Τη συνέντευξη του Μπάνε Πρέλεβιτς στον Παναγιώτη Μένεγο τη διαβάσατε (αν όχι, σπεύστε αμέσως). Τον Μπάνε, δεν μπορούσες να μην τον θαυμάσεις, είτε ήσουν μαζί του είτε όχι. Κι ο ΠΑΟΚ των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 90, ήταν -χωρίς αμφιβολία- η καλύτερη ελληνική ομάδα και το χέρι του Πρέλεβιτς ήταν μια από τις βασικές αιτίες για την εκτόξευσή του στην κορυφή.

Δεν ήταν εύκολη, έπρεπε πρώτα να αποτινάξει από πάνω του τη ρετσινιά του λούζερ, κερδίζοντας το πρωτάθλημα του 1992, δυο ευρωπαϊκά Κύπελλα, το Κυπελλούχων το 1991 και το Κόρατς του 1994, παίζοντας σε ένα ακόμη τελικό (Κυπελλούχων 1992) και το φάιναλ-φορ της Αθήνας (1993). Ο Πρέλεβιτς, σε αυτή την τετραετία, έδωσε τα ρέστα του, έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, κάνοντας πραγματικά υπέροχα παιχνίδια.

Στη συνέντευξή του στο SPORT24 αναπόλησε εκείνη την εποχή (και φυσικά το πέρασμά του από την ΑΕΚ) ρωτήθηκε για το ματς (αυτός διάλεξε δυο) που θα 'θελε να ξαναπαίξει αλλά κι εκείνο που κατά τη δική του κρίση ήταν το καλύτερο του με τον ΠΑΟΚ.

Δείτε την απάντηση:

Έχει δίκιο ο άλλοτε μεγάλος σκόρερ και μετέπειτα πρόεδρος του ΠΑΟΚ. Αυτό το παιχνίδι στην Τεργέστη είναι ένα από τα κορυφαία που έχει κάνει ομάδα της χώρας στην Ευρώπη, τηρουμένων και των δεδομένων συνθηκών, καθώς μιλάμε για έναν εκτός έδρας αγώνα και μάλιστα, τον δεύτερο τελικό του Κυπέλλου Κόρατς.

Κι αν όλα αυτά σας φαίνονται υπερβολικά, διαβάστε τη δήλωση του Πέταρ Σκάνσι που είχε παρακολουθήσει δια ζώσης το ρεσιτάλ του ΠΑΟΚ: "Από την εποχή της Γιουγκοπλάστικα είχα να δω μια τόσο τέλεια ομάδα. Έκανε όσα μπορούν και πρέπει να γίνονται σε ένα τελικό. Η θέση της είναι στην Ευρωλίγκα και όχι στο Κόρατς".

Ήταν ένα μαγικό τριήμερο εκείνο του Μαρτίου (15-17/3) του 1994. Το ελληνικό μπάσκετ βίωνε μια πραγματική έκσταση, καθώς Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός σφράγιζαν την πρόκρισή τους στο φάιναλ-φορ του Τελ Αβίβ, αποκλείοντας Βίρτους Μπολόνια και Λιμόζ αντίστοιχα και ενδιάμεσα ο ΠΑΟΚ έβγαζε όλη τη Θεσσαλονίκη (και όχι μόνο) στους δρόμους.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Η χρονιά δεν ήταν εύκολη για τον ΠΑΟΚ. Ο τίτλος του 92 ήταν αυτό που περίμεναν όλοι, με την επόμενη μέρα να λέει "πρωτάθλημα Ευρώπης". Το φάιναλ-φορ του 1993, όμως, αποδείχθηκε μια οδυνηρή εμπειρία για τον Δικέφαλο.

Το σοκ της Αθήνας και η αναδημιουργία του Ντούντα

"Παίζαμε το καλύτερο μπάσκετ, εκείνη τη χρονιά στην Ευρώπη" είχε πει στην τελευταία του συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τρίγκα, ο αείμνηστος Ντούσαν Ίβκοβιτς. Μόνο που στον ημιτελικό το σουτ του Ραγκάτσι και το 79-77 υπέρ της Μπενετόν Τρεβίζο, άφησε τον ΠΑΟΚ σύξυλο. Οι οπαδοί του αποχωρούσαν απογοητευμένοι και διαμαρτυρόμενοι στην FIBA για τη διαιτησία κι ο Νίκος Βεζυρτζής έβλεπε να χάνει από τα χέρια του χρυσοφόρες συμφωνίες.

