Μια πόλη που την Κυριακή το βράδυ έμεινε ξάγρυπνη για να υποδεχθεί την βασίλισσα Ρεάλ που μετά το εκπληκτικό 2-1 (έχανε 1-0 στο 83, αλλά στο 88 είχε ήδη ανατρέψει το σκορ, παίζοντας με δέκα παίκτες από το 46 και κατακτώντας τον 31ο τίτλο της στην Πριμέρα Ντιβιζιόν) με 30.000 και πλέον οπαδούς της να περιμένουν την αποστολή στην Πλατεία "Σιμπέλες" από την Οσασούνα, λίγα χιλιόμετρα πιο δίπλα, αποθέωνε και αναγνώριζε τον απόλυτο κυρίαρχο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας ανέβαινε στον θρόνο της για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια κι ο Έτορε Μεσίνα, δικαίως, έπαιρνε το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας. Η συνέντευξή του κράτησε περισσότερο από...μια ώρα, σε μια στιγμή δεν έκρυψε την συγκίνησή του, όταν έγινε ερώτηση για τον αδικοχαμένο αδερφό του (ο Λάνγκτον του έπιασε τον ώμο), σκορπώντας τα συναισθήματά του μέσα στην αίθουσα, όπως πριν από μερικές στιγμές όταν είχε χαθεί κλαίγοντας στην αγκαλιά της μητέρας του και όλης της οικογένειάς του.

Η φαμίλια Μεσίνα, άλλωστε, πέρασε πάρα πολλά. Στη Πράγα, πριν από δυο χρόνια, ο γιος του είχε συμπτώματα μιας πολύ σπάνιας ασθένειας, που ευτυχώς την ξεπέρασε. Φέτος, ο καρκίνος χτύπησε τον μικρότερο αδερφό του και η οικογένεια ένιωσε ένα πολύ βαρύ πλήγμα. Δεμένη όσο καμιά (γιατί οι δυο Μεσίνα είχαν παντρευτεί δυο αδερφές) ενώθηκε, ακόμη, περισσότερο γύρω από τον Έτορε, που μπορεί να είναι ο απόλυτος επαγγελματίας, αλλά καθώς ο τελικός είχε κριθεί, δεν άντεξε. Ξέσπασε, ενώθηκε μαζί της και θύμισε σε όλο τον κόσμο πως εκτός από το χρήμα, τον πρωταθλητισμό και τη νίκη, υπάρχει και η ίδια η ζωή.

Ο ...πάτερ φαμίλιας

Ο επαγγελματίας Μεσίνα, όμως, είναι κι ο πάτερ-φαμίλιας αυτής της ομάδας. Αξιος διάδοχος του Ίβκοβιτς, που είχε βάλει, πρώτος, τα θεμέλια μέσα σε τρία χρόνια την οδήγησε σε ισάριθμους τελικούς και πανηγύρισε μαζί της την κατάκτηση δυο Κυπέλλων. Το ότι ο ίδιος πριν από το τζάμπολ του τελικού, ανανέωσε το συμβόλαιό του με την ΤΣΣΚΑ, σημαίνει αυτόματα ότι ...η οικογένεια δύσκολα θα διαλύσει.

Ήδη ανανέωσε ο Σμόντις, ο Λάνγκτον είναι έτοιμος να κάνει το ίδιο για τα επόμενα τρία χρόνια (έναντι 10 εκατομμυρίων δολαρίων) κι ο Παπαλουκάς που μπορεί στο βάθος του μυαλού του να έχει την επιστροφή στην Ελλάδα, απαντούσε εμμέσως πλην σαφώς: "Ναι, όπως έκανε αυτός στη Πράγα το 2006, του ζήτησα σήμερα να μη διαννοηθεί να φύγει"

Απλός, αλλά και σύνθετος στη σκέψη ταυτόχρονα, ο κόουτς δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχθεί ότι ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς παραμένει ακόμη καλύτερος: " Συμβαίνει κάτι περίεργο. Μπορεί να τον έχω νικήσει πολλές φορές, αλλά είναι αυτός που καταφέρνει να κερδίζει τα μεγάλα ματς μεταξύ μας. Γι αυτό θα συμφωνήσω με την γυναίκα μου, που κάθε χρόνο μου θυμίζει ότι είμαι μεν καλός προπονητής, αλλά ο Ζέλικο εξακολουθεί να παραμένει καλύτερος"

