Το 2-1 έγινε, οι φωτιές που είχαν ανάψει μετά το 0-2 και κυρίως μετά τη συντριπτική ήττα στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό, έσβησαν, και πλέον ο Ολυμπιακός βαδίζει σε πιο στέρεες ψυχολογικές βάσεις ενόψει του τέταρτου ματς (Δευτέρα, 21:30).
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη έδωσε έναν υπέρ... πάντων αγώνα το βράδυ της Πέμπτης. Και λέμε υπέρ πάντων, γιατί στους κόλπους του ερυθρόλευκου κόσμου το ενδεχόμενο μιας ακόμη ήττας από τον Παναθηναϊκό (που θα σήμαινε και την οριστική απώλεια του τίτλου με 3-0 σκορ και δύο νίκες του ΠΑΟ μέσα στο ΣΕΦ) προκάλεσε αγάνκτηση, εκνευρισμό και... τρομοκρατικές αντιδράσεις που ωστόσο, δεν βγήκαν ποτέ στην επιφάνεια.

Αντί αυτών, βγήκε στην επιφάνεια ο Τζος Τσίλντρες, που με 23 πόντους και εξαιρετική εμφάνιση οδήγησε τον Ολυμπιακό στη γη της μίας ακόμη ευκαιρίας, έστω και αν αυτή θα είναι στο ΟΑΚΑ με 20.000 κόσμο από πλευράς Παναθηναϊκού και χωρίς τον τραυματία Θοδωρή Παπαλουκά, που το διάστρεμμα που υπέστη αποδείχθηκε τόσο σοβαρό, όσο αρκούσε για να τον θέσει εκτός μάχης.

Τι άλλαξε και έπαιξε ο Τσίλντρες έτσι;

Με την απόδοση του ο Αμερικανός άλλαξε όλη την... ατμόσφαιρα γύρω από το όνομά του και το κατά πόσον ταιριάζει στην ομάδα του Ολυμπιακού, όχι μόνο φέτος, αλλά και για την επόμενη χρονιά! Βέβαια, μια εμφάνιση δεν μπορεί να αλλάξει την εικόνα μιας ολόκληρης χρονιάς, αλλά ξεχνάμε ίσως ότι ο Τσίλντρες είχε φέτος ένα σημαντικό πρόβλημα τραυματισμού για δύο μήνες και κυρίως το αργό τέμπο ή ο τρόπος παιχνιδιού σε σετ παιχνίδι της ομάδας δεν τον βοηθούσε.

Στο τρίτο παιχνίδι η λογική και η στρατηγική του Ολυμπιακού ήταν διαφορετικές σε σχέση με τον Αμερικανό. Ο Τσίλντρες έπαιρνε πολλές φορές την πρώτη πάσα στο πλάι, όταν η ομάδα ήθελε να τρέξει, ενώ όταν οι ερυθρόλευκοι πήγαιναν σε οργανωμένη επίθεση υπήρχε πάλι ένα συγκεκριμένο πλάνο που τον αφορούσε.

Κάθε φορά που η μπάλα έφτανε στα χέρια του σε μία από τις δύο πλευρές της περιφέρειας, οι ψηλοί του Ολυμπιακού "καθάριζαν" τη ρακέτα και τον άφηναν να παίξει ένας εναντίον ενός. Χωρίς τη βοήθεια του αντίπαλου ψηλού, ο Τσίλντρες δεν περιοριζόταν σε drive μόνο από τη baseline και είχε αρκετό χώρο για να αναπτύξει τον διασκελισμό του. Όλα αυτά ήταν σαφείς προπονητικές οδηγίες...

Η -χαμηλή- παραγωγικότητα των ψηλών και ο Πέκοβιτς

Αν εξαιρέσουμε το πρώτο ματς, όπου ο Γιάννης Μπουρούσης με τους 18 πόντους βοήθησε τον Ολυμπιακό να φτάσει στους 42 πόντους από παίκτες ρακέτας (δηλαδή τους Μπουρούση, Βούισιτς, Πρίντεζη, Έρτσεγκ και Σχορτσανίτη) στα δύο επόμενα παιχνίδια, οι ερυθρόλευκοι δυσκολεύονταν να πετύχουν πόντους κοντά στο καλάθι. Ειδικά, στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ οι ψηλοί του Ολυμπιακού σημείωσαν συνολικά 17 πόντους, ενώ δέχθηκαν 35 από τους αντίστοιχους αντιπάλους τους.