"Από αυτό το καλάθι, σε εκείνο το φάιναλ-φορ, χάθηκαν 1.8 δις δραχμές. Έκανα χρόνια να ξεπεράσω το σοκ" εξομολογήθηκε χρόνια αργότερα, γιατί το χορηγικό πρόγραμμα του ΠΑΟΚ-πρωταθλητή Ευρώπης θα τον ανέβαζε σε άλλο επίπεδο. Ο Βεζυρτζής αποχώρησε το καλοκαίρι, με τον Ίβκοβιτς πάντως να σχεδιάζει το νέο ΠΑΟΚ (χωρίς τον Παναγιώτη Φασούλα που μετακόμιζε με περιπετειώδη τρόπο στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη) και τον νέο πρόεδρο, Απόστολο Οικονομίδη, να ρίχνει ζεστό χρήμα.

Ο ΠΑΟΚ επένδυσε σε δυο νεαρούς, τον 16χρονο Ευθύμη Ρεντζιά (ο Δαναός Τρικάλων εισέπραξε το ποσό ρεκόρ των 300 εκατομμυρίων δραχμών) και τον συνομήλικο του Πέτζα Στογιάκοβιτς. Ο ΠΑΟΚ έδινε στον Ερυθρό Αστέρα 800 χιλιάδες δολάρια και ο μετέπειτα ΝΒΑερ, έπαιρνε και ελληνικό διαβατήριο με το επίθετο Κίνης.

Ο Ίβκοβιτς είχε βάλει την σφραγίδα του στην (ανα)δημιουργία του ΠΑΟΚ, διαλέγοντας για ξένους τον Γουόλτερ Μπέρι, που ένα χρόνο πριν είχε διαπρέψει με τον Ολυμπιακό (παρτενέρ του Πάσπαλι) και τον τρεις φορές πρωταθλητή Ευρώπης με την Γιουγκοπλάστικα, που χε περάσει μια τριετία στην Μπαρτσελόνα, Ζόραν Σάβιτς. Η μεταγραφή του Νάσου Γαλακτερού από την ΑΕΚ ήταν το "μεγάλο χτύπημα" του ΠΑΟΚ, με συλλαλητήρια οπαδών εκατέρωθεν και απόκτηση του παίκτη, εν τέλει, από τους Θεσσαλονικείς.

Με όλους αυτούς, συν τον κορμό από Πρέλεβιτς, Κόρφα, Μπουντούρη, Μπαλογιάννη, Μαματζιόλα, Τσέκο, ο ΠΑΟΚ φάνταζε (και ήταν) πολύ δυνατός.

Ο Ίβκοβιτς δεν έμεινε μέχρι το τέλος για να απολαύσει την ομάδα του. Τον Ιανουάριο του 1994 αποχωρούσε από τον πάγκο του ΠΑΟΚ, εξ' αιτίας κάποιων οικονομικών προβλημάτων που άρχιζαν να ταλαιπωρούν τον σύλλογο. Ο μέχρι τότε συνεργάτης του, Σούλης Μαρκόπουλος, έπαιρνε τα ηνία και τα κράτησε γερά, κατακτώντας και τον μοναδικό τίτλο της πολύχρονης καριέρας του.

Η πορεία στο Κόρατς

Η πορεία μέχρι τον διπλό τελικό, ξεκίνησε με δυο εύκολες νίκες επί της Στρόιτελ Κιέβου και συνεχίστηκε με τον ΠΑΟΚ να κατακτά την πρώτη θέση του ομίλου του, έχοντας 5 νίκες και 1 ήττα. Ηττήθηκε μόνο από την Ολύμπια Μιλάνου στην Ιταλία. Πήρε ρεβάνς στο Αλεξάνδρειο και νίκησε μέσα-έξω, ΚΚ Ζάγκρεμπ και Κάχα Σαν Φερνάντο.

Στα προημιτελικά λίγο έλειψε να πάθει έμφραγμα, καθώς η Σκαβολίνι του Πέζαρο τον καθηλώνει στον πρώτο αγώνα με 82-66. Το -16 μοιάζει δύσκολο να ανατραπεί στη ρεβάνς, αλλά εκεί ο ΠΑΟΚ είναι σαρωτικός. Η Σκαβολίνι του Βάλτερ Μανίφικο, του Άριο Κόστα και του Κάρλτον Μάιερς παθαίνει βέρτιγκο στο Αλεξάνδρειο, όπου ο Πρέλεβιτς σημειώνει 23π, ο Μπέρι 22 και ο Σάβιτς 19, για να έρθει το εντυπωσιακό 96-58 που δίνει πανηγυρικά το εισιτήριο της τετράδας. Ο Βαλέριο Μπιανκίνι κάθεται μια ώρα μαζί με τους παίκτες του στα αποδυτήρια για να συνέλθουν από το σοκ του -38

Στον ημιτελικό, απέναντι στον ΠΑΟΚ έρχεται ο πολύ καλός Πανιώνιος της σεζόν 1993-94, με Χένρι Τέρνερ, Παναγιώτη Γιαννάκη, Εντι Στόουκς και φυσικά Φάνη Χριστοδούλου. Οι "κυανέρυθροι" έχουν αποκλείσει στα προημιτελικά (με δυο νίκες μάλιστα) την Μακάμπι του Τελ Αβίβ και ο Γεράσιμος Βεντούρης υπόσχεται ότι αν ο Πανιώνιος κατακτούσε το Κύπελλο Κόρατς θα καθόταν να του ξυρίσουν το μούσι του!

