Έχετε διαβάσει για παίκτες που δεν έγιναν ποτέ αυτό που μπορούσαν, γιατί έμπλεξαν με κακές παρέες (από αυτές που καταλήγουν στο να έχει η αστυνομία περισσότερες φωτογραφίες τους, από όσες έχει η μητέρα τους). Έχετε διαβάσει για πάσης φύσεως χτυπήματα της μοίρας (ή... του μυαλού), που ανάγκασαν μεγάλα ταλέντα να χάσουν το δρόμο τους.

Για παίκτη που δεν έγινε ποτέ NBAer, γιατί αρνείτο πεισματικά να στρώσει τον κ..ο του στο διάβασμα και να "περάσει" τα μαθήματα, έχετε κάτι; Γιατί αν έχετε, βάλτε και τον Λαρόν Ντέντι σε αυτήν την κατηγορία. Αν όχι, φτιάξτε μια για πάρτη του.

Σφάζονταν στην ποδιά του

Απ' όταν ήταν στο γυμνάσιο (σε αυτό που Αμερικανοί λένε Junior High School), οι σκάουτς των κολεγίων παρήλαυναν από τα παιχνίδια του (με τη φανέλα του Greer High School). Ήταν βλέπετε, το Νο18 καλύτερο πάουερ φόργουορντ του έθνους. Όλοι θεωρούσαν δεδομένο πως θα λάμψει στο NCAA.

Κολέγια σφάζονταν στην ποδιά του, με το Κλέμσον να 'χει εξασφαλίσει προφορική δέσμευση, από το 2005 και τα Νορθ Καρολάινα, Ουέικ Φόρεστ και Αριζόνα να αρκούνται... στη χαρά της συμμετοχής, στη διεκδίκηση του. Εν τέλει, ούτε οι Τάιγκερς τον χάρηκαν.

Ως δευτεροετής (ας πούμε στη δική μας δευτέρα λυκείου), είχε 22.1 π., 11.1 ριμπ. και 7.3 τάπες, όπως οδηγούσε το σχολείο του στον τίτλο της πολιτείας. Υπήρχε όμως, ένα προβληματάκι: "Κοβόταν" σε πολλά μαθήματα. Και για αυτό μεταφέρθηκε στο Prince Avenue Prep, το οποίο αργότερα έγινε το επίκεντρο έρευνας για ακαδημαϊκή απάτη (μοίραζε τους βαθμούς, σαν καραμέλες στους καλούς παίκτες), εξ ου και μπήκε στη μαύρη λίστα του NCAA, από το 2007. Μια από τις περιπτώσεις αυτού του σκανδάλου, αφορούσε τον Ντέντι, που κατέληξε στην IMG Academy, για την τρίτη του χρονιά. Σχολείο που επίσης, τιμούσε τους ικανούς αθλητές, περισσότερο απ' ό,τι την ανάγκη να πιάνουν τουλάχιστον τη βάση στην εξεταστική περίοδο.

Ο μαθητής Λαρόν

Το δεδομένο ήταν πως για να πάει οπουδήποτε στο NCAA έπρεπε να γράψει καλά στο SAT (εξετάσεις των μαθητών στις ΗΠΑ, που λειτουργούν ως εισαγωγικές σε πανεπιστήμια, υπό την έννοια ότι όσο μεγαλύτερο είναι το σκορ, τόσο καλύτερο είναι το κολέγιο που θέλει να σε κάνει φοιτητή του). Για αυτό και έκανε και άλλες μεταγραφές, μήπως κάποιος τον εμπνεύσει να ανοίξει κανά βιβλίο, πριν καταλήξει στο Hope Christian Prep School, που δεν είχε το καλύτερο πρόγραμμα, αλλά δεν είχε και... δαχτυλοδεικτούμενο. Τους έδωσε 23.1π. και 12.2 ριμπ. κατά μ.ο., έχοντας βελτιώσει αισθητά το παιχνίδι του. Έτρεξαν που λέτε, τα κολέγια στο κατόπι του, ήλθε η μέρα να γράψει SAT, το σκορ που "έπιασε" δεν φτουρούσε... ούτε για ΤΕΙ ιχθυοκαλλιέργειας και πήγε σε Community College (τύπου δημόσιο) για δυο χρόνια, με στόχο να ανοίξει η πόρτα του στο Άϊόβα Στέιτ. Μόνο που επρόκειτο για ένα από τα κολέγια με τα υψηλότερα στάνταρ σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Οπότε, ούτε αυτό το πλάνο ευοδώθηκε.

