Ο Μάριος Μπατής στο SPORT 24
Ο Μάριος Μπατής κάνει μέσω του SPORT 24 την αυτοκριτική του και εκμυστηρεύεται τα όνειρά του
«Η καθημερινότητα σταματά να μας συνθλίβει και γίνεται το όργανο για την πνευματική μας εξέλιξη. Σταματάμε να επηρεαζόμαστε από τις πράξεις των άλλων και αντλούμε ουσία από τον εαυτό μας. Βρίσκουμε αντίδοτο στο στρες, τη γαλήνη μέσα μας». Μπορεί ο Μάριος Μπατής να μη γνωρίζει αποσπάσματα, όπως το παραπάνω, από τη φιλοσοφία «Ζεν», το βέβαιο όμως είναι πως ακολουθεί τον Γιώργο Μπαρτζώκα με κλειστά μάτια. Ο γκαρντ του Αμαρουσίου μίλησε στο SPORT24 για την ιστορική πρόκριση στην Ευρωλίγκα, για τον «Σάρας», για τους τριαντάρηδες της Εθνικής...
-Πανιώνιος, Ηράκλειο, Νήαρ Ηστ, Ηλυσιακός, Ολύμπια Λάρισας και τώρα... ΤΣΣΚΑ Μόσχας! Θέλω να πω ότι θα αντιμετωπίσεις την περυσινή φιναλίστ με τη φανέλα του Αμαρουσίου στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας. Αν σου το έλεγε κάποιος φίλος σου πριν από έναν μήνα, θα τον πίστευες;
«Θα με προβλημάτιζε και θα με έβαζε σε σκέψεις. Κοιτάξτε, το Μαρούσι μπήκε στον πρώτο προκριματικό γύρο διατηρώντας low profile. Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε τον Αρη αρκετά καλύτερο από αυτό που είδαμε όλοι. Στο γήπεδο αποδείχθηκε ότι η δική μας ομάδα ήταν πολύ ανώτερη και δίκαια πήραμε την πρόκριση για να αντιμετωπίσουμε την Αλμπα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Φοβερό γήπεδο, πολύ κόσμο, μεγάλη εμπειρία στην Ευρωλίγκα»...
-Ολα αυτά δεν σου δημιούργησαν άγχος; Κάθε φορά που το Μαρούσι αισθανόταν την απειλή του αποκλεισμού, ο Μάριος Μπατής ήταν εκεί.
«Αγχος γενικά δεν έχω. Ισα ίσα φτιάχνομαι με το άγχος. Με ανεβάζει, όταν υπάρχει σε μια μικρή δόση. Και βέβαια είχαμε απέναντί μας έναν αντίπαλο πολύ πιο δουλεμένο από τον Αρη, πολύ πιο έτοιμο και πιο ισχυρό. Βγάλαμε, όμως, τρομερή ενέργεια και είμαστε στην Ευρωλίγκα. Πιστεύω ότι το μυστικό είναι ότι και ο δωδέκατος παίκτης, ο Νώντας (Παπαντωνίου) έχει ποιότητα. Μπορεί να βοηθήσει. Εχει πάρει τα μεταλλιάκια του με τις μικρές Εθνικές τα προηγούμενα καλοκαίρια, έχει αποκομίσει εμπειρίες και μπορεί να προσφέρει».
-Είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι για σένα κάτι σαν... Ζεν Μάστερ; Οτι τον ακολούθησες με κλειστά μάτια και στο Μαρούσι;
«Οταν ο κόουτς μου έκανε την πρόταση να κατηφορίσουμε μαζί από τη Λάρισα στην Αθήνα, δεν θα μπορούσα να του αρνηθώ. Δεν θα ξεχάσω ότι με την παρότρυνση του τότε βοηθού του Χρήστου Παππά, με πήρε από την Α2 (Ηλυσιακό) και με έκανε δεύτερο πλέι μέικερ στην Α1 (Ολύμπια Λάρισας). Ηταν μια φοβερή ευκαιρία για μένα και από την πρώτη στιγμή έβαλα στοίχημα να τον δικαιώσω».
-Τι είναι αυτό που θα ξεχώριζες στην προσωπικότητα του κόουτς;
«Το πρώτο που πρέπει να πω είναι ότι γνωρίζει 100% τι μπορώ να δώσω στην ομάδα. Το σημαντικότερο είναι ότι ο κόουτς δεν θα σε πετάξει έξω ούτε θα σου συμπεριφερθεί άσχημα επειδή έκανες ένα λάθος. Θα σε αφήσει στο παρκέ, θα σου δώσει ευκαιρίες και αν στην προπόνηση είσαι καλός, δεν θα σε αδικήσει. Ισως να τον αδικώ εγώ καμιά φορά παρά εκείνος εμένα».