Ο πρώτος αγώνας γίνεται στη Νέα Σμύρνη, ο Πανιώνιος είναι σπουδαίος για ένα ημίχρονο προηγείται 48-34 με τον Τέρνερ να οργιάζει (37π), όμως σταδιακά ο ΠΑΟΚ ανεβάζει στις στροφές του, παίζει καλύτερη άμυνα και βάζει 51 πόντους στην επανάληψη για να επικρατήσει με 85-83 (Μπέρι 25π). Γίνεται αυτόματα φαβορί για την πρόκριση στον τελικό, που παίρνει πανηγυρικά στη ρεβάνς κερδίζοντας τους Νεοσμυρνιώτες 82-64 (Γαλακτερός 22π)

Κόντρα σε Μποντιρόγκα - Φούτσκα

Ο τρίτος ευρωπαϊκός τελικός του ΠΑΟΚ σε μια τετραετία (ακολούθησε και ένας ακόμα, το 1996 στο Κυπ. Σαπόρτα) τον έφερε αντιμέτωπο με την τότε ανερχόμενη δύναμη του ιταλικού μπάσκετ, Στεφανέλ Τριέστε. Η ομάδα της Τεργέστης είχε για προπονητή τον οραματιστή Μπόγκταν Τάνιεβιτς που παρουσίαζε στους Ευρωπαίους μια ομάδα του... 21ου αιώνα.

Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα μόλις 21 ετών τότε, είχε αρνηθεί να γίνει Έλληνας όπως ο καλός του φίλος Ντράγκαν Τάρλατς και αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη του στην Ιταλία και με ύψος 2.05 έπαιζε πλέι-μέικερ, γεγονός πρωτόγνωρο για την εποχή. "Ναι είμαστε λίγο εξωγήινοι, αν σκεφτείτε ότι το τριάρι μας είναι 2.16" έλεγε ο Τάνιεβιτς, αναφερόμενος στον Γκρέγκορ Φούτσκα τον ιταλοσλοβένο, που επίσης έκανε θραύση με τα μακριά χέρια και την τον τεράστιο διασκελισμό του.

Η Στεφανέλ που είχε ακόμη στο ρόστερ της τον μπαμπά Τζεντίλε τους διεθνείς Πιλούτι, Ντε Πολ και τον Αμερικανό Λαμόν Λάμπλεϊ (2.11) πρωταγωνιστούσε στο πρωτάθλημα Ιταλίας (κατατάχθηκε 3η τελικά) και στα ημιτελικά είχε αποκλείσει με δυο νίκες την Ολύμπια Μιλάνου. Ο πρώτος τελικός έγινε στις 9 Μαρτίου 1994 και τελείωσε 75-66 υπέρ του ΠΑΟΚ. Χρειάστηκε μάλιστα ένα καλάθι του Τζον Κόρφα στο τέλος για να πάει η διαφορά στο+9, με τους Θεσσαλονικείς να εγκλωβίζονται στον ρυθμό των Ιταλών παρά την φανταστική ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει 6.000 ΠΑΟΚτσήδες.

Το τέλειο παιχνίδι

Η διαφορά των εννιά πόντων δεν ήταν αμελητέα, δεν εξασφάλιζε όμως και τίποτε στον ΠΑΟΚ. "Δεν θα πάμε να υπερασπιστούμε το +9. Στόχος μας είναι η δεύτερη νίκη" δήλωνε πριν από το τζάμπολ ο Σούλης Μαρκόπουλος και δεν αστειευόταν. Ο ΠΑΟΚ πήγε στο ιστορικό "Παλατσέτο Ντι Κιάρβολα" που είχαν κατακλύσει 4.000 τιφόζι (και 300 οπαδοί της ελληνικής ομάδας) και μάγεψε.

