Ο "Μάτσας" που δε ζήσαμε
Αν η τύχη δεν του είχε γυρίσει την πλάτη, ο Αρβιντας Ματσιγιάουσκας θα γιόρταζε σήμερα (19/1) τα 34α γενέθλιά του στο παρκέ. Το Euroleague Greece θυμάται τον απίθανο σκόρερ που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό.
Πολλοί θα διαφωνήσουν με τον τίτλο. " Τον είδαμε στη Λιέτουβος Ρίτας, τον είδαμε στην Ταού, τον είδαμε με την εθνική ομάδα της Λιθουανίας, τον είδαμε και με τον Ολυμπιακό". Σύμφωνοι.
Ποιος, όμως, δεν αισθάνεται νοσταλγία όταν θυμάται αυτά που έκανε ο Αρβιντας Ματσιγιάουσκας, αλλά και αυτά που δεν κατάφερε να κάνει από τη μέρα που ήρθε στην Ελλάδα για να ηγηθεί της προσπάθειας του Ολυμπιακού να επιστρέψει στην κορυφή; Ενας τραυματισμός στο πρώτο φιλικό της περιόδου 2006-2007 ήταν αρκετός να τον "φρενάρει", έγινε η αρχή του τέλους της καριέρας του και κανείς δεν θα μάθει ποτέ πόσο ψηλά θα είχε φτάσει ο ίδιος, αλλά και η ομάδα του Πειραιά αν η μοίρα είχε γραφτεί με διαφορετικό τρόπο.
Ηταν καλοκαίρι του 2006 όταν ο Γιώργος και ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος αποφάσισαν να ταράξουν τα νερά του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ηξεραν ότι ο "Μάτσας" ήθελε να φύγει από το ΝΒΑ, μιας και οι New Orleans Hornets δεν του προσέφεραν όσα του είχαν υποσχεθεί ένα χρόνο πριν. Πίστευαν ότι με αυτόν στη θέση του ηγέτη, ο Ολυμπιακός θα μπει ξανά στο μονοπάτι των επιτυχιών. Τότε ο Λιθουανός ήταν μόλις 26 ετών, βρισκόταν στην -θεωρητικά- καλύτερη ηλικία του και είχε μπροστά τα πιο παραγωγικά του χρόνια. Ναι, εκείνη η μεταγραφή, η οποία έκλεισε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, ήταν πραγματικά πολύ σπουδαία, από κάθε άποψη.
Ο Ματσιγιάουσκας έφτασε στην Αθήνα και είδε χιλιάδες οπαδούς της ομάδας να τον περιμένουν στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος". Με ένα -υπερβολικά σκισμένο- τζιν (εικόνα που δεν ξεχνιέται), λευκό ριγέ πουκάμισο και γενικά… ροκ εμφάνιση, έζησε κάτι που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε αντιμετωπίσει. Την αγάπη του κόσμου που έβλεπε στο πρόσωπό του τον παίκτη με τον οποίο θα "δεθεί". Διότι ο "Μάτσας", εκτός από σπουδαίος παίκτης, ήταν και ένας τύπος που λάτρευε η κερκίδα. Λίγο το σουλούπι του, λίγο η τρομερή ενέργεια που έβγαζε στο παρκέ, δεν ήθελε και πολύ για να αναδειχθεί στο πρόσωπο του καλοκαιριού.
Τον Ματσιγιάουσκας τον ξέραμε αρκετά χρόνια πριν. Εκανε το ξέσπασμά του το 2003, όταν η εθνική ομάδα της Λιθουανίας έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης (ο ίδιος είχε 15.8 πόντους στο Eurobasket). Ακολούθησε η μεταγραφή στην Ταού, η εξαργύρωση των κόπων του. Σε 20 αγώνες στην Euroleague έκανε πράγματα και θαύματα, διέλυσε όποιον βρήκε μπροστά του και τελείωσε τη σεζόν με 19.4 πόντους (56% στα δίποντα, 40% στα τρίποντα, 91% στις βολές), 2.5 ριμπάουντ και 2.1 ασίστ ανά 31 περίπου λεπτά συμμετοχής. Στην πρώτη φάση (και σε σύνολο 14 αγώνων) είχε μόλις μια φορά μονοψήφιο αριθμό πόντων και ranking (8) κι αυτό γιατί στο εντός έδρας ματς με τη Σλασκ έκανε από νωρίς φάουλ, με αποτέλεσμα να παίξει 20'.
