Ο κυρ-Αλέκος ήταν εκεί. Όπως η μητέρα του Ελευθερία και η σύζυγός του Εύη. Αλλά και δεκάδες φίλοι με τους οποίους συνεργάστηκε, ήταν συμπαίκτης ή αντίπαλος. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, υπουργός πλέον, ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Παναγιώτης Φασούλας κι άλλοι πολλοί, από τον αδελφικό του φίλο και κουμπάρο του Γιώργο Λημνιάτη, μέχρι τον κουστουμαρισμένο, άρτι αφιχθέντα από το Μιλάνο, Κλαούντιο Κολντεμπέλα.
Κι ακόμη, ο Θύμιος Μπακατσιάς, ο Μίλαν Τόμιτς, Κώστας Παταβούκας, ο Νίκος Οικονόμου, ο Γιάννης Γιαννούλης, ο Νίκος Μπουντούρης, ο Φράνκο Νάκιτς και πλήθος παλιών και νεότερων συμπαικτών ή αντιπάλων, φυσικά ο "μέντοράς" του και φίλος του, Γιάννης Γιαννάκης, ο γυμναστής της Εθνικής Γιάννης Παπαγεωργίου και δημοσιογράφοι που τον θυμούνται, ακόμη, μικρό παιδί να φοράει τη φανέλα του Ολυμπιακού, αρνούμενοι να πιστέψουν ότι ο "μικρός μεγάλωσε και έφτασε στο σημείο να πει αντίο μπάσκετ".

Ο Σιγάλας, όμως, ένιωθε "πλήρης ημερών σαν παίκτης" και δεν είχε κανένα λόγο μη πει "την ώρα που πρέπει" ότι εγκαταλείπει μια πολύχρονη όσο και αξιοζήλευτη καριέρα. Με το χαρακτηριστικό "ωμό" και ρεαλιστικό του στυλ ευχαρίστησε όσους βρίσκονταν στο πλευρό του, τονίζοντας: "Είναι μεγάλη μου τιμή που είναι εδώ όλοι οι αυτοί οι άνθρωποι και όσοι δεν πρόλαβαν, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Κάποιοι το ήξεραν εδώ και λίγο καιρό, αφού είχα πάρει την απόφασή μου. Σήμερα σταματάει μια πορεία, είναι αυτό που όλοι οι αθλητές λένε καθώς φτάνουν σε αυτό το σημείο: Ο πρώτος θάνατος..."

Κάπως έτσι ξεκίνησε ο επίλογος μιας καριέρας που άρχισε " πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμουν δέκα ετών και ο κ.Σπανουδάκης, που είναι εδώ με πήγε στο γήπεδο. Ευτυχώς για μένα είχα μια μάνα, που σε μια δύσκολη εποχή, ήξερε ότι ήμουν στο γήπεδο και δεν ανησυχούσε. Τελείωσα νορμάλ το σχολείο και μετά ήρθε μια πορεία για την οποία δεν έβαλα ποτέ στόχους, αλλά είχα πρόθεση, κάθε φορά να γίνομαι καλύτερος".

Θέλοντας να προλάβει τα δημοσιογραφικά "κλισέ" σε αυτές τις περιπτώσεις, απεφάνθη πως " όλα όσα έζησα ήταν σημαντικά. Ακόμη και οι πίκρες μέσα στον αθλητισμό είναι συνηθισμένες, άρα δεν στενοχωριέμαι. Ούτε νιώθω έτσι, τώρα που λέω αντίο στο μπάσκετ, γιατί είναι σωστό να το κάνεις, την στιγμή που πρέπει χωρίς να εκβιάζεις τον χρόνο, σπρώχνοντας τα πράγματα παραπέρα. Νιώθω μια χαρά για ό,τι πέτυχα και έζησα στον αθλητισμό, διδάχτηκα πολλά από ανθρώπους που μπορεί να μη συμφωνούσα, αλλά τους άκουσα με προσοχή, έχω διαμορφώσει μια φιλοσοφία και μια σκέψη. Δεν σκέφτομαι τον εαυτό μου μακριά από το μπάσκετ, κι αν μου δοθεί η ευκαιρία θα ξαναμπώ στον χορό, από άλλο πόστο"

