Λιγομίλητος, προσιτός, ήρεμος. Αυτές οι τρεις λέξεις μπορούν να περιγράψουν στον απόλυτο βαθμό όλη καριέρα του Ματ Λοτζέσκι.

Στα 36 του χρόνια πλέον, ο Αμερικανός με το βελγικό διαβατήριο σκέφτεται να κρεμάσει την φανέλα του, κάτι που – όπως παραδέχθηκε μετά τον πρώτο μικρό τελικό της ΑΕΚ με τον Προμηθέα – δεν είναι καθόλου εύκολο. Έχοντας τέσσερα παιδιά όμως και έχοντας ζήσει τα δύο τελευταία χρόνια μακρια από την οικογένειά του λόγω (και) του κορονοϊού, ίσως δεν έχει επιλογή.

Το SPORT24 συνάντησε τον Λοτζέσκι λίγο πριν αποχωρήσει παρέα με την οικογένειά του (την σύζυγο του και τα τέσσερα παιδιά του) για τις ΗΠΑ, με τον Αμερικανό γκαρντ/φόργουορντ να μιλάει για την περίεργη φετινή σεζόν, αλλά και την καριέρα του, τις σκέψεις του για το μέλλον και πολλά ακόμα.

Πώς θα χαρακτήριζες την φετινή σεζόν εντός και εκτός παρκέ;

“Εντός παρκέ σίγουρα ήταν περίεργα χωρίς φιλάθλους, με όλη αυτή την κατάσταση με τον κορονοϊό. Δεν ξέραμε αν θα παίξουμε τον επόμενο αγώνα ή αν οι ομάδες θα είναι υγιείς και ποιοι παίκτες θα είναι διαθέσιμοι.

Όλες οι ομάδες όμως έκαναν καλή δουλειά, έπαιξαν όσα περισσότερα παιχνίδια μπορούσαν. Σίγουρα θα είναι μία σεζόν που δεν θα ζήσει κανείς άλλος και ελπίζω να μην χρειαστεί. Ως ομάδα είχαμε πολλά πάνω-κάτω. Πολλά περιστατικά με κορονοϊό, πολλούς τραυματισμούς, όλα αυτά έκαναν δύσκολη την σεζόν για εμάς.

Είναι περίεργο για εμάς να βλέπουμε παλιά παιχνίδια με θεατές. Και μόνο το γεγονός ότι συνηθίσαμε να παίζουμε χωρίς φιλάθλους είναι περίεργο”.

Τι πήγε στραβά φέτος στην ΑΕΚ; Αρκετός κόσμος πιστεύει ότι η ομάδα έχασε μεγάλη ευκαιρία φέτος να διεκδικήσει ίσως ακόμα και το πρωτάθλημα.

"Το καταλαβαίνω αυτό. Αν κάποιος παρακολούθησε την ομάδα μας ειδικά στα ημιτελικά όπου παλέψαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς τον Λάνγκφορντ και τον Σλότερ και – ανά διαστήματα παίξαμε καλύτερα – είναι λογικό να το πιστεύει αυτό.

Είχαμε μία ομάδα με πολλούς παίκτες σε μεγάλη ηλικία και πάρα πολλούς τραυματισμούς. Κάποια στιγμή ήταν τραυματίες έξι γκαρντ μας ταυτόχρονα. Και όταν επέστρεψαν οι γκαρντ μας, τραυματίστηκαν όλοι οι σέντερ της ομάδας μαζί. Ήμασταν τρομερά άτυχοι με τους τραυματισμούς, αν και δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ δικαιολογίες. Ξέρω πάντως πως όποτε βρέθηκα στο παρκέ έδωσα ό,τι είχα”.

Πιστεύεις ότι ίσως κάποια πράγματα που έγιναν εκτός παρκέ έπαιξαν ρόλο στην πορεία της ομάδας;

“Δεν ξέρω, δεν θέλω καν να το σκέφτομαι πια. Ξέρω ότι για εμένα δεν ήταν εύκολο χωρίς την οικογένειά μου για δεύτερη σερί σεζόν, αφού δεν την είχα μαζί μου ούτε πέρυσι στην Τουρκία λόγω του κορονοϊού. Ήταν δύσκολο για εμένα, αλλά δεν θέλω να χρησιμοποιήσω αυτό ως δικαιολογία. Το γεγονός ότι βίωσα μία τέτοια σεζόν μακριά από την οικογένειά μου είναι που με κάνει να σκέφτομαι λίγο το τι θα κάνω από εδώ και πέρα στην ζωή μου”.

Πώς πέρασες τις τελευταίες ημέρες σου στην Ελλάδα;

“Προσπαθούσαμε να απολαύσουμε το καλοκαίρι με την οικογένειά μου, πήγαμε στην θάλασσα. Είδα τον Σπανούλη με τον Ζήση μάλιστα, ενώ είπα “αντίο” σε πολύ κόσμο, προσπαθήσαμε να απολαύσουμε την Ελλάδα”.