Κορυφαία στιγμή της σεζόν 2003-2004 ήταν το εντός έδρας παιχνίδι με την Βιλερμπάν, όταν έμεινε στο παρκέ για 30 λεπτά, σκόραρε 40 πόντους με 4/7 δίποντα, 6/6 τρίποντα και 14/14 βολές, κατέβασε 2 ριμπάουντ, έδωσε 3 ασίστ, έκανε 2 κλεψίματα και συγκέντρωσε 50 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης!
Την επόμενη περίοδο έφτασε μέχρι τον Τελικό της Euroleague, κερδίζοντας την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό, μέσα μάλιστα στη Μόσχα (23 πόντοι). Απέναντι στη Μακάμπι "λύγισε" φυσιολογικά. Σε 22 αγώνες εκείνη τη χρονιά είχε 17.9 πόντους με 56.4% στα δίποντα, 40.2% στα τρίποντα και 91.5% στις βολές, μαζί με 2.3 ριμπάουντ και 2.8 ασίστ ανά 31 λεπτά συμμετοχής. Επόμενος σταθμός; Οι Hornets της Νέας Ορλεάνης, οι οποίοι του είχαν υποσχεθεί σημαντικό ρόλο και αρκετό χρόνο συμμετοχής. Τελικά ο "Μάτσας" έπαιξε σε μόλις 19 ματς, είχε 2.3 πόντους και δεν προσαρμόστηκε ποτέ στο πιο δύσκολο κεφάλαιο της καριέρας του. Δεν ήταν και παιδάκι. Ηταν ένας σούπερ σταρ της Euroleague, που ήθελε χρόνο συμμετοχής και τον ήθελε άμεσα.
Οταν ξεκαθάρισε την κατάσταση και βρήκε τη "χρυσή τομή" με τους Hornets, είδε τα μεγαλύτερα clubs της Ευρώπης να τον πλησιάζουν. Ο Ολυμπιακός, όμως, ήταν η ομάδα που κέντρισε το ενδιαφέρον του και αφού οι Πειραιώτες του προσέφεραν ένα σπουδαίο συμβόλαιο (9 εκατομμύρια ευρώ για τέσσερα χρόνια), τον έπεισαν να μετακομίσει στην Ελλάδα. Ηταν ο σταρ στο ρόστερ που "χτίστηκε", είχε δίπλα του παίκτες όπως ο Αλεξ Ακερ, ο Σκούνι Πεν, ο Αντριγια Ζίζιτς, ο Χένρι Ντόμερκαντ και οι Βασιλόπουλος - Παπαμακάριος - Μπουρούσης - Σχορτσανίτης, όμως του έλειπε κάτι. Τι ήταν αυτό; Κάτι πολύ σημαντικό. Η τύχη.
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2006, ο Ολυμπιακός έδινε το πρώτο του φιλικό παιχνίδι επί ιταλικού εδάφους. Αντίπαλος η Σκαφάτι. Μόλις στο πέμπτο λεπτό της αναμέτρησης, ο Ματσιγιάουσκας έπεσε στο παρκέ. Οι γιατροί της ομάδας κατάλαβαν γρήγορα ότι υπέστη σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα (στην προσπάθειά του απλώς να κάνει ένα βήμα μπροστά από το σκριν του αντιπάλου) και κάπως έτσι, ο τότε προπονητής των "ερυθρόλευκων" Πίνι Γκέρσον είδε τα πλάνα του να πηγαίνουν στο καλάθι των αχρήστων. Η είδηση "πάγωσε" τον κόσμο της ομάδας και χρειάστηκε να περάσουν επτά περίπου μήνες μέχρι την Πρωταπριλιά του 2007 για να αγωνιστεί ο Λιθουανός στη φιλική νίκη επί του Αιγάλεω. Στη συνέχεια έπαιξε στα δυο ματς των playoffs απέναντι στην Ταού και στο ξεκίνημα της περιόδου 2007-2008 ήταν απόλυτα υγιής.