Κι αφού έκανε γνωστό μια πρώτη κίνηση που ετοιμάζει με μια εταιρεία αθλητικής ένδυσης, δέχθηκε τις ερωτήσεις. Οι απαντήσεις του:

Αν θα ασχοληθεί με την πολιτική: " Με έχουν ενοχλήσει, αλλά δεν με έχει απασχολήσει. Ίσως θα ήθελα να ασχοληθώ με ένα Δήμο όπως έκανε ο Παναγιώτης Φασούλας. Όχι παραπέρα, όμως..."


Πώς θα ...γεμίσει την μέρα του, τώρα που εγκαταλείπει την αθλητική του καριέρα: "Είναι δύσκολο να μη κάνεις τίποτε. Αλλά μέχρι τώρα βρισκόμουν σε διακοπές. Ούτε προπονήση είχα κάνει. Από αύριο θα πρέπει να βάλω ένα πρόγραμμα στη ζωή μου, αδειάζοντας εντελώς την μπαταρία του πρωταθλητή. Θα το επαναλάβω, δεν θα μείνω μακριά από τον αθλητισμό..."


Τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε τις δύσκολες στιγμές στην ζωή του: "Εδώ μπροστά μου είναι ο Γιάννης Ιωαννίδης, που όταν ήταν προπονητής, όπως ξέρετε, είχε ένα ιδιαίτερο τρόπο να ζητάει πράγματα που για εμένα έμοιαζαν τότε δύσκολα, έως αδιανόητα. Από πίσω του κάθεται ένας άλλος άνθρωπος (σ.σ ο Γιάννης Γιαννάκης) ο οποίος ήταν ένας βράχος, στον οποίο ξεσπούσε όλη η οργή μου. Μετά άρχισα να μαθαίνω να διαχειρίζομαι όλες τις καταστάσεις. Ένα επίσης δύσκολο σημείο ήταν να μείνω συγκεντρωμένος σε ό,τι κάνω όταν ήρθε η δημοσιότητα και τα media ασχολήθηκαν μαζί μου. Υπήρχαν κι άλλα. Ένα συμβόλαιο που δεν το πλήρωναν, αλλά έπρεπε να μείνεις προσηλωμένος στην προσπάθεια της ομάδας σου. Όλα αυτά μαζί, δημιουργούν ό,τι ενδεχομένως να εννοείτε. Κοιτάξτε όμως. Εμείς περάσαμε καλά στο μπάσκετ. Και σίγουρα μας άφησε κάτι πίσω..."



Αν μετανιώνει για κάποια απόφασή του: " Για τίποτε δεν μετανιώνω, εκτός ίσως από μια απόφαση που δεν πήρα. Ξέρετε, εγώ μεγάλωσα χωρίς πατέρα, κι όταν πήγα στη Γρανάδα ένιωσα να με περιβάλλουν με πατρική στοργή. Νομίζω ότι ήταν λάθος μου, που δεν συνέχισα στην ομάδα, ως το τέλος εκείνης της χρονιάς, γιατί φοβήθηκα ότι θα υποβιβαζόταν, ενώ όλοι με αγαπούσαν και στο αεροδρόμιο είχε έρθει ο πρόεδρος να με αποχαιρετήσει, κλαίγοντας. Τελικά επέλεξα την Ρέτζιο Καλάμπρια, αλλά τώρα, μάλλον έκανα λάθος".

Για την οικογένεια του: " Γνώρισα τη γυναίκα μου σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Με βοήθησε πάρα πολύ, ήταν κοντά μου σε οποιαδήποτε απόφαση πήρα και με ακολούθησε, είτε στη Γρανάδα, είτε στην Θεσσαλονίκη".


