Ο καυγάς γίνεται για τον ρόλο του Σλούκα

Θέλει ν’ αγιάσει ο Ολυμπιακός και δεν μπορεί ο καψερός! Κατέκτησε τρεις τίτλους, πέτυχε το εγχώριο triple crown, θα μπορούσε να καμαρώνει ακόμη και για ένα grand slam (αλλά ας όψεται το δολοφονικό κτύπημα του Σέρχιο Γιουλ στα ύστερα του τελικού με τη Ρεάλ στο Κάουνας) και έκλεισε τη σεζόν στην κυριολεξία μετά βαΐων και κλάδων και εν χορδαίς και οργάνω, αλλά...

Αλλά προτού στεγνώσουν οι σαμπάνιες, μπαίνει στο τριπάκι των μπελάδων και των κάθε λογής ανοικτών ζητημάτων που καλείται να διαχειρισθεί και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος!

Έχουν ονοματεπώνυμα, αυτές οι εκκρεμότητες: Σάσα Βεζένκοβ, Κώστας Παπανικολάου, Κώστας Σλούκας και τους αναφέρω αλφαβητικά και όχι με κριτήριο το ποια απ’ όλες είναι η πιο καυτή πατάτα, χώρια που η πρώτη ψήνεται (και) σε ξένο φούρνο, κατά Σακραμένο μεριά.

Από το «πέντε πάνω, πέντε κάτω» στο «ήρθα να σας πω ότι φεύγω»

Σε έξι ημέρες από σήμερα (26 Ιουνίου) συμπληρώνονται επτά χρόνια από τότε που ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος (απόντος του αδερφού του, Γιώργου ο οποίος έλειπε στο εξωτερικό) και ο Γιώργος Σκινδήλιας άκουσαν κατάπληκτοι τον Κώστα Σλούκα να ξεκόβει κάθε κουβέντα και να γκρεμίζει τις γέφυρες.

Με το που εισήλθε εκείνο το μεσημέρι της Παρασκευής στα επί της οδού Δραγατσανίου γραφεία της «Χαλυβουργικής» ο τότε 25χρονος γκαρντ είπε φόρα παρτίδα ότι «Δεν ήρθα εδώ για να συζητήσω, ούτε για να διαπραγματευτώ, αλλά για να σας πως ότι φεύγω από τον Ολυμπιακό» και έμειναν ενεοί!

Δώδεκα ημέρες νωρίτερα (14 Ιουνίου 2015), αμέσως μετά την κατάκτηση του τίτλου στο ελληνικό πρωτάθλημα, σε μια συνέντευξη του στην Cosmote TV, ο Σλούκας είχε ρίξει την προειδοποιητική βολή σε συνέντευξη του κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

«Δεν έχουμε πει κάτι ακόμα. Είμαι δεμένος με την ομάδα. Θα γίνει συζήτηση και θα μιλήσω με τον προπονητή για να δω τι ρόλο έχει στο μυαλό του για μένα. Το χρηματικό δεν είναι πρόβλημα, πέντε πάνω, πέντε κάτω. Θα κοιτάξω το καλύτερο για το μέλλον μου, είμαι επαγγελματίες και ελπίζω (ΣΣ: το μέλλον μου) να είναι στον Ολυμπιακό».

Στο επόμενο κλικ αποδείχθηκε ότι το μέλλον του δεν ήταν στις όχθες του Σαρωνικού, αλλά σε εκείνες του Βοσπόρου!

Η ατάκα του Μπαρτζώκα και η νέα... Σλουκιάδα

Τότε ο Σαλονικός γκαρντ ήταν 25 χρονών, τώρα έχει κλείσει τα 33 και, όπως είπε σήμερα το πρωί στην εκπομπή «Show Must Go On» του SPORT24 o Γιώργος Μπαρτζώκας, εξακολουθεί να έχει τον ίδιο ρόλο. Τώρα εάν αυτή τη σημερινή δήλωση ο Σλούκας την εκλαμβάνει σαν μπηχτή, ξα του!

Το βέβαιο είναι ότι αρχής γενομένης από το βράδυ του Σαββάτου, μόλις έπεσε η αυλαία της σεζόν, άνοιξε εκείνη της καινούργιας Σλουκιάδας!

Πότισε την αμφιβολία που σερνόταν ο ίδιος, ακολούθησαν οι δηλώσεις του στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ και το έργο αποκτά όχι απλώς ενδιαφέρουσα, αλλά συναρπαστική πλοκή...