-Μια και αναφέρθηκες στην έννοια «αδικία» θεωρείς ότι υπήρξαν στιγμές που αδίκησες τον εαυτό σου; Με κάποιες επιλογές, με τη στάση σου για το μπάσκετ;
«Αυτό που προσάπτω στον εαυτό μου είναι ότι ίσως άργησα να γίνω επαγγελματίας. Επρεπε να προσέξω περισσότερο, να έχω μεγαλύτερο ζήλο στις προπονήσεις, να γυμνάζομαι πιο συστηματικά στα βάρη, να μην αφήνω τα καλοκαίρια μου να περνούν ανεκμετάλλευτα. Επρεπε ο Μάριος να βοηθήσει τον εαυτό του και όχι να περιμένει τη βοήθεια της ομάδας προς τον Μάριο. Είχε πει κάποτε ο Δημήτρης Παπανικολάου κάτι πολύ σωστό. Οτι με δέκα μήνες ήλιο τον χρόνο, είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς. Με βοήθησε, όμως, πολύ ο Ηλυσιακός, με πίστεψε πολύ ο Χρήστος Παππάς και εν συνεχεία ο κόουτς Μπαρτζώκας, με αποτέλεσμα η πορεία μου να γίνει ανοδική».
-Ισως είναι ακόμη νωρίς για τέτοιου είδους αναφορές, ωστόσο υπάρχει χώρος στο μυαλό σου για το κεφάλαιο που λέγεται «Εθνική»; Θεωρείς ότι χάθηκε το τρένο ή υπάρχει ακόμη καιρός;
«Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι αν δουλεύεις σκληρά, έχεις την ευκαιρία να δικαιωθείς. Θα φέρω το παράδειγμα δύο παιδιών που έχουν περάσει από την Α2 όπως και εγώ, του Γιάννη Καλαμπόκη και του Δημήτρη Τσαλδάρη. Δούλεψαν σκληρά, ήταν επαγγελματίες και δικαιώθηκαν. Ο Γιάννης έπαιξε στο Ευρωμπάσκετ, ο Δημήτρης δεν τα κατάφερε, αλλά τα τελευταία χρόνια ήταν στην ομάδα. Ποτέ δεν είναι αργά, λοιπόν και εγώ δεν θα σταματήσω να δουλεύω σκληρά».
-Πες μας κάτι τελευταίο. Ποιους παίκτες θεωρούσες πρότυπα στο ξεκίνημα της καριέρας σου;
«Η δική μου γενιά μεγάλωσε με τον Μάικλ Τζόρνταν. Καθετί που έκανε ήταν μαγικό. Αργότερα καταλάβαινες ότι δεν ήταν μόνο τα αθλητικά προσόντα, αλλά και ο τρόπος σκέψης, οι ώρες δουλειάς. Από την Ευρώπη θαύμαζα τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους! Ειδικά αυτά που έκανε στο παρκέ από το 2000 που πήρε τη μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα μέχρι το 2005 που έφυγε από τη Μακάμπι ήταν τρομακτικά. Πάντα το ευχαριστιέμαι όταν τον αντιμετωπίζω στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μεγάλος παίκτης»...
-Πανιώνιος, Ηράκλειο, Νήαρ Ηστ, Ηλυσιακός, Ολύμπια Λάρισας και τώρα... ΤΣΣΚΑ Μόσχας! Θέλω να πω ότι θα αντιμετωπίσεις την περυσινή φιναλίστ με τη φανέλα του Αμαρουσίου στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας. Αν σου το έλεγε κάποιος φίλος σου πριν από έναν μήνα, θα τον πίστευες;
«Θα με προβλημάτιζε και θα με έβαζε σε σκέψεις. Κοιτάξτε, το Μαρούσι μπήκε στον πρώτο προκριματικό γύρο διατηρώντας low profile. Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε τον Αρη αρκετά καλύτερο από αυτό που είδαμε όλοι. Στο γήπεδο αποδείχθηκε ότι η δική μας ομάδα ήταν πολύ ανώτερη και δίκαια πήραμε την πρόκριση για να αντιμετωπίσουμε την Αλμπα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Φοβερό γήπεδο, πολύ κόσμο, μεγάλη εμπειρία στην Ευρωλίγκα»...
-Ολα αυτά δεν σου δημιούργησαν άγχος; Κάθε φορά που το Μαρούσι αισθανόταν την απειλή του αποκλεισμού, ο Μάριος Μπατής ήταν εκεί.
«Αγχος γενικά δεν έχω. Ισα ίσα φτιάχνομαι με το άγχος. Με ανεβάζει, όταν υπάρχει σε μια μικρή δόση. Και βέβαια είχαμε απέναντί μας έναν αντίπαλο πολύ πιο δουλεμένο από τον Αρη, πολύ πιο έτοιμο και πιο ισχυρό. Βγάλαμε, όμως, τρομερή ενέργεια και είμαστε στην Ευρωλίγκα. Πιστεύω ότι το μυστικό είναι ότι και ο δωδέκατος παίκτης, ο Νώντας (Παπαντωνίου) έχει ποιότητα. Μπορεί να βοηθήσει. Εχει πάρει τα μεταλλιάκια του με τις μικρές Εθνικές τα προηγούμενα καλοκαίρια, έχει αποκομίσει εμπειρίες και μπορεί να προσφέρει».
-Είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι για σένα κάτι σαν... Ζεν Μάστερ; Οτι τον ακολούθησες με κλειστά μάτια και στο Μαρούσι;
«Οταν ο κόουτς μου έκανε την πρόταση να κατηφορίσουμε μαζί από τη Λάρισα στην Αθήνα, δεν θα μπορούσα να του αρνηθώ. Δεν θα ξεχάσω ότι με την παρότρυνση του τότε βοηθού του Χρήστου Παππά, με πήρε από την Α2 (Ηλυσιακό) και με έκανε δεύτερο πλέι μέικερ στην Α1 (Ολύμπια Λάρισας). Ηταν μια φοβερή ευκαιρία για μένα και από την πρώτη στιγμή έβαλα στοίχημα να τον δικαιώσω».
-Τι είναι αυτό που θα ξεχώριζες στην προσωπικότητα του κόουτς;
«Το πρώτο που πρέπει να πω είναι ότι γνωρίζει 100% τι μπορώ να δώσω στην ομάδα. Το σημαντικότερο είναι ότι ο κόουτς δεν θα σε πετάξει έξω ούτε θα σου συμπεριφερθεί άσχημα επειδή έκανες ένα λάθος. Θα σε αφήσει στο παρκέ, θα σου δώσει ευκαιρίες και αν στην προπόνηση είσαι καλός, δεν θα σε αδικήσει. Ισως να τον αδικώ εγώ καμιά φορά παρά εκείνος εμένα».
-Μια και αναφέρθηκες στην έννοια «αδικία» θεωρείς ότι υπήρξαν στιγμές που αδίκησες τον εαυτό σου; Με κάποιες επιλογές, με τη στάση σου για το μπάσκετ;
«Αυτό που προσάπτω στον εαυτό μου είναι ότι ίσως άργησα να γίνω επαγγελματίας. Επρεπε να προσέξω περισσότερο, να έχω μεγαλύτερο ζήλο στις προπονήσεις, να γυμνάζομαι πιο συστηματικά στα βάρη, να μην αφήνω τα καλοκαίρια μου να περνούν ανεκμετάλλευτα. Επρεπε ο Μάριος να βοηθήσει τον εαυτό του και όχι να περιμένει τη βοήθεια της ομάδας προς τον Μάριο. Είχε πει κάποτε ο Δημήτρης Παπανικολάου κάτι πολύ σωστό. Οτι με δέκα μήνες ήλιο τον χρόνο, είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς. Με βοήθησε, όμως, πολύ ο Ηλυσιακός, με πίστεψε πολύ ο Χρήστος Παππάς και εν συνεχεία ο κόουτς Μπαρτζώκας, με αποτέλεσμα η πορεία μου να γίνει ανοδική».
-Ισως είναι ακόμη νωρίς για τέτοιου είδους αναφορές, ωστόσο υπάρχει χώρος στο μυαλό σου για το κεφάλαιο που λέγεται «Εθνική»; Θεωρείς ότι χάθηκε το τρένο ή υπάρχει ακόμη καιρός;
«Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι αν δουλεύεις σκληρά, έχεις την ευκαιρία να δικαιωθείς. Θα φέρω το παράδειγμα δύο παιδιών που έχουν περάσει από την Α2 όπως και εγώ, του Γιάννη Καλαμπόκη και του Δημήτρη Τσαλδάρη. Δούλεψαν σκληρά, ήταν επαγγελματίες και δικαιώθηκαν. Ο Γιάννης έπαιξε στο Ευρωμπάσκετ, ο Δημήτρης δεν τα κατάφερε, αλλά τα τελευταία χρόνια ήταν στην ομάδα. Ποτέ δεν είναι αργά, λοιπόν και εγώ δεν θα σταματήσω να δουλεύω σκληρά».
-Πες μας κάτι τελευταίο. Ποιους παίκτες θεωρούσες πρότυπα στο ξεκίνημα της καριέρας σου;
«Η δική μου γενιά μεγάλωσε με τον Μάικλ Τζόρνταν. Καθετί που έκανε ήταν μαγικό. Αργότερα καταλάβαινες ότι δεν ήταν μόνο τα αθλητικά προσόντα, αλλά και ο τρόπος σκέψης, οι ώρες δουλειάς. Από την Ευρώπη θαύμαζα τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους! Ειδικά αυτά που έκανε στο παρκέ από το 2000 που πήρε τη μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα μέχρι το 2005 που έφυγε από τη Μακάμπι ήταν τρομακτικά. Πάντα το ευχαριστιέμαι όταν τον αντιμετωπίζω στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μεγάλος παίκτης»...