Για τις "οβιδιακές" μεταμορφώσεις του στην διάρκεια της αθλητικής διαδρομής του: "Πάντοτε προσαρμοζόμουν στις συνθήκες κάθε ομάδας και στις απαιτήσεις του εκάστοτε προπονητή. Και κάθε φορά ήθελα να βελτώνομαι, ας πούμε στην αριστερή ντρίπλα μου, ιδρώνοντας πριν από την προπόνηση και εκνευρίζοντας τον...Παναγιώτη Φασούλα. Απωθημένο δεν έχω, γιατί μάλλον δεν ονειρευόμουν, αλλά ασχολιόμουν με πιο ρεαλιστικά πράγματα. Όσα πέτυχα, όμως, τα οφείλω και στις ομάδες που βρέθηκα. Ξέρετε ότι ο ομαδικός αθλητισμός δεν είναι ζήτημα ενός. Έχει σημασία ολόκληρο το πακέτο, όπως έγινε το 91 με τον Ολυμπιακό που ανέλαβαν οι Ιωαννίδης-Γιαννάκης με την επίβλεψη του Κόκκαλη, ή ο Παναθηναϊκός των Γιαννακόπουλων, ή η Εθνική Ομάδα της σύγχρονης εποχής..."

Τις καλύτερες και χειρότερες στιγμές (δεν...τη γλίτωσε την ερώτηση): "Είμαι ευτυχής που πρόλαβα να παίξω μαζί με τρεις από τους τέσσερις μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον Παναγιώτη Φασούλα και τον Φάνη Χριστοδούλου. Είμαι ευλογημένος που είχα αντίπαλους μεγάλα ονόματα με πρώτο και καλύτερο τον Νικο Γκάλη, αλλά και έκανα καλούς φίλους, για μια ζωή, όπως ο Θύμιος Μπακατσιάς. Τις χειρότερες, όπως σας είπα, δεν τις θυμάμαι, ίσως γιατί είναι μέσα στη ζωή του αθλητή".



Το καλύτερο κοπλιμέντο που άκουσε ποτέ: " Είναι κάτι που μου έστειλε με μήνυμα ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα, όταν την προηγούμενη εβδομάδα, τον πληροφόρησα για την απόφασή μου. Μου εγραψε κάποια πράγματα, τα οποία να μου επιτρέψετε να τα κρατήσω για τον εαυτό μου".


Ο Κλαούντιο, εμφανίστηκε προς το τέλος της αποχαιρετιστήριας συνέντευξης αλλά δεν ...αποκάλυψε τι ήταν το SMS που έστειλε στον Γιώργο: " Όταν έκλεισα το τηλέφωνο, συνειδητοποίησα τι μου είχε πει. Καμιά φορά σκέφτεσαι αργότερα ορισμένα πράγματα. Του έστειλα ένα μήνυμα με λόγια της καρδιάς. Είναι ένα χρυσό παιδί και ένας αθλητής που σπάνια βλέπεις μέσα στο γήπεδο" είπε ο Ιταλός (με άψογα ελληνικά βεβαίως) που συνεχίζει να βρίσκεται στο μπάσκετ, ως μάνατζερ της Ολύμπια Μιλάνο.

Ο Γιώργος Λημνιάτης θυμόταν πως τον γνώρισε: " Ήμασταν στα μίνι του Ολυμπιακού και μου έκανε εντύπωση που μετά από κάθε οκτάλεπτο, όπως παίζαμε τότε, έπινε πολύ νερό. Στο τέλος δεν άντεχε και έκανε εμετό. Έλεγα στους δικούς μου ότι είναι ένα παιδί στην ομάδα που πίνει νερό, γνωριστήκαμε, γίναμε φίλοι, συμπαίκτες και ...κουμπάροι"

Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Γιαννάκη "ο Σιγάλας αποφοίτησε με άριστα από το πανεπιστήμιο του αθλητισμού", ο Παναγιώτης Φασούλας θυμήθηκε τον αρχηγικό του ρόλο " μέσα στα αποδυτήρια" και ο Γιάννης Ιωαννίδης προέβλεψε: " Μπορεί να γίνει μεγάλος προπονητής".

Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να λείψει από το μπάσκετ. Η πορτοκαλί μπάλα, άλλωστε, εξακολουθεί να είναι η μεγάλη του αγάπη...