Όπως όλα τα παιδιά στη γειτονιά του, έπαιζε ποδόσφαιρο όταν ήταν στο σχολείο. Κάτι όμως, οι βροχές που έκαναν το χώμα βούρκο και εκείνον χάλια (η μητέρα του ήταν μονίμως συγχυσμένη και τον παρότρυνε να κάνει κάτι που... να γίνεται σε κλειστό γήπεδο), κάτι το χρυσό στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ινδιανάπολης, αποφάσισε να απασχοληθεί με το μπάσκετ.

Βάσει των όσων έχει καταφέρει έως τώρα ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, μια χαρά επιλογή έκανε, με την Blic.rs να τον καλεί να εξηγήσει το παρελθόν του και να μαντέψει το μέλλον του, ως παίκτη της Φενέρμπαχτσε πλέον.

" Όταν ήμουν 10 χρόνων, έβλεπα τους Μποντιρόγκα, Στογιάκοβιτς, Ντίβατς, Γιάριτς, Ρακόσεβιτς να παίζουν και ευχόμουν να γίνω σαν και αυτούς. Δώδεκα χρόνια αργότερα, βρέθηκα να παίζω σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί. Φυσικά, ακόμα αγαπώ το ποδόσφαιρο. Ο αγαπημένος μου παίκτης είναι ο Τιερί Ανρί. Χάριν αυτού έγινα φίλαθλος της Άρσεναλ, μολονότι δεν παίζει πια εκεί".

Η θέση του, μέχρι πέρυσι, ήταν αυτή του σούτινγκ γκαρντ. " Αλλά λόγω των τραυματισμών που είχαμε στην Παρτίζαν και κυρίως αυτόν του Βέστερμαν, χρειάστηκε να παίξω ως πόιντ γκαρντ. Με βοήθησε πολύ να αποκτήσω αυτοπεποίθηση, όταν είχα την μπάλα στα χέρια μου. Βελτίωσα την τεχνική μου και έγινα λίγο πιο γρήγορος. Ομολογώ ότι ο ρόλος του "άσου" είναι πολύ περίπλοκος".

Το πιο δυνατό του σημείο, είναι το τρίποντο. Πόσο το δουλεύει; " Έπειτα από κάθε προπόνηση, εκτελώ 1000 τρίποντα. 500 σε κάθε καλάθι και από όλες τις θέσεις. Δεν φεύγω από το γήπεδο, εάν δεν σκοράρω από 100, σε κάθε καλάθι. Επίσης, κάνω και ειδικές ασκήσεις, για να βελτιώσω το σουτ".

Πώς θα περιέγραφε τον εαυτό του; " Δεν είναι κάτι εύκολο. Ενδεχομένως να μπορώ να πω ότι είμαι φιλόδοξος. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το μπάσκετ, κανείς στο σπίτι μου δεν πίστευε πως θα καταφέρω κάτι".

Πριν λίγες ημέρες, είχε πει ότι αυτό το καλοκαίρι θα του μείνει αξέχαστο. "Φ υσικά! Συνέβησαν τόσα όμορφα πράγματα. Ήταν σαν να ζούσα σε όνειρο. Κατ' αρχάς, η Euroleague με προτίμησε για Rising Star, μετά ήλθε τίτλος (στη Σερβία) με την Παρτίζαν, το ντραφτ στο ΝΒΑ, το συμβόλαιο μου στη Φενέρμπαχτσε και τώρα το μετάλλιο στο Παγκόσμιο".

Αποφάσισες να πας στη Φενέρμπαχτσε, πριν το ΝΒΑ. Γιατί; "Έ χω χρόνια μπροστά μου για να κάνω το βήμα στο ΝΒΑ. Προτίμησα να παίξω σε ένα δυνατό σύλλογο στην Ευρώπη, από το να κάθομαι εκεί σε έναν πάγκο". Στο παιχνίδι με τις ΗΠΑ αντιλήφθηκε ακόμα περισσότερο πως δεν είναι έτοιμος για το ΝΒΑ. " Το σημαντικό βέβαια, για τη Σερβία είναι ότι επιτύχαμε κάτι απίστευτο, μαζί και ότι "χτίσαμε" κάτι για το μέλλον".