Ο Κέβιν Ουέρ δεν "έσπασε" ποτέ

Λένε ότι μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Στην περίπτωση του Κέβιν Ουέρ, του νέου παίκτη του Φάρου , χίλιες λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν τα συναισθήματα που ένιωσε όλος ο κόσμος στην πιο άτυχη στιγμή της ζωής του.

Όποιος παρακολουθεί το Κολεγιακό πρωτάθλημα ξέρει καλά τι ακολουθεί όταν γίνεται αναφορά στο όνομα του νέου παίκτη του νεοφώτιστου Φάρου. Έχει δει το βίντεο. Έχει δει τις φωτογραφίες. Έχει σοκαριστεί όσο κανένας. Για όποιον δεν ξέρει, το παρακάτω VIDEO, το οποίο περιέχει ΣΚΛΗΡΕΣ εικόνες, τα εξηγεί όλα. Μία προειδοποίηση: Σκεφτείτε καλά πριν πατήσετε “play”.

Για όποιον είδε το VIDEO... κουράγιο. Για όποιον δεν το είδε, το τι συνέβη είναι το εξής: Την πρωταπριλιά του 2013, το Κολέγιο του Λούιβιλ αντιμετώπιζε αυτό του Ντιούκ στα προημιτελικά του τελικού τουρνουά του NCAA (Final-8). Με 6 1/2 λεπτά να μένουν για το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ο Ουέρ προσπάθησε να εμποδίσει τον Τάιλερ Θόρτον να σουτάρει. Δεν τα κατάφερε. Το χειρότερο ωστόσο ήταν ότι κατά την διάρκεια της προσγείωσης έσπασε το πόδι του. Βασικά, δεν το έσπασε, το διέλυσε: Έπαθε ανοιχτό κάταγμα κνήμης και περόνης. Ναι, ακριβώς. Το “ανοιχτό” σημαίνει ότι φαινόταν το κόκκαλό του. Δεν θα δείτε φωτογραφίες εδώ. Αν ενδιαφέρεστε τόσο πολύ να δείτε πώς έγινε το πόδι του, ψάξτε το στο Google. Οι αντιδράσεις των συμπαικτών του πάντως την στιγμή που τον είδαν να τραυματίζεται τα λένε όλα.

Το ανατριχιαστικό της υπόθεσης βέβαια – πέρα από τον τραυματισμό – ήταν οι φωνές του ίδιου. Όχι φωνές πόνου – αφού κάποια στιγμή δήλωσε πως δεν ένιωσε πόνο – αλλά οι φωνές του προς τους συμπαίκτες του. “Κερδίστε το παιχνίδι” τους φώναξε. Αυτό που διακυβευόταν ήταν η πρόκριση στο Final Four. Οι συμπαίκτες του έκλαιγαν όταν τον είδαν. Ο – μετέπειτα παίκτης του Πανιωνίου – Λιουκ Χάνκοκ ήταν αυτός που τον μετέφερε εκτός παρκέ. Οι συμπαίκτες του, δε, του έκαναν το χατίρι και κέρδισαν το ματς με 85-63. Και δεν έμειναν εκεί. Πήγαν μέχρι το τέλος του δρόμου και κατέκτησαν το τρόπαιο!

Ο Ουέρ ήταν στο πλευρό τους στον τελικό. Γνωρίζοντας την αποθέωση, είδε το Λούιβιλ να κατακτά τον τίτλο, με τους συμπαίκτες του να ζητάνε μετά το τέλος του αγώνα να χαμηλώσει η μία από τις δύο μπασκέτες. Ο λόγος; Ήθελαν ο νυν παίκτης του Φάρου να είναι αυτός που θα έκοβε το διχτάκι. Όλοι ήταν χαρούμενοι. Ο νεαρός γκαρντ έγινε Viral, με σταρ του ΝΒΑ να του στέλνουν μηνύματα υποστήριξης. Ο ίδιος παραχωρούσε τη μία συνέντευξη μετά την άλλη, εντυπωσιάζοντας τον κόσμο με το θάρρος του. Και τότε ξεκίνησε ο πραγματικός Γολγοθάς του Ουέρ. Ενας Γολγοθας που τέσσερα χρόνια αργότερα τον φέρνει στην χώρα μας.

“Είμαι παίκτης, όχι ο τύπος που έσπασε το πόδι του”

(AP Photo/Chris O'Meara)

Ο Ουέρ είχε μπροστά του έναν μεγάλο δρόμο αποθεραπείας. Το διάστημα της απουσίας του την στιγμή που τραυματίστηκε είχε υπολογιστεί στους 6-12 μήνες. Κι όμως, 7 μήνες μετά τον τραυματισμό του, “πάτησε” παρκέ τον Νοέμβριο του 2013 σε ένα φιλικό με το Πίκενβιλ. Ο κόσμος τον αποθέωσε την στιγμή που πέρασε στο παρκέ. Και... εξερράγη όταν το πρώτο σουτ που επιχείρησε, ένα σουτ τριών πόντων, κατέληξε στο καλάθι! Έμοιαζε με σενάριο από ταινία. Αυτό που δεν ήξερε ο κόσμος ήταν πως αυτό θα ήταν το χάιλαϊτ της σεζόν για τον Ουέρ.

