Η θέση του, αυτή στην πρώτη σειρά της αίθουσας στο Intercontinental, ήταν κενή. Αυτή τη φορά δεν στάθηκε στα λυγισμένα του γόνατα για να πει κάποιο ανέκδοτο ή να βγάλει λόγο υπέρ του Έλληνα προπονητή. Κι όμως την Πέμπτη (5/1) κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης, ήταν "παρών" πιο έντονα από ποτέ. Άλλωστε η βραδιά ήταν αφιερωμένη σ' αυτόν. Τον Πατριάρχη του Ελληνικού μπάσκετ. Τον Φαίδωνα Ματθαίου.

Έτσι δεν τραγούδησε κι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας; Αυτός δεν έλεγε ότι "της αγάπης την ουσία, τη μετρώ στην απουσία";

Όσοι ανέβηκαν στο μικρόφωνο, είτε βραβεύτηκαν είτε βράβευσαν, είχαν να πουν μια ιστορία για τον πρώτο πρόεδρο του ΣΕΠΚ. Για το πως τους βοήθησε ως αθλητές. Για το πως τους ώθησε να γίνουν προπονητές. Για το πως τους άλλαξε τη ζωή.

Για τον Φαίδωνα μίλησε ο Απόστολος Κόντος, για τον άνθρωπο που τον έκανε να ασχοληθεί με την προπονητική ο Μάκης Δενδρινός, για τα ανέκδοτα του ο Στάθης Βέργος, για τις άλλες πτυχές του χαρακτήρα του το τέταρτο τιμώμενο πρόσωπο, ο Μάκης Κατσαφάδος, που γύρισε το χρόνο πίσω.

"Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και έριχνε χιονόνερο στο ανοιχτό στο Πασαλιμάνι. Οι άλλοι παίκτες του Ολυμπιακού μ' έβαλαν -ως αρχηγό- να ζητήσω από τον Φαίδωνα να μην κάνουμε προπόνηση, επειδή έκανε κρύο και έβρεχε κι εκείνος απάντησε: 'Άκου να σου πω, ο Θεός θα κάνει τη δουλειά του κι εμείς τη δικιά μας".

Παλιοί και καινούργιοι ξέσπασαν σε γέλια. Κι αυτό το ηχητικό μοτίβο επαναλήφθηκε πολλές φορές. Μαζί με τη διακοπή για αυθόρμητο χειροκρότημα. Όπως τη στιγμή που ο Κώστας Μουρούζης, υποβασταζόμενος από τον Απόστολο Κόντο, έδωσε το έπαθλο στην οικογένεια του Φαίδωνα Ματθαίου. "Για τον αγαπημένο μου συμπαίκτη, αντίπαλο, προπονητή και φίλο" ξεκίνησε να λέει -με τρεμάμενη από τη συγκίνηση φωνή- πριν ξεσπάσει σε λυγμούς.

Και ο Κώστας Μουρούζης δεν ήταν ο μόνος που βούρκωσε. Με υγρά μάτια ο Βύρωνας Κρίθαρης έκανε την πρόταση προς την ΕΟΚ να μετονομασθεί το τουρνουά "Ακρόπολις" σε τουρνουά "Ακρόπολις - Φαίδωνας Ματθαίου", προσθέτοντας "με όποιον συμβολισμό προκαλούν αυτές οι δύο λέξεις μαζί".

Ο ίδιος ήταν που αποκάλυψε ότι ο Ματθαίου, χωρίς να φαίνεται (σε κάποια παιχνίδια έδινε... οδηγίες από την εξέδρα με γουόκι-τόκι), έχτισε ουσιαστικά από την αρχή τη ΧΑΝ Νικαίας, μια ομάδα που παρέλασαν σπουδαίοι παίκτες, προσφέροντας τις γνώσεις, την εμπειρία του ακόμη και αθλητικό υλικό πληρώνοντας από την τσέπη του.

Ο Λουκάς Παπαϊωάννου εξιστορούσε το πως με πρωτοβουλίες του Ματθαίου ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης, ενώ στη συνέχεια ο γιος του "Πατριάρχη", ο Άρης, ξετύλιξε τις παιδικές του αναμνήσεις από τη μετακόμιση των γραφείων στον Λυκαβηττό. Για το ψυγείο που πήρε από το σπίτι του αδερφού του, για τα έπιπλα που "ξήλωσε" από το σπίτι του για να γεμίσει τα δωμάτια. Και έκλεισε κρατώντας σφιχτά το έπαθλο που του έδωσε ο Κώστας Μουρούζης. "Θα το βάλουμε δίπλα στα άλλα, πολλά που κέρδισε στην καριέρα του. Μόνο που αυτό είναι ξεχωριστό γιατί συμβολίζει την αγάπη σας προς αυτόν, αλλά και την αγάπη του προς εσάς".

Και κάπου εκεί ακούστηκε το "I did my way", με τον Φρανκ Σινάτρα να "ντύνει" μουσικά το βίντεο με τη ζωή και την καριέρα του "Πατριάρχη". Ήταν ένα κολλάζ από φωτογραφίες από την κωπηλασία, από τα χρόνια που έπαιζε, από τους πάγκους, από οικογενειακές εκδηλώσεις. Και για φινάλε; Μια τηλεοπτική συνέντευξη, κατά την οποία συσσώρευση τη φιλοσοφία του σε μια και μόνο πρόταση: "Αν ρωτήσεις κάποιον τι περιέχει αυτή η μπάλα, θα σου πει αέρα. Για μένα η μπάλα του μπάσκετ δεν έχει μέσα αέρα, αλλά υπερηφάνεια, σεβασμό και αγάπη".

"Και δουλειά..." πρόσθεσε εμμέσως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος παρευρέθηκε για πρώτη φορά στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας και μάλιστα παρότι λίγη ώρα πριν ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν με το Περιστέρι. Ο "Ζοτς" ευχαρίστησε τον Σύνδεσμο, τους συνεργάτες και τους παίκτες του ξεκαθαρίζοντας ότι αυτό το έπαθλο συμβολίζει τη σκληρή δουλειά.

"Ήταν ένα μάθημα ιστορίας" , όπως έλεγε λίγη ώρα αργότερα ο Βαγγέλης Αγγέλου που παρέλαβε εκ μέρους του Ντούσαν Ίβκοβιτς το βραβείο για την κατάκτηση του κυπέλλου. Και δεν είχε άδικο. Οι εκπρόσωποι της νέας γενιάς, όπως ο Ηλίας Ζούρος (τιμήθηκε μαζί με τους Φώτη Κατσικάρη και Τζώρτζη Δικαιουλάκο για τις επιτυχίες τους στην Ευρώπη), παρακολουθούσαν τους παλιούς να λένε τις ιστορίες τους.

"Για εποχές δύσκολες, που κάνουν τις σημερινές να μοιάζουν με βόλτα στο πάρκο" όπως υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΣΕΠΚ, Παναγιώτης Γιαννάκης, που παράλληλα έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου: "Η ανάδειξη νέων παικτών δεν είναι πρόταση. Είναι ανάγκη". Ο "Δράκος", όπως κι όλοι ανεξαιρέτως οι ομιλητές, εξήραν το επίπεδο του Έλληνα προπονητή και συνάμα αυτό του ελληνικού μπάσκετ, το οποίο έχει καταφέρει πάρα πολλά, για να απογοητευτεί από την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία.

Αυτό πίστευε κι ο Φαίδωνας...