Στους πέντε πρώτους αγώνες της Euroleague δεν ήταν απλά καλός. Ηταν εξωπραγματικός. Είχε κατά μέσο όρο 23.8 πόντους με 28/35 δίποντα (80%), 8/16 τρίποντα και 29/34 βολές, ενώ συγκέντρωνε 30 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης! Κέρδισε το βραβείο του MVP Νοεμβρίου, αλλά ένα νέο πρόβλημα τραυματισμού τον κράτησε και πάλι εκτός δράσης μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Ο Ματσιγιάουσκας επέστρεψε στο εντός έδρας ματς-πρόκριση του Top-16 απέναντι στη Ρεάλ (έκανε ζέσταμα πριν το τζάμπολ, χωρίς ο πολύς κόσμος να γνωρίζει ότι θα αγωνιστεί), βοήθησε τον Ολυμπιακό να κερδίσει με 71-63 και να πάρει το εισιτήριο για τα προημιτελικά της διοργάνωσης, όπου τελικά "λύγισε" απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Λίγες εβδομάδες πριν ξεκινήσει η σεζόν 2008-2009, οι άνθρωποι του Ολυμπιακού ενημερώθηκαν ότι ο "Μάτσας" τραυμάτισε σοβαρά τον αστράγαλό του, παίζοντας μπάσκετ στην πατρίδα του, την περίοδο των διακοπών. Οι Πειραιώτες ζήτησαν την διακοπή της συνεργασίας τους με τον Λιθουανό και τελικά οι δυο πλευρές έλυσαν τις διαφορές τους στα δικαστήρια. Η ομάδα κέρδισε την υπόθεση τον χειμώνα του 2009 και μερικούς μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2010, ο 30χρονος τότε αθλητής ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως κανείς δεν περίμενε τέτοιο επίλογο. Οι τραυματισμοί, όμως, τον είχαν κουράσει και ο Ματσιγιάουσκας προτίμησε να αφοσιωθεί στην οικογένειά του.
Ποιος δεν νοσταλγεί το "γλυκό" του σουτ, την ταχύτατη εκτέλεσή του, την απίστευτη ενέργεια που έβγαζε σε άμυνα και επίθεση. Ο Ματσιγιάουσκας ήταν ο ιδανικός παίκτης γι' αυτό που ήθελε να "χτίσει" στον Πειραιά ο Πίνι Γκέρσον, αλλά όχι και αρκετά τυχερός για να διεκδικήσει τίτλους με την ερυθρόλευκη φανέλα. Σήμερα, Κυριακή 19 Ιανουαρίου, γιορτάζει τα 34α του γενέθλια. Υπό κανονικές συνθήκες θα έσβηνε κεράκια σε κάποιο παρκέ της Ευρώπης. Πλέον, έχει αποστασιοποιηθεί από το μπάσκετ και απλώς επισκέπτεται διάφορα camp στην πατρίδα του για να μιλήσει στα μικρά παιδιά.
Πριν από ένα χρόνο πήρε δίπλωμα προπονητή, αλλά δεν το έχει χρησιμοποιήσει. Που και που είναι σίγουρο ότι κάνει μερικά σουτάκια και αναπολεί το παρελθόν. Θα αναρωτιέται και ο ίδιος πόσο ψηλά θα είχε φτάσει αν δεν υπήρχε εκείνη η κακιά στιγμή στις 17 Σεπτεμβρίου του 2006, στο φιλικό με την ιταλική Σκαφάτι. Οπως κι αν έχει, ο Αρβιντας Ματσιγιάουσκας ήταν ένας φανταστικός σκόρερ. Κι αν έχει κάθε δικαίωμα να δηλώνει "άτυχος", έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να αισθανόμαστε άτυχοι που δεν τον είδαμε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του στα γήπεδα της Ελλάδας και της Ευρώπης για πολλά πολλά χρόνια.
* Βρείτε μας στο Twitter @harris_stavrou