"Ακολουθούν συζητήσεις τις επόμενες ημέρες και θα δούμε τι μέλλει γενέσθαι. Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω. Ακούω κι αντιλαμβάνομαι την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό μου, είναι αμοιβαία, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτή. Θα κάτσουμε και θα συζητήσουμε και θα δούμε" είπε σήμερα ο Σλούκας και αυτό όντως θα συμβεί αυθωρεί και παραχρήμα!

Ο Σφαιρόπουλος, ο Σλούκας, ο Σπανούλης κι ο Ομπράντοβιτς

Μετά τη φιέστα ο λεγάμενος πετάχτηκε οικογενειακώς μέχρι τα Χανιά για ένα τριήμερο και ήδη έχουν ανάψει τα τέλια για το πρώτο ραντεβού του με τον Ολυμπιακό.

Προσοχή: όταν αναφέρομαι στον Ολυμπιακό, δεν εννοώ μόνο τη διοίκηση, αλλά και τον προπονητή, τουλάχιστον αυτή είναι η επιθυμία των ηγητόρων της ομάδας. Μια τέτοια συνάντηση όλων των εταίρων δεν είναι παράξενη, ούτε θα συμβεί για πρώτη φορά, αλλά η Ιστορία διδάσκει πως όταν κάθονται στο ίδιο τραπέζι ο προπονητής και ο παίκτης, συνήθως πέφτει χυλόπιτα!

Την έριξε το καλοκαίρι του 2010, ο Βασίλης Σπανούλης στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και από τότε δεν ξαναμίλησαν, την έριξε και τέτοιες μέρες το 2015 ο Σλούκας στον Γιάννη Σφαιρόπουλο, οπότε μένει να φανεί εάν και η τωρινή υπόθεση θα εξελιχθείς σε déjà vu…

Παρεμπιπτόντως, το καλοκαίρι του 2015 ο Σφαιρόπουλος και ο Σλούκας είχαν συναντηθεί δυο φορές, αλλά τζίφος! Το πρώτο ραντεβού έγινε στην Αμαλιάδα, στο περιθώριο του αγώνα των playoffs του Ολυμπιακού με τον Κόροιβο (μετά το Final Four της Μαδρίτης) και το δεύτερο στη Θεσσαλονίκη, όπου (λέγεται ότι) κατέληξαν σε μια χρυσή τομή σε σχέση με τον χρόνο συμμετοχής και κυρίως με τον οργανικό ρόλο του διεθνούς γκαρντ.

Ο κοινός ατζέντης, ο ρόλος και ο... Ανδρέας Παπανδρέου

Εντέλει η πρόταση της Φενέρμπαχτσε, η επιμονή του Ομπράντοβιτς και η παρουσία του Σπανούλη, ο οποίος βάσταγε τα κλειδιά της ομάδας, οδήγησαν τον Σλούκα στην έξοδο και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Μια ιστορία φυγής (2015), μια ιστορία επιστροφής (2020) και μια ιστορία που επαναλαμβάνεται.

Α, για να μην το ξεχάσω: η τωρινή υπόθεση έχει και μια ιδιάζουσα διάσταση, καθόσον ο Μπαρτζώκας και ο Σλούκας εκπροσωπούνται από τον ίδιο ατζέντη, τον Παναγιώτη Καπάζογλου!

Ούτε και τώρα το θέμα του Σλούκα είναι χρηματικό, διότι όντως «πέντε πάνω, πέντε κάτω», η δουλειά δεν θα χαλάσει στα λεφτά...

Απ’ ό,τι γίνεται αντιληπτό, το πρόβλημα του Σλούκα είναι πάλι ο ρόλος και αυτή τη φορά δεν διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στην ιεραρχία από τον Σπανούλη, αλλά την αναγνώριση του ως ηγέτη της ομάδας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Εδώ τα πράγματα μπερδεύονται διότι ελέω και των αριστερών καταβολών του, ο Μπαρτζώκας είναι... αντιεξουσιαστής και βγάζει σπυράκια όταν ακούει περί ηγετών, θεωρώντας ότι αυτές οι ταμπέλες έχουν θέση μόνο στην πολιτική και στον στρατό, χώρια που θεωρεί κιόλας ότι ο όρος εξέλιπεν από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου.