Όπως δεν ευοδώθηκε και κανένα άλλο που τον ήθελε να κερδίζει μια θέση στο NCAA και όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, η πόρτα του ΝΒΑ δεν άνοιξε ποτέ (το περασμένο καλοκαίρι πήγε στο σάμερ λιγκ του Λας Βέγκας με τους Ουίζαρντς, συμβόλαιο όμως, δεν βρήκε). Άνοιξε της Ευρώπης, με την Ντιζόν να τον δοκιμάζει. Και να της αρέσει. Αλλά δεν άρεσε στον Ντέντι η πόλη. Μηδέ η ομάδα. Και έτσι έφυγε με προορισμό τον Κολοσσό.

"Το παιδί μου... θα διαβάζει"

"Για να σκεφτώ έστω να έλθω στην Ευρώπη, έπρεπε να ωριμάσω πνευματικά", μας διαβεβαίωσε, " έπρεπε να σκεφτώ πολύ, πριν αποφασίσω ότι το να παίζω μπάσκετ ήταν αυτό που ήθελα να κάνω ως δουλειά, για να ταΐζω την οικογένεια μου. Δεν ήταν εύκολο. Για να είμαι ειλικρινής, ήταν πολύ δύσκολο να παραιτηθώ του ονείρου μου να παίξω στο ΝΒΑ. Η διαδικασία ήταν σκληρή. Αλλά έμαθα από αυτή". Κάθε άλλο παρά αποποιείται των ευθυνών του: " Αν ήμουν καλύτερος μαθητής, αν δεν πήγαινα στο χάι σκουλ που είχε εμπλακεί σε άλλα ζητήματα, τα οποία έκαναν κακή την εικόνα μου, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά". Τον ρωτήσαμε αν μετά όσα έζησε, θα φροντίσει ώστε ο γιος του, Λαρόν Τζούνιορ να είναι καλός μαθητής. Αφού ακούσαμε ένα από καρδιάς, γέλιο είπε "φυσικά! Δεν θα αμελήσει την παιδεία του"!

"Κάθε ματς, θα είναι πόλεμος για εμάς"

Έως τότε βέβαια, έχει καιρό. Έχει και δουλειές. Με τον Κολοσσό. Που όσο έλειπε -ελέω κατάγματος στο τρίτο μετακάρπιο του δεξιού χεριού - ήταν άλλη ομάδα, από αυτό που έδειξε στο μεγάλο (σε σημασία) "διπλό" στην Ελευσίνα, την Τετάρτη, με εκείνον ηγέτη. "Δεν ήταν και το καλύτερο μου να βλέπω την ομάδα να παλεύει χωρίς εμένα. Αλλά ήταν ένα ακόμα γεγονός, με το οποίο έπρεπε να συμβιβαστώ. Ξεκινήσαμε καλά τη χρονιά, πριν πέσουμε σε... χωματόδρομο και "πληγωθούμε". Ήλθε η αλλαγή προπονητή και τώρα έχουμε καταφέρει να παίζουμε ως ομάδα". Εν συνεχεία, προειδοποίησε ότι " ειδικά στην έδρα μας, στο εξής δύσκολα θα χάσουμε. Τώρα που παίζουμε σύμφωνα με τις δυνατότητες μας, κάθε παιχνίδι θα είναι "πόλεμος", για εμάς και με τη βοήθεια του κόσμου μας θα είμαστε εμείς οι νικητές".