Η αλήθεια είναι ότι ο Έτορε έχει 4 Κύπελλα Πρωταθλητριών, έναντι 6 του "μίδα" Ζοτς, κι η ΤΣΣΚΑ έφτασε τα 6 Κύπελλα, δυο λιγότερα από την ... παντοτινή βασίλισσα Ρεάλ. Κι αυτά τα τέσσερα τρόπαια (δυο με την Κίντερ κι άλλα δύο με την ΤΣΣΚΑ) είναι για τον Μεσίνα σαν παιδιά: "Όλα είναι ωραία, κι όλα διαφορετικά. Το μόνο κοινό σημείο ήταν η διάθεση των ομάδων μου για ομαδική άμυνα και κυκλοφορία της μπάλας χωρίς εγωισμό. Αυτό είναι, άλλωστε, και το μυστικό του μπάσκετ. Δεν χρειάζονται πολλά και σύνθετα συστήματα, περίεργες άμυνες και τα τοιαύτα. Όχι ότι δεν τα χρησιμοποιούμε κάθε φορά. Μόνο που οι βασικές αρχές παραμένουν αναλλοίωτες μέσα στο χρόνο. Ομαδική άμυνα, διάθεση για πάσα..."

MVP o Xόλντεν!

Κι απ' αυτά τα τέσσερα Κύπελλα έχει σημειώσει στο μυαλό του εκείνους που τον βοήθησαν και κατά τη γνώμη του έκαναν τη διαφορά. Τον Ριγκοντό, τον Τζινόμπιλι, τον Βάντερπουλ. Και φέτος; "Εντάξει, ο Τράιαν που είναι δίπλα μου έκανε σπουδαία δουλειά στον τελικό, αλλά αν έψαχνα τον πραγματικό MVP της ομάδας σε όλη τη χρονιά θα στεκόμουν στον Τζέι Αρ Χόλντεν. Μας κράτησε όρθιους όλη τη σεζόν και ήταν σπουδαίος. Κατά τη γνώμη μου, μάλιστα, με όλο τον σεβασμό στις υπόλοιπες επιλογές, νομίζω ότι άξιζε να βρίσκεται στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης στη θέση του πόιντ-γκαρντ".

Μένοντας στην ΤΣΣΚΑ, ο Μεσίνα έβαλε αμέσως τελεία και παύλα σε όλα τα σενάρια, που τον ήθελαν να πηγαίνει στην Ισπανία. Γι αυτό και έβαλε ...πάγο στην σχετική ερώτηση περί Μπαρτσελόνα: " Παρακαλώ. Δεν θέλω να μιλήσω, αλλά και να σχολιάσω ό,τι γράφτηκε για μένα χωρίς να υπάρχουν εισαγωγικά σε φράσεις μου..." απάντησε με βλοσυρό ύφος και ξαναπήρε το γαλήνιο βλέμμα της επιτυχίας όταν τον ρώτησαν ποιο είναι το επόμενο βήμα: " Μάλλον ότι έχουμε προπόνηση την Τρίτη, γιατί πρέπει να παίξουμε και στα ρωσικά πλέι-οφ. Νομίζω ότι η ομάδα δύσκολα θα αλλάξει, γιατί έχω εμπιστοσύνη στο μανατζμεντ της ΤΣΣΚΑ, άρα και του χρόνου ο στόχος μας παραμένει ίδιος. Το φάιναλ-φορ κι ο τίτλος. Αν βαρεθήκαμε; Θα σας πω κάτι. Όταν οι Σικάγο Μπουλς είχαν δημιουργήσει τη δυναστεία τους στο ΝΒΑ, διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον τι σκέφτονταν για να κρατήσουν την ομάδα ...ζωντανή και έτοιμη να επαναλάβει ό,τι την προηγούμενη χρονιά. Μια καλή προπόνηση, μια ομαδική έξοδος για μια μπύρα, ένα πολύ καλό παιχνίδι. Έλεγα από μέσα μου υπερβολές, αλλά είναι όλα αλήθεια..."