Αλλά ακόμη και στο τρίτο ματς, ο Παναθηναϊκός πήρε 30 πόντους από τους ψηλούς του, ενώ ο Ολυμπιακός 25 (και η επίθεση ισορρόπησε με τα 8 τρίποντα και τη δραστηριότητα του Τσίλντρες). Ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε ότι στο συγκεκριμένο ματς ο Γιαννάκης ανέβασε το τέμπο και δεν... περίμενε τόσο τους ψηλούς του. Όμως, είναι φανερή η πτώση του Γιάννη Μπουρούση στα δύο τελευταία ματς (στο επιθετικό κομμάτι και όχι στο αμυντικό ή τον τομέα των ριμπάουντ όπου κυρίως τα πήγε πάλι πολύ καλά), ενώ ακόμη πιο εμφανής είναι η αδυναμία του Νίκολα Βούισιτς να αντέξει την καλή και ενίοτερ σκληρή άμυνα του Παναθηναϊκού μέσα στη ρακέτα.

Αυτήν που άντεξε δηλαδή ο εξαιρετικός Γιώργος Πρίντεζης, ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο του τρίτου αγώνα έδωσε μεγάλες μάχες μέσα στη ρακέτα και βοήθησε πάρα πολύ στον τομέα των επιθετικών ριμπάουντ (όπως και ο Βούισιτς σε αυτό). Αυτό που πάντως εξακολουθεί να είναι πρόβλημα για τον Ολυμπιακό είναι η αντιμετώπιση του Νίκολα Πέκοβιτς όταν το αργό τέμπο κυριαρχεί. Αλλά όταν οι ερυθρόλευκοι τρέχουν περισσότερο, ο Σέρβος σέντερ του Παναθηναϊκού δυσκολεύεται να ακολουθήσει και ο Ομπράντοβιτς τον τραβάει στον πάγκο.

Ο καλύτερος Τεόντοσιτς που έχουμε δει

Έβαλε μόλις 5 πόντους, αλλά οι τρεις από αυτούς ήταν το καθοριστικό τρίποντο με το οποίο ο Ολυμπιακός μείωσε σε 63-64, σε ένα πάρα πολύ κρίσιμο σημείο του αγώνα και ενώ οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να έχουν κολλήσει στην επίθεση. Όμως, ακόμη και αυτό το σουτ δεν μπορεί να συγκριθεί με την υπόλοιπη προσφορά του. Ο Σέρβος ήταν ο πιο ουσιαστικός παίκτης του Ολυμπιακού και ο σημαντικότερος καταλύτης στη νίκη της ομάδας του. Έδωσε το σωστό ρυθμό σε κάθε σημείο του ματς, δεν αναλώθηκε σε περιττές προσπάθειες, δεν προσπάθησε να φανεί μέσα από το σκοράρισμα και κατάλαβε από το 3ο λεπτό (όταν αποχώρησε ο Παπαλουκάς) ότι θα έπρεπε να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος, γιατί ο Ολυμπιακός τον χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ.

Και δεν είναι εύκολο αυτό για έναν παίκτη που δεν έχει σταθερά μεγάλο χρόνο συμμετοχής μέσα στη σεζόν και ειδικότερα για έναν πλέι μέικερ που πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος, να προσφέρει τις υπηρεσίες του για το καλό μιας ομάδας και όχι το δικό του. Και μπορεί να είχε παίξει και στο ματς του ΟΑΚΑ για 25 λεπτά, αλλά εκεί ήξερε ότι υπάρχει και ο Παπαλουκάς. Στο ΣΕΦ, ήταν μόνος του και μάλιστα στο πιο κρίσιμο παιχνίδι όλης της χρονιάς. Η πάσα που βγάζει με το ένα χέρι προς τη γωνία και τον Γιώργο Πρίντεζη από την κορυφή του τριπόντου ήταν δείγμα μεγάλου, πραγματικά, ταλέντου...