Δεν ξέρω εάν η υπόθεση θα εξελιχθεί σε... σαπουνόπερα, πάντως έχει τα στοιχεία ενός σίριαλ, ου μην και ενός θρίλερ!

Ο έκτος παίκτης και το... ντάπα ντούπα

Ο ρόλος του έκτου παίκτη και του καθοδηγητή στο δεύτερο rotation της ομάδας δεν συγκινεί ιδιαιτέρως τον Σλούκα: τον ανακήρυξαν ως τέτοιο τα μέλη της Ενωσης παικτών της Ευρωλίγκας, αλλά προφανώς θα προτιμούσε να παίζει βασικός μαζί με τον Τόμας Γουόκαπ και να μπαίνει από την αρχή στο πετσί του ρόλου του, αντί (λόγω του συχνού φαινομένου των κακών εκκινήσεων του Ολυμπιακού) να τρέχει να συμμαζέψει την κατάσταση.

Ένα το κρατούμενο...

Το δεύτερο κρατούμενο έχει να κάνει με τα επιχειρήματα του Μπαρτζώκα σχετικά με το πώς θα καμουφλάρει και θα διαχειρισθεί το έλλειμμα αθλητικών προσόντων, την ηλικία (αν και εδώ μπαίνει αστερίσκος), το σημάδεμα στην άμυνα από τους αντιπάλους του και τη ροπή την οποία παρουσιάζει συχνά ο Σλούκας στο... ντάπα ντούπα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και στη γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας που θέλει ο προπονητής.

Ο αλτρουισμός, τα μεγάλα σουτ και η προαγωγή στην πρώτη πεντάδα

Ο Σλούκας βεβαίως είναι αλτρουιστής, συμπεριφέρεται ως pass-first point guard και συνάμα έχει αποδείξει ότι βάζει τα κατάλληλα (μεγάλα) σουτ την κατάλληλη στιγμή, έστω κι αν δεν του έκατσε εκείνος τον επίλογο του τελικού με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Δεν ξέρω πόσο προσεγγίζω το σκεπτικό του Σλούκα, αλλά φαντάζομαι πως θα ήθελε να παίζει στα πρώτα 8-10 λεπτά μαζί με τον Γουόκαπ, κάτι βεβαίως που μπορεί να συμβεί στη νέα περίοδο, εάν κι εφόσον βρεθεί η χρυσή τομή και παραμείνει εν Πειραιεί.

Ο Ολυμπιακός αναζητεί έναν Αμερικανό γκαρντ που θα μπορούσε να ταιριάξει στο δεύτερο rotation μαζί με τον Αϊζέια Κάναν, οπότε ο Σλούκας θα έπαιρνε προαγωγή στο βασικό σχήμα.

Τι θα σήμαινε αυτό;

Μολονότι στο σύγχρονο μπάσκετ (λέγεται ότι) δεν υπάρχουν συγκεκριμένες θέσεις, σε μια τέτοια περίπτωση ο Γουόκαπ θα βάσταγε τη θέση του πόιντ γκαρντ και ο Σλούκας θα αγωνιζόταν ως σούτιγκ γκαρντ.

Η ρητορική και οι μνηστήρες

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Ολυμπιακός καλείται να διαχειρισθεί μια υπόθεση που δεν είναι εύκολη, αλλά, ως γνωστόν, στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα! Το σίγουρο είναι πως η... ρητορική του Σλούκα (τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις μετά τη φιέστα) φανερώνει τις ενστάσεις και τις επιφυλάξεις του, όπως τις διατύπωσε με την ατάκα «Υπάρχει η θέληση να μείνω, αλλά υπάρχουν και προβλήματα τα οποία αν δεν λυθούν δεν θα αρκεί η θέληση».

Kι αν δεν λυθούν; Εδώ δε θέλω μάστορα!

Το σίγουρο είναι ότι ο Σλούκας, εάν κι εφόσον αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό, δεν θα άφηνε αδιάφορη καμιά μεγάλη ομάδα και προφανώς θα εμφανισθούν κάμποσοι «μνηστήρες της Πηνελόπης»: η Φενέρμπαχτσε (του Δημήτρη Ιτούδη που τον ήθελε και πριν από τρία χρόνια στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μαζί με τον Νικ Καλάθη), η Εφές, η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Μιλάνο, η Μονακό και ασφαλώς η Παρτίζαν του Ομπράντοβιτς!