακόμα κι αν ο Πέδρο μεγάλωσε προπονητικά στη Γερμανία. Ήρθε εκεί ως γυμναστής πριν από 13 χρόνια. Και μετά έγινε βοηθός προπονητή και στη συνέχεια πρώτος προπονητής. Αλλά προφανώς έχει μεγάλη επιρροή από το ισπανικό μπάσκετ. Έμαθε από τους Ισπανούς και έχει ένα καλό μείγμα”.

Μιλώντας για Ισπανούς, υπάρχει μια όχι και τόσο γνωστή ιστορία που σας συνδέει με τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Ήσασταν αθλητικός διευθυντής στην Εστουδιάντες το 2012, όταν υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Μπορείτε να μας πείτε κάτι γι’ αυτό;

“Ναι, λατρεύω τον Χουάντσο. Είναι ένας υπέροχος τύπος, πάντα με χαμόγελο στο πρόσωπό του. Και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτόν, γιατί νομίζω ότι είχε μια δύσκολη πρώτη χρονιά εδώ, αλλά τώρα είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα.

Όταν ήμουν στην Εστουδιάντες, τον υπογράψαμε, ενώ ήταν τραυματισμένος στο γόνατο. Οπότε πέρασε το πρώτο μέρος της σεζόν χωρίς να μπορεί να παίξει. Αλλά η Εστουδιάντες είναι έτσι. Μου αρέσει η φιλοσοφία της, γιατί έχει πολλούς νέους παίκτες και εστιάζει στην ανάπτυξή τους.

Κάποια στιγμή, στο τέλος της σεζόν, είχαμε κάποιους τραυματισμούς και τότε μιλούσα συνεχώς με τους προπονητές, λέγοντας ότι έχουμε παιδιά με ταλέντο που αξίζει να τους δώσουμε ευκαιρία. Έτσι τον καλέσαμε στην πρώτη ομάδα, έκανε το ντεμπούτο του στην ACB και άρχισε να γίνεται αυτό που είναι σήμερα.

Είναι προφανώς ένας εξαιρετικός παίκτης. Τον αγαπάω γιατί είναι σπουδαίος άνθρωπος, αγαπάει το μπάσκετ και είναι σπουδαίος παίκτης”.