Πέραν της παρουσίας του στον Κολοσσό, χαίρεται και τη διαμονή του στη Ρόδο. " Είναι πολύ όμορφο μέρος! Η οικογένεια μου και εγώ απολαμβάνουμε το νησί" για αυτό και δεν πήγαν πουθενά στις διακοπές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. " Αυτό που μου αρέσει περισσότερο, είναι πως όλοι οι παίκτες είμαστε μέλη της κοινότητας! Κυκλοφορώ στους δρόμους της πόλης και να ακούω τα όσα έχουν να μου πουν οι συμπολίτες μου!". Που μπορεί να γίνει και δίκοπο μαχαίρι, αν δεν παίζει καλά. " Αν μπορεί λέει... Συνήθως όμως, έρχονται με χαμόγελο και μου λένε ότι περιμένουν πολλά από μένα, γιατί είμαι, όπως μου λένε, παίκτης κλειδί και οφείλω να κάνω ό,τι μπορώ, για να συνεχίσουμε να κερδίζουμε παιχνίδια".

"Στην Ευρωλίγκα, σε δυο χρόνια"

Άυτό που είχε να μας πει ο Βασίλης Φραγκιάς για τον Ντέντι ήταν πως " έχει δεθεί με την ομάδα και τον τόπο. Από τον ένα μήνα που τον ξέρω, έχω καταλάβει ότι είναι ευχάριστος τύπος, με μεγάλη προοπτική. Σε ορίζοντα διετίας τον βλέπω σε ομάδα της Ευρωλίγκας. Αρκεί να δουλέψει πάνω σε κάποια πράγματα". Οπως; " Στην άμυνα και να δυναμώσει λίγο στο λόου ποστ. Θεωρώ ωστόσο, δεδομένο ότι θα δουλέψει για να γίνει καλύτερος, γιατί είναι αποφασισμένος να κάνει καριέρα. Δουλεύει σκληρά, όπως όλα τα παιδιά. Ειλικρινά, δεν έχω παράπονο από κάποιον. Το θέμα είναι να καταλάβει πού πατά, πού βρίσκεται και πού μπορεί να πάει. Είναι βέβαιο πως θα ζήσει από το μπάσκετ".

Οι μαύρες σακούλες και οι θλιμμένες νίκες

Ο κόουτς του Κολοσσού ξεκίνησε τη σεζόν στην Ουκρανία, στον πάγκο της Ντνίπρο Αζότ. Και όπως λέει ο ίδιος " ήταν απίστευτη εμπειρία! Οταν μια τράπεζα είναι η ιδιοκτήτρια οκτώ ομάδων, είναι σαφές πως θέλει να ελέγχει τα πάντα. Εμείς είχαμε μπάτζετ 3.5 εκάτ. ευρώ και ήταν... από τα μικρά. Η Άζοβμας για παράδειγμα, έχει μπάτζετ 15.000.000 ευρώ. Ερχονται με τις μαύρες σακούλες τα κολλαριστά δολάρια... και συνοδεία μπράβων".

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι εστί ουκρανικό πρωτάθλημα "είναι όταν νικήσαμε την Μπουντιβέλνικ και οι μόνοι που χαρήκαμε, ήμουν εγώ και οι Αμερικανοί. Οι Ουκρανοί είχαν μούτρα". Γιατί; "Χάσαμε 100.000 ευρώ! Η εντολή που είχαν από τον πρόεδρο ήταν να μη νικήσουν ποτέ αυτήν την εβδομάδα. Μετά... μου έδωσαν άδεια". Και ποιο είναι το εν κατακλείδι αυτής της περιπέτειας; "' Ο,τι μαθαίνεις στη ζωή σου, είναι καλό. Είδα μέρη που δεν θα έβλεπα ποτέ και έζησα μια κουλτούρα τελείως διαφορετική από αυτή της δυτικής Ευρώπης". Και σε ένα μήνα, είχε επιστρέψει σε εκείνους που ήξερε, σε εκείνους που εμπιστευόταν "γιατί υπήρχε και το συναίσθημα! Ενιωσα πως έπρεπε να βοηθήσω την κατάσταση". Οπερ και εγένετο. Μετά, δε και τη νίκη επί του Πανελευσινιακού "έ φυγε ένα πολύ μεγάλο άγχος. Μαθηματικά βέβαια, δεν έχει κριθεί κάτι. Υπάρχει όμως, η ποιότητα, η ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση πια για καλύτερα πράγματα". Πόσο καλύτερα; "Δεν βάζουμε όρια".