Ακόμη κι όταν στο δεύτερο μέρος η Στεφανέλ έκανε την αντεπίθεσή της, μετατρέποντας το 48-52 σε 59-56 και 66-60, απειλώντας τη διαφορά του πρώτου ματς, ο Δικέφαλος δεν σταμάτησε να πετάει φλόγες. Ο κόουτς Μαρκόπουλος έδινε ρεσιτάλ, ρίχνοντας τον Μπουντούρη πάνω στον Μποντιρόγκα και κρατώντας τον Πρέλεβιτς στο ματς με 4 φάουλ. Δεν λάθεψε. Ο ΠΑΟΚ που είχε προηγηθεί στο ημίχρονο με 46-44, πέτυχε ... 57 πόντους στην επανάληψη, τρελαίνοντας κόσμο.

Όταν λέμε τέλειο παιχνίδι εννοούμε:

• 100π με 24/38δ (63%), 9/11 τρ (82%) και 25/26 βολές (96%). Πώς να χάσει δηλαδή μια ομάδα όταν σουτάρει βλέποντας το αντίπαλο καλάθι σαν βαρέλι
• Μπάνε Πρέλεβιτς σε έκσταση, με 30π (5/8δ, 3/3τρ, 11/12β) και συνεχόμενα καλάθια όταν η Στεφανέλ προσπάθησε να κυριαρχήσει. Έχει κάνει μεγάλα ματς στην καριέρα του ο "τίγρης", στην Τεργέστη, όμως, ήταν πιο αποφασιστικός και μεστός από ποτέ: "Είναι ένας τιμωρός. Όποτε βρήκε την ευκαιρία μας εκτέλεσε..." έλεγε μετά το ματς ο Μποντιρόγκα.
• Γουόλτερ Μπέρι σε ημιάγρια κατάσταση. Χωρίς ανάσα, για σαράντα λεπτά, 26π (11/14δ, 4/4β) και 13 ριμπάουντ. Δεν υπήρχε φάση μέσα στο καλάθι, που να μη διεκδίκησε. Έπαιρνε και τα ριμπάουντ του Σάβιτς, ο θρυλικός truth, που πάντα στα συμβόλαια του είχε μπόνους για πόντους και ριμπάουντ. Στο τέλος πήγε στο καλάθι για να κόψει και το διχτάκι-τρόπαιο του θριάμβου.
• Τζον Κόρφας σε μυθική εμφάνιση με 16π (3/4δ, 2/4τρ, 4/4β) και 3 ασίστ, που τότε τις μετρούσαμε μόνο σαν τελικές πάσες, με φάτσα στο καλάθι. Με τωρινούς υπολογισμούς θα΄χε δώσει περισσότερες από δέκα.
• Και Νίκος Μπουντούρης όχι μόνο σε αμυντική αποστολή καμικάζι κόντρα στον Μποντιρόγκα, αλλά και με ουσιαστική συμβολή στη νίκη, με 12π και απόλυτη ευστοχία (1/1δ, 2/2τρ, 4/4β)
• Νάσος Γαλακτερός και Ζόραν Σάβιτς (από 8π) με δικές τους στιγμές, έβαλαν κι αυτοί το λιθαράκι τους για την κατάκτηση του τροπαίου. Ήταν τόσο καλός ο Δικέφαλος, που στο τέλος οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν παρά να χειροκροτήσουν τον νικητή και τροπαιούχο.

Καθώς στο 37' το σκορ ήταν 81-79 υπέρ του ΠΑΟΚ και τίποτε δεν άλλαζε, η Θεσσαλονίκη έβγαινε στους δρόμους. Το τελικό 100-91 η επιβλητική εμφάνιση της ομάδας τους και η απονομή με τον Τζον Κόρφα να σηκώνει ψηλά το Κύπελλο, έστειλε χιλιάδες κόσμο στο Λευκό Πύργο αλλά και στο αεροδρόμιο "Μακεδονία", έστω κι αν η αποστολή γυρνούσε τα ξημερώματα (4 το πρωί). Όταν ο Πρέλεβιτς εμφανίστηκε με το Κύπελλο στα χέρια, η νύχτα έγινε μέρα. Αργότερα οι οπαδοί του είχαν και την παραδοσιακή συμπλοκή με τα ΜΑΤ.

ΥΓ: Ναι είχε δίκιο ο Μπάνε. Αυτό ήταν το κορυφαίο παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Τόσο καλό, τόσο ουσιαστικό, δεν τον είχαμε ξαναδεί και δεν τον ξαναείδαμε! Αλλά -παρά τις όποιες παθογένειες- ήταν και η χρυσή εποχή του μπάσκετ στην Ελλάδα. Για σκεφτείτε. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός στο φάιναλ-φορ (ο Ολυμπιακός στον τελικό, άσχετα αν έχασε στον τελικό), ο ΠΑΟΚ Κυπελλούχος Κόρατς, η Εθνική το καλοκαίρι στο Τορόντο 4η στον κόσμο. Τι να λέμε (και να κλαιμε) τώρα.