"Δεν μετανιώνω για κάποια επιλογή μου”

Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή σου στην Ελλάδα, εντός και εκτός γηπέδου, όλα αυτά τα χρόνια που πέρασες στην χώρα μας;

“Νομίζω ότι η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι είμαι σε σπουδαία ομάδα ήταν όταν ήμουν στον Ολυμπιακό και νικήσαμε την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ, παίρνοντας τότε την πρόκριση στο Final Four

Το γεγονός ότι έκανε δύο από τα τέσσερα παιδιά μου στην Ελλάδα είναι επίσης κάτι που θα θυμάμαι πάντα. Το να πηγαίνω από την μία ομάδα στην άλλη ήταν τρελό. Έχω όμως πολλές σπουδαίες αναμνήσεις, αρκετούς τίτλους να θυμάμαι.”

Η χειρότερη στιγμή που βίωσες όσο αγωνιζόσουν στην Ελλάδα;

“Τότε που τραυματίστηκα στον αχίλλειο τένοντα στην τελευταία μου χρονιά στον Ολυμπιακό (σ.σ την σεζόν 2016/17), επειδή αυτό άλλαξε τα πάντα για εμένα.

Το καλοκαίρι θα ήμουν free agent και ετοιμαζόμουν να υπογράψω ένα μεγάλο συμβόλαιο, ελπίζοντας ότι αυτό θα γινόταν στον Ολυμπιακό. Έγιναν κάποια πράγματα όμως, τα οποία τα έχω ξαναπεί και δεν έμεινα. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, η ζωή προχωράει και αυτό έγινε και στην περίπτωσή μου”.

Υπάρχει κάποια επιλογή που έχεις πάρει ως παίκτης την οποία έχεις μετανιώσει;

"Όχι, σε καμία περίπτωση. Είμαι χαρούμενος για τις επιλογές μου όλη η καριέρα μου – αν τελειώσει τώρα αυτή. Ίσως να προσπαθούσα να αγωνιστώ στην EuroLeague, νωρίτερα, αλλά είμαι ΟΚ”.

“Θα ήθελα να είχα κατακτήσει μία EuroLeague”

Πόσο δύσκολο είναι να σκέφτεσαι το τέλος του δρόμου;

“Είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Πρακτικά από το Κολέγιο, ίσως και από το Γυμνάσιο ακόμα στις ΗΠΑ, παίζεις μπάσκετ κάθε μέρα. Το συνηθίζεις και είναι όλα όσα ξέρεις, οπότε είναι δύσκολο να σκεφτείς ότι κλείνει αυτό το κεφάλαιο”.

Υπάρχει κάποιο απωθημένο από την καριέρα σου; Κάτι που θα ήθελες να ζήσεις;

“Θα ήθελα να έχουμε κατακτήσει μία EuroLeague με τον Ολυμπιακό. Την δεύτερη σεζόν μου παίξαμε στον τελικό κόντρα στην Ρεάλ στην Μαδρίτη (2015), οπότε δεν ήταν εύκολο. Στον 2ο τελικό που πήγαμε (2017), παίξαμε με την Φενέρμπαχτσε στην Τουρκία – όταν εγώ ήμουν τραυματίας. Πιστεύω ότι στον Ολυμπιακό ήμασταν άτυχοι επειδή παίξαμε σε δύο τελικούς EuroLeague κόντρα σε γηπεδούχο ομάδα”.

Πιστεύεις ότι η καριέρα σου μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για τα παιδιά ή τα παιδιά σου;

“Το ελπίζω. Προσπαθούσα να παίζω πάντα σωστά. Αν και είμαι σουτέρ αν έβλεπα ότι κάποιος συμπαίκτης μου ήταν ελεύθερος, πάσαρα. Ξέρω τον ρόλο μου και ελπίζω αυτό να το θυμάται ο κόσμος”.

Πού βλέπεις όμως τον εαυτό σου τώρα; Είναι αυτό το τέλος;

“Μετά από αυτά που έζησα τα δύο τελευταία χρόνια, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να σταματήσω, ώστε να είμαι κοντά στα παιδιά μου και να μείνω περισσότερο σπίτι. Ποτέ όμως δεν ξέρεις τι γίνεται. Όπως είπα και σε κάποιους φίλους μου, ίσως σε 1-2 μήνες να σκεφτώ ότι θα μου λείψει το μπάσκετ και ίσως πρέπει να παίξω έναν χρόνο ακόμα. Θα περιμένω όμως ακόμα 1-2 μήνες να δω πώς θα νιώθω, θα μιλήσω με την οικογένειά μου και θα δω τι θα κάνω”.

Είναι η προπονητική στο μυαλό σου;

“Σε έναν βαθμό, ναι. Έχω τρία αγόρια και αρέσει σε όλα το μπάσκετ, ο μεγαλύτερος γιος μου είναι 11 χρονών, ο επόμενος 9 χρονών. Ακόμα και αν δεν γίνω προπονητής θα είμαι μαζί τους σε προπονήσεις και αγώνες. Παίζουν κάθε εβδομάδα αγώνες, οπότε θα είμαι γύρω από το μπάσκετ και ίσως κάποια στιγμή ασχοληθώ με την προπονητική”.