Τα πράγματα δεν ήταν πλέον ίδια για τον νεαρό γκαρντ στο Κολέγιο. “ Δεν ήμουν πλέον ο μπασκετμπολίστας. Ήμουν ο τύπος που είχε σπάσει το πόδι του” θα θυμόταν ο ίδιος σε μία επιστολή που είχε γράψει στην ιστοσελίδα “The Player's Tribune”. Και αυτό ίσχυε όπου πήγαινε. Στις εγκαταστάσεις του Κολεγίου. Στους κοιτώνες. Και, ακόμα χειρότερα, στις προπονήσεις της ομάδας. Οι συμπαίκτες του φοβόντουσαν να τον μαρκάρουν. Ο προπονητής του, Ρικ Πιτίνο, του ζητούσε να μην προπονείται τόσο σκληρά για να μην χτυπήσει. “ Δεν δούλεψα όλο το καλοκαίρι για να μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι... χαλασμένος” θα έλεγε ο ίδιος.

Μερικές εβδομάδες μετά την έναρξη της σεζόν ο Ουέρ δέχθηκε ένα χτύπημα στο πόδι που είχε σπάσει. Χρειάστηκε να μείνει εκτός δράσης για λίγο καιρό. Και από τότε δεν κατάφερε ουσιαστικά να κερδίσει ποτέ ξανά την εμπιστοσύνη κανενός στην ομάδα. Του ζήτησαν να πάρει την ιατρική εξαίρεση (red shirt), που δίνεται από το NCAA σε παίκτες που έχουν σοβαρούς τραυματισμούς. Όταν το κάνει αυτό ένας παίκτης μένει εκτός δράσης για μία σεζόν και όταν επιστρέφει τότε ξεκινάει από την ίδια βάση, χωρίς να έχει χάσει – στα χαρτιά – μία σεζόν. Ο Ουέρ δέχθηκε την πρόταση του σχολείου. Και, στο τέλος της σεζόν, αποχώρησε, θέλοντας να κάνει μία νέα αρχή.

Η εξιλέωση

(AP Photo/Chris O'Meara)

Έχοντας αρκετές επιλογές, ο Ουέρ επέλεξε να φοιτήσει στο Κολέγιο του Τζόρτζια Στέιτ, το οποίο βρισκόταν κοντά στο σπίτι του. Εκεί πλέον δεν ήταν “ ο τύπος που έσπασε το πόδι του” και ήθελαν να του μιλήσουν όλοι. Ήταν απλώς ένας... τύπος που έπαιζε μπάσκετ. Και αυτό του αρκούσε.

Παίζοντας στο πλευρό του μετέπειτα ΝΒΑερ Αρ Τζέι Χάντερ, ο νεαρός γκαρντ βρήκε τον εαυτό του. Έκανε αυτά που ήθελε στο παρκέ. Ήταν ξανά ένας κανονικός παίκτης. Την σεζόν 2014/15 είχε 7.6 πόντους, 3.1 ριμπάουντ, 2.4 ασίστ και 1.7 κλεψίματα μέσο όρο, παίζοντας μάλιστα στο τελικό τουρνουά του NCAA. Έναν χρόνο αργότερα ήταν ακόμα καλύτερος, έχοντας 11.6 πόντους, 3.7 ριμπάουντ, 3.1 ασίστ και 1.2 κλεψίματα μέσο όρο. Η ιστορία με τον τραυματισμό του τον ακολουθούσε ακόμα και πάντα θα τον ακολουθεί. Πλέον όμως μπορούσε να “ανασάνει”.

Ο Ουέρ δεν έγινε ντραφτ το 2016. Αναγκάστηκε λοιπόν να ακολουθήσει τον δρόμο της Ευρώπης, υπογράφονρας αρχικά στην Φινλανδική Καρχού, μόνο και μόνο για να φύγει δύο μήνες αργότερα για χάρη της τσεχικής Μπρνο, με την φανέλα της οποίας είχε 17.8 πόντους μέσο όρο. Επόμενος σταθμός της πορείας του θα είναι τελικά ο νεοφώτιστος Φάρος. Και, όπως κάθε μέρος που έχει βρεθεί, είναι δεδομένο ότι κάποιος θα τον ρωτήσει τι έκανε για να ξεπεράσει τον τραυματισμό του. Αν έχει δει το VIDEO. Αν πράγματι δεν “έσπασε”. Και τότε ο Ουέρ απλώς θα πει σε όλους αυτό που έγραψε στην επιστολή του στο “The Players Tribine”: “ Ναι, έχω παρακολουθήσει αυτό το VIDEO. Μία φορά. Μάλλον το έχετε παρακολουθήσει κι εσείς. Αν δεν το έχετε κάνει, μάλλον θα το κάνετε τώρα. Για εμένα μία φορά ήταν αρκετή. Δεν ήθελα να το ξαναδώ. Το παίζω στο μυαλό μου συνέχεια και η ανάμνηση είναι τόσο έντονη όσο το VIDEO”.

Κεντρική φώτο: (AP Photo/David J. Phillip)