Θα μπορούσε να ήταν ο Ολυμπιακός

Μα δεν θα βαρεθεί ο κόσμος να βλέπει την ΤΣΣΚΑ να παίρνει το τρόπαιο; " Κοιτάξτε, η Ευρωλίγκα δεν είναι εύκολη. Μη ξεχνάτε ότι φέτος η Ιταλία ανέδειξε μια μεγάλη δύναμη όπως η Σιένα, που για λεπτομέρειες έμεινε εκτός τελικού, θα μπορούσε να ήταν εδώ αντι για μας ο Ολυμπιακός, αλλά να προκρίνονταν τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και η Ρεάλ. Μιλάμε για δέκα τοπ-ομάδες που παλεύουν και οι μάχες κρίνονται στις λεπτομέρειες" απάντησε και προχώρησε ένα βήμα περισσότερο: " Το κίνητρο ενός πρωταθλητή είναι να ξεπεράσει τον εαυτό του. Νομίζω ότι τις ίδιες σκέψεις με τους παίκτες της ΤΣΣΚΑ, θα είχαν ο Σουμάχερ, ο Φέντερερ και όσοι νικούσαν ...συνέχεια".

Κι ακόμη, έβγαλε το καπέλο στον Σερφ γιατί όπως κοούτσαρε στον φάιναλ-φορ ήταν μια διαρκής πρόκληση για τον αντίπαλο προπονητή, μίλησε για τη ζωή στη Μόσχα ("δεν είναι εύκολη όταν κάνεις να δεις τρεις μήνες τον ήλιο, αλλά έχω μια δεμένη οικογένεια, η γυναίκα μου είναι μαζί μου, το παιδί επίσης και πολλές φορές περνάμε τις ελεύθερες ώρες μας με την ισχυρή ιταλική κοινότητα της ρωσικής πρωτεύουσας") και απεφάνθη: " Όταν είσαι προπονητής σε μια ομάδα όπως η ΤΣΣΚΑ αισθάνεσαι, λίγο πολύ, σαν διευθυντής ορχήστρας. Να χρησιμοποιείς το ατομικό ταλέντο, για μια ομαδική συμφωνία. Είναι μεγάλο κίνητρο για έναν προπονητή κάτι τέτοιο. Τη στιγμή που θα αισθανθείς ότι δεν μπορείς να πετύχεις κάτι ανάλογο, τότε ξέρεις ότι η δουλειά σου έχει τελειώσει..."

Ήξερα ότι θα νικούσαμε

Όταν τον ρώτησαν τι είπε στους παίκτες του, τη στιγμή που η Μακάμπι έφτασε τη διαφορά στους 10π, απειλώντας στο δεύτερο ημίχρονο χαμογέλασε και σχολίασε: " Αν το πω δεν θα είναι καθόλου ευγενικό για τις γυναίκες που βρίσκονται στην αίθουσα!" Πρόσθεσε όμως ότι " είδα από το ξεκίνημα ότι οι παίκτες μου είχαν φιλοσοφήσει το ματς. Δεν αισθάνονταν απόλυτο φαβορί, δεν υποτιμούσαν τον αντίπαλο, δεν φοβόντουσαν. Συζητούσαν, ήταν ήρεμοι και ήξερα ότι αν η μπάλα κυκλοφορούσε με ομαδική διάθεση θα παίρναμε αυτό που θέλαμε".

Δίνοντας, τέλος, ραντεβού στο Βερολίνο, αυτός ο "μαέστρος" των γηπέδων αποκάλυψε κι ένα από τα τρικ που σκαρφίστηκε μέσα στη χρονιά. Στο ξεκίνημα του τοπ-16, η ΤΣΣΚΑ κάνει ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της χρονιάς και σώζεται χάρη στο καλάθι του Λάνγκτον, ακριβώς με την εκπνοή του αγώνα (τρίποντο). Την επομένη ο Μεσίνα θυμάται ένα ανάλογο τρίποντο του Ντέρικ Σαρπ το 2004, όταν ισοφάρισε τη Ζαλγκίρις, έσωσε τη Μακάμπι η οποία αργότερα στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Τελ Αβίβ: " Έφτιαξα, λοιπόν, ένα βίντεο κλίπ. Πρώτα το σουτ του Σαρπ, μετά τους πανηγυρισμούς της Μακάμπι, ύστερα το τρίποντο του Λάνγκτον και στο τέλος μια φράση: Καλή τύχη ΤΣΣΚΑ. Αφού είχαμε νικήσει σε ένα τόσο κακό παιχνίδι, εκ μέρους μας, ήμουν βέβαιος ότι θα φτάναμε πολύ ψηλά".

Κι αν έχεις ένα τέτοιο προπονητή είναι λίγο δύσκολο να μη τα καταφέρεις, θα προσθέταμε. Γκράτσιε μαέστρο...